Morgunblaðið - 28.02.1984, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 1984
t
Maöurinn minn, faöir, tengdafaöir og afi,
EINAR PÁLSSON,
Baldursgötu 1,
andaöist 24. febrúar.
Sigriöur Guömundsdóttir,
Mjöll Einarsdóttir, Ásmundur Daníelsson,
Guðmundur H. Einarsson, Vilborg Runólfsdóttir,
María, Beta og Heiörún.
t
Faðir okkar,
OTTÓ GUDBRANDSSON,
andaöist á Elliheimilinu Grund 26. þessa mánaöar.
Börn hins látna.
t
Eiginkona mín og móöir,
GYDA HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Bragagötu 29A,
lóst í Landakotsspítala sunnudaginn 26. febrúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorbergur Gíslason,
Halldór Þorgrímsson.
t
Systir okkar,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
fró Nýjabæ, Kelduhverfi,
Reynimel 92,
lóst á kvennadeild Landspítalans föstudaginn 24. febrúar.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 1. mars kl. 13.30.
Jóhanna Guömundsdóttir,
Helga Guömundsdóttir,
Birna Guömundsdóttir.
t
Systir okkar,
SIGURBJÖRG ANNA EINARSDÓTTIR,
Laugavegi 86,
andaöist í öldrunardelld Landspítalans 27. febrúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Léra Einarsdóttir,
Kristinn Einarsson.
Editha Möller
Minningarorö
Fædd 17. mars 1923.
Dáin 19. febrúar 1984.
Dita, eða Editha Muller eins og
hún hét fullu nafni, fæddist í
Bad-Oldesloe 17. mars 1923 og ólst
upp í foreldrahúsum ásamt tveim-
ur systrum sínum. Hún var ennþá
unglingur þegar stríðið skall á og
gjörbreytti lífi hennar eins og svo
margra annarra. Allir sem vettl-
ingi gátu valdið áttu að vinna í
þágu ríkisins og Dita tók þann
kost að bjóða sig fram til starfa í
von um að fá þannig einhverju um
það ráðið hvert hún yrði send. Það
fékk hún og fór að vinna á her-
sjúkrahúsi sem ritari og aðstoðar-
stúlka hjá taugaskurðlækni. Þar
starfaði hún til stríðsloka og hefur
eflaust séð og kynnst mörgum
hörmulegum afleiðingum hernað-
arátakanna.
Fjölskyldan hafði misst heimili
sitt í loftárásum, faðirinn var
kominn heim sjúkur eftir herþjón-
ustu, allt var í kalda koli og fram-
tíðin ótrygg.
Þá frétti hún að óskað væri eftir
stúlkum til landbúnaðarstarfa á
Islandi og þannig atvikaðist það
að hún kom hingað 9. júlí 1949,
eignaðist sitt annað föðurland og
hreifst svo af því að hún fór ekki
aftur.
Fundum okkar bar fyrst saman
haustið 1949. Þá hafði Dita unnið
um sumarið í sveit, var búin að ná
ótrúlega góðu valdi á íslensku og
var komin til Reykjavíkur til að
hafa vistaskipti. Hún gerðist
starfsstúlka á skólaheimilinu á
Jaðri og þar unnum við saman
einn vetur og bundumst vináttu-
böndum. Dita var vinnusöm,
greind og glaðvær, það var bæði
hægt að ræða við hana alvarleg
málefni og eiga með henni
ógleymanlegar gleðistundir. Ég
minnist þess ekki að hafa á full-
orðinsárum hlegið jafn oft og inni-
lega með nokkrum eins og henni.
Gaman hennar var græskulaust
og hláturinn smitandi.
Hún var ung og lífsglöð og auð-
vitað vitjaði ástin hennar. Hún
kynntist Gunnari Theodórssyni,
húsgagnaarkitekt og eignaðist
með honum dóttur, Unni Eddu,
sumarið 1952. Af sambúð varð
ekki svo Dita stóð ein uppi í
ókunnu landi með telpuna sina.
Það er aldrei auðvelt að vera ein-
stæð móðir, en þó mun erfiðara
þegar fjölskyldan, sem flestum
reynist bakhjarl, er víðs fjarri. Og
slíkir voru fordómarnir í Þýska-
landi þess tíma að ekki kom til
greina að fara þangað heim með
óskilgetið barn. En allt fór betur
en á horfðist, með hjálp góðra
manna, sem hún alla tíð minntist
með þakklæti. Má þar sérstaklega
nefna Jón heitinn Helgason, rit-
stjóra og konu hans Margréti Pét-
ursdóttur, en hjá þeim bjó hún í
næstum heilt ár fyrir og eftir fæð-
ingu dótturinnar. Salome heitin
Nagel reyndist líka þeim mæðgum
alla tíð sem besta móðir og fleiri
mætti nefna og er það til marks
um hve vel Dita var kynnt.
1. apríl 1953 fékk Dita stöðu í
vestur-þýska sendiráðinu og þar
starfaði hún síðan alla tíð meðan
heilsan entist. Hún hafði mikinn
metnað fyrir hönd sendiráðsins og
vann því af óþreytandi elju og
samviskusemi. í sendiráðum eru
tíð mannaskipti, en hún var fasti
punkturinn, vissi hvaða hefðir
höfðu skapast í starfseminni og
miðlaði þeim nýkomnu af reynslu
sinni. Hún var duglegur starfs-
kraftur, sem yfirmenn hennar
treystu og samstarfsfólk hennar
mat að verðleikum.
Hún bjó sér og dóttur sinni fal-
legt og menningarlegt heimili, þar
sem þær gátu notið næðisstunda
að afloknum erilsömum vinnu-
degi. Hún átti m.a. óvanalega
stórt og gott safn bóka, bæði
þýskra og íslenskra og las mikið.
Eftir að hafa séð leikritið
„Kristnihald undir Jölki" eftir
Halldór Laxness vaknaði áhugi
hennar á ritum hans og hún eign-
aðist og las flest verka hans á ís-
lensku. Áður hafði hún kynnst
þeim í þýskri þýðingu, en hún
sagði að það þyrfti að lesa þær á
frummálinu og í íslensku menn-
ingarumhverfi til þess að njóta
þeirra til fulls.
En hún átti fleiri áhugamál en
lestur bóka, hún átti gott safn af
klassískum hljómplötum og sótti
mikið tónleika og leikhús. Eftir að
hún eignaðist bíl var hún líka
hörkudugleg að ferðast um landið
og sýna t.d. erlendum gestum sín-
um fegurð þess í línum og litum,
andstæður þess og fjölbreytni.
Hún var góður fulltrúi Þýska-
Móöir okkar,
t
EMILÍA JÓNASDÓTTIR,
leikkona,
andaöist aö Sólvangi, 26. febrúar.
Svava Berg Þorsteinsdóttir,
Ágústína Berg Þorsteinsdóttir.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
ÞORVALDUR MARKÚSSON,
Norðurbrún 1,
lést i Landspítalanum sunnudaginn 26. febrúar.
Rósa Halldóra Hansdóttir
og börn.
t
Maöurinn minn,
OLGEIR VILHJÁLMSSON,
fyrrverandi bifreiöaeftirlitsmaöur,
Meöalholti 13,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 28. febrúar kl.
15.00.
Eulalía Steinunn Guöbrandsdótiir.
Kveðjuorð:
Gestur Þórðarson
fyrrv. gjaldkeri
í gær, mánudaginn 27. þ.m., var
kvaddur hinstu kveðju góður vin-
ur minn og starfsfélagi, Gestur
Þórðarson fyrrv. gjaldkeri, en
hann lézt á Landspítalanum hinn
21. þ.m. eftir langt og erfitt sjúk-
dómsstríð. Gestur heitinn var
fæddur í Reykjavík þ. 6. sept. 1907
og var faðir hans Þórður Magn-
ússon, en hann var ættaður úr
Mýrdalnum. Móðir hans var Þór-
unn Sveinsdóttir frá Efri-Ey í
Meðallandi en hún var systir Jó-
hannesar Kjarval listmálara.
Það má segja að með Gesti
heitnum sé genginn einn af þess-
um gömlu og traustu stoðum, sem
sérhverju þjóðfélagi er nauðsyn ef
vel á að farnast.
Gestur heitinn kaus sér sem
lífsstarf verzlunarstörf, en ungur
að árum, á fjórtánda ári, kom
hann til starfa hjá föður mínum,
Ingimar Brynjólfssyni, og stuttu
síðar er þeir félagar Gunnar
Kvaran stofnuðu sitt eigið fyrir-
tæki í apríl 1923,1. Brynjólfsson &
Kvaran, kom hann þar til starfa
að afloknu Verzlunarskólanámi og
starfaði þar sem gjaldkeri alla tíð
síðan. Samstarf og vinátta Gests
heitins og föður míns stóð meðan
aldur entist og bar aldrei skugga
á, en samstarf þeirra stóð í rúm 55
ár og sýnir best hvernig traust og
vinátta geta enst gegnum lífið,
þegar menn starfa með opnum
huga.
Gestur heitinn var afar ná-
kvæmur og formfastur í öllu sínu
starfi og reglusemi og snyrti-
mennska var honum í blóð borið.
Fyrir um það bil fimm árum fór
að gera vart við sig heilsuleysi hjá
Gesti heitnum og má segja að hafi
hallað undan fæti smátt og smátt
síðan.
Gestur eignaðist góða og um-
hyggjusama konu, Kristínu
Helgadóttur, en hún er systir
Ólafs heitins Helgasonar læknis
er dáinn er fyrir allmörgum árum.
Einn son barna eiga þau Gestur og
Kristín, Helga, en kona hans er
lands, en hún dró aldrei dul á
hversu hrifin hún var af íslandi og
bar mikla virðingu fyrir landi og
þjóð. Hér var líka starfsvettvang-
ur hennar í hartnær 35 ár.
Það varð henni mikil þolraun,
þegar litli dóttursonur hennar,
Robert, reyndist haldinn ólækn-
andi sjúkdómi, sem dró hann til
dauða fyrir tæpum 2 árum. Hún
var því illa í stakk búin til að tak-
ast á við sinn eigin sjúkdóm, sem
hún að lokum varð að lúta í lægra
haldi fyrir.
Þegar ég heimsótti hana viku
áður en hún dó, barst talið að
utanferðum. „Kannski ég verði
orðin svo hress í sumar að við get-
um farið saman til Parísar" og það
kviknaði snöggvast líf í sljóum
augunum og færðist bros yfir tek-
ið andlitið. Hún lagði upp í aðra
ferð fyrr en ég bjóst við og ég trúi
að það hafi verið tekið vel á móti
henni í landi eilífðarinnar.
„Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir."
(Einar Benediktsson)
Elsku Unnur mín, um ieið og ég
minnist móður þinnar með virð-
ingu og þakklæti bið ég Guð að
styrkja þig í sorg þinni. Missir
þinn er mikill, en eiginmaður
þinn, Valdimar Bjarnason, ber
með þér byrðarnar og tvíburasyst-
urnar, Ragnheiður Sara og Rakel
Ýrr, sem voru augasteinar ömmu
sinnar, veita þér gleði og lífsfyll-
ingu.
Ég þakka Ditu samfylgdina og
allar ánægjustundirnar.
„Far þú í friði.“
Pálína Jónsdóttir
Auður Guðmundsdóttur. Þeirra
börn eru tvö og voru í miklu uppá-
haldi hjá afa og ömmu.
Nú, þegar Gestur vinur minn er
allur, kveð ég hann með söknuði
og þakklæti fyrir hans vináttu og
trygglyndi í minn garð og fjöl-
skyldu minnar, einnig þakka
gamlir starfsfélagar hans alla
samveruna og gömlu árin og munu
geyma minninguna um góðan
dreng.
Góða Kristín og Helgi, við hjón-
in sendum ykkur og öllum öðrum
ástvinum innilega samúð okkar.
Blessuð sé minning hans.
G. Ingimars