Morgunblaðið - 11.11.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000
JAKOB
KRISTINN
GESTSSON
+ Jakob Kristinn
Gestsson fæddist
í Stykkishólmi 27.
júní 1926. Hann lést
hinn 1. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Jak-
obína Helga Jakobs-
dóttir, húsfreyja, f.
5. mars 1902, d. 24.
september 1987, og
Arelíus Gestur Sól-
bjartsson, útvegs-
bóndi, f. 6. júní 1901,
d. 13. apríl 1991.
Jakob var elstur
systkina sinna, hin
voru: Bryndís Margrét, f. í Sth.
29. ágúst 1927; Bergljót Guð-
björg, f. í Sth. 9. ágúst 1928, d. 11.
nóvember 1999; Olafur Helgi, f. í
Sth. 1. desember 1929, Ingibjörg
Charlotta, f. í Sth. 14. ágúst 1931;
Jósef Berent, f. í Rvk. 30. desem-
ber 1932; Sólbjört Sigríður, f. í
Flatey 11. febrúar 1934; Berg-
sveinn Eyland, f. í Svefneyjum 2.
janúar 1937; Jónína, f. í Flatey 17.
desember 1940.
Jakob var fyrstu árin sín í
Stykkishólmi, þegar foreldrar
hans flytja í Svefneyjar 1932
verður hann um kyrrt hjá Jakobi
afa og Ingibjörgu ömmu, móður-
foreldrum sínum. Iljá þeim er
hann fram á sumar 1937, þá fer
hann í Svefneyjar til foreldra
sinna. Þar tók alvaran við, að
vinna. Frá Svefneyjum er flutt í
Bjarneyjar 1937, þar er búið til
1944, þá er flutt suður yfír fjörð í
Hrappsey. í Hrappsey búa Gestur
og Jakobína til 1958 er þau
bregða búi og flytja í Stykkis-
hólm.
Hinn 24. febrúar
1962 kvæntist Jakob
Kristínu H. Hansen
frá Hafnarfírði. For-
eldrar Kristínar
voru Hendrik A.
Hansen, sjómaður, f.
20. apríl 1859, d. 4.
janúar 1940, og Gísl-
ína Guðrún Egils-
dóttir, húsmóðir, f.
23. október 1892, d.
19. maí 1953. Kristín
er yngst sinna systk-
ina. Systkini Krist-
ínar eru þessi, talin
eftir aldri: Hinrik
(dáinn); Jónfna, Sigmundur, Egill
og María. Jakob og Kristín eign-
uðust þrjú börn: Jakob Ingi, f. 12.
september 1962; Guðrún Helga, f.
30. júní 1964, og Guðbjörg Þóra,
f.27.júní 1971.
Jakob stundaði margskonar
störf til lands og sjávar, byijaði
ungur að stunda sjó með fóður
sínum á opnum bátum frá Bjarn-
eyjum, hann var vertíðir í Olafs-
vík. Átti bátinn Jakob í félagi við
Ólaf bróður sinn, þar áður trill-
una Þorsk sem þeir fengu hjá
pabba sfnum. Jakob var á Reykja-
fossi hjá Eimskip, togaranum
Ágústi hjá BÚH, hjá sandblást-
ursfyrirtækinu Stormi, Hafnar-
firði, Bátalóni og víðar. Seinni ár-
in var hann í Stykkishólmi við
ýmis störf, hjá Kaupfélagi Stykk-
ishólms, Röst sf., Jóni Finnssyni f
Dagverðarnesi og Purkey við
þangslátt. Svona mætti lengi
telja.
Útför Jakobs fer fram frá
Kálfatjarnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elskulegur bróðir minn, Jakob,
er búinn að fá hvíld eftir mikil
veikindi. Er ég hugsa til liðinna
ára rifjast margt upp. Þegar ég
var smá písl heima í Hrappsey
hlakkaði ég næstum til heimkomu
hans sem væru það mín önnur jól.
Diddó, eins og hann í daglegu
tali var nefndur, fór snemma að
heiman til að vinna. Hann var elst-
ur okkar systkina. Alltaf vissi ég á
undan öðrum ef hann var væntan-
legur heim þó aðekki væri sími eða
talstöð til að flytja fréttir milli
lands og eyja. Hann átti íslenska
tík sem hét Snotra og hún vissi
þegar hann fór af stað úr Stykkis-
hólmi, þá fór hún niður að lending-
unni og beið hans þar. Þessu tók
ég eftir. En þegar ég sagði fólkinu
þetta fyrst var hlegið að mér en
því var fljótt hætt. Þegar hann
kom að bryggjunni í Hrappsey
beið ég uppi á bökkunum því þá
vissi ég að hann bæri mig á há-
hesti heim. Eins kom hann með
eitthvað gott í munninn. Hann
hafði líka tíma til að leika við mig,
spila og tefla, en ég vann alltaf þó
ég kynni ekki mannganginn. Hann
byrjaði snemma að stunda sjóinn
og fluttist að heiman meðan ég var
krakki. En alltaf þegar hann kom í
heimsókn urðu fagnaðarfundir hjá
okkur. Hann kvæntist indælis
konu, Kristínu Hansen úr Hafnar-
firði, og hófu þau þar sinn búskap.
Við hjónin heimsóttum þau á
Hverfisgötuna þar sem þau voru
með litla risíbúð. Þó hún væri lítil
var alltaf nóg pláss fyrir nætur-
gesti. Seinna fluttu þau niður á
Norðurbrún.
Þangað komum við nokkrum
sinnum. Svo komu þau til Stykkis-
hólms en þaðan fluttu þau að
Traðarkoti á Vatnsleysuströnd.
Þar barðist hann við sín veikindi
með þolinmæði sinni og þraut-
seigju við dyggan stuðning konu
sinnar sem gat ekki vikið frá hon-
um síðustu mánuði ásamt börnum,
tengdabörnum og mágsystkinum.
Elsku Diddó, ég á minningarnar
eftir, þær ylja, en ég veit að nú líð-
ur þér vel. Allar þrautir eru farn-
ar. Nú.tekur annað tímabil við. Ég
þakka öllum sem hlúðu að bróður
mínum og reyndu eftir megni að
láta honum líða sem best. Öllu
lækna- og hjúkrunarliði sem lögðu
til sína aðhlynningu, systkinum
mínum og síðast en ekki síst þér
elsku Stína mín og börnum og
barnabörnum þínum. Stína mín,
horfðu fram á veginn, þetta er
ekki allt búið, þetta er aðeins
spurning um tima. Ég votta þér og
börnum þínum samúð mína og öðr-
um þeim sem tengdir voru Diddó
fjölskyldu- og vinaböndum. Guð
blessi og styrki ykkur öll.
Jóna á Höfða.
Já, nú er hann Diddó frændi dá-
inn og farinn af þessu tilverusviði,
það er samt stór huggun harmi
gegn að þjáningum hans er lokið.
Það veit ég að vel hefur verið tekið
á móti honum á hans nýja dvalar-
stað, því beggja vegna landamær-
anna var hann elskaður og dáður.
Mig langar hér að minnast hans
Diddó frænda með nokkrum fá-
tæklegum orðum. Honum Diddó
kynntist ég nokkuð snemma á ævi
minni, ég er systursonur hans og
ólst upp hjá foreldrum hans. Ég
kem inn í þennan hóp eftir að flutt
var í Hrappsey. Diddó hafði mjög
gaman af þessum strákpjakki sem
var þarna kominn svo miklu yngri
inn í hópinn og hægt að leika sér
með hann eins og dúkku. Þess
fékk ég að njóta og þegar ég eltist
þurfti hann nú að kenna mér
meira um alvöru lífsins. Ein
kennslustund er mér öðrum minn-
isstæðari þegar hann fór að kenna
mér að verða sjómaður, ég var að
þvælast með honum niður í lend-
ingu hjá bátunum, þar var smá
julla sem hentaði vel til kennslu.
Farið var um borð í julluna, ég lát-
inn sitja á þóftunni, svo var jull-
unni ruggað þar til saup á bæði
borð til skiptis, sá sem átti að
verða hetja nærri missti hjartað
ofan í buxur af hræðslu og grenj-
aði þvílík ósköp að þetta varð al-
veg misheppnuð kennslustund.
Þessa misheppnuðu kennslustund
.fékk.ég.nú bætta með ýmsu dekri
seinna meir. Diddó frændi bar mig
gjörsamlega á höndum sér þegar
ég var lítill og hann var heima í
Hrappsey. Þeir bræður Diddó og
Óli keyptu bátinn Þorsk af afa og
áttu hann um tíma en seldu hann
svo Jobba bróður sínum þegar þeir
keyptu bátinn Sæbjörgu sem þeir
nefndu Jakob. Hann var stolt
þeirra bræðra ekki síst þegar þeir
tóku úr honum Skandía vélina og
settu stóra Buek vél, var þá Jakob
orðin ein gangmesta trillan á
svæðinu svo nauðsynlegt var að
fara í kappstím við einhvern þegar
tækifæri gafst. Jakob áttu þeir
nokkuð lengi og réru honum á
sumrin og haustin. Síðustu árin
sem búið er í Hraþpsey er hann á
vetrarvertíð í Ólafsvík. Eftir að
flutt er úr Hrappsey 1958 út í
Stykkishólm fer Diddó suður á
bóginn að vinna, þar fann hann
sína heittelskuðu og fór að búa í
Hafnarfirði. Fyrst bjuggu þau á
Reykjavíkurvegi, þar til þau
keyptu íbúð á Hverfisgötu, þar
kom ég æði oft í heimsókn vetur-
inn sem ég var í Versló, síðan
kemur aftur hlé, þau kaupa sér
hús á Norðurbraut 9c. Ég var að
vinna hjá Isbirninum í Reykjavík í
þrjú ár. Þá var maður heimagang-
ur á þeim bæ og dekrað var við
mann með ýmsum hætti. Margar
skemmtilegar stundir átti maður
nú á Norðurbrautinni á þessum ár-
um, sem of langt mál er að telja
upp. Enn kemur hlé þar til þau
flytja í Stykkishólm, þá fórum við
að vinna stundum saman, fyrst í
Kaupfélaginu, svo á Árna SH og
inni í Hrappsey. Það verður nú að
segjast eins og er að frá fyrstu tíð
er ég man eftir honum Diddó tal-
aði hann alltaf við mig eins og
jafningja. Ekki vorum við nú alltaf
samála en skildum yfirleitt sáttir.
Ég verð nú að láta eina stutta en
góða korna með, þegar við vorum
saman á Árnanum. Það var nýbúið
að setja eldvarnarkerfi í bátinn,
blátt vaktljós uppi í mastri. Þetta
var rétt fyrir jól. Diddó er inni í
brú hjá Begga skipstjóra, þá fer
allt eldvarnarkerfið í gang. Guð-
brandur á næsta bát kallar í tal-
stöðina til Begga og spyr hvort
hann sé í lögguleik, það blikki bláa
ljósið uppi í mastri. Nei, nei, sagði
Beggi, kallinn hann Diddó er bara
að fá sér í pípu (reykurinn frá píp-
unni setti kerfið í gang).
Ýmsar minningar reika um huga
manns á svona stundum. Alltaf var
Diddó tilbúinn í þjóðmálaumræð-
una og hafði sínar beinskeyttu
skoðanir á þeim, líflegar urðu þær
umræður á köflum. Hann var al-
ger fróðleiksbanki um gamla tím-
ann og finnst mér miður hversu
lítið ég hafði sinnt því að taka út
úr þeim banka. Þar átti hann næga
innstæðu. Mikinn og einstakan
hlýhug bar hann til ömmu sinnar
og afa, ég held ég geti sagt að hún
amma hafi verið honum næst á eft-
ir guði.
Alla tíð var hann Diddó mikill
barnakarl, þvílík himnasending
það var honum er hann fór að fá
barnabörnin, þau voru honum mik-
ils virði, hann var líka þeirra mað-
ur. Hann dýrkaði þau og dáði, þau
hafa þarna örugglega misst mikið
með honum afa.
Elsku Diddó minn, svona endar
þetta víst hjá okkur öllum, þetta
ráðum við ekki við. Ég vil hér með
þessum fátæklegu orðum kveðja
frænda blessaðan sem nú er farinn
yfir móðuna miklu. Ég og mínir
hafa fengið margs að njóta frá þér
sem seint verður endurgoldið að
fullu.
Að leiðarlokum kveðjum við fjöl-
skyldan í Lágholti 16 hann Diddó
frænda með virðingu og þökk og
árnum honum heilla á nýrri veg-
ferð. Ég veit að hann skilur eftir
bjarta og fagra minningu í huga
allra sem þekktu hann og áttu með
honum samleið.
Elsku Stína, Jakob Ingi, Helga
Rúna og Guðbjörg, við sendum
ykkur og fjölskyldum ykkar ein-
lægar samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að styrkja ykkur á
stund sorgar og saknaðar.
Blessuð sé minning þín, Diddó
minn.
Gestur Már Gunnarsson.
Þegar við Sólbjört Gestsdóttir
vinkona mín fórum í sumarfrí fyrir
mörgum árum, lá leið okkar til Ak-
ureyrar.
Við ferðuðumst með rútu eins
og algengt var í þá daga. Akureyr-
arförinni lauk og við vorum á leið
heim, datt okkur í hug að gaman
væri að fara út í Hrappsey en for-
eldrar hennar bjuggu þar. Við fór-
um því út úr rútunni á Hvítár-
bökkum og ætluðum að taka rútu
þaðan vestur í Stykkishólm. En
þegar þangað kom fór engin rúta
fyrr en daginn eftir og engir gist-
istaðir nálægt.
Okkur bauðst hins vegar að sofa
í hlöðunni þegar búið væri að
heyja. Nú voru góð ráð dýr.
Við tókum þann kostinn að
stoppa bíla og treysta þess að
komast vestur. Eftir langan tíma
hittum við á nann sem var á leið til
Stykkishólms og fengum far með
honum. En hvernig áttum við að
komast áfram út í Hrappsey? Við
vorum svo ljónheppnar að bróðir
Sólbjartar, hann Jakob, var stadd-
ur í Stykkishólmi. Hann gerði út
bátinn sinn Jakob frá Hrappsey en
einhverra hluta vegna var hann
staddur í Stykkishólmi þennan dag
sem við komum. Þetta var 5 tonna
súðbyrðingur sembræðurnir Jakob
og Ólafur gerðu út frá Hrappsey.
Þannig kynntist ég Jakobi eða
Didda eins og hann var kallaður af
fjölskyldunni. Jakob var prúður og
stilltur, velgefinn piltur sem var
dálítið hissa á ævintýramennsku
okkar. Hann reri með okkur út í
Hrappsey og þar eyddum við heilli
viku við að kanna eyjuna, fórum
með strákunum í siglingar og
kynntumst lífi eyjamanna. Þetta
var heil ævintýramennska fyrir
mig, borgarbarnið, sem aidm
hafði kynnst siglingum eða lífi á
eyju fyrr.
Foreldrar Sólbjartar bjuggu
þarna ásamt börnum sínum, einnig
voru þarna tvö barnabörn um
þessar mundir.
Nóg rými virtist vera og ekkert
mál að bæta tveimur við. Systkinin
voru níu en einhver þeirra voru
farin að heiman, um stundarsakir
a.m.k.
Jakob stundaði sjóinn eins og
fram hefur komið, var m.a. vél-
stjóri á togurum og einkum á tog-
aranum Ágústi í Hafnarfirði. Hann-
var sérstaklega barngóður maður
og skapgóður.
Hinn 24. febrúar árið 1962
kvæntist hann Kristínu Hansen, f.
26.10. 1936, sem var ættuð úr
Hafnarfirði.
Þau bjuggu í Hafnarfirði um
árabil og eignuðust þrjú börn, Jak-
ob, Guðrúnu og Guðbjörgu. En svo
fluttu þau vestur í Stykkishólm og
bjuggu þar í nokkur ár. Síðustu
árin hafa þau búið á Vatnsleysu-
strönd, að Traðarkoti. Þar undu
þau hag sínum vel og hefur Jakob
haft ánægju af að byggja þar upp
og dytta að ýmsu ásamt Kristínu
konu sinni.
Ég votta Kristínu, börnum^
þeirra, barnabörnum, systkinum,
vinum og þeirra fjölskyldum mína
dýpstu samúð. Guð blessi ykkur
öll.
Valborg Soffía
Böðvarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÓSKAR JÖRUNDUR ENGILBERTSSON,
Þverholti 5,
Mosfellsbæ,
lést miðvikudaginn 1. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ólafía Magnúsdóttir,
Kristín Óskarsdóttir,
Rakel Ósk Ólafsdóttir,
Berta Óskarsdóttir Potts, Michael S. Potts,
Alexandra Elín Potts,
Daníel Kjartan Potts,
Ester Óskarsdóttir, Þórir Hálfdánarson,
Óla María Þórisdóttir,
Vilborg Þórisdóttir,
Engilbert Ágúst Óskarsson, Ellen Mjöll Ronaldsdóttir.
+
JÓNÍNA GUNNLAUG MAGNÚSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja
á Atlastöðum,
iést á Dalbæ, Dalvík, þriðjudaginn 7. nóvember.
Útförin fer fram frá Urðarkirkju, Svarfaðardal,
þriðjudaginn 14. nóvember kl. 13.30.
Lena Gunnlaugsdóttir, Jóhann Sigurbjörnsson,
Erla Gunnlaugsdóttir, Sigfús Sigfússon,
Halla Gunnlaugsdóttir, Gylfi Ketilsson,
Magnús Gunnlaugsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
+
Okkar ástkæra,
SERÍNA STEFÁNSDÓTTIR,
Nesgötu 20,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
að kvöldi miðvikudagsins 8. nóvember.
Anna Karen Billy, Arthur F. Billy,
Lúðvík S. Sigurðsson, Brenda I. Sigurðsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Bertha S. Sigurðardóttir, Hermann Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.