Morgunblaðið - 03.11.1994, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1994
T
MORGUNBLAÐIÐ

- >
Avaxta
Tilbob á ferskum
vorslun fré 3* n
Komdu og fdbufll
á frábnr
skammi
STRAUMNES
Vesturbergi 76
GRÍMSBÆ
Etstalandi
SPORHAMRAR
Grafarvogl
G^WLP
GARÐATORG GARÐABÆ
HRAUNBÆ 102
NORÐURBRUN2
SUÐURVERI
BREIÐHOLTSKJÖR
UATVÖRUVEfíSLUNIN
Selfossi
Skaftahlíð 24
MINNINGAR
ELÍN
KARITAS
THORAR-
ENSEN
+ Elín Karitas Thorarensen
fæddist í Reykjavík 27. júní
1934. Hún lést á Landspítalan-
um 30. september síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Fossvog-skirkju 12. október.
KOMDU sæl Elín og þakka þér
fyrir síðast. Ég ætla að leyfa mér
að rita hér nokkur orð um þig,
jafnt til þeirra sem þekktu þig og
þeirra er aldrei fengu að kynnast
þér.
Þótt ég hafi þekkt til Elínar K.
Thorarensen frá blautu barnsbeini,
leyfði ég mér ekki að kynnast henni
náið fyrr en fyrir u.þ.b. tveimur
árum. Þá urðu þau tímamót í mínu
lífi, að ég hafði ákveðið að leggja
af stað út á hina strjálu rithöfunda-
braut, eins heill og óskiptur og
mér var mögulega auðið. Ég á
erfitt með að lýsa því með orðum
hve mikilvægt það var viðkvæmu
hugsandi hjarta að njóta í senn
skilnings og hlýju Elínar. Ætíð var
ég velkominn á vinalegt heimili
hennar, þar sem hún gaf sér ósjald-
an tfma til að ræða við mig. Ég
minnist þess sérstaklega hve mik-
ill kærleikur og friður ríkti á heim-
ili Elínar. Á hinum fyrstu mögru
rithöfundaárum mínum var ómet-
anlegt að fá að þiggja veitingar á
þessu góða heimili en þó jafnvel
meira um vert að njóta hlýju og
andlegs styrks Elínar sem geislaði
af kærléika og bjartsýni. Með
heimsóknum mínum til Elínar kom
líka brátt í ljós að við höfðum lík
viðhorf í andans málum og ekki
leið á löngu uns við urðum hinir
mestu mátar. Ovenju djúpt innsæi
og næmi Elínar heilluðu mig mikið
og ég lærði að virða þá kosti í
fari hennar sem því miður alltof
mörgum er hulið. Það var mikils
virði að fá að ræða við Elínu og
alltaf fór maður frá henni hressari
og bjartsýnni á lífið.
Óvenju ríkt næmi Elínar birtist
mér í mörgum myndum. Hér má
nefna næmi hennar eða innsýn í
framhaldslíf, eða lífið eftir dauð-
ann, sem ég deildi reyndar með
henni, og næmi hennar gagnvart
því sem jafnan liggur í loftinu án
þess að áþreifanlegt sé, t.d. yfir-
vofandi hætta eða erfiðleikar ýmiss
konar, sem Elín gat annaðhvort
rakið með spilum eða hreinlega
fundið bara á sér. Ráðgjöf hennar
og leiðbeiningar í þeim efnum voru
þá ómetanlegur viskubrunnur þeim
sem leituðu til hennar. Ekki tók
hún sjálfa sig þó hatíðlega og ég
minnist þess að næmi hennar kom
henni stundum jafn mikið á óvart
og öðrum. T.d. í bílakaupum, en
þá var eins og henni væri vísað á
hagstæðustu kaupin af einhveijum
æðri máttarvöldum eða „að hand-
an“ eins og hún ályktaði gjarnan.
En hæst ber næmi Elínar í mann-
úðarmálum. Sjálfur var ég vitni
að mannúðarstefnu hennar og góð-
vild í garð annarra, sem náði langt
út fyrir raðir fjölskyldu hennar.
Elín mátti ekkert aumt sjá og ég
þori að fullyrða að Elín hafi bjarg-
að ófáum mannsálum í jarðvist
sinni hér hjá okkur. Hvað mig
snertir væri ég að minnsta kosti
ekki sá sem ég er í dag ef ekki
hefði notið velvildar Elínar vinkonu
minnar, sem svo sannarlega ber
nafn sitt með rentu.
Bræður og systur! Elín Karítas
Thorarerísen er ekki látin að eilífu,
heldur aðeins flutt á annað tilveru-
stig, þar sem hún mun vissulega
halda áfram að starfa ötullega í
þágu mannúðar og friðar.
Hjartans þakkir, kæra Elín.
Þinn vinur,
Benedikt Lafleur.