Morgunblaðið - 03.02.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. FEBRÚAR 1979
MORödM
KAFP/NU
Það er nefnilega gleraugna-
franlingur hér við hliðina á mér
— hafið þið rúllugardínur?
\yb í.i
Flensan er ekkert spaug, væna
min!
Smekkvísi á barnaári
Fyrir nokkru birtust í Morgun-
blaðinu eftirtektarverð viðtöl við
börn á dagheimili hér í borg.
Viðtölin voru tekin í tilefni
nýbyrjaðs barnaárs. Þar kom
greinilega fram að áfengi er
hræðilegasti ógnvaldurinn í lífi
barna. I ágætum leiðara Morgun-
blaðsins nokkru síðar var réttilega
j bent á, að enn sem fyrr væri
og slá sig til riddara með stóryrð-
um og hæpnum fullyrðingum. Því
hefur þó ekki verið að heilsa held
ég ef undan er skilinn fyrrgreind-
ur leiðari. Ekki enn.
Hins vegar hefur það gerst að
nokkrir þingmenn hafa borið fram
tillögu um að vínsöluhúsum verði
leyft að hafa opið lengur. Þjónar,
sem afgreiða áfengi í ákvæðis-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Auðvelt er að vera vitur eftirá
og sjá hvað betur mátti fara. Og á
sinum tíma var ætlast tii af
Forquet ítalska heimsmeistaran-
um fyrrverandi, að hann fyndi
vinningsleiðinda þegar spil dags-
ins kom fyrir í heimsmeistara-
keppni.
Suður gaf, allir utan.
Norður
S. G852
H. K9
T. K543
L. D102
Vestur
S. 73
H. G65432
T. D2
L. ÁK8
Austur
S. K10964
H. DIO
T. G987
L. 94
Suður
S. ÁD
H. Á87
T. Á106
L. G7653
Italinn var með spil suðurs og
opnaði á einu grandi. Vestur sagði
þá tvö hjörtu, norður þrjú lauf og
suður þrjú grönd.
Vestur spilaði út hjartafjarka
og nú ættir þú að finna níu slagi á
rökréttan hátt.
Eins og hjörtun skiptast á hönd-
um norðurs og suðurs er næstum
sjálfgert að gefa fyrsta hjartað og
taka það næsta í borði. Þá má
fríspila laufin séu laufháspilin tvö
skipt á höndum austurs og vesturs.
Þannig spilaði Forquet spilið en
þegar í ljós kom, að vestur átti
bæði laufás og kóng urðu sjö slagir
hámarkið.
Með slagatalningu má sjá, að
spaðakóngurinn verður að vera á
heldi austurs. Það þýðir, að vestur
hlýtur að eiga tvö hæstu laufin ef
marka, á sögn hans. En hann á
ekki DGIO í hjarta úr því hann
spilaði ekki drottningunni. Og að
öllu þessu athuguðu má segja, að
/inningsleiðin sé fundin.
Austur þarf að eiga í hjarta tvö
af háspilunum þrem (DGIO), sem
vantar í hjartað, en ekki fleiri
hjörtu. Og þá má stífla litinn með
því að taka fyrsta slaginn með
kóngnum í borðinu. Síðan spilar
hann laufunum og vestur fær
slaginn. Hann getur þá ekki
fríspilað hjartað, þar sem háspil
austurs stíflar litinn og fær að
eiga slaginn. Og eftir það er sama
hvað vörnin berst og spaðasvínun
gefur sagnhafa níunda slaginn.
COSPER
Maðurinn minn verður undrandi, hann hélt það væri
botnlangabólga!
skynjun barna skarpari og
skoðanirnar sannari og hreinskiln-
ari en þeirra sem fullorðnir
kallast. Börnin vildu áfengið burt.
Menn skyldu nú ætla að ráða-
menn rumskuðu og það því fremur
sem ekki hefur svo lítið verið um
það ræ.tt að nú ætti að hlusta á
börn og taka tillit til skoðana
þeirra og þarna var um að ræða
þann aldurshóp sem ekki er enn
farinn að reyna að þykjast eldri en
hann er með því að apa upp
auvirðilegustu ósiði umhverfisins
vinnu, skulu fá enn lengri tíma til
iðju sinnar. — Nú vita allir sem
nenna að afla sér upplýsinga um
áfengismál að því auðveldara sem
er að komast yfir áfengi þeim mun
meira er drukkið. Þetta eru niður-
stöður rannsókna og ætti enda að
vera augljóst mál. Frökkum hefur
til dæmis tekist að minnka stór-
fellda drykkju með auknum höml-
um á starfsemi vínsöluhúsa. En
staðreyndir, sem flutningsmenn
gætu fengið staðfestar með einu
símtali, virðast skipta þá jafnlitlu
máli og bænir og óskir barna á ári
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Físcher
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
50
hún gat ekki tortryggt hann og
hún heyrði sig loía því, að hún
skyldi aldrei frantar minnast á
þessa peninga, enda væri þetta
henni fullkomlega óviðkom-
andi.
— Hvert ertu að fara? Lydia
opnaði dyrnar hjá sér og horfði
óstyrk á eftir Susanne sem
gekk eftir ganginum.
— Ég ætlaði bara að snyrta
mig. v
Susanne nam staðar.
— Ég hélt þú værir stein-
sofnuð.
— Nei, meira að segja
undrapillurnar þínar virðast
ekki verka.
Lydia stakk skjálfandi hönd
ofan í vasann á sloppnum
sínum og dró upp sígarettu-
pakka. — Kannski ég hafi
slæma samvizku.
Hún reyndi að reka upp
hlátur.
— Góð samvizka er bezta
svefnmeðalið, byrjaði Susanne.
— Já, en maður gctur ekki
haft uppi ákæru á hcndur
neinum fyrr en maður er
hundrað prósent viss á sinni
sök og cf maður kannar málið
frá röngu sjónarhorni trúir
maður sér ekki.
Lydia stakk sígarettunni
milli vara sér.
— Ertu með eldspýtu?
— Hvað áttu við, að hafa
uppi ákæru á hendur hverjum?
spurði Susannc rólega.
Henni varð skyndilega Ijóst
að Lydia var í svo mikilli
taugaspennu að hún var fús að
tala við hvern sem var bara ef
hún fékk að segja það sem
henni lá á hjarta.
— Ertu með eldspýtu?
endurtók Lydia óþoiinmóðri
röddu.
— Ég hef eldspýturnar mín-
ar niðri, en ætli það séu ekki
eldspýtur inni » herbcrgi
Martins, svaraði Susanne og
lauk upp dyrunum að herbergi
Martins.
Jakkinn hans hékk á snaga
við dyrnar og áður en Susanne
vissi af hafði Lydia fiskað upp
kveikjara. — Sko mig. Gott hjá
mér í fyrstu atrennu. sagði hún
sigri hrósandi.
Svo kom undrunarsvipur á
andlit hennar og hún stakk
hendinni aftur niður í vasann.
— Mér fannst ég koma við
gleraugu en þetta eru ckki
Martins gieraugu sagði hún og
tók upp sterk glcraugu.
— Góða, láttu þau vera. Þú
átt þau ekki.
— Nei, ég á þau ekki og
heidur ekki Martin, sagði
Lydia lágróma. bau eru með
reyklituðu gleri og hljóta þar
af leiðandi að vera þægiieg
fyrir þann sem vinnur í skörpu
ljósi.
Hún rak allt f einu upp
napran hlátur.
— Nei. þetta eru ekki gler-
augu Martins og nú hef ég
aftur fengið góða samvizku
jafnvel þótt þessi fórnar
krukka væri að gera mig
vitstola.
— Fórnarkrukkan? sagði
Susanne skilningsvana.
— Fórnarkrukkan já og
þessi ógeðslega kúla á hausn-
um á þér. Heldurðu ekki að það
hafi verið nóg. Ég var að vera
brjáluð. Það benti allt á
morð...
— Morð! Lydia, hvað ertu að
tala um. Susanne grcip f hönd
hennar.
— Ég segi ekki orð. Lydia
hló óhugnanlegum hlátri.
— Ég segi ekki orð. Þetta
mál mcð fórnarkrukkuna hef-
ur verið tilviljun og það hefur
verið viturlegt hjá mér að
þegja. Ég segi ckki annað en
það, að mikið er ég fegin að
þessi gleraugu skyldu vcra í
vasa elskunnar þinnar. bá
hefur það sem sagt verið þú
sem keyrðir yfir hann og
Martin hefur komið honum
undan. Ég er ekkert hrifin af
manndrápi af gáleysi cn það er
þó að minnsta kosti skömminni
skárra en það sem ég hélt á
tímabili.
— Lydia, þessi gleraugu eru
þarna fyrir tilviljun, sagði
Susanne.