Morgunblaðið - 31.07.1977, Blaðsíða 31

31
Magna var siglt upp undir fram-
stefni skipsins. Drekinn ber nafn-
ið St. Paul og er frá höfuðborg-
inni Monrovia i þessu helzta
skipastórveldi heims. Nú var
stærð skipsins óumdeilanleg um
borð i Magna þar sem hann lá rétt
framundnan stefni þess.
I stefni skipsins voru nokkrir
menn sem virtust standa þar klár-
ir með kastlinur frá dráttar-
kaðlinum, kasta átti linunni niður
til okkar. Fyrsta kastið mistókst
alveg hjá þeim, þeir drógu svo
stutt, kastlínan féll í sjóinn milli
skipanna. — Við sáum nú hvar
annar maður var sendur fram í
skipsstefnið með kastlínu. Hann
klifraði upp með linuna og lét
hana fjúka. — Hún féll líka í
sjóinn. Ótrúlegt, svo skammt sem
virtist á milli okkar þó hæðar-
munurinn væri mikill. Þeir eru
svo stuttir karla greyin í annan
endann. — Magnamenn fiskuðu
kastlínuna snarlega upp úr sjón-
um. Nú var Magni kominn eins
nærri perustefni skipsins og fært
þótti. Yfir okkur reis svartur
kinnungur þess eins, og hamra-
veggur þarna rétt fyrir aftan okk-
ur. Skipið var nú aldrei eins stórt i
okkar augum en einmitt á þessu
augnabliki. — Vélar Magna tóku
snarplega við sér og eftir stutta
stund var búið að festa kaðalinn í
dráttarkrónum aftan við reykháf-
inn og Magni búinn að ná slakan-
um upp á tóinu. Að lítilli stundu
liðinni kom fyrsta átakið á
dráttarkaðalinn. — Nú sáum við
að Magni hefði hæglega rúmazt
ofaná einhverju lestaropanna á
hinu mikla þilfari Liberiudrek-
ans. Skipið var komið á skrið og
nú nálguðumst við sjálft hafnar-
mynni Straumsvíkurhafnar. Á
eftir fylgdi lóðsbátur úr Hafnar-
firði, til að aðstoða við landtök-
una.
Annað akkeri skipsins hékk i
keðjunni svo sem tvær mannhæð-
ir fyrir ofan sjólínu. — Nú skrúf-
aði Magni sig inn á sjálfa höfnina,
en um leið og stóra skipið hafði
stungið nefinu inn um háfnar-
mynnið gaf skipstjórinn, sem var
á stjórnpalli ásamt hafnsögu-
manninum úr Hafnarfirði, fyrir-
mæli til skipverjanna frammi i
stefni, — en þar er akkersvindan
— um að láta akkerið falla. Fylgdi
því eðlilega talsverður skarkali er
akkeriskeðjan rann út í gegnum
akkerisklussið. Afram seig skipið
inn á eftir Magna. Enn var gefið
út á akkerisfestinni og ég furðaði
mig á því hvílík ósköp skipstjór-
inn lét gefa út. Þegar komnir
voru i sjóinn liklega yfir 100
metrar af akkeriskeðjunni, gizk-
aði ég í fljótheitum á, tók ryð-
mökk að leggja frá akkeriskluss-
inu er ryðgaðir keðjuhlekkirnir
brunuðu í gegn. Nú hélt ég að nóg
væri komið. — Skellirnir í akk-
eriskeðjunni þögnuðu. En þá tók-
um við eftir þvi frá Magna að
skipsmennirnir, sem voru við
vinduna, voru komnir með
sleggju og gekk nú maður undir
mannshönd þar og barði með
sleggjunni á vinduna. Einhver
sagði; Karlinn ætlar að gefa út
enn meira af keðjunni og þeir eru
að losa á bremsum akkerisvind-
unnar. Það tókst þeim svo um
síðir og enn var gefið út. Var nú
stóra skipið allt komið inn á
hafnarlægið sjálft, á mjög hægu
skriði.
Hafnsögumaðurinn var kominn
í talstöðina. Bað hann Magna að
breyta stefnu og draga skipið að
hafnargarðinum þar sem lönd-
unarkranarnir stóru eru. Tók nú
Liberíuskipið að siga nær
bryggjukantinum hægt og rólega.
Hafnsögumaðurinn sagði í talstöð-
ina að skipstjórinn hefði gefið út
af akkerisfestinni ellefu liði. Það
mun samsvara fullri lengd skips-
ins sjálfs en St. Paul er 220 m
langt stafna í milli.
Þetta mun hafa verið öryggis-
ráðstöfun af hálfu skipstjórans.
Mun hann ekki láta hreyfa akk-
erið fyrr en við brottför skipsins
um þessa helgi, þegar það er kom-
ið út í hafnarmynnið. — Gert til
þess að þegar verið væri að draga
skipið út úr hafnarmynninu og
eitthvað kæmi skyndilega fyrir
dráttarbátinn, þá myndi skipið
geta bjargað sér frá strandi á
hinu þunga akkeri sinu. Nú fékk
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. JULl 1977
Magni fyrirmæli um það að hætta
að tosa í skipið, sleppa tóinu en
færa sig á stjórnborðshliðina
framanverða og ýta skipinu í
sinni fullu lengd upp að frí-
holtunum sem hanga utaná
bryggjukantinum. Þegar Magni
hafði lagzt með öllu tiltæku véla-
afli á skipshliðina, sáum við að
lóðsbáturinn frá Hafnarfirði var
kominn aftarlega á skipið og puð-
aði þar. Var nú hafin sjálf land-
takan. Tók hún þó nokkra stund.
Var Magni nú látinn „ganga á
skipið" og þumlunga því upp að
hafnarbakkanum. Meðan á þessu
stóð mátti sjá neðan af þilfari
Magna, hvar skipstjórinn var eins
og þeytispjald milli brúarvængs
og stjórnpalls. Það tók góða stund
að leggjast upp að garðinum og
stilla þetta stóra skip af sem tók
fulla lengd hafnargarðsins 220
metra. Einn skipverja Magna var
sendur upp i brú til skipstjórans,
til að láta hann kvitta fyrir aðstoð-
ina. Fékk ég að slást í för með
honum upp i brú. Þegar við höfð-
um klifrað upp á þilfarið vakti
það athygli okkar að lestarlúg-
urnar voru frábrugðnar því sem
við höfðum áður séð. Bersýnilegt
var að tvær hurðir sem mættust á
miðju lestaropinu lokuðu hverri
lest, og gengu hurðirnar hvor til
sinnar handar. Við fórum alla leið
upp á fimmtu hæð áður en við
komum á stjórnpallinn. Þetta er
snyrtilegt skip, þótti okkur.
Skipstjórinn virtist vera á miðj-
um aldri. Áhöfnin itölsk og hann
dæmigerður suðurlandabúi i allri
framkomu. Því ekki aðeins var
hann hraðmæltur og hávær er
hann talaði í talstöðina, heldur
fylgdu fyrirmælunum þvílikt
handapat, upphrópanir og læti að
hann hefði eins getað stungið aug-
un úr sjálfum sér i öllum hama-
ganginum. Hann virtist tæplega
taka eftir því að við værum komn-
ir upp i brúna til hans. Við dokuð-
um við. Þetta var ekki neitt tölvu-
stýrt stórskip eða þess háttar. Vél-
síminn virtist ekki ýkja nýtizku-
legur, af honum mátti ráða að
þetta skip væri smíðað i Japan.
Upp i brúna kom bryti skipsins og
spurði hvort hann mætti bjóða
okkur eitthvað, einstaklega alúð-
legur maður sem líka spurði hvort
langt væri til bæjarins. Þeir
höfðu haft viðkomu á Kanaríeyj-
um, en þó ekki komið i land
meðan skipið tók þar oliu og vist-
ir. Þetta hafði verið löng sjóferð,
en nú var henni að ljúka. Já,
lengri stanz yrði hér en annars-
staðar. Þó skipið væri með yfir
40.000 tonn af súráli hefði ekki
tekið nema um sólarhring að láta
renna i lestar skipsins. — Þeir
töldu sig eiga fyrir höndum dálít-
inn stanz á íslandi. Enn fór
nokkur timi í það hjá skipstjóra
og hafnsögumanninum frá
Hafnarfirði að stilla skipið við
hafnargarðinn og binda,. — Fyrr
yrði ekki kvittað fyrir eitt eða
neitt, en búið væri að ganga frá
landfestunum.
Það var komið alllangt fram á
kvöld þegar hann kom til okkar
eftir að hafa hlaupið hundrað
sinnum fram á brúarvænginn,
sigurglaður, útitekinn, með
borðalagða skipstjórahúfuna aft-
ur á hnakka og sagði Ogei-Ogei. —
Lokið var 40 sólarhringa sjóferð
frá Ástraliu. Hann kvittaði fyrir
— Við þökkuðum og kvöddum. —
Kom svo fyrirskipunin sjálf
til Magnamanna um talstöðina
meðan við vorum að lesa okkur
niður alla stigana í brúnni —
niður á þilfar: Magni! Þið megið
hætta!
Heimsiglingin var mjög
skemmtileg, í kvöldstemming-
unni.
Þegar við vorum komnir aftur
norður fyrir Gróttuvita, mátti sjá
hvar trilla lá í námunda við sex-
baujuna. Þar var hugsanlega ein
af þessum dæmigerðu, gömlu,
reykvísku trillukörlum sem
Tómas lýsir i einu erindi kvæðis
síns. í Vesturbaénum: með þess-
um orðum:
I„En áður en sól skín á sjóinn
er síóasti karlinn róinn
og lengst út á flóa farinn.
Þar dorgar hann daga langa, I
með dula ásýnd og stranga
og hönd. sem er hnýtt og niarin.“ |
Sv. Þ.
NÝJUNG
Bæjarfélög
Sveitarfélög
Stofnanir
Fyrirtæki
Einstaklingarar
Notiö sumarið til athafna.
Við bjóðum ykkur algerlega nýja þjónustu.
Með götuvélsópurum okkar tökum við að okkur að hreinsa GÖTUR,
BÍLASTÆÐI, PLÖN auk þess NIÐURFÖLL og BRUNNA.
Hafið samband við okkur sem fyrst.
Því fyrr því betra.
HREINSITÆKNI s/f
sími 30265
frá Kalmar eru nú aftur fyrirliggjandi.
Pantanir óskast staðfestar.
Kalmar
innréttingar hf.
bltedör Grensásvegi 22 Reykjayík sími 82645