Morgunblaðið - 07.03.1987, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MARZ 1987
fclk í
fréttum
Kabarett
geislandi
bræðraþeli
Hin ýmsu andlit Tommy
Hunts.
Söngvararnir fjórir, talið frá vinstri: Ragnar Bjarnason, Þuríður Sigurðardóttir,
Hemmi Gunn og Tommy Hunt.
Bandaríski stórsöngvarinn
Tommy Hunt stal hugum og
hjörtum gesta á Þórskabarett, þeg-
ar höfundur þessa pistils sótti
Þórscafé heim föstudagskvöldið !
síðustu viku til að kanna, hvað í
boði væri. Auk Tommys komu fram
nokkrir af okkar bestu og þekkt-
ustu skemmtikröftum, ásamt
hljómsveitinni Santos og söng-
konunni Guðrúnu Gunnarsdóttur,
sem sáu um dansmenntariðkun
gesta. Fremur fámennt var í Þórs-
café þetta kvöld. Tommy Hunt lét
tamennið ekkert á sig fá, en eitt-
livað virtist það draga úr íslenskum
koilegum hans.
Tekið var á móti gestum með
kokteil, bláum að lit, uppistaðan
vodka og Bols-Iíkjör. Þjónusta var
öll til fyrirmyndar þarna um kvöld-
ið; maturinn ágætur og snyrtilega
framreiddur, þó ekkert nýtt eða
sérlega spennandi væri á matseðlin-
um. Þrír réttir voru bomir á borð.
Fyrst var sjávarréttur, sem saman-
stóð af skelfiski, mestmegnis
rækjum. Þá var glóðað lambalæri
og í eftirrétt blandaðir ferskir
ávextir, bornir fram í súkkulaði-
skál. Jarðarberin í eftirréttinum
voru ljúffeng og komust nálægt því
að vera spennandi, a.m.k. á þessum
árstíma.
Undir borðum og á meðan gestir
dreyptu á kokteilnum léku þeir Hin-
rik Bjarnason á gítar og Jón Möller
á píanó. Léttir tónar hjálpuðu fólki
að ná sér niður úr streitunni utan-
dyra, enda augsýnilega margir sem
mættu á svæðinu á síðustu stundu
yfirhlaðnir verslunar- og umferðar-
streitu, fylgifisks helgarinnar.
Klukkan rétt rúmlega tíu skokk-
aði Hemmi Gunn inn á sviðið og
kynnti skemmtikrafta kvöldsins.
Fyrstir á vettvang voru Omar
Ragnarsson og Haukur Heiðar Ing-
ólfsson píanóleikari. Ómar Ragn-
arsson er og verður besti
skemmtikraftur landsins í mínum
huga og ekki er til sá skemmtikraft-
ur, nema ef vera skyldi Laddi, sem
ætíð hefur kallað fram einlægan
hlátur minn. Ómar er sannkallaður
sérfræðingur á þessu sviði, sem
sagt óumdeilur meistari meistar-
anna. I Þórskabarett, a.m.k. þetta
föstudagskvöld, var Ómar skemmti-
legur að venju, en oftast, eiginlega
alltaf, hef ég heyrt honum takast
betur upp. Þarna spilaði fámennið
kannski inn í. Þeir félagar Ómar
og Haukur Heiðar verða áfram
hvað sem Þórskabarett líður - efst-
ir á mínum lista yfir beztu
skemmtikrafta landsins.
Þá komu þau fram saman og sitt
í hvoru lagi söngvaramir lands-
þekktu Ragnar Bjarnason og
Þuríður Sigurðardóttir. Ragga
Bjarna þekkja allir og þarf ekki að
kynna hann, en Þuríður hefur ekki
sungið mikið opinberlega í nokkur
ár. Gaman var að heyra Þuríði
syngja lög af plötu sinni frá því
fyrir einum og hálfum áratug, svo
sem Iagið „Hvar er mín ást“.
Hemmi Gunn sagði í kynningu sinni
að Þuríður hefði aldrei verið betri,
alla vega var gaman að heyra í
henni á ný og þeim Ragnari saman.
Eitt var svolítið mislukkað, en
það var tilraun þeirra kammerat-
anna, Ragga og Þuríðar, að segja
brandara, sem fólst í atburði sem
mér skyldist að hefði átt að gerast
á ferð þeirra um landið með Sumar-
gleðinni. Þau skemmtu sér svo vel
við að segja „brandarann" að áhorf-
endur heyrðu hann hreint ekki. Það
var rétt í lokin að heyra mátti,
milli hlátursoganna, - að stór
fugl átti að vera floginn, en þ' a var
„brandarinn" líka floginn fyrir ofan
garð og neðan hjá viðstöddum.
Bandaríski söngvarinn Tommy
Hunt kom inn á sviðið með tilþrif-
um, en Tommy hefur skemmt í
gegnum tíðina með miirgum heims-
frægum skemmtikröftum, enda var
enginn viðvaningsbragur á fram-
göngu hans. Frá Tommy geislaði
jákvæðum straumum og hann heill-
aði hreint alla áhorfendur til virkrar
þátttöku, jafnt með sviðsframkomu
sem góðum söng, - í anda Nat
King Cole og fleiri þekktra
„bræðra".
Tommy fann sér fljótlega eftir
að hann kom á sviðið „bróður" í
hópi áhorfenda, sem hann ræddi
síðan við annað slagið á milli at-
riða. Hann útskýrði muninn á
litarhætti þeirra á eftirfarandi hátt:
„Eini munurinn á okkur er sá að
hann er fæddur að degi til en ég á
nóttu“.
Þátttakendur kunnu vel að meta
Tommy Hunt og fékk hann góðar
viðtökur, sem og íslenskir félagar
hans. Að sögn framkvæmdastjóra
Þórscafés voru aðeins á milli 60-70
manns í hópi matargesta að þessu
sinni. Eitt fannst mér jákvætt við
fámennið, en það var að geta neytt
góðs matar án þess að þurfa að
innbyrða mikia reykjarsvælu með,
enda nýhætt sjálf að spúa slíkri
svælu yfir meðbræður og systur.
Það kom mér því á óvart, að á
meðan á skemmtiatriðunum stóð
var heljarmiklum reyk, reyndar
skaðlausum, dælt inn á sviðið úr
þar til gerðri vél. Líklega er þetta
gert vegna ljósabúnaðarins, en ég
lái engum þótt hann hafi talið að
verið væri að skapa „eðlilegar"
kringumstæður fyrir skemmtikraft-
ana.
Hljómsveitina Santos og söng-
konuna Guðrúnu Gunnarsdóttur
þarf vart að kynna fyrir þeim sem
sækja skemmtistaði borgarinnar,
en hljómsveitin sér vissulega um
að engum þurfi að leiðast, sem á
annað borð vill skemmta sér og
öðrum. Lagaval er fjölbreytt og í
hléum er hljómplötum brugðið á
grammófóninn. Eftir að opnað var
inn á staðinn, að skemmtiatriðunum
loknum, þurfti enginn lengur að
kvarta yfir fámenni, því hvert sæti
var skipað áður en varði.
Það má segja um Þórscafé, að
þar hljóti flestir að finna eitthvað
við sitt hæfi. Á neðri hæð er diskó-
tek fyrir þá sem líkar betur sá
háttur við tjáskipti í danslistinni.
Þá er stór kostur að unnt að finna
afdrep til að setjast niður og ræða
saman, en á mörgum skemmtistöð-
um er lífsins ómögulegt að tala við
fólk, slíkur er hávaðinn frá hljóm-
burðargræjum. í heild var þetta
föstudagskvöld í Þórscafé góð
skemmtan og fyrirtaks hvíld frá
amstri hversdagsins og er öllum
þeim sem hlut áttu að máli færðar
kærar þakkir.
Konungleg
sigling
að eru ekki margir konungar
eftir í heiminum og þeir sem
eftir eru eru yfirleitt valdalitlir eða
valdalausir. Nokkrir lifa sem útlag-
ar og vonast til þess að koma aftur
heim og taka við völdum — í orði
kveðnu að minnsta kosti. Fæstir
þeirra eiga mikla mögulega á því,
en þó sanna dæmi, eins og Jóhann
Karl Spánarkonungur, að margt
getur gerst í heimi stjórnmálanna
og Jóhann Karl hefur einmitt tölu-
vert meiri völd en nokkur hugði.
Einn þeirra konunga, sem lítið
hefur farið fyrir er Konstantín
Grikkjakonungur. Hann berst ekki
mikið á og lifir fremur kyrrlátu lífi.
Meðfylgjandi mynd var tekin af