Morgunblaðið - 20.09.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. SEPT. 1909
Sigríður Jónsdóttir
Minning
Sigríður Jónsdóttir var fædd l
Stíflisdal í Þingvallasveit 8. 3.
1894. Fjögurra ára gömul var
hún send í fóstur til móðursyst
ur sinnar og manns hennar, sem
bjuggu í Efstadal í Laugardal og
ólst hún þar upp.
í Efstadal er víðsýnt og fag-
urt, bærinn stendur uppi á hlíð-
inni, bak við hann er skógivax-
in hlíðin, en til suðurs sér yfir
vesturhluta Biskupstungna, en í
fjargka blasir Suðurlandsundir-
lendið við. Auistan vi'ð bæimn
rennur Brúará, sem kemur ofan
af hálendinu og fellur með fossa
föllum niður hlíðarnar úr Brúar
árskörðum, en eftir að hún kem
ur móts við Efstadal liðast hún
blátær niður um gléttlendið og
aðskilur Biskupstungur og Laug
ardal. Vissulega er fagurt í Efsta
dal, enda minntist Sigríður oft
á hve dásamlegt þar er.
Uppeldisdóttirin í Efstadal óx
úr grasi og varð með fegurstu og
gerðarlegustu heimasætum
byggðarlagsins. Svo fór það eins
og í sögunum. Prinsinn kom og
hreif hug og hjarta ungmeyjar-
innar. Það var Teitur Eyjólfs-
son úr Reykjavfk. Þau giftust og
byrjuðu búsikap á litlum hluta
t
Maðurinn minin
Sigurður Kristjánsson
Hrísdal,
andaðist í Sjúkrahúsi Stykk-
ishólms 18. þ.m.
Jarðarförin auiglýst síðar.
Margrét Hjörleifsdóttir.
úr Böðmóðsstöðum í Laugardal.
Eftir tvö ár fluttust þau að Ey-
vindartungu, sem er naesti bær
vestan við Laugarvatn. Þar
bjuggu þau við rausm og myndar
skap og gerðu þetta býli, sem
þau tófcu við l’ítt hýstu og nán-
ast kotjörð, að einu fegursta og
bezta býli sveitarinnar, hýstu
það af smekkvísi og myndar-
akap, ræktuðu stórt tún, raf-
lýstu heimilið og komu upp fögr
um skrúðgarði heima við bæinn.
Reykvfkingurinn Teitur Eyjólfs
son reyndist duigandi bórndi og
var au'k þess fljótlega sjálÆkjör-
inn foringi í málefmum sveitar
innar, en heima stjórnaði Sig-
ríður með festu og ákörungsskap.
Þau áttu 7 böm, 4 gonu og 3
dætur, alllt er þetta vel gefið
myndarifólk.
Heima í Eyvindartungu býr
elzti sonurinn, Jón, og hefur
Sigríður staðið fyrir búi með
homum alilt til hiiinztiu situmdiair.
Jón kvæmtist Inigummi Amórs-
dóttur. Var hún þá ekkja og átti
3 börn. Hún andaðist eftir stutta
saimbúð, tvö bömin tók Sigríður
að sér og hefir síðan gengið þeim
í móður stað. Nú harma þau
hana eims og sína eigin móður.
Er börn þeirra Sigríðar og
Teits vom komin til nokkurs
þroska, tók hann að sér ýmis
umifangsmikil framlkvæmdastörf
í fjarlægum byggðarlögum og
var úr því mjög mikið fjarver-
andi og oft á tíðum naumast
annað en gestur á Eyvindar-
tungu, eða eins og Sigríður svo
glettnislega komst að orði —
eftir að rjátlið komist á hann
Teit — lenti stjórn búsins í Ey-
vindartungu mest á Sigríði. Hún
varð tímunum saman að vera
húsimóðirin, húsbóndinn og um-
hyggjusöm móðir barna sinna og
síðar fósturbarna. Allt gekk
siraurðuilaiust undir hinnd hægliátu
ljúfmannlegu stjórn þeasarar
gestrisniu, etekuilegu koniu.
t
Faðir okkar terugdiafaðir og
afi
Árni Kristófer Sigurðsson
andaöist að Hraifníistu 17. þ.m.
F. h. bama, tengdabarnia og
bamabaima.
Jóhannes Ároason
Aróra Helgadóttir
t
Eiginim/aðux minn,
Ingólfur Jónsson,
Minna-Hofi,
sem lézt 7 sept., verður jarð-
settur að Stóra-Núpi mánu-
daginn 22. siept. kl. 2.
Margrét Ríkharðsdóttir.
t Úttför föður miras Hannesar Hannessonar Öldugötu 42, Hafnarfirði, er andiaðist að Sólvanigi þriðj u daginn 16. þ.m. fer firam frá FríkirkjuiraM í Hafraarfirði mánudagiran 22. þ.m. kl. 1.30 e.h. Fyrir hönd vandanuairaraa. Rútur Kr. Hannesson. t Þökkum hjartan'lega auðsýnda samúð við andlát og jarðar- för mammsiiiras míras, föður okk- ar, teragdaföður og atfa Kristjáns Sigurðssonar. Guðríður Eiríksdóttir Kristján Kristjánsson Bryndís Jónsdóttir Friðþjófur Kristjánsson Ragnheiður Sigurðardóttir og bamaböm.

t Frú Þórunn Pálsdóttir Rauðagerði 22, andaðist 18. þessa mánaðar. Páll Ámundsson Eyjólfur Jónsson Katrín Einarsdóttir Magnús H. Jónsson Sigríður Eyjótfsdóttir Þorbjörn Jónsson Anna Jónsdóttir Svavar Magnússon Emilia Kjartansdóttir og barnabörn. * t Þöikkum iranilega auðsýnda samúð og viraáittu við amdlát og jarðiarför konu minmar, móður, tenigdamóður og örramu, Dagbjartar Jónsdóttur, Miðstræti 5. Guðjón Einarsson Nína Guðjónsdóttir Ólafur Indriðason Skafti Guðjónsson Sigríður Guðnadóttir og barnabórn.
Á hvaða tíma árs, sem komið
var að Eyvindartungu var þar
allt fínt og fágað bæði úti og
inni. Með hógværð og ljúf-
mennsku stjórnaði þessi þrek-
mikla kona heimilinu með festu
og sikörungskap allt þar til yfir
lauk. Sigríður í Eyvindartungu
var gædd öllum beztu kostum ís
lenzíku konunnar.
Hún andaðist á Sjúkrahúsinu á
Selfossi 14. þ.m. Böm hennar,
tengdaböm, ættingjar og fjöl-
margir vinir harma fráfall henn
ar og minnast hennar með virð
ingu og söknuði.
Blessuð sé hennar minning.
Jón Pálsson.
SÍÐASTL. suonudag l'ézt í Sjúkra
húsdnu á Seifossi Sigríður Jóns-
dóttir, húsifreyjia í Eyvindar-
tumigu í Lauigardal. Sigiríður
fæddist að Stíflisdal í Þimigvailla-
sveit 8. miarz 1894. Hún var í
hópi náu bama hjónaininia Jóns
Áamumdssoniar og Bóthildar ís-
leifsdóttur, sem þar bjuiggu um
skeið.
Foreldnar Sigríðair voru efrua-
Mtil eims oig alligenigf var um barn
mramgar fjöliskyl'dur á þeim t'íma
og ekki þefcktisit þá aðsitoð af
hálifu þjóðlfélagisiinis eins og niú er
veitt af aihnianmatryggingium.
Þau hjóniin miuinu því hatfa ótt-
azt það, að gefca ekki fætit og
klee.fct allan bamiahópimn sinm á
þamm hátt, er þau töldu viðun-
amidi. Þeirn bauðst fósrtur fyrir
eitt bam hjá frænidifóMci sínu í
Efstadál í Lauigardal og í það
fóstur vaildist Sigr fður. Hún var
fjögurra ára gómuil er hún fór að
heiirraam frá foreWrum sínium að
Etfsfcadial.
Sigríði mum hafa tekið sánt að
skilja við foneldina síma og mörg
glaðlynd og ástkær siysitkini.
I Efstadal var etfnrahagur góð-
ur og að möngu leyti fyrirmynd-
ar heknili, en enigiin veralidleg
gæði gátu komið í stað ástríkis
góðra ftnneildra fynir óþnosika'ða
bamssálimia.
Sigríður var að eðlistfari dul í
sikapi og heíur vaf alaiksit ieynt
tiLfinninigum sínum, svo sem
bami er fært að geria, en auð-
fundið var á efri árum hennar,
að sárinda gæfcti hjá henni yfir
því, hversu ung húm þurfti að
hverfa frá faneldrum sínium.
Sigríður átti heimilli í Efsitiadal
fram yfir tvíftuigisraildur eða allt
til þess að hún fór að búa sjálf,
þó hvairf hún áð heimam, eins og
umgu fólki er fcítt, um tkna till að
sjá sig um í veröldimmi.
Ei.ran vetrartímia, þegar hún var
19 ára, dvaldi húm í Reykjravík
við að læna faibasaum. En þá vrarð
hún fyrir þeirri naun að veikjast
atf tauigaveiki og lá húm í henmi
um fimm miániaða gkeið og var
um tíma tvísýnit um lif hennar.
Aidrei mium húrn hatfa beðið
þess bætur að fulllu.
Eitt siinm fór húm einmig í
kaupavinmu norðuir í Eyjrafjörð
og eigniaðist hún þar vini, sem
t
Inmilegiar þakkir fyrir auð- -
sýnda samú’ð við andlát og
jarðairför móðumsystur mimmrar
Kristínar Jóhannsdóttur.
Bergþóra Júlíusdóttir.
hún héllt tryggð við til æviHoka.
Tímiamót uirðu í lífi Siigríðrar
árið 1(917, er uiragur sveinn úr
Reykjavik, Teiitur Eyjóifssion að
niafnd, kom að Efsfcadal. Kjmni
þeirma Teits og Sigríðar leiddu
tiil hjóniabands þeimr'a. Þau hófu
búgkap að Böðmóðsisfcöðum 1
Lauigairdal vorið 1921 en árið
1923 keyptu þau Eyvimdiartungu,
sem varð framitfðarheiimili
þeirra.
Teifcur var fjölgáfaður huig-
sjónamiaður, fuflllur atf athaifma-
þrá, og bjó yfir miilkiliM orku til
að koma áhuigamiálum síniuim
áfnam. Sitrax og þau komu að
Eyviodartunigu hófisit hiann handa
um hverskjonrar umbæibur á jörð-
iruni. Hanm var rnaður nýs tíimfl
og hiomum fylgdu nýir hættir.
Hainm ræikitiaði í stærri sitíl ern áð-
uir hafði verið gjört, beizlaði
Sauðá til rfltfmiaginsÆr.aimiIei’ðsiIu
fyrir heimffið og bygigði bæjar-
og skepnnjihúis úr sfceinsteypu.
Þassum framkvaemdium hams
'fy'Igdu þvi mflkifl. umsvií á heim-
ílinu. En samhliða þessum miklu
uimsvifum í bústoap sinum tók
hanin jatfnframít að sér forystu í
sveitanmálum í Lauigrardal.
AlHt þetfca leiddi til þess að
mi'klar ainmir hlóðusit á Sigríði við
heim'iQiisstörfim, sem ekimig urðu
miiklar vegmia vaxarudi ómiegðar
þeiirra hjómia. Þeim fæddusit á
þessum árum sjö böm, sem öli
kiomusit tifl þnostoa. En hjóndm
voru hvort á sdmu sviði óvemju
vel ver'ki farin, dugleg og áhuiga
söm og því blessaðist atfkiamian
vefl.
Þeglar kiom fram á fjórða ára-
tuiginm kiom vágiestur í íslenzkar
sveitir — mæðiveákin iflflræmda.
í 'þessarti plá'gu hirumdi niður f jáx-
sfcofn bæmida og þaininiig fór hjá
hjóniumium í Eyvimdartunigu. Þetta
varð til þess að Teifcur leitaði
fyrir sér um aðrar leiðir til bekju
öílumiar tifl framifærsflu fjöliskyldu
sinmar. Haustið 1939 var hann
ráðiinin fomstjóri viinmiuihæfliisjins að
Lifcla-Hraiuinii og var hann for-
stjóri þess í sjö ár. Eftir það kom
hamn heim atftur en fór þó fLjót-
lega að vimmra utan he'imilis á
ný, m.a. tók hann að sér fnam-
kvæmdastjóm við hafnangerð í
Þor'láikslböÆn oig var við það í
niotokur ár. Seiniuisitu æviárin var
hann með iðmrekstur í Hvera-
gerði. Teiitur dó sumarið 1966.
Við þessa breytinigu í sibarfi
Teits færðuist aiuikniar skyldur á
bak hústfreyjunmiar í Eyvindar-
tuirugu, sem héflt áfrarn búsikapn-
um með bömum siíruum, sem þé
voru að vaxa úr gmasi.
Elzti somiurinm, Jón, fcók umgux
við forráðum búsdins uitambæjar
Fæddur 4. marz 1948.
Dáinn 12. september 1969.
Ungt fólk ,sem er að hefjra ævi
störf, elur jafnan bjartar vonir í
brjósti, og sjálft er það þjóðar-
vonin — morgumdagurinn. En
jafnvel á æskubjörtum himni
hrannast á stundum sorgarský,
sem enginn gat fyrir séð.
Það var hryggð í bæ, er sú hel
íregn barst heim til Siglufjarðar,
að Páll Birgisson, Runólfssonar
frá Kornsá, Björnssonar, væri
allur. Ungur maður í blóma lífs-
ins, 21 árs að aldri, sem nýverið
hafði stofnað eigið heimili, tekizt
á hendur föðurábyrgð og vann
af duignaði í fyrirtæki föður
og hetfur um möng síðusbu árin
rekið búið á eégin spýtiur rrueð
rruóður simmlL
Sigríður var vefl verki fiarin O'g
afkastiamiiikil, vamm hfljóðiega og
miarkvisst að hverju sam húm
gek'k. Húrn var róflyrud og gflað-
lynd og ábti aiuiðvelt með að láta
böm og umigflániga vinina mieð sér.
Hún var mikil móðir og uppal-
amidi. Hún sýmdi bömum síiruum
miilkið ástrílki, kemindd þeám hl j óð-
láfca virðingu fyrir vinmiuseimi og
ást á LsJienzkri móðiuinmioíld og
aiveg sérsitakfliaga fyrir Laiuigar-
dalruum, sem hún unmi og þar
sem hún þektoti hverja þútfu oig
hverin sfcein.
Börniin tileinikuðu sér hinia ró-
sörnu fnamigöngu rnóður sinmar,
hljóðdæfci og Mýju í umigiemigini
við ainmað fóllk, sérstatoa sam-
vizkiuisami í ölflum sbanfum og
hispursflleysi við hvam siam ar.
Eg átfci því iámi að faigma að vera
temig’dasomur Siigrfðar heitinmiar
og hetfi því notið þessara mJkiu
náðargátfna heninar um árratuigi.
Ég og f jölskyilda min hötfum not-
ið þasisarar sérstöku móðurlegu
uimhyglgju hennar, blédrægu
ástúðar og elsku, siem vaæt á
sinm Mfloa. Og við erum etoki eim
um það að batfa raotið þass, held-
ur og aliur bamiahópur Sigríðar,
tanigdaböm, barmafoörn og marg-
ir fileiiri, svo sam kjörböm Jóns
í Eyvindairtunigu, böm, sem fluamrn
hetfur gemgið í föðursbað etftir að
hanm missti komu sírua, Inigunni
Am'ónsdóbtur, etftir mjög Skamma
sambúð.
Þessum bömum neynidist Sig-
níður sem bezta móðir og Mka
sem amimia. Þau missra því rnilkið
í þriðjia sdnm.
Á saima hátt og Sigriður miðl-
aði bönnium sánum mitolu atf ásit-
r£ki, hatfá þau nú sýnit móður
siinmi miikinm kærlieiítoa og hjálp
í veikimidium henmiar. Um mörg
ár fluetfur Asbjörg, elzba dóttirim,
verið hemni stoð og stytta í dag-
legu starfi, svo £ráfl>æirt er.
Það er daiutfiagt í riammi Eyvimd
artumigu þesisa diaigama. Við sem
muitum hiinmiar rítou/legu ástúðar
Sigtríð'ar í Eyvindartunigu, hfljót-
um a!ð geymia þær minmiinigar
varanleigia og miðllia af þeim sjóði
öðru aaimtferðatfólki oktoar. Við
hljótum Mlkia að þakkra þær af
beilum hugia.
Ég vil því fyrir hömd fjöl-
skyldu mdnmar votta hiinmd látmu
eimftiæga þökk fyrir ástúðfliega
samtfylgd og gjötfuiiar móður-
hend'ur og bið guð að blesisa
mininirugu fluenmar.
Blesisum fylgi Eyvimdartumgu
og LaiugardaJmum.
Gunnar Guðbjartsson.
síns var á örskotsstund burtu
kalliaður.
Það er sár harmur á herðar
lagður foreldrum og frændgarði.
Sárastur er þó harmur ekkjunn-
ar ungu, sem deildi með ástvini
æskuvonum. Allir Siglfirðimgar
taka þátt í sorg þeirra, sem nú
hafia svo mikils að sakna.
Ungur maður með æskuvon er
genginn .En vondn rætist alltaí,
oft mieð öðrum hætti og á öðru
tilveruistigi en ráð var fyrir gert.
En hún rætist jafn öruggt og sól
er ætíð að skýjabaki.
Ungi vinur, enginn ræður för.
Við óskum þér góðrar ferðar og
lieimfcomu.
Stefán Friðbjaroarson.
Ininiilegar þakkir til aflflra, er
gflöddu mig mieð sikeytum,
blámiaisemdiiragum og airanajrri
viirasemd á áfttr æðiisatfmæli
míiruu.
Heili og ham/iingja fyigi ykk-
ur öliiuim.
Jón Sumarliðason
frá Breiðabólsstað.
Páll Birgisson —
Fáein minningarorð