Morgunblaðið - 23.10.1983, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1983
+
Útför móöur okkar og tengdamóöur,
MARGRÉTARBJARNADÓTTUR,
Hverfisgötu 37, Hafnarfiröi,
veröur gerö frá Hafnarfjaröarkirkju þriöjudaginn 25. október kl.
1.30.
Ingibjörg Ingvarsdóttir,
Kristín Ingvarsdóttír,
Árni Ingvarsson,
Gunnar Ingvarsson,
Halldór Jóhannsson,
Ólafur Á. örnólfsson,
Geröa Garóarsdóttir,
Ragna Pélsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, stjúpfaöir, faöir, tengdafaöir og afi,
SKÚLI BJARKAN,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunnl þriöjudaginn 25. október kl.
15.00.
Sigriöur Þorsteinsdóttir Bjarkan,
Margrét Konréösdóttir,
Brynjólfur Bjarkan,
Böövar Bjarkan,
Hrólfur Bjarkan
og fjölskyldur.
+
Móöir okkar og tengdamóöir,
INGVELOUR ÓLAFSDÓTTIR,
sem andaöist í Landspítalanum 16. október, veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju, mánudaginn 24. október kl. 13.30.
Kristín Kjartansdóttir,
Ragnar Kjartansson,
Katrín Guómundsdóttir.
+
Eiginmaöur minn,
GUÐMUNDUR ÁGÚSTSSON,
bakarameistari,
Vesturgötu 52,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunnl, þriöjudaglnn 25. okt. kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Styrktarfélag van-
geflnna.
Þuríöur Þórarinsdóttir.
Móöir okkar, + INGUNN S. TÓMASDÓTTIR,
Hátúni 8,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 24. október kl.
1.30 eftir hádegi. Ragnar Guömundsson, Margrét G. Guömundsdóttir, Inga Dóra Guömundsdóttir, Guölaug Guömundsdóttir og fjölskyldur.
+
Okkar innilegustu þakkir færum viö öllum þeim mörgu er sýndu
okkur samúö og vinarhug viö andlát og útför okkar elskulegu litlu
dóttur,
HELGU PÁLSDÓTTUR,
Guö blessi ykkur öll.
Edda Birna Kristjénsdóttir Kjartansson, Péll Kéri Pélsson,
löunn Björnsdóttir, Helga Viggósdóttir,
Kristjén G. Kjartansson, Péll Jónsson
og frændsystkini.
+
innilegar þakkir til allra þeirra er vottuöu okkur samúö og vinarhug
viö fráfall og jaröarför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
EYJÓLFS SNÆBJÖRNSSONAR,
Grundarbraut 20, Ólafsvík.
Halla Eyjólfsdóttir, Höröur Sigurvinsson,
Guömunda Eyjólfsdóttir, Jón Ríkharösson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færi ég öllum sem vottuöu mér samúö og vinarhug
viö andlát og útför
ÞORGEIRS MAGNÚSSONAR,
Langeyrarvegi 14, Hafnarfirói,
sérstakar þakkir færi ég Jósef Ólafssyni lækni og hjúkrunarfólki á
St. Jósepspitala í Hafnarfiröi.
Steinunn Eiríksdóttir.
Minning:
Stefán Ól. Stefáns
son stöðvarstjóri
Fornvinur minn og frændi, Stef-
án ólafur Stefánsson, stöðvar-
stjóri Pósts og síma á Sauðár-
króki, andaðist í sjúkrahúsinu þar
í bæ 16. ágúst sl. Fréttin um and-
lát hans kom mér að vissu leyti
óvænt, þrátt fyrir að mér var vel
ljóst að hann hafði allt frá sl. ára-
mótum átt við alvarlegan sjúkdóm
að stríða. í júlí sl. var ég staddur
nokkra daga á heimili þeirra
hjóna. Kjarkur ólafs þá, þrek
hans og æðruleysi villtu um fyrir
mér og þegar ég kvaddi hann, þá
var ég í vissu um, að enn væri
langt til kveðjustundarinnar.
Óíafur var jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju þann 25. ágúst
sl. að viðstöddu fjölmenni. Vinur
hans og fyrrverandi sóknarprest-
ur, séra Þórir Stephensen, jarð-
söng. Atvikin höguðu því svo, að
ég gat ekki fylgt frænda mínum
hinsta áfangann og þótti mér það
sárt. Af þeirri ástæðu hefi ég nú
ritað þessi kveðjuorð — þessi síð-
búnu þakkarorð. Nú er margs að
minnast og ég átti ólafi margt að
þakka. Við vorum á likum aldri og
samrýndir vinir i sextíu ár.
ólafur Stefánsson fæddist á Ak-
ureyri föstudaginn 3. mars 1916,
foreldrar hans voru Stefán ólafur
Sigurðsson kaupmaður og ræðis-
maður þar, f. á Páfastöðum í
Skagafirði 29. júlí 1870, d. í Siglu-
firði 19. janúar 1941 og kona hans
Jóhanna Sigríður Jónsdóttir frá
Hofi í Vopnafirði, f. 24. júní 1874,
d. í Siglufirði 29. nóvember 1969.
Móðurforeldrar Ólafs (hann not-
aði jafnan síðara nafn sitt og gjöri
ég það einnig í þessari grein) voru
séra Jón Jónsson prófastur að
Mosfelli í Grímsnesi og síðan að
Hofi í Vopnafirði og kona hans
Þuríður Kjartansdóttur frá Ytri-
skógum. Börn þeirra urðu ellefu,
en aðeins sex þeirra náðu fullorð-
insaldri — einn sonur og fimm
dætur og var Jóhanna Sigríður
þeirra yngst. Föðurforeldrar Ólafs
voru Sigurður Jónsson bóndi á
Páfastöðum og síðar á Kjartans-
stöðum í Skagafirði og kona hans
Elísabet Aradóttir frá Ingveld-
arstöðum á Reykiaströnd.
Æskuheimili Ólafs á Akureyri,
Hafnarstræti 29, er eftirminnilegt
öllum þeim er þangað komu. Á
jarðhæð hússins var verslunin,
sem var all umfangsmikil á tíma-
bili. Á annarri og þriðju hæð var
íbúð Stefáns kaupmanns og fjöl-
skyldu — fagurlega búin húsgögn-
um. Útsýnið frá þessu húsi, sér-
lega 3ju hæðinni — yfir Pollinn —
á sólbjörtum sumardögum var
óviðjafnanlegt. Á þessum Polli
undi Ólafur sér afar vel, sérstak-
lega eftir að eldri bróðir hans
eignaðist á fermingardegi sínum
— norska skektu. Á þessari skektu
skemmtu sér allir vel — þeir sem
um borð komust, því aðsóknin var
mikil.
Ólafur ólst upp í fjölmennum
systkinahópi á glaðværu og gest-
risnu heimili foreldranna. Hann
var yngstur systkinanna og naut
þess og galt, eins og títt er um
yngsta barn á barnmörgum heim-
ilum. Bræður átti hann þrjá, Jón,
fyrrverandi forstjóri Sfldarút-
vegsnefndár í Siglufirði, kvæntur
Ástu Guðmundsdóttur Hall-
grímssonar læknis, þau búa f
Reykjavík. Marinó Kjartan, fyrr-
verandi kaupmaður, hann kvænt-
ist Steinunni Sigurðardóttur Þor-
steinssonar. Marinó andaðist 19.
desember 1968. Agnar, fyrrver-
andi símritari, sem kvæntur var
Guðrúnu Guðjónsdóttur Sæ-
mundssonar byggingameistara í
Reykjavík. Hún andaðist 12. janú-
ar 1957. Agnar býr nú í Reykjavík.
Systur ólafs eru Þuríður (Lulla)
Meyer, búsett f Bergen. Fyrri
maður hennar var Ragnar Gabri-
elsson, síldarkaupmaður. Þau
skildu. Síðari maður Lullu var
Harald Meyer, yfirmaður í norska
sjóhernum. Hann er látinn. Sig-
ríður Elísabet Ragnars, búsett í
Reykjavík. Hennar maður var Eg-
ill Ragnars, lengst af útgerðar-
maður og sfldarsaltandi í Siglu-
firði. Hann andaðist 27. mars
1977.
Ólafur Stefánsson fór í Verslun-
arskólann haustið 1935 og lauk
prófi þaðan 1938. Fluttist hann þá
til Siglufjarðar og hóf störf sem
fulltrúi við pósthúsið. Foreldrar
hans höfðu þá nokkru fyrr flust
þangað, enda flest börn þeirra
búsett þar. ólafur gegndi full-
trúastarfinu til ársins 1958, að
hann var skipaður stöðvarstjóri
Pósts og síma á Sauðárkróki. Þvf
starfi gegndi hann til dauðadags.
Hann starfaði því við þessa stofn-
un í 45 ár.
Það var mikill fengur fyrir mig
þegar frændfólk mitt flutti frá
Akureyri til Siglufjarðar, en þó
var mér það sérstakt ánægjuefni
þegar ólafur frændi minn bættist
í hópinn.
Ég kom fyrst til Akureyrar 1925
og bjó þá á heimili foreldra Ólafs
nokkra daga, þá bundumst við
ólafur þeim vináttuböndum sem
aldrei rofnuðu. Við áttum samleið
f Siglufirði í 20 ár. Á þessum tutt-
ugu árum breyttist oft þessi fá-
menni kaupstaður á sumrin i
heimsborg. Við sem þar bjuggum
höfðum þá nánari kynni af er-
lendu fólki en aðrir landar okkar.
Athafnasemi einkenndi staðinn,
dugnaður og glaðværð setti svip á
bæinn. Við ólafur fluttum um líkt
leyti frá Siglufirði með fjölskyldur
okkar, en meðan við báðir bjugg-
um þar hittumst við oft og áttum
fjölmörg sameiginleg áhugamál,
það var helst í kringum Alþingis-
kosningar að fundum fækkaði um
stund.
Eftir andlát Stefáns Sigurðs-
sonar og allt til þess dags að ólaf-
ur kvæntist, héldu þau mæðginin
heimili saman, lengst af f Túngötu
41 í Siglufirði. Hjá þeim ólst upp
við mikið ástríki systurdóttir
Ólafs, Hanna Gabrfelsson, sem
gift er Ingólfi Helgasyni forstjóra.
Þau búa í Garðabæ. Frá þessu
heimili í Túngötunni eigum við
hjónin margar góðar minningar
sem seint gleymast.
Ólafur Stefánsson kvæntist 14.
september 1950 eftirlifandi konu
sinni, Ölmu Björnsdóttur. Hún er
dóttir Björns Björnssonar, fyrr-
verandi skipstjóra og yfirfisk-
matsmanns, og konu hans, önnu
Friðleifsdóttur Jóhannssonar út-
gerðarmanns á Dalvfk og sfðar
Siglufirði. Hjónaband þeirra var
farsælt og hamingjurfkt enda
bæði mannkosta manneskjur.
Heimili þeirra í Siglufirði og á
Sauðárkróki einkenndist af gest-
risni og góðvild. Hjá þeim var allt-
af opið hús fyrir ættingja og vini.
Þegar þau hjón fluttu til Sauð-
árkróks hlóðust á ólaf ýmis fé-
lagsmálastörf, en þeim hafði hann
einnig gegnt í Siglufirði auk
kennslu við Gagnfræðaskólann.
Hann var kjörinn formaður Tón-
listarfélags Skagafjarðar og gegn-
di því starfi á annan áratug. Þá
var hann í stjórn Tónlistarskólans
á Sauðárkróki í allmörg ár. For-
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö fráfall og útför
GUÐNÝJAR HELGADÓTTUR
frá Ytri-Ásum.
Börn, lengdabörn og barnabörn.
maður stjórnar Sparisjóðs Sauð-
árkróks var hann um tíma og þá
jafnframt formaður stjórnar
Menningarsjóðs sparisjóðsins,
sem styrkt hefur fjölmörg þörf
málefni á Sauðárkróki og í Skaga-
firði. Auk framangreindra starfa
sat Ólafur í stjórn Sjúkrahúss
Skagfirðinga og síðar er hann
hætti í stjórninni var hann kjör-
inn endurskoðandi reikninga
sjúkrahússins. Þá var hann kjör-
inn í skólanefnd barnaskólans á
Sauðárkróki og síðar endurskoð-
andi reikninga Sauðárkrókskaup-
staðar.
Þegar ég rifja hér upp afskipti
ólafs af félagsmálum og stjórn-
sýslu á Sauðárkróki, minnist ég
þess að eitt sinn ræddi ég um þessi
störf ólafs við vin hans og sam-
starfsmann, hann sagði efnislega
þetta: öll þessi störf tók ólafur að
sér fyrir þrábeiðni vina sinna, sem
lögðu fast að honum, því þeir
þekktu hæfni hans og reglusemi í
öllum störfum. Mér þótti vænt um
þessi orð.
Þrátt fyrir að ólafur þurfti á
sínum Sauðárkróksárum f mörg
horn að líta, var hann þó fyrst og
fremst stöðvarstjóri Pósts og
síma. Hag þeirrar stofnunar bar
hann mjög fyrir brjósti. Gætnari
og heiðarlegri stöðvarstjóra tel ég
að hafi verið vandfundinn.
Alma og Ólafur, sem í 33 ár
bjuggu í farsælu hjónabandi, eign-
uðust þrjú börn, öll búsett í
Reykjavík. Elst er Anna Birna,
röntgentæknir, gift Sigurði
Helgasyni bókaverði, þau eiga tvö
börn, Ólaf og ölmu. Eldri sonur-
inn er Stefán Ólafur, sem stundað
hefur nám í fiskeldi í Skotlandi og
Noregi, en yngri sonurinn er Jó-
hann, rafvirki, nemandi f Tækni-
skóla íslands, unnusta hans er
Elísabet Kemp frá Efri Lækjardal
í Austur-Húnavatnssýslu.
Ég minntist á það f upphafi
þessara kveðjuorða, að eg hefði við
andlát Ólafs Stefánssonar margs
að minnast og margt að þakka,
ekki bara honum heldur einnig
Ölmu konu hans. Þau ár, sem ég
var í framboði til Alþingiskosn-
inga í Norðurlandskjördæmi
vestra, gisti ég oft Sauðárkrók og
þá jafnan hjá þeim hjónum.
Hvergi var betra að vera og hvfla
sig en á þessu heimili eftir átaka-
fundi og vökur. Fyrir alla þá
gestrisni og góðvild, sem ég hefi
notið á heimili póstmeistarahjón-
anna, er hér með þakkað og undir
þær þakkir taka konan mfn, börn
okkar og tengdabörn, þvf heimili
þeirra hjóna var jafnan opið
okkur öllum.
Þegar faðir ólafs, Stefán Sig-
urðsson, var jarðsettur í Siglufirði
í janúar 1941, var farið með eftir-
farandi kveðjuljóð f minningu
hans:
„Ástvinirnir sáran sakna,
að sjá þig hverfa út á hafið.
Minningar um vininn vakna
veit ég þær fær enginn grafið
þú gekkst til sóma sérhvert skrefið
samtíðar á vegi förnum.
Betri arf fær enginn gefið,
andaður, sínum góðu bornum."
Sama má segja um ólaf son
hans, hann „gekk til sóma sér-
hvert skrefið — samtíðar á vegi
förnum”.
Blessuð sé minning hans.
Jón Kjartansson.