Morgunblaðið - 17.08.1997, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 17. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ
HERMANN
BJARNASON
-4- Hermann
' Bjarnason,
bóndi í Auðsholti í
Hrunamanna-
hreppi, fæddist í
Auðsholti 16. febr-
úar 1910. Hann lést
á hjúkrunarheimil-
inu Kumbaravog-i
15. júní síðastlið-
inn. Foreldrar Her-
manns voru hjónin
Vigdís Pálsdóttir
og Bjarni Jónsson,
bóndi í Auðsholti.
Systkini Hermanns
eru: Jón bóndi í
Auðsholti, Páll bóndi í Lang-
holtskoti (látinn), Guðbjörg,
sem býr í Hafnarfirði, og upp-
eldisbróðir, Ásgeir Hafliða-
son, járnsmíðameistari,
Reykjavík. Hermann bjó fé-
lagsbúi með Jóni bróður sínum
og síðan bróðursonum. Hann
var ókvæntur og
barnlaus.
Útför Hermanns
fór fram frá Skál-
holtskirkju föstu-
daginn 20. júní.
Einn af föstu
punktunum úr upp-
vexti mínum í Auðs-
holti, Hermann í
Austurbænum, er all-
ur.
Þegar ég fletti
minningarbrotum frá
bernskudögunum er
Hemmi ævinlega þar á sínum stað,
hljóðlátur, smávaxinn og kvikur í
hreyfingum,_ alltaf að sýsla við
búskapinn. í barnshuganum var
ríki Hemma í Selholtinu. Þar voru
ijárhúsin og þangað fór hann dag-
lega til gegninga, oft hlaupandi
og sporléttari mann hef ég ekki
ÓLA VÍA STEINUNN
SVEINSDÓTTIR
+ Ólavía Steinunn Sveins-
dóttir, hjúkrunarkona og
Ijósmóðir, fæddist í Arnardal
við ísafjarðardjúp 4. septem-
ber 1928. Hún lést á heimili
sínu, Borgarhrauni 6, Grinda-
vík, hinn 25. júlí síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Grindavíkurkirkju 1. ágúst.
Ólavía kom hingað tii Grinda-
víkur að vori árið 1952. Gegndi
hún ljósmóðurstörfum ásamt þvi
að vera eina hjúkrunarkonan hér
en læknir hafði ekki verið búsettur
í Grindavík frá því að Sigvaldi
Kaldalóns læknir lést árið 1947.
Mikil kyrrstaða hafði ríkt í öllu
og afturför allt frá 1935 og fram
yfir 1950 og mikill fólksflótti úr
byggðarlaginu.
Er ég lít til baka, finnst mér,
að ferskur blær hafi fylgt komu
Ólavíu hingað. Hún var alltaf á
ferðinni, seint og snemma að vitja
sængurkvenna, sjúkra og gamal-
menna. Ef slys og óhöpp urðu, var
alltaf leitað til Ólavíu og aldrei
brást hennar hjúkrun og aðhlynn-
ing. Ólavía hafði rólegt yfirbragð
og vann verk sitt fumlaust og af
yfirvegun. Skapaði það henni tiltrú
allra Grindvíkinga sem settu
traust sitt á hana í veikinda- og
slysatilfellum. Lengi bjuggu
Grindvíkingar við það að læknar
komu hér tvisvar í viku og síðar
oftar. Varð ég þess var, að þeir
treystu Ólavíu vel til verka og mun
hún oft í samráði við þá, hafa sinnt
ýmsum alvarlegum tilfellum með
góðum árangri.
Fyrstu árin sem Ólavía starfaði
hér í Grindavík, var mikill upp-
byggingartími í byggðarlaginu.
Útgerð fiskiskipa jókst til muna,
og skip úr öðrum verstöðvum leit-
uðu mikið til hafnar hér, einkum
í mars og apríl og september til
nóvember. Voru oft og tíðum um
og yfir eitt hundrað skip hér í
höfninni og mikil vinna í fisk-
vinnsluhúsum, sem mörg risu af
grunni á þessum tíma þ.e. 1953
NIELS KRISTINN
GUNNARSSON
+ Níels Kristinn Gunnarsson
fæddist á Árskógsströnd 15.
júlí 1928. Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri
6. ágúst síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Stærri-
Árskógskirkju 12. ágúst.
mun í bijósti margra bæra streng
sem muna eftir hraustum manni og ungum.
Hann sótti djarft á sjávar hættuslóð
og sigldi oft með hlaðinn bát að landi,
í háskaveðrum einn við stýrið stóð,
að stýra bát var honum enginn vandi.
Elsku Rósa.
Við samhryggjumst þér, systurdóttir mín
að sjá á bak svo ljúfum tryggðavini
því sár mun vera sorgarbyrði þín
uns sorgin njúpast minninganna skini.
Minningin um mætan, góðan dreng
sem mæta þurfti örlögunum þungum
Nú lifir eftir minningin um mann
sem með þér lifði ótal góðar stundir,
en síðar muntu aftur hitta hann,
þá hlotnast ykkur ljúfir endurfundir. .
(Sigfús Þorsteinsson.)
Með hugheilum samúðarkveðj-
um.
Edda og Sigfús.
SIGRÚNH.
ÁGÚSTSDÓTTIR
MINNINGAR
hitt. Ég man það líka að fyrir
Hemma var engin girðing svo há
og enginn skurður svo breiður að
það væri honum hindrun og oft
horfði ég, full aðdáunar, á hvernig
hann stökk yfir skurðina, hálffulla
af vatni, áreynslulaust að því er
séð varð. Margar eru líka minning-
arnar af hlaðinu í Austurbænum.
Þá sé ég Hemma fyrir mér á
Mósa og Lappa skokkandi á eftir,
var þá ýmist verið að leggja af
stað með ijárrekstur á fjalla að
vori, í leitirnar að hausti, réttirn-
ar, einhveija smalamennskuna eða
sýsl við fé í annan tíma.
En Hemmi annaðist ekki ein-
ungis féð, hann var líka liðtækur
í fjósinu og sinnti mjöltunum af
sömu trúmennsku og öðru sem
hann tók sér fyrir hendur og ófáar
voru ferðirnar hans á eftir kúnum,
ýmist að sækja þær í hagann til
mjalta eða reka þær að þeim lokn-
um.
Kæri Hemmi. Nú er dagsverki
þínu lokið. Þú varst hluti af
bernsku minni. Þakka þér fyrir að
vera þar.
Sigríður Ása.
til 1960. Löndun afla úr skipum
var oft seint á kvöldin og stóð
yfir allt til morguns en þá hófst
vinnan í fiskhúsunum, oftast fram
á kvöld. Fjöldi fiskvinnslufólks
mun hafa verið um 200 til 300
og sjómenn eftir skipaijölda, um
500 til 1.000. Oft urðu slys og
óhöpp og var Ólavía þá oftast
kvödd til jafnt nótt sem dag.
Margs er að minnast frá þessum
tíma.
Björgunarsveitin Þorbjörn, sem
nú hefur starfað í 50 ár, átti allt-
af mjög gott samstarf við Ólavíu
en sá er þetta ritar var formaður
hennar um 30 ára skeið.
Vart mun hafa verið það heim-
ili í Grindavík, sem Ólavía kom
ekki á. Ekki bara einu sinni, held-
ur oft á hennar langa starfsferli.
Hjúkrun og aðhlynning var henni
ljúf skylda, hvort sem var á nóttu
eða degi.
Að leiðarlokum vil ég færa
henni þakkir fyrir það góða starf
sem hún innti af hendi hér í
Grindavík og ég hygg, að ég
mæli þar fyrir munn allra eldri
Grindvíkinga svo og hinna yngri.
Kristmundi og börnum þeirra
bið ég Guðs blessunar og að hann
sé með þeim allar stundir.
Tómas Þorvaldsson, Gnúpi.
+ Skúli Ágústsson fæddist í
Reykjavík 11. september
1936. Hann lést á Reykjalundi
25. júlí síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Fossvogs-
kirkju 6. ágúst.
Nú er þrautaganga Skúla okkar
á enda. Við höfðum heimsótt hann
á Reykjalund tæpum mánuði áður
en hann dó. Var hann þá mjög
máttfarinn en ekki kvartaði Skúli
frekar en endranær. Hann spurði
um búskapinn á Stærri Bæ og
sagði frá skemmtilegri ferð til
Hveragerðis, sem hann hafði farið.
Þökk sé starfsfólki Reykjalundar
fyrir alla hjálpsemina að drífa sig
með sjúklinga, sem komnir eru í
hjólastól svo þeir fái tilbreytingu
eins og hinir.
Skúli var okkar fyrsti vinnumað-
ur, þegar við byijuðum búskap,
það var fermingarárið hans. Þá var
Skúli eins og aðrir unglingar, fór
á böllin á Borg, engin var þá passa-
skyldan, og ekki þurftum við að
vera hrædd um hann því aldrei lét
hann vín inn fyrir sínar varir. Skúli
hafði þá verið í sveit á tveimur
bæjum, Minna Núpi og Framnesi.
+ Sigrún Halldóra Ágústs-
dóttir fæddist á Hákonar-
stöðum á Jökuldal 1. júní 1917.
Hún lést á heimili sínu, Blöndu-
bakka 8, 5. ágúst síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Fossvogskirkju 13. ágúst.
Elsku amma. Þegar ég fékk
fréttirnar að þú værir farin trúði
ég því ekki. Því þú varst hress og
kát í mat hjá pabba og mömmu
síðasta sunnudag. En um leið fór
æska mín á hraðferð í huga mér.
Allar þær helgar þegar ég kom á
Hringbrautina til þín og afa á
föstudögum og fór heim á sunnu-
dögum. Mér þótti alltaf svo gott
að vera hjá ykkur því þú hafðir
alltaf nægan tíma og þolinmæði,
kenndir mér að baka og hlóst svo
bara ef manni mistókst í pönnu-
kökubakstrinum þó eldavélin væri
öll í soppu en lést mann bara halda
áfram þangað til þetta tókst.
Kenndir mér „Faðir vorið“ og sagð-
ir mér sögur úr sveitinni og af
elsku strákunum þínum, þeim
pabba og Simma meðan þú klædd-
ir mig í sokka fyrir nóttina. En
þú hefur alla tíð talað um elsku
litlu strákana þína sem þér þótti
svo óstjórnlega vænt um. Einnig
man ég eftir ferðum okkar með
afa upp í Mjólkursamsölu á brúna
Moskvitsnum, og þegar afi kenndi
mér á píanóið og ég glamraði sama
lagið heila helgi og alltaf nenntuð
þið að hlusta. Þegar ég hugsa til
baka um ykkur sér maður alltaf
bros á vörum ykkar og ég er viss
um að nú skælbrosið þið bæði út
að eyrum því nú eruð þið aftur
saman því þú saknaðir hans svo
mikið.
En elsku amma, nú kveð ég þig
með miklum söknuði en veit jafn-
framt að þér líður vel. Maður
geymir ykkur bara vel í minning-
unni.
Vertu sæl, elsku amma.
Þín sonardóttir,
Ragnhildur Skúladóttir.
Hún elsku amma okkar er dáin.
Okkur langar til þess að kveðja
okkur elskulegu ömmu með fáum
orðum og þakka henni fyrir öll þau
yndislegu ár sem við fengum að
Hann hélt alltaf tryggð við þessi
ágætu heimili og kom þar í heim-
sókn á hveiju sumri, hann hrósaði
fólkinu sem vae hans bestu vinir.
Skúli var gæddur mikilli þolin-
mæði enda þurfti hann á henni að
halda. Hans aðalatvinna var, á
meðan heilsan leyfði, að vinna í
Héðni en þar mokaði hann sandin-
um að mótunum ár eftir ár og
kvartaði aldrei. Skúli var orðvar
og vinur vina sinna, hann giftist
ekki en átti 9 systkini og fylgdist
vel með þeirra lífi. Hann kom allt-
af til .okkar í sumarfríunum og
dvaldist þá í nokkra daga eða vik-
ur. Aldrei leið sú vika að hann
hringdi ekki þegar hann bjó í Há-
túninu. Þar var hann lengur en
hann hefði getað nema af því að
Ingi, bróðir hans, bjó þar líka og
gat litið eftir honum. Hafi Ingi
kæra þökk fyrir.
Skúli hélt upp á 60 ára afmælið
sitt 11. sept. síðasta haust. Mætt-
um við þá allt skylduliðið og vinir
hans, var það ánægjuleg kvöld-
stund. Við hjónin og íjölskyldur
okkar viljum þakka Skúla fyrir
velvild alla tíð. Guð biessi minningu
hans.
Dóra og Gunnar.
eyða með henni. Alltaf var amma
svo blíð og góð, og hafði svo mikl-
ar áhyggjur af öllupi.
Það er svo margs að minnast
um ömmu sem við geymum í hjört-
um okkar. Elsku amma, nú ertu
komin til hans afa og hvílir hjá
honum. Guð geymi ykkur.
Elsku pabbi, mamma, Simmi,
og Ellý, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og Guð geymi ykkur.
Sigrún, Ragnhildur, Anna
María, Oskar og OIi Skúla-
börn.
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningar-
greina birtist daglega í Morg-
unblaðinu. Til leiðbeiningar
fyrir greinahöfunda skal eftir-
farandi tekið fram um lengd
greina, frágang og skilatíma:
Lengd greina
Um hvern einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
minningargreinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd,
- eða 2200 slög (um 25 dálks-
entimetrar í blaðinu). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þijú erindi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
Iýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum
sjálfum.
Undirskrift
Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinun-
um.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í text-
amenferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er ennfremur
unnt að senda greinar í sím-
bréfi - 569 1115 - og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Vin-
samlegast sendið greinina inni
í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.
SKÚLI
ÁGÚSTSSON