Morgunblaðið - 03.03.1973, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. MARZ 1973
23
^mm-^mtaa^mm^mmamammgmammm^^i^mmmg^m^mammmm^^m^^mmmmmmi^^mm^mmmmmmmammm^mmmmmmmmammmmammmaammmmmamammmmmmmmammmmmma^mmamammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmammmmmamammi
Kortsnoj, Panno og Smejkal mmm m WT+m
sigruðu á Mallorca
ALÞJÓÐLEGT skákmót var
háð á Palma de Mallorca í des
ember sl., áttunda árið í röð.
Hafa þessi mót á Mallorca nú
unnið sér fastan sess sem ár-
legur viðburður og verða ætíð
betur og betur skipuð. Fyrir-
svarsmenn þessara skákmóta
eru, auk spánska skáksam-
bandsins, ýmsar ferðaskrif-
stofur og hótel, sem ekki hafa
mikið að gera á þessum árs-
tíma og nota þá tímann til
þess að afla sér auglýsinga.
Mætti af þessu titefni beina
þeirri fyrirspurn til forystu-
manna í íslenzkri ferðaþjón-
ustu, hvort þeim veitti af
slíkri auglýsingu yfir vetur-
inn.
En hvað um það. Mótið á
Mallorca var afar spennandi
allt tii loka og svo fór að þrir
urðu jafnir og efstir, þeir
Kortsnoj (Sovétr.), Panno
(Argentínu) og Smejkal
(Tékkóslóv.), hlutu 10 vinn-
inga, í 4. sæti varð Ulf Ander
sóin (Sviþjóð), 9% vinning, 5.
—- 7. Averbach (Sovétr.),
Georghiu (Rúmeníu), og Pol-
ugajewsky (Sovétr.), 9 vinn-
inga 8. Ljubojevic (Júgósl.)
8% vinning 9. Ivkov (Júgósl.)
8 vinninga o.s.frv. Þátttakend
ur voru alls 16. Enginn kepp
enda slapp taplaus frá mótinu.
Panno tapaði fyrir Ljubojevic,
Smejkal fyrir Anderson og
Kortsnoj fyrir Panno. Og viti
menn, Kortsnoj tókst að sigra
Andersson, sem einnig tapaði
fyrir Spánverjanum Bellon.
En l'ítum á e'nu skemmti-
lega skák frá mótinu.
Hvítt: J. Smejkal
(Tékkóslóvakíu)
Svart: Fl. Georgliiu
(Rúmeníu)
Nimzoindverk vörn
1. d4, Rf6. 2. c4, e6. 3. Rc3, Bb4.
4. e3, c5. 5. Rf3, Bxc3t
(Hér er algengast að leika
5. — d5, en þetta afbrigði hef-
ur átt miklum vinsældum að
fagna siðan i einvígi þeirra
Fischers og Spasskys á sl.
sumri).
6. bxc3, d6. 7. Bd3, Rc6. 8. e4,
e5. 9. d5, Re7. 10. Rd2!?
(Með þessum leik freistar
Smejkal þess að komast út úr
algengustu afbrigðunum. í 5.
einvigisskákinni lék Spassky
hér 10. Rh4, en lenti í ógöng-
um eftir 10. — h6. 11. f4(?) —
Rg6).
10. — h6. 11. Rfl, Rg6. 12. Re3,
Da5. 13. Bd2, Rf4.14. Bc2, Bd7.
15. h4, h5
(Svartur má ekki leyfa hvit
um að leika g3 og h5).
16. g3, Rg6. 17. Rf5
(Djarflega leikið, en Smej-
kal teflir stíft til vinnings og
hafnar því öruggustu leiðinni,
17. a4, sem hefði hins vegar
gefið svörtum næsta jafnt tfl
eftir 17. — 0-0-0).
17. — Bxf5. 18. exf5, Re7, 19.
Ba4t
(Að áliti Smejkal er þetta
ekki bezti leikurinn. Betra var
19. a4, t.d. 0-0 0, 20. Hbl, e4.
21. Hb5 ásamt Bg5 með flók
inni stöðu.
19. — Kf8?
(Georghiu leikur kóngnum
beint inn á hættusvæðið.
Betra var 19. — Kd8 og þá
hefur svartur sennilega ölliu
betra tafl).
20. Hbl, Ilb8. 21. Hb5, Da6(?)
(Hér stendur drottningin
illa, eins og framhaldið sýnir.
Eðlitegra og betra var 21. —
Dc7).
22. 0-0
(Fórnar peði fyrir kóngs-
sókn. Þessi fórn væri varla
möguleg ef svarta drottningin
stæði á c7).
22. Rxf5. 23. Bc2, g6. 24. Dbl
Rh6(?)
(Meiri mótspymu veitti 24.
— Rg7, en einnig kom til
álita að leika 24. ■— e4 og eftir
25. Bxe4, Rxe4. 26. Dxe4,
Dxa2 getur svartur enn var-
izt tengi).
25. Bxg6!
(Við þessari snotru fórn á
svartuæ I rauninni enga vörn).
25. — fxg6. 26. Dxg6, Rhg8
(Eða 26. — Rfg8. 27. f4,
e4. 28. f5, Rf7. 29. f6 — Dxa2,
30. Hel og svartur er varnar-
laus).
27. Bg5 — Re8, 28. f4 — e4,
29. f5 (Framrás f-peðsins ræð
ur úrslitum).
29. — Re7, 30. De6 — Rg8, 31.
f6 — Rc7. 32. Dd7 — Rxb5, 33.
Dg7t og svartur gafst upp,
þar sem hann fær ekki varizt
máti í tveim leikjum.
Jón Þ. Þór.
Minning:
Kristín Erlendsdóttir
frá Rauðabergi
Þrotin að kröftum og södd líf-
daga lézt þessi trygga og góða
vinkona mín að Elliheiimil-
imu Grund hinn 24. febrúar. Þar
hafði hún dvalið um skeið eða
síðan hún blind og hrum hafði
orðið að yfirgefa gamla eldhús-
ið sitt á Rauðabergi. Var hætt
að geba blási'ð þar í glæðuma/r
og hitað upp í kofanium. Ég man
sérstaklega þegar ég koin aust-
ur ti'l að fá hana til að skipta um
dvalarstað, hvað böndin
voru sterk við þennan blett,
hversu allt hennar iíf var sam-
ofið þeirri jörð sem hún hafði
eytt slnurn kröftum til að erja
og vissulega þurfti átak til að
sdíta þessa þræði og með dvöl
sinnl syðra gat hún aldrei orðið
annað en Mýramaður, aldrei
fundið sig heima. Hennii leiddist
og þráði umskiptin og tók þeirn
lika feginis hendi. Um jól’in eða
28. des. sl. átti hún 90 ára af-
mæl!. Kristín var ekki stór
kona, en seiglan i kögglunum
var mikil. Vinmulúnar og kreppt
ar hendur sýndu svart á hvitu
að oft hafði verið tekið rösk-
lega á. Þessar hendur tók ég
seinast í að morgni til seimt í
jamúar og þegar ég virti þær
fyrir mér var eins og mér opn-
aðist sýn austu.r til löngu lið-
inna daga. Ég var svo hamingju
samur að eiga samteið með Kriist-
ínu. Þær systur, hún og Katrin
sem látin er fyrir nokkru bjuggu
tvær á fyrmefndri jörð austur í
Hormefirði. Ég var þá á vertíð.
Þetta var árið 1929. Ég hafði
verið veikur undanfarið og af
veikum burðum stundað sjóinn
þar. Mamma á Eskifirði stóð I
erfiðu striði við að koma upp
bamahópnum símum. Það var
ekki auðugt atvinnulifið. Hver
varð að bjargast eftir beztu
geitu. Emgir sityrkir ekkju með
stórt heimili, en anidimm sem rikti
og traust á guði bættu all't anm-
að upp. Ég sá fram á að ef ég
færi austur myndi það verða
heknilinu erfitt þar sem ég átti
bágt um erfiðisvimmu. Þvi var
það að ég réðst tll þeirra systra
upp á frítt fæði eims og það
var kallað og hetfi ég oft sagt
að það eru þau beztu kjör sem
ég hefi nokkru sinni hlotið. Þær
voru ekki lemgi að komia þreki
og þrótti í mig, og viljamm hafði
ég. Ég var þarna tvö sumur og
eimrn vetur og var það mér sterk
ur skóli til sálar og líkaima. Um
dvöl mína þar, kynni af þeim
ágætu systrum og sveitungum
þeirra og héraðsbúum í heild
gæti ég skriifað mikið og margt
og hver veit nema það verði gert.
Kristin var hamhleypa til aUr-
ar vininiu. Hún var jafnvig á hey
ammir, vefnað, fatasaum, vél-
prjón, húsabyggingar, máliun
ininiamhúss, bakstur og hvað sem
er. Ég dáðist að niðurröðun henn
ar á verteefnum og sú aðdáun
hefur oft hjálpað mér í niður-
röðun erfiðra verkefna á ævi
mimmii. Allt var gert á réttum
tima. Hvort sem var að fara til
grasa, eða í skógtekju inn fyrir
Svinafell já og jafnvel út á fjör
ur og athuga með reka. Allt var
á réttum tima og hver dagur
hafði sitrt ákveðna mið. Svo var
og um alla sunniudaga. Aldrei
var unnið á þeim og jafnivel þótt
óþurrkar hefðu gemgið aUa vik-
una, fengu þeir að vera í friði.
StiTiia sagði alltaf að mæstu þrír
dagar vikunnar gerðu meira en
bæta upp hviid sunmiudagsinis og
hún vissi hvað hún söng. Alla
sunnudaga voru lesmir húsleistr-
ar. Kyrrðin og heligin gagntók
mig og ég held engin kirkja hafi
orðið mér jafn hrifnœm í þeim
efmum og baðstofan þeirra
systra. Stina las vel og skipu-
lega og lagði áherzlumar á það
sem hen.ni fannst eiga sérstakt
erindi til okkar og hún missti
ekki marks. Þegar ég var hjá
þeim systrum voru þær tnilli fer-
tugs og fimmtugs, sem sagt í
blóma lífsims. Búið þeirra var
smot’urt. Túnið var ekki stórt, en
engjar áttu þær mjög grasgefn-
ar úti í Homiafjarðarfijótum og
svo voru mýrar skamnnt í frá
miUi klettaborga og þair var líka
stegið. Ekki man ég hvað x>en-
ingshúsin voru mörg en þau voru
dreitfð um allt og var það til að
dreifa áburðinum. Þetta
voru vinniuvísindi, en hitt man
ég að hver skepa átti nóg rúm
fyrir sig og ásetnimgur á haust-
in miðaður við að búpeningi gæti
liðið sem bezt. Enda voru kind-
urnar, kýrnar, hestamir og
hundarnir vinir þeirra sem þær
töluðu við eins og maður við
manm. Ég man t.d. sérstaklega
eftir á haustin hvað þær áttu
erfitt með að svíða hausana þó
að þær kipptu sér ekki upp við
allt, þær þekktu svipinn.
Vel bjuggu þær að mér bæð’i
til fata og fæðis. Svc munu og
aðrir geta sagt sem voru hjá
þeiim. Rauðaberg var úr þjóð-
braut. Það l’á langt frá alfara-
og póstleið. Samt áttu þar marg-
ir leið um og margir gistu þar.
Menn fundu ósjáltfrátt ylinn,
traustið og hinar góðu viðtöku-r.
Já margan gest bar að garði og
oft var þvi kátt í kotimu. Þær
systur höfðu líka gaman af að
koma til sveitunganna, en það
var heldur erfiðara því helzt urðu
alltaf tveir heima að vera og
varð þvi að raða þessum lysfi-
túrum skipulega niður. Var gam
an að hlusta á þær systur við
slíka niðurröðun. Ekkert aumt
máttu þær sjá. Þær gábu svo vel
litfað sig inn í kjör þeirra sem
urðu fyrir vonbrigðum í lífimu.
Og mörgum réttu þær hlýja
hendi og aldrei var neitt talið
eftir sem gat bætt úr vandræð-
um. Þær systur voru skartkon-
ur. Átbu faltegan ístenzkan bún
ing og yfirleitt föt úr faldegum
efnum. Á hverjum halgum degi
var farið í beztu fötin og um
leið varð allt svo hátíðlegt. Þær
gáfu mér föt og bjuggu mig
þannig að ég varð mjög hrifinm.
Mat höfðu þær alltaf ágætan svo
betur varð ekki á kosið. Allur
viðurgjörningur var konungleg-
uir. Á sumrin fékk ég hest ef
mig lamigaði til að bregða mér
bæjarleið. Myndirmar sem koma
í huga minm verða aUtaf fegurri
og skýrarí. Þjóðhátiðarsumar-
ið 1930 var ég hjá þeim. Það sum
ar voru miklir óþurrkar og hey
því víða slæm. Var mér það því
óskiljamlegt um haustið hversu
mikil hey við áttum. Búið var
snoturt. Mig minnir að ærnar
hafi verið um 100, hesrtarnir 5,
kýrmar 3 og svo eitthvað af unig-
viiði. Þetta þótrt í þá daga fjár-
sjóður. Og enn dáist ég að Stinu
hvermi-g hún og þær systur
hjuggu. Þær voru sanmir bænd-
ur.
Ég kom nokkrum sinmum til
þeirra síðar. Alltaf skrifuðu þær
mér og ég þeim, meðan þær
höfðu tök á bréfaskriftum
og þau eru mörg bréfin sem ég
á frá þeim og geymd skulu þau.
Katrin fór þrotim að heilsu á
Vifilisstaðahæli og þar lauk hún
dögum fyrir nokkrum árum síð
an.. Ég kom oft þangað og tók
í höndina á henni. Það þurfti
emgim orð við skildum svo vel
hvort anmað. Þannig var alilt
milili mín og systranma. Við gát-
um alls staðar mætzt. Trúnaðar-
traustið þeirra var til fyrir-
myndar. Það var þeirra blessun
og þess er ég fullviss að yfir
öllu þei-rra lifi hvíl'di mikil ham-
ingja sem átti rætur sinar í þvi
hversiu þær tilbáðu góðan guð
og frelsara sinn. Virðiingm fyrir
öll’u heilögu, gjöfugu og góðu
var mikil. Þannig komu þær tnér
fyrir sjónir og þanni-g reýndi ég
þær. Vimábtan var því al'ltaf sú
sama.
Lengi hafði Kristín þráð hvild
ima. Nú er hún komiin og ég veit
mieð vissu að nú sér hún ávexti
simmar iðju. Hún fimnur yli-nn frá
vin.um símum mörgu sem fylgir
henmi á nýjum brautum, hugina
sem þar eru á bek við og þeir
eru margir sem blessa miinni'ngu
Kristímar frá Rauðabergi. Það
sem hún var mér get ég aldrei
fullþakkað. Góðui’ guð launi
henni allt og blessi hana allar
stumdir.
Árni Helgason, Stvkkishólml.
Auglýsing
um skoðun bifreiða í lögsagnarumdæmi
Reykjavíkur.
Aðalskoðun bifreiða í lögsagnarumdæmi Reykjavíkur
í marz 1973.
Mánudaginn 5. marz R- 1 _ R- 200
Þriðjudaginn 6. — R 201 R- 400
Miðvikudaginn 7. — R- 401 R- 600
Fimmtudaginn 8. — R- 601 - R- 800
Föstudaginn 9. — R- 801 R-1000
Mánudaginn 12. — R-1001 - R-1200
Þriðjudaginn 13. — R-1201 - R-1400
Miðvikudaginn 14. — R-1401 - R-1600
Fimmtudaginn 15. — R-1601 R-1800
Föstudaginn 16. — R-1801 __ R-2000
Mánudaginn 19. — R-2001 ___ R-2200
Þriðjudaginn 20. — R-2201 - R-2400
Miðvikudaginn 21. — R-2401 R-2600
Fimmtudaginn 22. — R-2601 R-2800
Föstudaginn 23. — R-2801 __ R-3000
Mánudaginn 26. — R-3001 R-3200
Þriðjudaginn 27. — R-3201 R-3400
Miðvikudaginn 28. — R-3401 R-3600
Fimmtudaginn 29. — R-3601 R-3800
Föstudaginn 30. — R-3801 — R-4000
Bifreiðaeigendum ber að koma með bifreiðar sínar til bif-
reiðaeftirlitsins. Borqartúni 7, oq verður skoðun framkvæmd
þar alla virka daga kl. 8 45 til 16,30.
BIFREIÐAEFTIRLITIÐ ER LOKAÐ A LAUGARDÖGUM.
unum til skoðunar. Við skoðun skulu ökumenn bifreiðanna
unum til skoðun. Við skoðun skulu ökumenn bifreiðanna
le99Ía fram fullgild ökuskírteini. Sýna ber skilriki fyrir því,
að bifre'ðaskattur og vátrvna»nqarqiald ökumanns fyrir árið
1973 séu qreidd oq löohoðin fyrir hveria bifreið sé i gildi.
Þeir bifreiðaeiqendur sem hafa viðtæki í bifreíðum sínum,
skulu svna kvittun fvrir qreiðs'u afnotaqialda ríkisútvarpsins
fyrir árið 1973.
Athygfi skal vakin á því. að skráninqamúmer skulu vera vel
læsileg. VAIMRÆKI EIIMHVER AO KOMA BIFREIÐ SINNI TIL
SKOÐUNAR A AUGLÝSTUM TÍMA, VERÐUR HANN LATN
SÆTA SEKTUM SAMKVÆMT UMFEROARLÖGUM OG BIF-
REIÐIN TEKIM ÚR tlMFFRO HVAR SEM TIL HENNAR NÆST.
Þetta tilkynnist öllum. sem hlut eiga að máii.
LÖGREGLUSTJÓRNN I REYKJAVÍK, 28. febrúar 1973.