Skírnir - 01.01.1831, Síða 67

aS koma til hersins mcð vorlun, og verSa fyrir
liSinu, og aS vísu beudir allt til þess, aS hann
ætli sfcr aS kúga Pólska tii hlýönis, hvaS þaö kost-
ar, enda er og ríki hans og metnaðr í veSi, ef
Pólskir geta lirotist undan hönum, inun hönum
og Jiykja þaö vera aS brjóta odd af oflæti sínu,
aS semja uin friS viS Pólska, og er því auSráSið
aS stríðiS muni verSa hræSiliga blóSugt; þykir
þess lítil von, aS Pólskir fái reist rönd við svo
miklu ofrebli, og er þúngt aS vita til þess aS
„rettlátir viSburSir þeirra, aS ná frelsi því og sjálf-
ræSi, er meS ofríki var frá þeim tekiS, eigi skuli
verSa framkvæmt til lilýtar, og liarma þaS allir
frelsisvinir. J>egar svo ólikliga á horfist, er þaS
Pólskum og frelsisvinum peirra nokkr gleðifregn,
sem nýliga liefir borizt, aS Volhyníu og Pódólín
fylki hafi gjört uppreisn gegn Rússum, og haíi
liössafnaö mikiun, og Jiegar tekiS kastalann Kamí-
nich; liafa fylki pessi áSr tlllieyrt Pólínaríki, og
má uppreisn pessi, ef hún síSar sannast, verSa
Rússum aS miklum óliagnaSi; liggr og Pódólíu
fylki nálægt Tyrkjum, aS Jiætt er viS þeir kynnu
aS taka ser þaraf eptirdæmi, og leita ófriSar viS
Rússa. Leingra verSr aS sinni eigi frásagt né
fyrirséS, en JiaÖ Jiykir meiga fullyrSa Jiegar yfir
allt er litiS, aö uppreisn Póiskra sé eiuhverr hinn
merkiligasti atburSr er orSiö hefir aÖ nýúngu;
hún minnir á pann sannleika, aS pjóSirnar eins-
lítiö og liverr eiun einstakr maSr geta leyft sér
ójöfnuS og rángindi aS ósekju, Jm' ölium kemr
sainan í Jm', aS skipti Pólíuaríkis af Jieim Jiremr
voldugu ríkjum, er par áttu lilut aS máli, hafi
(5*)