Morgunblaðið - 16.10.1998, Blaðsíða 46

^6 FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaðir
og afi,
AÐALSTEINN EGGERTSSON
stórkaupmaður,
Bauganesi 14,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn
14. október.
Jónína S. Snorradóttir,
Snorri Aðalsteinsson, Martha Sverrisdóttir,
Eggert Aðalsteinsson, Guðrún E. Bjarnadóttir,
Gunnar Aðaisteinsson, Guðbjörg Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Faðir minn, bróðir okkar og afi,
JÓN BACHMANN GUÐMUNDSSON,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 14. október.
Magnús Jónsson, Edda Pálsdóttir,
Guðrún Vilborg Guðmundsdóttir, Jónas Eysteinsson,
Hallfríður Guðmundsdóttir, Gunnar Guðmundsson
og barnabörn.
+
Móðir mín og amma,
HALLDÓRA ÓLÖF GUÐMUNDSDÓTTIR
netagerðarmaður,
Flókagötu 3,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn
15. október.
Guðrún Jóna Jónasdóttir,
Halldór Tjörvi Einarsson.

+
Faðir okkar og sonur,
ÞORFINNUR EGILSSON
lögmaður,
Næfurási 14,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
14. október sl.
Sigþrúður Þorfinnsdóttir, Egill Þorfinnsson,
Ástrún Jónsdóttir, Egill Þorfinnsson.
LAUFEY KRISTÍN
LOFTSDÓTTIR
+ Laufey Kristín
Loftsdóttir
fæddist 20. ágTist
1913 í Reykjavík.
Hún andaðist á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 12. oktdber
síðastliðinn. Laufey
var ddttir hjdnanna
Lofts Bjarnasonar,
f. 30.9. 1881, d. 11.3.
1958, pípulagninga-
og járnsmíðameist-
ara, og Onnu Krist-
ínar Kristdfersddtt-
ur, f. 16.4. 1880, d.
22.11. 1944. Laufey
átti eina systur, Ástu, sem lést
úr berklum í Kaupmannahöfn
1946.
Laufey stundaði nám í Landa-
kotsskdla árin 1921-1928 og
vann síðan við verslunar- og
verksmiðjustörf til ársins 1939,
er hún giftist Sigurði Guð-
mundssyni, vélstjdra, f. 5.3.
í dag verður tengdamóðir mín
Laufey Loftsdóttir lögð til hinstu
hvílu. Laufey var skarpgreind kona
en af þeirri kynslóð sem átti þess
sjaldnast kost að mennta sig eins og
hugur stóð til. Hún gekk í Landa-
kotsskóla í sjö ár og bjó alla tíð að
þeirri menntun sem hún hlaut þar.
Kynni okkar hófust fyrir rúmum
tuttugu og fimm árum, og þá gerði
ég mér fljótlega grein fyrir því, að
þarna var óvenju sterkur persónu-
leiki á ferðinni. Hún var ekki aðeins
greind, heldur var dugnaður hennar
og þrautseigja aðdáunarverð. Pað
sem hún tók sér fyrir hendur leysti
hún af lagni og útsjónarsemi, og
varð ég oft aðnjótandi þessara hæfí-
leika hennar. Hún hafði lifandi
áhuga á því sem var að gerast í þjóð-
félaginu hverju sinni og myndaði sér
mjög ákveðnar skoðanir á mönnum
og málefnum. Þessum eiginleikum
hélt hún fram á síðustu stundu. Pað
var mér sjálfgefið að bera virðingu
fyrir þessari konu. Áður en langt um
leið frá okkar fyrstu kynnum bund-
umst við vináttuböndum, og það leið
varla sá dagur að við töluðum ekki
saman, því okkur féll svo ljómandi
vel hvorri við aðra.
Á undanförnum árum tók heilsu
hennar mjög að hraka, en dæmafá
umhyggja og natni dætra hennar
létti henni lífíð og gerði henni kleift
að búa heima til æviloka. Síðustu
dagarnir í lífi þínu voru þér erfiðir
og okkur varð ljóst hvert stefndi.
Það kom mér því á óvart að fá
ákveðin skilaboð frá þér um að
koma að hitta þig með dætrum þín-
1911, d. 2.4. 1980. Ár-
ið 1941 fluttu þau
norður að Laxárstöð í
Aðaldal þar sem Sig-
urður var vélstjóri.
Árið 1944 fluttu þau
sig um set að Skeið-
fossstöð í Fljdtum,
þar sem Sigurður
vann að uppsetningu
véla og tók við starfi
stöðvarstjdra, þegar
stöðin var gangsett.
Árið 1946 lá leiðin
suður í Borgarfjörð,
en þar var Andakfls-
árvirkjun í byggingu.
Þar bjuggu þau síðan til ársins
1960 og Sigurður gegndi starfi 1.
vélstjdra. Árið 1960 tóku þau sig
upp enn á ný og stefndu til höfuð-
borgarinnar. Sigurður gerðist
þar starfsmaður Stálumbúða, þar
sem hann vann allt til dauðadags,
Iengst af sem verkstjdri. Skömmu
eftir komuna til Reykjavíkur fdr
um kvöldið sem reyndist vera næst-
síðasta kvöld lífs þíns. Þetta var
ótrúleg stund. Við sátum og spjöll-
uðum saman hressar og kátar og
drukkum kaffi eins og svo oft áður.
Og þegar við fórum kallaðir þú á
eftir okkur „góða nótt og sofið þið
vel“. Þetta voru síðustu orðin sem
þú sagðir við okkur.
Elsku Laufey mín, ég þakka þér
innilega fyrir alla þá umhyggju og
væntumþykju sem þú hefur sýnt
mér öll þessi ár. Ég mun sakna þín
sárt.
Sigurbjörg Ármannsdóttir.
Dagar þíns lífs, þínar sögur, þín svör
voru sjóir með hrynjandi trafi.
Móðir. Nú ber ég þitt mál á vör
og merki þér Ijóðastafi.
Til þess tók ég fari, til þess flaut mín knör.
Til þess er ég kominn af hafi.
Svo orti Einar Benediktsson í
ljóðinu Móðir mín.
Mamma er komin þangað sem
verkir og þjáningar ná ekki til en af
þeim hafði hún fengið nóg.
Síðustu árin var eins og hún ætti
að reyna alla sjúkdóma og sagði:
„Ef eitt er búið tekur bara annað
við.“
Mamma hafði óbilandi kjark og
neitaði að gefast upp. Lífið hafði
upp á svo margt að bjóða sem hana
langaði til að gera en heilsan leyfði
ekki.
Við systurnar vorum mikið inni á
heimili hennar, nutum ráðlegginga
og sóttum til hennar með öll okkar

+
Ástkær faðir okkar,
SIGURJÓN G. ÞÓRÐARSON
vélstjóri,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Skúlagötu 40b,
lést miðvikudaginn 14. október. Jarðarförin
auglýst síðar.
Böm hins látna.
+
Bróðir minn,
EINAR KR. EINARSSON
fyrrverandi skólastjóri í Grindavík,
verður jarðsunginn frá Grindavíkurkirkju á
morgun, laugardaginn 17. október, kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans, er bent á Grindavíkurkirkju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig Einarsdóttir.
>
+
Sambýliskona mín og móðir okkar,
SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Sogavegi 212,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin fer fram föstudaginn 23. október
kl. 10.30 frá Bústaðakirkju.
Theodór Ólafsson
og börn hinnar látnu.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
HERMANNS LÁRUSSONAR,
Þórhólsgötu 1,
Neskaupstað.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Neskaupstaðar og Landspítalans.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Bergsdóttir.
Laufey einnig út á vinnumark-
aðinn og vann við verslunar-
störf auk húsmóðurstarfanna
um árabil. Hún lauk sínum
starfsferli utan heimilis hjá
Ábyrgð hf., þar sem hún sá um
kaffi fyrir starfsfólkið um hríð.
Börn þeirra eru: 1) Edda,
tryggingafulltrúi, f. 6.10. 1940,
eiginmaður hennar er Valdimar
Ásmundsson, bifreiðarstjóri.
Dóttir þeirra er Laufey Kristín,
menntaskólanemi, f. 1982. 2)
Anna Sigríður, bréfberi, f.
30.10. 1946, eiginmaður hennar
er Sigurður I. Georgsson, húsa-
smíðameistari. Synir þeirra: a)
Sævar, bifreiðarsljóri, f. 1973,
sambýliskona hans er Anna
Margrét Jónsdóttir, búfræðing-
ur og nemi í búvísindum. b) Sig-
urður Elvar, bifreiðarstjóri, f.
1976. Sonur hans er Áxel, f.
1996. 3) Gylfi, byggingarverk-
fræðingur, f. 3.11. 1947, eigin-
kona hans er Sigurbjörg Ár-
mannsdóttir. Sonur þeirra er
Ármann, verkfræðinemi, f.
1977.
Utför Laufeyjar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
vandamál, sem hún hjálpaði með
eins og hún best gat, hvort sem það
varðaði tungumál, bakstur eða að
fara með okkur í verslunarleið-
angra. Hún lagði áherslu á að vera
fín og líta vel út hvert sem hún fór
og hafði mjög ákveðnar skoðanir á
gallabuxnagleði kvenna.
Það var mikið frá mömmu tekið
þegar hún gat ekki séð um heimili
sitt sjálf og varð að fá hjálp við alla
hluti. Oft komum við að henni þar
sem hún hafði byrjað að baka en
orðið að hætta við. „Ég hélt að ég
gæti gert þetta í áfóngum,“ sagði
hún, þegar við systurnar vorum að
setja ofan í við hana.
Mamma var mjög ákveðin og
staðfóst og gaf ekkert eftir meðan
heilsan leyfði henni að fara það sem
hún taldi sig geta.
Hún fylgdist vel með dótturson-
um sínum, Sævari sem kaus sveita-
lífið umfram borgarlífið og Sigurði
Elvari, sem orðinn er pabbi, og fékk
að njóta þess að sjá langömmu-
strákinn sinn, hann Axel, dafna og
þroskast og náði því að sjá sonarson
sinn, Ármann, verða stúdent og
dótturdótturina og nöfnu sína,
Laufeyju, fermast. Sameiginleg
spurning þeirra er: Hvað verður um
næstu jól þegar amma er ekki leng-
ur hér?
Mamma var samt ekki búin að
gefast upp þótt heilsunni hrakaði í
síðustu spítalalegunni. Hún ætlaði
ekki að vera hér lengi þegar hún
var lögð inn 22. sept. sl. en líkaminn
sagði stopp þegar ein veikindin í
viðbót lögðust á hana.
Við systurnar, ásamt Sibbu mág-
konu okkar, áttum ómetanlega
stund með henni á laugardagsköld-
ið sl. þar sem hún sat svo fín um
hárið, í peysu með nælu í og drakk
með okkur kaffi. Um leið og við
kvöddum sagði hún „og sofið þið
vel“. Það var eins og hún vissi að
þetta yrði í síðasta skiptið sem hún
sæi okkur.
Á sunnudaginn var hún í móki og
fékk hægt andlát þá um kvöldið.
Ástkærrar móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu verður sárt
saknað.
Anna og Edda.
Nú þegar þú, elsku amma mín,
ert farin frá okkur þá streyma
minningamar fram í huga minn, um
það sem við gerðum saman.
Ég minnist þess þegar ég kom í
heimsókn, þá bakaðir þú kleinur
eða dekraðir við mig á annan hátt.
Við áttum sameiginlegt áhugamál,
það var að spila. Við gátum setið
tímunum saman við að spila og
hlæja.
Þú hafðir einlægan áhuga á því
sem ég tók mér fyrir hendur, og
hafðir mikinn metnað fyrir mína
hönd. Ég ætla að reyna að bregðast
þér ekki og fara vel með líf mitt.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín sárt.
Laufey.