Morgunblaðið - 26.07.1979, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 1979
Frá sumarbúðum ÆSK í Hólastifti:
„Þangað
er gengið
sem gefið er”
Heimförin undirbúin.
Þannig líður hver dagurinn eftir
annan. Farið er á bát á vatninu,
sem er nú eitt mesta sportið,
knattleiki og gönguferðir og seinni
hluta dagsins er fræðslustund í
umsjá sumarbúðastjóranna. Þar
eru sýndar glitskyggnur og á eftir
skrifa börnin niður á blöð það sem
glitskyggnurnar sögðu og lita
myndirnar á eftir. Þannig fá
börnin efni sem þau hafa með sér
heim og þannig festist Guðs orð
betur með þeim, en ef eingöngu
væri talað við þau.
Stundum koma hópar úr æsku-
lýðsfélögunum um helgar til að
dytta að einu og öðru og ekki síður
til að rifja upp gamlar endur-
minningar. Það á því vel við
máltækið hér að þangað er gengið
sem gefið er. Nú voru fyrstu 4
flokkarnir yfirfullir og komust
færri að en vildu, en eitthvað er
enn laust í ágústhópnum.
Þegar kvölda tekur og ró er
komin yfir eftir helgistund og
kvöldvöku þá ómar í eyrum
manna sumarbúðasöngurinn, sem
þau tóku svo hressilega undir,
tákn þess þakklætis er þetta starf
leiðir af sér til blessunar þeim er
að því standa:
í sumarbúðum syng ég dátt.
því þar er sœlt að vera.
Lífið er svo létt og kátt
og líka nóg að gera.
I húðunum ég bý
og bið uri dvöi á nv
aftur þegar ég á sumarfrf.
Að fánastöng við förum öll
og fylkjum iiði saman.
Oft við förum út á völi
það er svo voða gaman.
Er kvölda tekur hægt og hljótt
þá hvflist allt sem lifir.
Þá segja englar sofðu rótt
og signa rúmið yfir. Pþ.
Sumarbúðirnar eru starfræktar
frá því í byrjun júní og fram í
ágústlok. Eru börnin í 9 daga í
senn og koma og fara á þeim 10.
Eru þar stelpur og strákar saman.
Og eru í sumar 2 flokkar aldraðra
og blindra sem verða viku hvor
flokkur.
í byrjun júní þegar fyrsti
dvalarflokkurinn á aldrinum
7—10 ára kom var heldur vetrar-
legt um að litast. Snjó hafði ekki
tekið upp og jörð ekki tekið við sér
enn. Voru þetta hálfgerðar vetrar-
búðir til að byrja með. En mann-
skapurinn lét það nú ekki á sig fá.
Langstökk í
snjóskafli
Eitt það fyrsta sem krakkarnir
gera þegar þau koma er að reyna
með sér í íþróttum. Og þegar til
átti að taka og fara að stökkva
langstökk þá var ekki unnt að nota
gryfjuna, sökum þess að hún var
full af vatni og aur. Þetta vatn
kom úr skafli sem óðum tók upp
dag frá degi. En nú voru góð ráð
dýr, því ekki mátti sleppa lang-
stökkinu. Þá datt þeim foringjun-
um Toddu, Jónu og Sollu í hug að
láta krakkana stökkva bara í
þennan snjóskafl sem gerði þeim
lífið leitt. Hann skyldi nú fá fyrir
ferðina, skaflinn sá arna. Og var
ekki að sjá á árangrinum að
stokkið væri við frumlegar að-
stæður, en mýkra varð að lenda í
skaflinum en sandgryfjunni.
Reyndar runnu samt sumir langt
á rassinum þerar lent var og
blotnuðu, c 'ítta var alveg
„hrein" bleyi. og gerði ekki mikið
til. Virtist vera mun meiri áhugi á
langstökkinu vegna snjóskaflsins,
og áttu Solla, Jóna og Todda fullt í
fangi með að skrá, mæla og kalla
upp, því alltaf var sá næsti til-
búinn og vel það.
Skroppið í
Fagraneskot
Venja er að í hverjum flokki er
farin skógarferð þar sem kaffi er
drukkið úti og nesti borðað. En
menn höfðu fregnað að á næsta
bæ við Vestmannsvatn hefði tík
nýlega gotið og 6 hvolpar væru þar
litlir og blindir. Var auðsótt mál
hjá Jóni bónda að krakkarnir
mættu koma í heimsókn og fyrir
utan hvolpana þá voru í húsum
kindur, kýr og hestar, ásamt
hænsnum. Hljóp því á snærið hjá
krökkunum að geta séð þetta allt
saman, en sumir voru hræddir við
hrútana því það voru svo stór
hornin á þeim þótt þeir væru
meinlausir með öllu. En mesta
athygli vöktú hvolparnir, enda
ekki nema að vonum þar sem fæst
þeirra hhöfðu augum litið svo
nýfædda hvolpa.
Hafragrautur
góður er
í eldhúsinu er góður ilmur á
morgnana hjá Hófý ráðskonu. Þar
eldar hún hafragraut ásamt Þóru
og Unni. Eru ekki allir alveg
ánægðir með að fá hafragraut á
morgnana þar sem heima er
venjulegast etið „Coca Puffs" eða
„Cheerios". En allir fá matarást á
Hófý og þegar yfir lýkur þá hafa
flestir byrjað á því að fá sér
hafragraut á morgnana. Og segja
að þeir héldu að hann væri miklu
verri.
Fyrst í júnf voru sumarbúðirnar líkari vetrarbúðum.
Ljósm.: Carsten Kristinsson.
Skaflinn góði, sem langstökkið fór fram f.
Hin sfðari ár hefur orðið æ
erfiðara fyrir börn að komast í
sveit yfir sumartfmann. Veldur
þvf helzt að búskaparhættir hafa
breytzt. Nú eru störf í sveitum
unnin með vélum eins og víðast
hvar annars staðar og manns-
höndin ekki eins nauðsynleg og
áður. Einnig hafa búin stækkað
og þarf helzt aðkeyptan vinnu-
kraft til að inna af hendi störfin.
Og börnin eiga ekki samleið með
þessari vélvæðingu og tækni
allri. Þörfin fyrir liðléttinga
hefur því minnkað stórum þar
sem hinn eiginlegi bóndi er að
týna þeim einkennum er hafa sett
mark sitt á bændastéttina. Og f
staðinn Ifkist hann fremur iðju-
höldi, er hefur allt sitt með
„stóriðjurekstri“ miðað við það
sem einn bóndi og hans hjú voru
áður.
Kaupstaðarkrökkam gefst því
fá tækifæri til að dvelja í sveit.
Reyndar er skólinn orðinn það
langur að börn hafa rétt smá tíma
yfir hásumarið til að fara í „parís“
eða „brennó" eða varla það. Það er
því hætta á að komandi kynslóð
slitni úr tengslum við hið lífræna
starf er fylgir sveitadvöl og skilii
ekki þennan nauðsynlega þátt
lífi hvers manns að tengjast um-
hverfinu og hinu lífræna er vex
hvarvetna í kringum hvern mann.
Þó eru nokkrir sólargeislar sem
skína inn í þessa lokuðu veröld
fyrir börnunum. Eru það þeir
staðir á landinu, sem ætlaðir eru
krökkum að dvelja á um lengri eða
skemmri tíma. Eru það sumarbúð-
ir hinna ýmsu félaga. Einn þess-
ara staða er Vestmannsvatn í
Aðaldal í Suður-Þingeyjarsýslu.
Þar eru reknar sumarbúðir af
Æskulýðsstarfi kirkjunnar í
Hólastifti.
Ærsl á kvöldvöku.
Frá fræðslustund.