Morgunblaðið - 20.01.1980, Blaðsíða 18

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 1980
r
lanu- o? fjölskvldusíitan
Þórir S. tiudbcrfísson
RúnaGísladótlir
Hver
vill
rey na
i pss-'
Jh 3
Klippið sex til sjö renninga á stærð
við spil. Reynið síðan að standa uppi á
stól og láta renningana falla niður í
lítinn kassa á gólfinu. Margir geta
tekið þátt í þessari tilraun. Reynið
hvert á fætur öðru. Ef einhverjum
tekst að láta renning lenda í kassanum
má telja hann sérstaklega heppinn!
Reynið!
Ostaætur
Hvaða þjóð skyldi
borða mest af osti í
heiminum? Danir, Hol-
lendingar, Frakkar,
Englendingar, Kínverj-
ar? Það eru Frakkar. Að
vísu höfum við aðeins
fréttir frá 1966, en þá
borðuðu þeir svo miklu
meira en Danir, sem
komu næstir í röðinni, að
varla þykir líklegt, að
þeir hafi náð Frökkunum
í ostaáti. Árið 1966 borð-
uðu Frakkar 11,9 kg af
osti — hver maður að
meðaltali. Danir borðuðu
9,3 kg og síðan komu
Norðmenn með 9,0 kg og
Svisslendingar með 8,8
kg á mann að meðaltali.
Flestum þykir ostur
góður, amk. einhvers
konar ostur. Hver veit
nema íslendingar skagi
nú hátt upp í þessar
þjóðir, því að þeir borða
sífellt meira af osti en
fyrr og framleiða marg-
ar ágætar tegundir osta.
Séu menn hins vegar í
megrun er best að borða
aðeins götin í ostinum!
Verði ykkur að mátu-
legu.
Góð lýsing er nauðsynleg bæði heima og á vinnustað
„Ljósaperan" átti afmæli
á sl. ári. Hún olli byltingu í
lýsingu húsa og á vinnu-
stöðum. í skammdeginu á
íslandi Ijóma margar per-
ur. Stundum eru menn
ósparir á rafmagn og
gleyma jafnvel að slökkva
ljós, þegar híbýli eða her-
bergi eru yfirgefin og eyða
þannig orku að óþörfu
(fyrir nú utan rafmagns-
reikninginn, sem hlýtur
óhjákvæmilega að hækka).
Eldhúsið er e.t.v. sá stað-
ur, sem mest er notaður á
hverju heimili. Margar
ástæður eru til þess, m.a. af
því að þar er borðið stærst
og auðveldast að fá gott
vinnupláss bæði fyrir börn
og fullorðna. Bæði þar og
annars staðar er mjög áríð-
andi að hafa góða og rttta
lýsingu. Hvort sem þetra er
nú í eldhúsi, borðstofu,
stofu eða herbergi á ljósið
ekki að vera bara upp á
punt og til skrauts. Menn
verða fyrst og fremst að
hugsa um notagildi ljóssins
— og þá velja útlitið eftir
umhverfi ljóssins.
Það er mjög nauðsynlegt
fyrir neytendur að fá góðar
upplýsingar í búðum, sem
selja lampa og önnur Ijós,
svo að fólk kaupi ekki ljós
eftir útlitinu einu saman.
Við verðum að spyrja:
Hvar á ljósið að vera?
Hver er megintilgangur
þess?
Hvernig er borðið, sem
það á að lýsa á og hversu
stórt?
Hvernig er umhverfi ljóss-
ins?
Hvað má skermurinn vera
stór? o.s.frv.
Sérstaklega ber að gæta
þess, að vinnuljós séu rétt
og þægileg fyrir þá sem
þurfa að vinna við það. Hér
á íslandi þar sem við not-
um ljós meginhluta ársins
er þetta ekki hvað síst
mikilvægt.
Þægileg lýsing.
Notalegt umhverfi.
Vingjarnleiki í við-
móti.
Auðugra líf.
Flestir skermar eru framleiddir í svipuðum gerðum og kemur fram
á myndinni — ætlaðir til þess að hanga nokkuð lágt. Fyrir flesta er 55
sm hæð frá borði mátuleg.
Oft eru skermarnir „of breiðir“, þannig að fólk rekst í þá, ef þeir
hanga í réttri hæð. Þá er ekkert annað að gera en að flytja þá ofar —
en þá fylgir böggull skammrifi: lýsingin verður óþægileg og því ofar
sem lampinn er færður þeim mun veikari verður birtan, sem hann
gefur frá sér. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið.
Þula
Heyröi ég hamrinum
hátt var látiö
sárt var grátiö.
Búkona dillaöi
börnunum öllum.
Ingunni, Kingunni,
Jórunni, Þórunni,
ísunni, Dísunni,
Sölkunni, Völkunni,
Siggunni, Viggunni.
Aöalvaröi i orma-
garöi
Eiríki og Sveini
og dillaöi Steini.
Ekki heiti ég Eiríkur
þótt þú kallir mig
þaö.
Ég er sonur Sylgju,
sem bar mig undan
bylgju
Bylgjan og báran
brutu mínar árar
langt fram á sjó.
Skildi ég eftir skóna
mína
og skaust upp á
sker.
Eggiö brýtur báran,
því brimiö er.
Týnt hef ég hníf,
troöiö hef ég skó,
hallast ég á hestin-
um
og ríöa verö ég þó
dilla ég þér dó
og bind á fætur
gullskó
og korriró.