Morgunblaðið - 23.12.1979, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. DESEMBER 1979
vtíí>
KAff/nu 1
GRANI GOSLARI

líalla mÍB tillitslausan reyk-
ingarsvola er blátt áfram hlœgi-
legt. Hvað heldurðu að
reykgríman hafi kostað?
Ertu möppudýr?
Ertu genginn af vitinu maður?
— Ég er forstjóri hér!
Kærleikurinn
safnar ekki verald-
legum gæðum
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ilcldur voru þeir, sem lentu í
vörninni i spili dagsins lítt
heppnir með afrakstur sagna
sinna. Annar opnaði á mjög
lýsandi sögn og hinn lók af allan
vafa um hvor átti haspilin, sem
eftir voru.
Austur gaf, norður suður á
hættu.
Norður
S. 752
H. D8732
T. K6
L. 643
Vestur
S. 94
H. KG106
T. D1094
L. Á108
Austur
S. KDG1063
H. 954
T. G752
L. -
Suður
S. Á8
H. Á
T. Á 83
L. KDG9752
COSPER
Barnaárið er bráðum á enda, Guði sé lof!
„Kæru vinir, fáein orð frá lög-
brjót sem hefur haft það að starfi
ásamt öðru, að brjóta lögmál
lífshamingjunnar vegna rangs
viðhorfs tii lífsins og gangs þess.
Eg hef verið að hugleiða tilgang
minn hér í veröld og í framhaldi af
því hafa komið ýmsar vangaveltur
fram. Við höfum heyrt minnst á
helvíti og himnaríki að loknu
þessu lífi og hygg ég það hugsan-
lega til, en höfum við ekki for-
smekkinn að þessum tveimur
stöðum hér og nú í tilveru okkar?
Vil ég nefna ágirnd, hatur, reiði,
óreglu og afbrýðisemi og hvers
konar slæmar hugsanir, sem for-
smekk helvítis og vilja gjarnan
hertaka huga okkar og hjarta ef
við erum ekki vakandi og vel á
verði gagnvart þessum hugsunum.
Því að hugsanir eru einnig athafn-
ir samkvæmt mínum skilningi.
Ekki ætla ég mér að fara að
segja ykkur hvað þið eigið að gera
eða hvernig þið eigið að lifa lífinu,
því ég hef nóg með mig og mínar
athafnir, en ef þessi hugleiðing
mín til ykkar gæti vakið ykkur
upp af svefni tilgangsleysis þá er
von um fleiri korn í bikar kærleik-
ans. Því þið eruð einmitt kornin
sem fylla bikarinn að lokum með
athöfnum ykkar, séuð þið sann-
leikans megin.
Ekki ætla ég að biðja ykkur að
gera þetta eða hitt, heldur prófið
allt. Þá meina ég allt, en við
gætum haft það hugfast að við
getum orðið þrælar þess sem við
prófum og er þá jafnvel best að
Austur Surtur
3 SpaAar 5 í.auí
pa.ss pass
Vestur
dohl
Norður
pass
Eins og oft gerist eftir hindrun-
aropnanir lenti suður í gamei, sem
ef til vill hefði aldrei náðst
annars.
Gegn laufunum fimm spilaði
vestur út spaðaníu og sagnhafi var
strax í erfiðum vanda. Ætti aust-
ur sjö spaða varð að taka fyrsta
slaginn því annars yrði ásinn
trompaður í næsta. En ætti austur
sexlit varð að gefa fyrsta. Annars
gæti hann spilað seinna þriðja
spaða og hugsanlega búið til
trompslag á tíui.a ætti vestur öll
trompin.
Sagnhafi leysti þennan vanda á
tiltölulega einfaldan hátt, sem í
rauninni gerði að verkum, að
sama var hve marga spaða vestur
ætti. Fyrsta slaginn tók hann og
framhaldið var hjartaásinn og lár
tígull á kónginn. Síðan hjarta-
drottning. Eftir dobl vesturs varð
að staðsetja þar hjartakónginn og
enda fékk hann slaginn þegar
suður lét seinni spaðann. Þar með
missti vestur samband sitt við
austur, fékk ekki þriðja spaðaspil-
ið þaðan og tromptían varð ekki
úrslitaspilið. 11 slagir.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Lapointe. Það gæti verið hún
fengizt þá til að leysa frá
skjóðunni.
— Ég get ekki farið héðan.
Ég skal segja það litla sem ég
veit. Ég geri til dæmis ráð fyrir
að maðurinn sem þér kallið
Chabut hafi verið viðskiptavin-
ur sem fór héðan fyrir hálftima.
— Var hann fastagcstur.
Kom hann oft?
— öðru hverju.
— Einu sinni í mánuði? Einu
sinni í viku?
— Nær að segja einu sinni í
viku.
— Alltaí sama konan?
— Ekki alltaf.
— Sú sem hann var með í
dag — var það ný kona?
Hún hikaði og yppti öxlum.
— Ég sé ekki af hverju ég
ætti að koma sjálfri mér i
vandræði... hún hefur verið
hér svona þrjátiu sinnum á einu
ári.
— Hringdi hann til yðar
áður en hann kom?
— Það gera þeir allir.
— Hvenær komu þau?
— Um sjöleytið?
— Saman eða sitt í hvoru
lagi?
— Saman. Ég þekkti strax
rauða bilinn.
— Báðu þau um eitthvað að
drekka?
— Það var kampavin í kæli.
— Hvar er konan?
— Konan ... hún er farin.
— Eftir að Chabot var skot-
inn?
Hann las hik i augum henn-
ar.
— Auðvitað ekki.
— Þér ætlið sem sagt að
halda því fram að hún hafi
farið á undan?
— Það er staðreynd.
— Ég trúi yður ekki
Blanche.
Hann hafði iðulega þurft að
hafa afskipti af húsum á orð við
þetta og hann vissi að þar gilda
einnig úkveðnar venjur og sið-
ir. Þess vegna vissi hann að það
er alltaf maðurinn sem fer i
undan, svo að konunni gefist
næði til að snyrta sig og laga
sig til í ró og næði.
— Sýnið mér herbergið þar
sem Chabut og vinkona hans
voru. Þú Lapointe fylgist með
svo að enginn geti farið héðan
út. Jæja hvar segið þér að þau
hafi verið?
— Á annarri hæð. í rauða
herberginu.
Stigauppgangurinn var
klæddur viði og handriðið var
fagur lega skorið. Þykkur renn-
ingurinn var blár og mjög
mjúkur.
— Þegar ég sá yður
koma...
— Þvi að þér voruð á gægj-
um...
— Er það kannski skritið?
Ég var að reyna að átta mig á
hvað gengi eiginlega á. Þegar
ég kom auga á yður, datt mér í
hug að nú myndi ég lenda í
einhverju þrasi...
— Viðurkennið þá að þér
þekktuð hann með nafni.
- Já.
Ettir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslensku
— Og nafn vinkonu hans.
— Aðeins fornafn hennar.
Eg sver það. Anne Marie. Ég
kalla hana gíraffann stundum
að gamni mínu.
— Af hverju?
— Vegna þess hún er svo há
og horuð með langar hendur og
fætur.
— Hvar er hún?
— Ég er búin að segja yður
að hún fór héðan á undan
honum.
— Og ég trúi yður ekki.
Hún opnaði dyr og Maigret
sá vinnustúlku sem var að
skipta um sængurfatnað á risa-
stóru hjónarúmi. Á litlu borði
stóð flaska með kampavini og
tvö glös. Á öðru var merki eftir
varalit og þar voru nokkrir
dropar af vini eftir.
— Þarna getið þér sjálfur
séð að...
— Að hún er hvorki hér né í
baðherberginu. Það er rétt.
Hvað eru mörg önnur herbergi?
— Átta
— Er eitthvað af þcim upp-
tekið núna?