Morgunblaðið - 19.12.2000, Blaðsíða 62

62 ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR BERGSSON,
Krókatúni 17,
Hvolsvelli,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn 17. desember.
Guðríður Árnadóttir,
Jónína Sigurðardóttir,
Árný Jóna Sigurðardóttir.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓANNA SÆMUNDSDÓTTIR,
Hólabraut 19,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Bessastaðakirkju í dag,
þriðjudaginn 19. desember, kl. 13:30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
heimaþjónustu Krabbameinsfélags íslands.
Aðstandendur.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN GUÐBJARTSSON
frá Hólkoti,
sem andaðist á dvalarheimilinu Höfða, Akra-
nesi, sunnudaginn 10. desember, verður jarð-
sunginn frá Akraneskirkju fimmtudaginn
21. desember kl. 14.00.
Védís Elsa Kristjánsdóttir, Þórir Sævar Maronsson,
Kristlaug Karlsdóttir,
Heiðbjört Kristjánsdóttir, Grétar Guðni Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu vináttu og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu
minnar, móður og ömmu okkar,
HALLDÓRU KRISTJÖNU
SIGURÐARDÓTTUR,
Bakkaseli 6,
áður Austurbrún 25.
Baldur Sigurjónsson,
Ólöf S. Baldursdóttir, Gústaf Halldór Gústafsson,
Baldur Freyr Gústafsson, Laufey Helga Gústafsdóttir.
+
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur sam-
úð, vináttu og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
RAGNHEIÐAR BJARNADÓTTUR
frá Hesteyri,
Reynimel 43.
Guð blessi ykkur öll.
Jón Helgi Þorsteinsson,
Gunnar Þorsteinsson, Arndís Eva Bjarnadóttir,
Katrín Þorsteinsdóttir, Eyjólfur Vilbergsson,
Elísabet J. Guðmundsdóttir, Jóhannes Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
FRIÐRIKS JÓNS FRIÐRIKSSONAR (BÍA)
útgerðarmanns og skipstjóra,
Garðavegi 25,
Hvammstanga.
Guð blessi ykkur öll.
Magnúsína Sæmundsdóttir,
Haraldur Friðrik Arason,
Sigurbjörg Friðriksdóttir, Skúli Þórðarson,
Fanney og Júlía,
Rósa Fanney Friðriksdóttir, Guðmann Jóhannesson,
Katrfn Ósk, Inga Rut og Sveinn,
Erna Friðriksdóttir, Bjarki Haraldsson,
Birgitta Maggý, Freydís Jóna og Sigurvin Dúi.
GUÐBRANDUR
GUNNAR
GUÐBRANDSSON
+ Guðbrandur
Gunnar Guð-
brandsson fæddist í
Reykjavík 5. júlí
1929. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 5. desember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Bú-
staðakirkju 15. des-
ember.
íbpgribænogþökk
til þín,
semþekkirmigog
verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
Pví veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn
(PéturPórarinsson.)
Elsku afi, nú ert þú sofnaður svefn-
inum langa og eftir sitjum við með
sorg í hjarta okkar. Þetta gerðist allt
svo snöggt, þó að ég vissi að að þessu
kæmi einhverntíman var ég alls ekki
tilbúin því að þú myndir kveðja okkur
strax, en þín bíður eflaust mikilvægt
verkefni á æðri stað.
Þú varst yndislegur afi sem gerði
allt fyrir fólkið sitt. Ég man hvað það
var lítið mál að skutlast með okkur
vinkonurnar um allan bæ þegar við
komum með körfuboltaliðinu okkar
að keppa í Reykjavík. Fyrir það feng-
uð þið amma viðurnefnið amma góða
og afi góði hjá okkur vinkonunum.
Enn þann dag í dag ef ég tala um ykk-
ur hjónin þá spyrja þær „er það afi
góði og amma góða?“
Ég man líka þegar þú
kenndir mér að veiða,
en þú hafðir svo gaman
af því að veiða og fórst í
ófáar veiðiferðir um all-
ar trissur. Við fórum
líka oft saman á rúntinn
þar sem við gátum
spjallað um allt á milli
himins og jarðar og
glugginn var alltaf
pínulítið opinn út af
leyndarmálinu okkar.
Það er erfitt til þess
að hugsa að þú verðir
ekki til staðar þegar
ófædd langafaböm koma í heiminn,
þegar við afabömin giftum okkur og
á þeim stundum sem við eram öll
saman því nærvera þín var okkur öll-
um svo mikils virði.
Ég mun aldrei gleyma stundinni á
sjúkrahúsinu þegar víst var að hverju
stefndi þar sem allir sátu í kringum
þig og biðu eftir kraftaverki og allra
síst mun ég gleyma síðasta knúsinu
sem ég fékk frá þér daginn áður en
þú fórst í aðgerðina en það knús var
það fastasta og hlýjasta af þeim öll-
um.
Ég vil þakka guði fyrir að hafa gef-
ið mér besta afa í heimi, og ég veit að
á æðri stað er tekið vel á móti þér, afi
minn, af Óla bróður mínum og öðram
ættingjum sem hafa kvatt okkur.
Elsku afi, ég mun sakna þín sárt,
þú átt alltaf stað í hjarta mér. Ég mun
gæta hennar ömmu vel fyrir þig en
hún var þér svo mikils virði.
Elsku amma mín, nú era erfiðir
tímar en ég veit að þú kemst í gegn
um þetta því við eram hérna öll fyrir
þig-
Þitt bamabam,
Guðbjörg.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
A UÐ UNN KRISTINN
KARLSSON
+ Auðunn Kristinn
Karlsson fæddist
á Hjáleigueyri við
Reyðarfjörð 7. janú-
ar 1903. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 10. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Keflavíkur-
kirkju 15. desember.
Það er margt sem
hefur flogið í gegnum
hugann núna síðustu
daga, eftir að afi bless-
aður lést. Minningam-
ar era margar og góðar og eflaust
efni í heila bók ef gera ætti þeim öll-
um skil. Ferskust er þó veiðiferðin í
sumar en þá voram við fjölskyldan
svo heppin að hafa afa með okkur
einn yndislegan dag að veiða við
Helguvík. Afi var mikill veiðimaður
og stundaði hann sjóinn nánast alla
sína tíð og var með lóðsinn til margra
ára.
Á Ásabraut 2 bjuggu afi og amma í
litlu húsi með vel hirtan garð.
Þau ferðuðust mikið um landið og
ekki síst um Austurland en þaðan
var afi.
Afi var mikið hraustmenni og
passaði vel upp á mataræði sitt, eng-
in óþarfa feiti og helst fiskur upp á
hvem dag. Hann sagði okkur einu
sinni að hann hafi farið að læknisráði
og byrjað að reykja en því hætti hann
fyrir tugum ára. Hann las mikið og
var fróður maður. Þá las hann bækur
sem hann taldi að gætu bætt heilsu
hans og hafði hann tröllatrú á eplae-
diki, það gat hann notað á svo margt
og vildi endilega að við prafuðum það
á kúnum okkar og hver veit nema að
það verði einhvem tímann gert.
Kílómetrarnir sem
afi hefur gengið era
ófáir enda var hann sí-
fellt á ferðinni, niður á
höfn á hverjum degi og
svo niður að smábáta-
höfn, það var léleg
heilsa ef ekki var hægt
að fá sér göngutúr.
Mikið myndasafn er
til á Ásabrautinni en afi
tók mikið af myndum í
gegnum tíðina bæði af
landinu og fjölskyld-
unni sem afi sýndi á
hverjum jólum og er
það mikil skemmtun að
skoða safnið hans.
Það var erfitt fyrir afa að horfa
upp á ömmu verða veika en hann
sinnti henni af mikilli alúð og þótti
erfitt að horfa á eftir henni út á
Garðvang. En hann var duglegur að
aka þangað og fylgjast með líðan
hennar.
Þegar ég kvaddi hann síðast var
hann orðinn lasburða og þráði að fá
að komast í reitinn sinn við hliðina á
ömmu blessaðri. Hann kvaddi mig
og blessaði með fallegum orðum sem
ég mun ávallt geyma vel í hjarta
mínu.
Minningin um afa og ömmu á Ása-
brautinni er björt og góð og veit ég
að vel hefur verið tekið á móti afa
þegar hann kvaddi þetta líf.
Afi komst aldrei í heimsókn til mín
hingað í sveitina en hafði fullan hug á
því en núna getur hann komið oft og
stoppar vonandi vel og lengi með
ömmu, pabba og öllum hinum.
Anna María Kristjáns-
dóttir, Helluvaði.
Jæja, afi minn, þá er komið að
hinstu kveðjustundinni og nú ertu
Guði sé lof fyrir liðna tíð
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þeni tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Hinn 5. desember sl. lést tengda-
faðir minn Guðbrandur Gunnar Guð-
brandsson á gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi þá eftir átta
vikna mjög erfitt veikindastríð sem
hann varð svo að láta undan síga fyr-
ir. Þetta var svolítð undarlegt þar
sem hann virtist hafa haft það í undir-
meðvitundinni að hann gæti átt fyrir
höndum ferðalag þar sem við hin yrð-
um ekki samferða í, þannig var öllum
hans undirbúningi háttað. Hann var
búinn að kveðja alla sem hann náði til
með mögum kossum eins og hann
hafði alltaf fyrir sið og nú var faðm-
lagið mun þéttara en áður. Hann setti
sér m.a. það að komast vestur í
Stykkishólm til að sjá þar nýju vinnu-
stofuna hennar Jóhönnu, dóttur sinn-
ar, og kveðja allt og alla sem hann
þekkti og náði til í stuttu stoppi, áður
en hann færi í lænismeðferðina sem
vændum var.
Hjá mér bærast margar og ljúfar
minningar er ég nú minnist tengda-
föður míns sem ég kallaði alltaf
Gunnar eða tengdapabba. Það var
fyrst fyrir um 28 áram að ég hitti
hann Gunnar minn. Hann kom mér
fyrir sjónir sem einbeittur, en mjög
svo glaðlegur, með einstaklega hlýtt
viðmót, klæddur fallegum einkennis-
búningi merktum SVR með fallega
liðað hár og virðulegt yfirbragð.
Hann var þá nýlega kominn af
sjúkrahúsi eftir sitt fyrsta hjartaáfall
þá aðeins rámlega fertugui- að aldri.
Þetta einbeitta en glaðlega yfir-
bragð einkenndi hann Gunnar alla
hans tíð. Oftar en ekki þegar ég
hringdi vora fyrstu svörin: „Halló...“
síðan sagt hátt: „Nei, ert þetta þú,
elsku vinur minn!“ Samtalinu lauk
oftast með þessum orðum: „Ef ég get
eitthvað gert hafðu samband og ég
kem strax þegar þú vilt, Stebbi
minn.“ Svona kom hann einnig fram
við öll börn og tengdaböm sín, sem
hændust mjög að honum og tráðu
honum fyrir öllum sínum hugðarmál-
um. Þau fundu styrk í að ræða fyrst
við hann þar sem hann kom óhikað
með sitt álit fram og var fljótur til ef
loksins kominn aftur til hennar
ömmu. Það er skrýtið að hugsa til
þess að nú er ekki lengur hægt að
fara á Ásabrautina í heimsókn. Ein-
hvern veginn fannst manni að það
yrði alltaf hægt að kíkja í heimsókn,
ég átti eftir að heyra svo margar sög-
ur frá þér um gömlu dagana. En
enginn lifir endalaust og ég veit, afi
minn, að þú varst sáttur við að fara.
Ég veit að Diddi og Auðunn sitja við
eldhúsborðið hjá ykkur ömmu þarna
uppi, kampakátir yfir að hitta þig
aftur.
Ég man hvað það var alltaf gaman
að koma til ykkar ömmu þegar við
systkinin voram lítil. Það vora
ákveðnir hlutir gerðir þegar maður
fór í heimsókn á Ásabrautina, það
var að fara í litaskúffuna og ftnna sér
einhveija mynd að lita í gömlu lita-
bókunum með gömlu brotnu litun-
um. Ég held að það hafi ekki verið til
meira spennandi litir. Svo vora það
krónudollurnar hennar ömmu, sem
alltaf var beðið eftir með eftirvænt-
ingu að fá að handleika. Og alltaf var
amma jafnáhugasöm að fylgjast með
og leiðbeina hvað við gætum búið til
úr krónunum. Og það sem aldrei
mátti gleymast þegar farið var til
ömmu og afa, besta ostabrauðið í
heiminum sem alltaf var til í stampi
inni í ísskáp. Þegar ég hugsa til baka
á ég svo margar minningar, fallegar
bemskuminningar frá Ásabrautinni,
garðinum hennar ömmu og skúrnum
hans afa. Allt var svo spennandi hjá
ykkur, ég held ég gæti endalaust tal-
ið upp hluti sem vora alltaf jafn-
spennandi í hvert skipti sem komið
var í heimsókn: steinamir, Vest-
mannaeyjabókin, myndaalbúmin,
plötuspilarinn, eldhúsborðið og
margt fleira.
Það er leiðinlegt að hugsa til þess
að heimsóknunum fækkaði eftir því
sem maður eltist, þótt viljinn hafi
verið fyrir hendi var alltaf svo mikið
að gera. Eins og mér fannst gaman
að koma til þín, afi minn, og spjalla
við þig um allt og ekkert. Hlusta á