Morgunblaðið - 11.11.2000, Blaðsíða 54

454 LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INGUNN
' EINARSDÓTTIR
+ Ingunn Einars-
dóttir fæddist á
Drangsnesi við Stein-
grímsfjörð 8. ágúst
1928. Hún lóst á
heimili sínu í Mos-
fellsbæ 3. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Helga Soffía Bjarna-
dóttir, Ijósmóðir frá
Klúku í Kaldrananes-
hreppi og Einar Sig-
valdason, skipstjóri
frá Sandnesi, Kald-
rananeshreppi í
Strandasýslu. Helga
og Einar bjuggu lengst af á
Drangsnesi og eignuðust þau
fimm börn. Systkini Ingunnar
voru Guðbjörg, f. 27. ágúst 1922,
gift Hallfreði G. Bjarnasyni, lát-
inn; Bjarnfríður, f. 10. október
1923, gift Bjarna Guðmundssyni,
látinn; drengur, f. 21. apríl 1927,
lést frumvaxta, og Jóhanna, f. 15.
apríl 1930 látin.
Ingunn giftist 27. desember
1951 Guðjóni Benediktssyni, skip-
stjóra, f. 12. apríl 1924, d. 25. nóv-
ember 1987. Foreldrar hans voru
Benedikt Sigurðsson og Guðríður
Askelsdóttir frá Brúará. Ingunn
og Guðjón eignuðust
fimm börn sem eru:
1) Kolbrún, gift
Bendt Pedersen,
eiga þau þrjú börn
og sex barnabörn. 2)
Daði, kvæntur Krist-
ínu L. Gunnars-
dóttur, eiga þau
fimm börn og tvö
barnabörn. 3) Erna,
gift, Ingimundi Hilm-
arssyni, eiga þau
þijár dætur og eitt
barnabarn. 4) Jó-
hann Guðbjörn,
kvæntur Rakel K.
Gunnarsdóttur, eiga þau þrjá syni
og eitt barnabarn. 5) Guðríður,
gift Skarphéðni Jónssyni og eiga
þau fjögur börn. Einnig dvaldist á
heimili þcirra um árabil Þórey
Guðmundsdóttir, hún á fimm börn
og eitt barnabarn, sambýlismaður
hennar er Jón Erlingsson.
Ingunn og Guðjón bjuggu á
Drangsnesi til ársins 1971 er þau
tóku sig upp og fluttu til Suður-
nesja þar sem þau settust að í
Garði.
Útför Ingunnar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Með þessum orðum vil ég þakka
tengdamóður minni fyrir öll þau ár
sem við höfum átt saman. Leiðir okk-
ar lágu saman 1967 eftir að ég kynnt-
ist dóttur hennar þá aðeins sautján
ára. Þá bjuggu þau Ingunn og Guðjón
í húsinu Bræðraborg á Drangsnesi
við Steingrímsfjörð. Guðjón stundaði
sjómennsku á eigin báti en Ingunn
var húsmóðir og vann einnig í frysti-
húsinu á staðnum ásamt því að ann-
ast búskapinn sem stundaður vai- íyr-
ir heimilið.
Allt frá fyrstu stundu er ég kom til
þeirra hjóna var mér vel tekið og vil
ég þakka fyrir allar þær góðu stundir
sem ég átti með þeim norður á
Ströndum. Það var síðan 1971 sem
þau ákváðu að hætta útgerð og flytja
suður í Garð. Eftir það fækkaði ferð-
um mínum norður á Sti'andir en Ing-
unn og Guðjón fóru margar ferðir
þangað til að heimsækja vini sína. Aii
eftir að Guðjón og Ingunn fluttu í
Garðinn fluttum við hjónin til Suður-
nesja og 1974 vonim við líka komin í
Garðinn. Leigðum við þai' húsnæði á
sama tíma og við hófum að byggja
okkar eigið hús ekki svo langt frá
Lyngholti þar sem þau bjuggu.
Skömmu síðar var húsið sem við
leigðum selt og kom þá ekkert annað
til greina en að flytja til þeirra í
Lyngholtið þrátt fyrir að við værum
með tvö börn og margir í heimili hjá
þeim, bjuggum við þar í nimt ár.
Arin liðu og samgangur var mikill
milli heimilanna og börnunum þótti
gott að vita af afa og ömmu ekki langt
frá þannig að hægt var að fara til
þein-a því þeim var alltaf vel tekið og
gert gott við þau. Síðar var farið að
byggja hús við Urðarbrautina. Þang-
að var síðan flutt en það var síðan í
nóvember 1987 að Guðjón lést
skyndilega. Eftir það fluttum við
hjónin ásamt tveimur yngri bömum
okkai’ til Ingunnar á Urðarbrautina.
Þar bjuggum við saman þai- til fyrir
fimm árum að við fluttum í Mosfells-
bæ.
Síðustu árin var Ingunn hætt að
vinna og dvaldi hjá dóttur sinni og
HREFNA
JÓNSDÓTTIR
+ Hrefna Jónsdótt-
ir var fædd í
Keflavík 24. ágúst
1938. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur í Fossvogi 4.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Jón Jónsson
frá Stapakoti í Innri
Njarðvfk, f. 19.12.
1879, d. 3.4. 1944 og
Ragnhildur Helga
Egilsdóttir, f. 10.7.
1895, d. 26.9. 1969.
Jr Hrefna var yngst í
stórum hópi systkina.
Hálfsystkini hennar í fóðurætt
voru Jóna, f. 18.12. 1904, d. 18.7.
1939; Einar NorðQörð, f. 23.3.
1915, d. 13.7.1976; Jón Margeir, f.
23.11. 1916 og hálfbróðir í móður-
ætt Egill Ragnar, f. 24.6. 1918, d.
29.4. 1986. Alsystkyni hennar
voru Guðrún, f. 28.4. 1920; Ingi-
björg Þóranna, f. 30.9. 1921;
Helgi, f. 29.3. 1923, d. 12.3. 1995;
Halldóra Auður, f. 20.7.1924; Kri-
stján Hafstcinn, f. 12.6.1926; Mar-
grét, f. 29.11.1927; Guðjón Magn-
ús, f. 29.6. 1929;
Aðalheiður Ósk, f.
10.11. 1930; Sigvaldi
Guðni, f. 17.10. 1932
og Sigurður Hjalti, f.
16.4. 1936, d. 24.12.
1963.
Hrefna giftist eft-
irlifandi ciginmanni
sínum Guðbrandi
Valtýssyni, f. 5.8.
1939, hinn 7.10.
1967. Börn þeirra
eru 1) Valtýr Guðbr-
andsson, rafvirkja-
meistari, f. 4.2. 1968,
kvæntur Melkorku
Sigurðardóttur, f. 13.9.1969, börn
þeirra eru Þórhildur Magnúsdótt-
ir, f. 14.10. 1990 og Aron Ingi Val-
týsson, f. 25.2. 1993. 2) Ragnhild-
ur Helga Guðbrandsdóttir,
þroskaþjálfi, f. 5.9. 1969, gift Páli
Marcher Egonssyni, f. 18.12.1967,
börn þeirra eru Aníta Marcher
Pálsdóttir, f. 21.6. 1993 og Atli
Marcher Pálsson, f. 20.9.1995.
Útfór Hrefnu fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elsku mamma.
- Þegar Palli hringdi til þess að
segja mér frá andláti þínu var eins
og blóðið frysi í æðum mínum. Það
var mjög erfitt að vera ekki á
landinu og geta ekki verið í faðmi
fjölskyldunnar þennan erfiða tíma.
í huga minn koma upp margar
minningar um samverustundir
okkar. Minningarnar um jólin eru
mér kærar. Eg minnist allra bæn-
anna sem þú kenndir mér og svo
þegar barnabörnin komu kenndir
þú þeim sömu bænirnar. Margar
aðrar góðar minningar koma upp í
huga minn eins og þegar þú versl-
aðir á þig fatnað voru það oft föt
sem pössuðu okkur báðum og ber
fataskápurinn minn þess merki.
Elsku mamma þakka þér fyrir
allt.
Ég vil kveðja þig með bæn sem
er mér kær og við fórum oft með
saman.
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín.
Tárin þoma sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn
Þegar stór ég orðin er
allt það launa skal ég þér
(S.J.J.)
Þín dóttir,
Helga.
Elsku amma mín
Ég ætla að senda þér bænina
sem þú hefur kennt mér.
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(H.P.)
Þú varst alltaf svo góð við mig.
Þetta er Aníta sem sendir þér
þetta.
Amma, ekki gleyma mér, ég
ætla ekki að gleyma þér.
Þín
Aníta.
Þetta er frá Atla, elsku amma
mín.
Nú er ég klæddur og kominn á ról
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsóttanum gefðu mér
að ganga í dag svo líki þér.
(H.P.)
Atli.
„Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag, við erum gestir og hótel
okkar er jörðin". Þannig kvað
Reykjavíkurskáldið Tómas Guð-
mundsson svo listilega.
Þetta Ijóð kom upp í hugann
þegar ég frétti af andláti Hrefnu.
Það voru ungar og glaðværar
meyjar, víðsvegar af landinu sem
hittust á Húsmæðraskólanum á
Laugalandi í Eyjafirði haustið
1956. Hrefna kom frá Keflavík, ég
frá Siglufirði og hinar frá flestum
landshomum. Það tókust góð
kynni og Hrefna var hrókur alls
fagnaðar. Dillandi hláturinn var
smitandi og við sóttumst eftir fé-
lagsskap hennar. Hún hafði þá
kosti sem flestir sækjast eftir en
ekki öllum auðnast, að vera hlý og
góð manneskja.
Síðustu þrjátíu árin höfum verið
saman í saumaklúbb og var ætið
gaman og gott að koma á glæsilegt
heimili Hrefnu og Brands sem ber
húsbændum sínum gott vitni. Elf-
ur tímans rennur að ósi aldarinnar
og skörð höggvast í saumaklúbb-
inn okkar sem hefur verið mér óm-
etanlegur í gegnum árin.
Við í saumaklúbbnum sendum
eiginmanni, börnum og öðrum ást-
vinum innilegar samúðarkveðjur.
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Edda Júlía Þráinsdóttir.
tengdasyni á Hólmavík, sem höfðu
eignast tvíbura og því í nógu að
snúast. Hafði hún mikla ánægju af
dvöl sinni þar og naut þess að fylgjast
með drengjunum ásamt því að geta
verið með eldri bömunum.
Það var síðan fyrir tæpum tveimur
ámm að við hjónin ásamt dóttur og
dóttur syni fluttum í Fellsás 7 í Mos-
fellsbæ. Þar höfðum við fundið hús
sem hafði þrjár íbúðir og fékk Ingunn
þai’ litla íbúð fyrir sig að vera í. Naut
hún þess að koma í Mosfellsbæinn og
tók strax þátt í starfi fyrir eldri borg-
ara. Hafði hún mikla ánægju af því að
taka þátt í þessu starfi og eignaðist
þar góða vini. Enda var Ingunn
mannblendin og átti gott með að
kynnast öðrum. En við nutum þess
ekki síður að fá að hafa hana hjá okk-
ur. Oft var fjölmennt og bamabörnin
eða bamabamabömin nutu þess að
hafa ömmu til að spila við og ekki
vom þau há í loftinu þegar þau hænd-
ust að henni því hún var alltaf tilbúin
að taka við þeim. Það var líka mikill
styrkur fyrir h'tinn dreng sem var að
hefja skólagöngu að vita af lang-
ömmu sem tæki á móti honum heima
og oft settust þau niður og lærðu eða
saumavélin var tekin fram og gert við
eitthvað sem aflaga hafði farið. Það
mátti líka margt læra af þessum sam-
skiptum sem einkenndust af góðvild
og vináttu og er óhætt að segja að
þannig hafi líf hennar verið. En sam-
býlið í þessari litlu fjögurra ættliða
fjölskyldu varð styttra en við höfðum
vonast til. Fyrir þremur mánuðum
fékk Ingunn að vita að hún væri með
sjúkdóm sem engin lækning væri við.
Þrátt fyrir mikið áfall var það sama
rólega og yfirvegaða konan sem tók á
móti örlögum sínum.
A þessum erfiða tíma komu börnin,
barnabömin og barnabamabörnin til
ömmu og allir reyndu að gera sitt
besta.
Ingunn var heima á sínu litla heim-
ih þar til yfir lauk og naut hjúkmnar
og aðstoðar bama sinna ásamt þjón-
ustu frá Heimahlynningu Krabba-
meinsfélagsins og viljum við hjónin
þakka öllum fyrir, því það vai’ Ing-
unni léttir að geta verið heima og
njóta þess umhverfis sem hún þekkti.
Öll þessi ár sem við höfum átt samleið
hafa verið átakalaus og aðeins verið
um vináttu og hlýhug að ræða og vil
ég þakka fyrir alla þá góðvild sem
hún sýndi allri fjölskyldunni.
Skömmu fyrir andlát hennar er við
sátum að spjalli sagði hún að hún vildi
óska þess að allir gætu lifað í jafn-
mikilli sátt og samlyndi og við hefðum
gert því þá væri heimurinn betri. Tel
ég að þetta lýsi kanski best því sem
ég hef verið að reyna að segja. Fyrir
hönd fjölskyldunnar vil ég þakka fyr-
ir samfylgdina, missir okkar allra er
mikill en mestur er hann þó hjá böm-
unum sem hafa misst góða ömmu og
langömmu. Hvíl þú í guðs friði.
Bendt Pedersen.
þín verk vel unnin og falleg. Það var
alveg sama ef einhver átti í vandræð-
um með handavinnuna sína þá varst
þú alltaf tilbúin til að hjálpa og fannst
iðulega lausn á málunum. Hvað mér
fannst nú gaman og notalegt að koma
til þín í Mosfellsbæinn og sitja og
sauma kortin mín og fá ábendingar
hjá þér og finna að þú hafðir áhuga á
mínu. Og hvað mér fannst gaman
þegar þú varst að sækja allt sem þú
varst búin að gera síðan ég kom síð-
ast, þú vai’st alltaf með eitthvað nýtt
til að sýna mér og allt var svo flott.
Allar þessar stundir em mér mjög
dýrmætar og mun ég geyma þær í
hjarta mínu.
Elsku amma, takk fyrir að vera
jafn yndisleg og góð amma og þú
varst. Ég veit að hann afi hefur tekið
vel á móti þér og nú líður þér vel. Þeg-
ar ég sit með handavinnuna mína ert
þú mér alltaf efst í huga og ég veit þú
munt fylgjast með mér. I kringum
þig vora alltaf allir glaðir og veit ég að
það er þín ósk að við séum það áfram.
Þess vegna langar mig að enda þetta
með þessum orðum.
Þóégsélátinn,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og
ótta;
ég er svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig hald-
ið...
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug lyftist sál mín upp í mót til ljóssins:
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lffið gef-
ur, og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykk-
aryfirlífinu.
(Höf.óþ.)
Þín
Eva Rut.
Elsku amma, nú ertu farin og svo
ótal minningar rifjast upp í huga mín-
um. Eg á eftir að sakna þín mjög mik-
ið. Ég á eftir að sakna allra samtal-
anna okkar í gegnum símann og í
stofunni hjá þér þegar þú varst að
leggja kapal eða gera handávinnu, þú
varst alltaf tilbúin að hlusta á mig. Ég
mun sakna heitu handanna þinna og
hlýja faðmsins.
Mér þykú’ rosalega vænt um þig,
amma mín, og veit að þér líður vel hjá
honum afa og hann hefur tekið vel á
móti þér. Ég er þakklát fyrir að hafa
átt svona góða ömmu og ég bið Guð
að varðveita þig og geyma.
Þín ömmustelpa,
Inga Sif.
Elsku amma mín, nú ertu farin
okkur frá og nú er óskin þessi, elsku-
lega amma mín, ávallt Guð þig blessi.
Ég á eftir að sakna þín mikið og þú
verður alltaf í hjarta mínu. Ég veit
þér líður vel núna og ert komin til afa.
Þín
Una Björg.
Elsku amma. Þegar ég hugsa til
baka rifjast upp svo ótal hlutir að ég
veit varla hvar skal byrja. Ég man
þegar ég var lítil og stóð í útidyranum
heima og kallaði inn „ég ætla uppeft-
ir“ og þá var ég auðvitað að fara upp-
eftir til þín. Það var bara eitthvað svo
sjálfsagt að hlaupa yfir alla garða hjá
nágrönnunum á fullu spani og koma
rjúkandi inn um dyrnar hjá ykkur afa
og Guddu. Ég man svo vel þegar við
Jóhanna lékum okkur á stéttinni fyrir
neðan stofugluggann og þú varst fyr-
ir innan í græna sófanum að lesa eða
gera handavinnu og fylgdist með
okkur í gegnum gluggann. Þær era
svo margar minningarnar af Urðar-
brautinni.
Aðfangadagskvöld hjá ömmu var
alveg lúxus. Eftir að hafa opnað allai’
gjafirnar eftir jólamatinn vai’ alltaf
beðið í ofvæni uns klukkan varð tíu
því þá var farið til ömmu að fá heitt
súkkulaði og kökur.
Það sem ég held að standi upp úr
núna þegar ég hugsa um þig amma
mín er góða skapið þitt og brandar-
amir, brandaramir þínir amma vora
sko engu líkir og komu mér alltaf til
að brosa.
Frá því ég var lítil man ég ekki eft-
ir þér öðravísi en með einhverja
handavinnu í höndunum eða með bók
að lesa, þú sast nú aldrei aðgerðar-
laus. Handavinna var það sem þú
hafðir hvað mesta unun af og vora öll
Elsku amma Kommi.
Nú ertu farin frá okkur og við eig-
um eftir að sakna þín mikið, því þú
varst alltaf svo góð og hress við okk-
ur.
Eg sendi þér kæra kveðju,
núkominerlífsinsnótt
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
éghittiþigekkiumhríð,
þín minning er Ijós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Blessuð sé minningin um þig.
Þínir langömmustrákar,
Andri Már, Bergur Óli og
Hjörtur Geir, Syðri-Gauksmýri.
„Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem var
gleði þín.“ (Spámaðurinn.)
Elsku amma.
Það er skrýtið til þess að hugsa að