Morgunblaðið - 02.12.1989, Blaðsíða 34

^l
34
MQRGUNBIAPIÐ LAUGARDAGUR, 2. DESEMBER 1989'
Agúst Pétursson,
Isafírði — Minning
Ágúst Pétursson var 85 ára að
aldri er hann lést í sjúkrahúsi Isa-
fjarðar þann 27. nóvember sl. Ég
kynntist Ágústi í gegnum fóstur-
dóttur hans og frænku, frú Petrínu
Georgsdóttur, en hún og maðurinn
minn eru systkinabörn.
Ágúst heitinn var mikill fram-
kvæmda- og atorkumaður. Hann
var með á sínum tíma bæði físk-
verkun og sláturhús á ísafirði, einn-
ig rak hann verslun um nokkurra
ára skeið. Hann var strangheiðar-
legur í peningamálum, fijór í hugs-
un og barðist drengilega fyrir því
að sjá fyrir sér og sínum. En stjórn-
un peningamála á hans uppgangs-
tímum gekk ekki aðallega út á það
að lána þeim sem leituðust við að
standa í skilum með lán sín. Ágúst
var atvinnurekandi og átti sinn
þátt í að skapa það þjóðfélag sem
við búum við í dag. Það gerði hann
með endalausri vinnu og forsjálni.
Þessi stórhuga og hjartagóði
maður bar endalausa umhyggju
fyrir sínum ásamt eiginko.nu sinni
Kristínu heitinni Ásgeirsdóttur, en
hún studdi mann sinn af alhug í
öllu hans striti og hjálpsemi við fjöl-
skylduna. Þau hjónin eignuðust eina
dóttur, Guðrúnu Elísabetu, en þær
mæðgur eru báðar látnar.
Tvö systkinabörn Ágústar vor
alin upp í skjóli þeirra hjóna, þau
Petrína Georgsdóttir og Jens Ragn-
arsson. Jens flutti til Reykjavíkur
og starfaði -þar sem . leigubílstjóri
um árabil. Hann kvæntist ágætri
konu, frú Sigurbjörgu Kristjáns-
dóttur og eignuðust þau sjö börn,
en Sigurbjörg lifir mann sinn. Peta
giftist traustum og góðum manni,
Salomon Sigurðssyni sjómanni, og
stundar hann einnig fiskverkun.
Þau eignuðust tvo syni, Ágúst Sig-
urð og Ásgeir Jónas. Fyrsta barna-
barn þeirra ber nafn fóstra hennar
og afa síns og heitir hann Ágúst
Salomon. Hann er sonur Ágústar
Sigurðar og Sigrúnar Sigurðardótt-
ur. Ágúst á einnig annan son og
tvær dætur. Ásgeir Jónas er giftur
frú Katrínu Jónsdóttur og eiga þau
hjón þijá syni.
Ágúst heitinn var einstök bama-
gæla, þolinmóður og yfirlætislaus í
umgengni við börnin. Enda voru
þau stóra gleðin í lífi hans og elsk-
uðu hann og virtu.
Það sem snart mig í kynnum
mínum við Ágúst og fjölskyldu hans
var sú einstaka hjálpsemi og kær-
leiksþel sem þau báru hvert til ann-
ars í blíðu og stríðu.
Síðasta ferð Ágústar til
Reykjavíkur var í sumar er hann
var lagður inn á Landakotsspítala
og heimsóttum við Úlfar hann
þangað. Ég gleymi ekki þeirri heim-
sókn. Hún verkaði á mig eins og
himneskt regn. Þarna iá hann í
rúmi sínu bæði blindur og með
skerta heyrn, en þó glaður og æðru-
laus. Bænirnar og versin sem hann
var að fara með og lofgjörðin til
Guðs og Jesú Krist gáfu okkur
bæði frið og blessun í návist hans.
Einnig var hann svo þakklátur og
ánægður með veru sína á Landa-
koti er hann sagði: „Mikið er gott
að vera hér.“ Og síðan fyigdi hann
setningunni eftir og sagði: „Og fólk-
ið er svo gott við mig.“
I Opinberunarbók Jóhannesar
14:13 segir: „Og ég heyrði rödd af
himni er sagði: „Rita þú: Sælir eru
þeir sem i Drottni deyja upp frá
þessu: Já, segir andinn, þeir skulu
fá hvíld frá erfiði sínu því að verk
þeirra fylgja þeim.“
Elsku Peta og Lúlla, synir ykk-
ar, fjölskylda og Bagga, ekkja Jens,
og fjölskylda, við Úlfar vottum ykk-
ur innilega samúð! En vonin um
hvíldina er sú huggun sem af Guði
er gefin.
Frú Ásdís Erlingsdóttir
Ágúst Pétursson, fyrrv. kaup-
maður, ísafirði, andaðist á Sjúkra-
húsi ísafjarðar, 26. nóvember sl.,
og verður útför hans gerð frá ísa-
fjarðarkapellu í dag.
Ágúst Pétursson fæddist 19. júlí
1904 að Kúvíkum í Reykjafirði á
Ströndum. Foreldrar hans voru Pét-
ur Ólafsson og Sigrún Guðmunds-
dóttir, bæði ættuð úr Árneshreppi.
Faðir hans var tvíkvæntur og var
Ágúst barn síðari konu hans. Systk-
inin voru mörg og eru þau nú öll
fallin frá nema tvö; hálfbróðir, Guð-
mundur, sem lengi bjó á Flateyri
og Isafirði, en býr nú í Reykjavík,
háaldraður, og alsystir hans Lára,
sem býr í Reykjavík.
Ágúst jfluttist 18 ára úr Stranda-
sýslu til ísafjarðar og þar átti hann
heima óslitið síðan. Hann fór ungur
að vinna, eins og börn þess tíma
gerðu, bæði til sjós og lands, en
síðar gerðist hann fisksali og fisk-
verkandi og stundaði þá atvinnu í
mörg ár. Um tíma rak hann slátur-
hús á Isafirði, en árið 1949 stofn-
setti hann sína eigin verslun og rak
hana til ársins 1972.
Kona hans var Kristín Ásgeirs-
dóttir, en hún lést á árinu 1975.
Þau eignuðust eina dóttur, Guðrúnu
Elísabetu, sem lést fyrir tveimur
árum, en hún bjó með föður sínum
til dauðadags og var honum stoð
og stytta og var fráfall hennar
Ágústi mikið áfall. Ágúst ól upp tvö
börn, systurdóttur sína, Petrínu
Georgsdóttur, 'sem gift er Salómon
Sigurðssyni, skipstjóra á ísafirði,
og bróðurson sinn, Jens Ragnars-
son, sem kvæntur var Sigurbjörgu
Kristjánsdóttur, en þau voru búsett
í Reykjavík. Jens lést á sl. ári. Þess-
um börnum gekk hann í föðurstað
og bar mikla umhyggju fyrir þeim
alla tíð.
Ágúst Pétursson var einstakt lip-
urmenni og góðmenni sem vildi öll-
um gott gera og stundum meira en
hægt var. Hann lenti því oft í erfið-
Ieikum í áhættusömum rekstri, en
þegar litið er yfir farinn veg er mér
óhætt að fullyrða að allir þeir sem
áttu skipti við hann báru honum
góða sögu, enda var hann einstakur
gæðadrengur sem ávallt var gott
að eiga samskipti við. Ágúst var
þrautseigur og eljusamur maður,
sívinnandi og gerði ekki háar kröfur
sér til handa. Starf hans og um-
hyggjan fyrir skylduliði sínu var
honum allt.
Ævi Ágústar Péturssonar var
ekki alltaf dans á rósum. Hann
hefur lokið löngu lífsstarfi og mætti
oft miklum mótbyr í lífi sínu, en
þó hafa stærstu áföllin verið missir
ástvinanna, eiginkonu, einkadóttur
og fóstursonar og nú lifir Petrína
ein eftir. Á seinni árum hafði Ágúst
hægt um sig, enda orðinn heilsulít-
ill eftir langan vinnudag.
Ég þekkti Ágúst Pétursson frá
unglingsánim mínum og átti við
hann mörg samskipti á liðnum ára-
tugum. Hann var sérstaklega góð-
viljaður og elskulegur maður og það
má lengi leita að manni sem hefur
reynst fólki sínu jafn vel og hann
gerði. Það má segja að hann hafi
borið skyldfólk sitt á höndum sér
og allt viljað fýrir það gera, enda
varð ég þess oft var að fólk hans
var honum þakklátt og þótti inni-
lega vænt um hann. Petrína sér nú
á bak fósturföður og einstökum vini
allt frá því að hún var lítil stúlka.
Hún kunni að meta umhyggju hans
og er honum innilega þakklát.
Á fyrstu áratugum þessarar ald-
ar flutti mjög margt fólk úr Árnes-
hreppi á Ströndum til ísafjarðar og
nágrennis, en í byijun þessarar ald-
ar var ísafjörður annar stærsti
kaupstaður landsins. Þar þótti gott
að vera og þar voru framfarir meiri
og örari en víðast hvar annars stað-
ar. Því var það ekki óeðlilegt að
fólk úr harðbýlum héruðum, þar
sem vetrarþyngsli voru mikil og oft
erfitt að bjarga sér, leitaði til stað-
ar þar sem uppgangur var mikill.
Margir íbúar Árneshrepps, sem til
ísafjarðar fluttu, sýndu að í þeim
bjó mikil þrautseigja og dugnaður
og margt af þessu fólki setti svip
á bæinn um margra áratuga skeið
og urðu áhrifamiklir borgarar á
ísafirði. Ágúst Pétursson og fólk
hans var meðal hinna mörgu íbúa
Ámeshrepps sem settu svip á bæj-
arlífíð og eftir var tekið.
Ég þekkti Ágúst Pétursson mjög
vel og við áttum mörg skipti sam-
an, en á síðari árum sá ég hann
mjög sjaldan eins og oft vill verða.
Ég minnist hans sem góðs drengs
og góðs vinar um leið og ég þakka
áratuga samfylgd hans og óska
honum góðrar heimferðar og að
Guðsblessun fylgi honum á nýjum
vegum.
Matthías Bjarnason
í dag verður til moldar borinn
Ágúst Pétursson fyrrum kaup-
maður á Isafírði, en hann andaðist
á Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafírði
26. þ.m.
Ágúst Gunnar, eins og hann hét
fullu nafni, var fæddur í Reykja-
fírði á Ströndum 19. júlí 1904 og
var því 85 ára er hann lést. Foreldr-
ar hans vom þau Pétur Ólason og
kona hans, Sigrún Guðmundsdóttir.
Ágúst flutti til ísafjarðar ásamt
fjölskyldu sinni þegar hann var 17
ára gamall. Athafnasemi var hon-
um í blóð borin, því allt frá þeim
tíma stundaði Ágúst margvíslegan
atvinnurekstur, fyrst við smábáta-
útgerð og fiskvérkun og síðar ýms-
an annan rekstur, þar á meðal versl-
un, sláturhús og svínabú.
Verslunarrekstur hóf hann árið
1949 og stundaði allt til ársins
1972 er hann hætti öllumafskiptum
að rekstri vegna heilsubrests.
Eftir lát föður síns árið 1933, tók
Ágúst við umsjá heimilis móður
sinnar í Sundstræti 15. Þar bjó
einnig Guðbjörg systir hans með
dóttur sína, Petrínu Georgsdóttur,
og faðir minn, Jens Ragnarsson,
bróðursonur Ágústar sem alin var
upp hjá ömmu sinni. Ágúst gekk
börnunum ungu þá þegar í föður-
stað og reyndist þeim alla tíð sem
besti faðir. Þrátt fyrir að hann hafi
síðar stofnað sitt eigið heimili með _
konu sinni, Kristínu Ásgeirsdóttur,
hélst umhyggja hans og umsjá
heimilisins í Sundstræti 15 óbreytt.
Þau Kristín og Ágúst áttu eina
dóttur, Guðrúnu Elísabetu, fædda
15. janúar 1940. Heimili þeirra var
frá árinu 1947 í Aðalstræti 25.
Samgangur þessara tveggja heimila
og ijölskyldubragurinn sem Ágúst
stjórnaái, var ávallt þannig að sem
um eitt heimili væri að ræða. Þann-
ig voru þau þijú, faðir minn og
uppeldissystur hans tvær, alla tíð
mjög náin, sem bestu systkini.
Nú þegar við kveðjum Ágúst, eða
frænda eins og við kölluðum hann
ávallt, stendur frænka mín, Petrína,
ein eftir úr þessari kjarnafjölskyldu.
Kristín, kona Ágústar, lést árið
1975. Guðrún Elísabet, eða Gunna
Beta eins og hún var ávallt kölluð,
lést fyrir tveimur árum aðeins 47
ára gömul. Þá lést faðir minn einn-
ig langt fyrir aldur fram, á síðast-
liðnu ári. Þessi tími hefur verið
frænda þungbær, ofaná veikindi sín
mátti hann sjá á eftir dóttur sinni
í blóma lífsins, en hún var honum
einstök stoð í þeim veikindum sem
hafa hrjáð hann hin síðari ár.
Á þessari stundu leitar hugurinn
til æskuáranna, er ég var þeirrar
gæfu aðnjótandj, að dvelja hjá föð-
urfólki mínu á Isafirði sumarlangt,
ár eftir ár. Sá sjóður minninga sem
ég á frá þeim tíma er stór og teng-
ist náið þeim umsvifum sem frændi
hafði með_ höndum. Á þeim árum
var lífið á Isafirði frumlegt og róm-
Guðrún H. Magnús-
dóttir - Minning
Fædd 9. nóvember 1905
Dáin 21. nóvember 1989
Guðrún móðir okkar fæddist á
Staðarhóli, Höfnum. Elst þriggja
systkina, Þóru og Guðmundar.
Bæði eru látin fyrir allmörgum.
ánim. Foreldrar þeirra voru Magn-
Ús Waage Pálsson hreppstjóri og
Krístín Jósefsdóttir ljósmóðir, til
heimilis á Staðarhóli í Höfnum.
Bjuggu þau á einum þriðja jarðar-
innar Kirkjuvogs. Ung misstu þau
föður sinn, en Guðmundur bróðir
Kristínar fluttist norðan úr Vestur-
Húnavatnssýslu á Staðarhól og
gerðist bjargvættur heimilisins, það
hélst alla tíð meðan þau systkinin
lifðu.
Árið 1925 giftist Guðrán móðir
okkar Þórði Guðmundssyni sjó-
manni frá Ragnheiðarstöðum,
Höfnum. Hófu þau búskap, fyrst á
Staðarhóli og voru þar 4-5 ár, síðan
byggðu þau lítið en snoturt timbur-
hús. Húsið nefndu þau Höfn. Þetta
litla hús var ekki yfirhlaðið hús-
gögnum, eða munaði. Þar var t.d.
ekki rafmagn og hitalögn frekar
en annars staðar á þeim tíma. En
þar var ánægja og lítið þurfti til
að gleðjast yfir. Meðan foreldrar
okkar bjuggu í Höfnum, gerðu þau
út trillu í félagi við ömmu okkar,
Kristínu. Var aðallega róið á þá
hefðbundinni vetrarvertíð. Aflinn
saltaður og verkaður. Mamma lét
sig ekki muna um með hússtörfun-
um að fara í aðgerð, þegar þurfa
þótti og var þar hamhleypa við störf
eins og víðar. Það lenti að mestu í
hennar hlut að vaska fiskinn og
þurrka á reit, því pabbi þurfti að
leita annarra fanga til að sjá heimil-
inu farborða. Við eldri börnin reynd-
um líka að hjálpa til eins og getan
leyfði.
Árið 1946 urðu breytingar á bú-
háttum foreldra okkar því þau
fluttu til Keflavíkur. Byggðu þar
hús í félagi við tengdason sinn,
Halldór Jóhannsson. Húsið nefndu
þau Höfn eins og í Höfnum. Já,
breytingin var meiri en margur
gerir sér Ijóst. Nú þurfti ekki leng-
ur að setja steinolíu á lampa til að
hafa ljós, tina þang og sprek í eld-
inn svo hægt væri að sjóða mat eða
hita vatn á flöskur og stinga í sokk
til að velgja rúmið. Þetta er bara
smá sýnishorn af breyttum lífsstíl.
Mamma naut tilsagnar móður
sinnar við að sníða og sauma föt.
En það hafði amma Kristín lært
ásamt og með ljósmæðranámi. Þess
sá líka stað því marga fallega
flíkina saumaði hún á okkur börnin
sín, svo og barnabörn og marga,
marga fleiri. Fyrir þetta og margt
annað þökkum við nú með bljúgum
huga. Ekki verður fram hjá því
gengið þegar mömmu er minnst,
að geta þess hve eldheitur sjálf-
stæðismaður hún var.
Hennar lífsviðhorf var að gera
fyrst og fremst kröfur til sjálfrar
sín. Hveijum manni bæri að haga
svo orðum og gjörðum að aðrir hlytu
ekki skaða af. Hjálp skyldi þeim
veitt, sem vegna líkamlegrar eða
andlegrar fötlunar standa höllum
fæti. Þetta lífsmunstur innsiglaði
hún með greiðvikni og hjálpsemi
sem getan leyfði.
Við leiðarlok er okkur efst í huga
þakklæti til hjúkrunarfólks
Keflavíkurspítala fyrir þá frábæru
umönnun, sem móðir okkar naut
þann tíma er hún dvaldi þar. Sér-
stakar þakkir flytjum við Guggu
og Jóa, þeirra börnum og hinum
Vesturbæjarsystrunum, Ráðu og
Möggu. Þeirra hlýja, vinsemd og
umhyggja var móður okkar dýr-
mæt. Þakklæti til móður okkar fyr-
ir umhyggju fyrir okkur og okkar.
Þakklæti til pabba fyrir þá hugarró
sem hann hefur sýnt nú sem fyrr.
Guð létti honum leiðina og gefí
móður okkar sinn himneska frið.
Börn Guðrúnar og Þórðar:
Magnús, Guðmundur Emil,
Auður og Guðmundur Kristinn.
Ég vil í örfáum orðum minnast
ömmu minnar, Guðrúnar H. Magn-
úsdóttur, sem í dag er kvödd hinstu
kveðju.
Margar góðar minningar vakna á
slíkri stund og söknuðurinn er sár,
en vitneskjan um að hvíldin er henni
kærkomin er okkar huggun.
Það var gott að koma til ömmu
og afa á þeirra hlýlega heimili þar
sem alltaf var tekið vel á móti manni.
Auk þess að rækja húsmóður-
starfíð af mikilli alúð hafði hún sér-
staka unun og ánægju af að sauma
og pijóna á barnabörnin og eru ófá-
ar þær stundir sem hún fómaði þeim
til heilla.
Amma var heilsteypt og ósérhlífin
í gegnum lífíð og samkvæm sjálfri
sér í einu og öllu. Oft er við sátum
á spjalli rifjaði hún upp ætt sína og
sagði sögur af bernsku sinni og upp-
vexti og var eftirtektarvert hvílíka
virðingu hún bar fyrir foreldrum
sínum og ættmennum.
Ég bið algóðan Guð að taka hana
í sinn faðm er hún nú hverfur til
æðri heima.
Guðrún Þóra Halldórsdóttir
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför
GUÐMUNDAR BJÖRNSSONAR
kennara,
Akranesi.
Pálina Þorsteinsdóttir,
Ormar Þór Guðmundsson, Kristfn Valtýsdóttir,
Gerður Birna Guðmundsdóttir, Daníel Guðnason,
Björn Þorsteinn Guðmundsson, Þórunn Bragadóttir,
Ásgeir Rafn Guðmundsson, Fríða Ragnarsdóttir,
Atli Freyr Guðmundsson, Halína Bogadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.