Morgunblaðið - 28.04.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. APRÍL 1988
t
Eiginmaöur minn, faöir og tengdafaöir,
BERGSVEINN GUÐMUNDSSON
byggingameistari,
Eskihlíð 18a,
Reykjavfk,
lést á Borgarspítalanum þann 26. apríl sl.
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Kristin Þ. Bergsveinsdóttir, Hjörleifur Kristjánsson,
Guðmundur Jón Bergsveinsson,Ásgerður Ágústsdóttir,
Friðrik Bergsveinsson, Sigrún Olgeirsdóttir,
Gréta Berg Bergsveinsdóttir, Stefán Kristjánsson.
t
Faðir okkar,
SVEINBJÖRN TÍMOTEUSSON,
Stórholti 17,
Reykjavik,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu 26. apríl.
Magnús Sveinbjörnsson,
Helga Sveinbjörnsdóttir,
Pétur Sveinbjarnarson.
t
Móöir okkar,
THYRAJUUL,
lést á Droplaugarstööum föstudaginn 22. apríl.
F.h. annarra vandamanna,
Aase J. Kaldal,
Bodil Juul,
Mogens Juul.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
EINAR ÞORLEIFSSON,
Faxabraut 68,
Keflavik,
er lóst 18. apríl, veröur jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstudag-
inn 29. apríl kl. 14.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuö,
en þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagiö.
Ingibjörg Garðarsdóttir,
Jóhann Garfiar Einarsson,
Þorleifur Einarsson.
+ Eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir.
FRIÐNÝS. MÖLLER,
Furulundi 11A,
Akureyri,
lést föstudaginn 22. apríl. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 29. apríl kl. 13.30.
Alfreð Möller, Halldór Hallgrimsson,
Gígja Möller,
Páll G. Möller, Súsanna J. Möller, Gerður G. Möller,
Alma K. Möller, Birgir B. Svavarsson,
Erla E. Möller, Sverrir Sigurvinsson,
Jóhann G. Möller, Stefanía Hauksdóttir
og fjölskyldur.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar og stjúpfaöir,
JÓN HJÁLMARSSON,
Laugateigi 11,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju í dag fimmtudaginn 28.
apríl kl. 15.00.
Hulda Þorsteinsdóttir,
Hjálmar Jónsson,
Brynjar Jónsson,
Bergling Bragadóttir.
t
Útför eiginmanns míns, fööur og sonar,
GUÐMUNDAR INGIMARSSONAR,
Skólagerði 46,
Kópavogi,
fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 29. april kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaöir. Þeim, sem vildu minn-
ast hans, er bent á líknarstofnanir.
Arnþrúfiur G. Guðmundsdóttir,
Örn G. Guðmundsson,
Ingimar Finnbjörnsson.
Linda Björk Bjama-
dóttír — Minning
Fædd 21. október 1965
Dáín 20. apríl 1988
í dag verður til moldar borin
Linda Björk Bjamadóttir.
Andlát hennar bar að svo snöggt
og óvænt og maður spyr hvers
vegna svona ung stúlka í blóma
lífsins skuli vera hrifín á brott svo
fljótt.
Ég kynntist Lindu fyrir u.þ.b.
þremur árum í gegnum sameigin-
legan vinahóp okkar. Linda hreif
mann strax frá fyrstu kynnum og
þegar ég lít aftur til þessa alltof
stutta tíma sem við þekktumst sé
ég hana alltaf fyrir mér brosandi.
Linda var falleg stúlka og svo
lífsglöð og kát og hún hafði þann
eiginleika að geta alltaf laðað það
besta fram í fólki. Hvar sem hún
var stödd var alltaf svo bjart í kring-
um hana og ég minnist hennar fyrst
og fremst fyrir hve einstaklega
góður vinur hún var og ef eitthvað
bjátaði á gat maður alltaf leitað til
hennar.
Lífið er oft miskunnarlaust og
ótrúlegt er hvað stutt er á milli lífs
og dauða. Nú er stórt skarð höggv-
ið í vinahópinn sem aldrei verður
fyllt en við verðum að vera sterk
og trúa að henni hafí verið ætlað
stærra og meira hlutverk annars
staðar og að við munum hitta hana
þar seinna.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til flölskyldu hennar
og bið guð að geyma þau og styrkja
í þeirra miklu sorg.
Blessuð sé minning hennar.
Sigrún Eyjólfsdóttir
Sunnudaginn 17. apríl sat ég og
frænka mín heitin, Linda Björk, að
heimili afa og ömmu á Sogavegin-
um, þar sem Linda bjó í mörg ár,
og ræddum um daginn og veginn.
Er ég síðan kvaddi hana bað Lánda
mig að hafa samband sem fyrst.
Ég vissi það ekki þá, en þetta var
það síðasta sem Linda sagði við
mig.
Afmælisdaginn minn 21. apríl
síðastliðinn, vakti móðir mín mig
með þeim sorgarfréttum að min
elskulega frænka væri dáin. Dauð-
inn var hraður rétt eins og allt líf
Lindu Bjarkar, sem aðeins varð
22ja ára gömul. Móðir mín var á
sama aldri og ég, þegar faðir Lindu
dó, en þá var Linda aðeins 2ja ára.
Faðir Lindu og móðir mín voru
systkin.
En hvað er hægt að segja þegar
berast fréttir sem þessar, þegar við
vitum að samskonar atburðir gerast
oft á dag út um allan heim? Sak-
Iaus ungmenni verða fómarlömb
ógætinna ökumanna eins og hún
Linda mín.
Linda Björk var mjög sterkur
persónuleiki, mjög sjálfstæð og
ætlaði sér margt í lífínu, en dauðinn
er alltaf skammt undan þó svo hann
sé það fjarlægasta sem maður get-
ur hugsað sér þegar maður er að-
eins 15 ára.
En þessi afmælisdagur hverfur
aldrei úr huga mínum því að Linda
var mér svo kær og ég var virkilega
stolt af því að eiga hana sem
frænku. Við elskuðum hana öll og
munum sakna hennar.
Ég vil að lokum votta alla mína
samúð móður Lindu, Ragnheiði,
fósturföður og hálfsystkinum Gerðu
og Júlla, og elsku afa og ömmu sem
unnu henni svo heitt.
Við hugsum öll til Lindu með
söknuði í hjarta og vonum að hún
sé í góðum höndum hjá föður sínum,
Bjama Steingrímssyni.
Soffía Guðrún Jóhannsdóttir
Minning:
Jóhann Kr. Þorsteins-
son efnafræðingur
Fæddur 28. ágúst 1906
Dáinn 20. apríl 1988
Dag skal að kveldi lofa.
í dag er til moldar borinn Jóhann
Kristinn Þorsteinsson efnafræðing-
ur í Hörpu, eins og hann oftast var
nefndur. Maður mikilla mannkosta
er kvaddur að loknum löngum og
farsælum starfsdegi.
Jóhann fæddist í Hallgeirseyjar-
hjáleigu f Landeyjum 1906, en flutt-
ist á unglingsaldri til Vestmanna-
eyja og lærði þar málaraiðn, en
fluttist síðar til Reylgavíkur og
fullnam sig í þessi grein. 1932 var
haldið til framhaldsnáms í Munchen
í Þýskalandi. Eftir heimkomuna
þaðan hóf Jóhann störf hjá máln-
ingaverksmiðjunni Litir og lökk, og
síðar á rannsóknarstofunni í Hörpu,
þar sem hann starfaði sfðan. Trygg-
an lífsförunaut, konu sína, Mörtu
Tryggvadóttur frá Hrísey, missti
Jóhann 1981. Þau eignuðust flögur
böm, sem em: Elva, kennari, Hrafn,
byggingartæknifræðingur, Gíslunn,
húsmóðir, sem er nýflutt til landsins
eftir margra ára dvöl í Sviþjóð og
Þómnn Margrét, skrifstofustúlka.
Baraabömin em flórtán og bama-
bamabömin em orðin tvö.
Jóhann var stæðilegur maður,
rólegur og yfírvegaður í fasi. At-
gervi hans og persónuleiki var
þannig, að hann ávann sér virðingu
og tiltrú þeirra, sem í návist hans
vom, án þess nokkm sinni að sækj-
ast eftir slíku. Hógværð hans var
viðbmgðið. Mörg nefndarstörf og
önnur ábyrgðarstörf vom honum
falin um ævina, og urðu sum þeirra
honum einkar hjartfólgin. Má þar
nefna hið mikla og ötula starf á
vegum Stangveiðifélags Reykja-
víkur, en Jóhann var heiðursfélagi
þess og formaður ámefndar Norð-
urár í mörg ár. Jóhann var. geysi-
fróður um allt er viðkom laxa- og
silungsveiði í ám og vötnum og
þekkti gjörla flestar veiðiár lands-
ins. Norðurá í Borgarfirði varð un-
aðsreitur Jóhanns. Þar urðu maður
og náttúra eitt. Staðurinn var ætíð
nefndur „víma“, nafn, sem Marta
kona Jóhanns gaf staðnum fyrir
mörgum ámm, vegna þeirrar
sæluvímu, sem hún taldi svífa á
mann sinn og félaga hans, þegar
þeir dvöldu þar. Margar hugljúfar
minningar á sú, sem þetta ritar,
um samvemstundir með Jóhanni
og félögum í lök veiðitíma hvers
árs. Margra ára vinátta þeirra fé-
laga skóp þennan á skemmtilega
og samrýmda hóp, sem á síðbúnum
ágústkvöldum skiptust á veiðisög-
um — en þær vom margar — og
fleygðu á milli sín stökum af snilld
og léttleika.
Allar flugur sínar hnýtti Jóhann
sjálfur af mikilli list og vandvirkni,
og er öll fjölskyldan til í „flugu-
mynd“. Bamabömin höfðu unun
af að skoða alla litadýrð fjaðranna,
gljáandi silfurþræði og margt fleira
þar að lútandi á vinnuborði hans.
Margs var spurt og ætíð var svar-
að, enda saga á bak við ailt. Gilti
það einu hver spurði, eins og þegar
yngsta bamabamið spurði: „Afi,
hvemig gat abbadísin vaðið út í
ána?“ (Abbadísin, Dame Juliana
Bemer, sem skrifaði fyrstu bókina
um stangaveiði 1496). — Jóhann
var náttúmbam af Guðs náð, og
kunni þá list að njóta lífsins og
sóttist ekki eftir að eignast það, sem
margur telur sig ekki geta án ver-
ið. Bækur og fróðteikur vom auður
hans. í raun var Jóhann sjálf-
menntaður vísindamaður, og fjöldi
handskrifaðra rita ber vott um hið
miklar starf, sem þar lá að baki.
Víða var komið við, og allt var það
unnið í kyrrþey.
Fyrir fímm ámm fékk Jóhann
áfall, sem var þess valdandi að
Ukamlegt þrek og heilsa fór ört
hrakandi. Lífsþróttur þvarr, en
minnið fábæra hélst óhaggað. Á
síðasta degi vetrar slokknaði
lífsneisti þessa mæta manns. Á
önnur mið er haldið, en það efa ég
ei, að andinn vorglaður mun svífa
yfír Norðurárdal og huga að vakn-
andi lífí.
Ég kveð kæran tengdaföður með
söknuði og þakklæti.
Arndís Finnsson
+
Eiginmaður minn, faöir okkar, tegdafaðir og afi,
LEIFUR INGÓLFSSON
forstjóri,
Skildinganesi 62, Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju föstudaginn 29. aprfl kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vildu minn-
ast hans er bent á Hjartavernd.
Anna Dam,
Helga Leifsdóttir, Garðar Gunnlaugsson,
Pétur Leifsson,
Vilborg Leifsdóttir,
Leifur Leifsson
og Gunnlaugur Garðarsson.