Morgunblaðið - 07.07.1987, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐŒ), /IÞROTÍ1R ÞFUÐJUDAGUR 7. JULÍ 1987
J Ó H A N N I N G
GUNNARSSON
„Mjög
metnadar
qiam“
JÓHANN INGI GUNNARSSON er aðeins 32ja
ára gamall en hefur engu að síður verið
atvinnuþjálfari í handknattleik í einn áratug.
Hann byrjaði að þjálfa af fullum krafti þegar
hann var 22ja ára og hefur síðan starfað sem
handboltaþjálfari. Hann lék handbolta með Val
á sínum tíma og þjálfaðiþá jafnframt yngri
flokka félagsins. Fyrsta Islandsmeistaratitilinn
nældi hann í með kvennalið Vals utanhúss.
Hann hefur þjálfað unglingalandslið íslands,
A-landsliðið, Kiel íVestur-Þýskalandi og nú
síðast tókst honum að verja meistaratitilinn
með Essen þar í landi. Jóhann Ingi er eflaust
einn best menntaði handknattleiksþjálfari sem
ísland hefur átt og gífurleg reynsla hans, þrátt
fyrir ungan aldur, á eflaust eftir að koma land-
anum til góða sðar meir, þegar hann snýr
heim eftir glæsilegan feril í einni erfiðustu
handknattleiksdeild heims.
Jóhann Ingi lauk magistergráðu
í sálarfræði við háskólann í Kiel
nú í vor en BA-prófi lauk hann hér
heima áður en hann fór utan sem
þjálfari. Sálfræðing-
Skúli Unnar ur og handbolta-
Sveinsson þjálfari, fer það
skri,ar saman?
„Já, ég tel það fari
vel saman,“ svaraði Jóhann Ingi,
er undirritaður spjallaði við hann á
heimili hans í Essen eftir að lið
hans tryggði sér Þýskalandsmeist-
aratitilinn í vor. „Það er mikið um
kenningar í sálarfræði en minna
um verklega þætti og með því að
þjálfa hef ég fengið verklega hlut-
ann. Þetta jafnar hvort annað upp
og fer vel saman. Þjálfun hópa
snýst mikið um að fá það besta út
úr hveijum og einum og það er
ekki ósvipað sálarfræðinni.
Námið hjá mér hefur tekið dálítið
langan tíma því ég hef alltaf fjár-
magnað mitt nám sjálfur og án
námsstyrkja nema hvað ég tók einu
sinni námslán þegar ég var heima.
Ég sé ekki eftir þessum langa tíma,
ég held að maður hafi á vissan
hátt gott af því að fara sér hægt
og reyna það sem maður er að
læra."
Vildijgera eitthvað sem enginn
Islendingur hafði gert
Þegar Jóhann Ingi hafði lokið stúd-
entsprófi 1975 ákvað hann að reyna
eitthvað nýtt. „Ég ákvað að gera
eitthvað í eitt ár sem enginn íslend-
ingur hafði gert áður. Júgóslavinn
Mile, sem verið hefur á íslandi í
mörg ár og þjálfað í handbolta og
fótbolta, hjálpaði mér við að kom-
ast til Júgóslavíu til að fylgjast með
handboltaþjálfun þar. Ég æfði í
nokkra mánuði með Dinamo
Pancevo tvisvar á dag og fékk auk
þess að fylgjast með öllu hjá þeim
ogjúgóslavneska landsliðinu í sam-
bandi við undirbúning fyrir leiki og
mót. Þama opnaðist nýr heimur
fyrir mér, þeir æfðu miklu meira
en ég hafði kynnst áður og þama
lærði ég mikið.
Eftir þetta fór ég til Vestur-Þýska-
lands og fylgdist með æfíngum hjá
Morgunblaðið/Skúli Unnar Sveinsson
Líflegur á bekknum
Jóhann Ingi Gunnarsson er mjög líflegur á varamannabekknum, eða réttara sagt við bekkinn, þvi hann sest sjaldan á
hann. Hann fylgist vel með öllu sem fram fer, kallar stöðugt kvatningarorð til sinna manna og virðist þá gleyma stund
og stað. Hér má sjá hann hvetja sína menn til að berjast, en á myndinni hér efst á síðunni er hann þungt hugsi og
líst greinilega ekkert á gang leiksins.
I