Skírnir - 01.01.1831, Síða 99

99
túninu, fögur á aS lita, en eigi holl eSa æskilig jariteigand-
anum. Aðrir Jykjast vinnu álit með aS brúka búndaligan
rœíumáta, án pess J>eir kæri sig um þótt orS þeirra sén
ófögur og ólipur, likíngarþeirra oflágar og óveriSugar bæSi
ræSustaSnum og ræSnnnartilgángi. Sumir eru inquisitorcs
hœreticæ pravitatis, sem fordæma alla, sem ekki eru á
þeirra máli, þeir eru ekki sinnaðir einsog Jesus var, og
prédika ekki hans lærdóm. þarnæst sýnir rithöfundrinn
meS rökum, hvörsu ræðan eigi aS vera löguS, ef hún
eigi að ná sínuin tilgángi, að tilheyrendrnir bæði fræðist
hrærist og gleðjist; þaraSauki verði hún að vera samin
meS reglubundinni orðu, að hennar einstöku partar hángi
nákvæmliga saman, og sétt nákvæinliga útlystaðir. Höf-
undrinn ræðr eiilnig til að prédikarinn ekki haldi sér
ofmikið til þess skrifaða, en kosti kapps um að læra ræSu
sína utanað og flytja hana svoleiðis fyrir söfnuS-
inum, hvarviS hún verði áheyriligri, og hennar verk-
anir kröptugri. 2) Om Stiftclscn af en Engelsk bi-
skoppelig Kirke i Ostindien, vcd Udgiveren. AriS 1813
þann 22 júni var þaS viðtekið i London, að sií Enska
stjórn og þjóS af öllum kröptum vildi leggja hug á að '
innfæra kristinndóminn i Austr-Indíum. Prestrinn Dr.
Claudius Buchanan var sá öblugasti frumkvöðull og
framkvæmdarmaðr til þessa fyrirtækis; þessi dugligi
maör var af j>ví Ostindiska höndlunarfélagi kosinn til
prests í Barrakpóre í BengaHu 1796, og var hann þá
rúmliga þrítugr aS aldri. AriÖ 1800 varð hann prófessor
viS þá visindastiptun, sem Vellington, (bróöir til þess
nafnkenda hertoga af Vellington) höfuðsmaör Enskra í
Indium stiptaði þar, hvar allir þeir skyldu fá uppfræS-
ingu og frama, er sækja vildu um einbætti í höndlunar-
félagsins umdæmi. fessí stiptah hefir einlcum' kost'að
kapps um að snúa heil. ritningu á ýmislig asíatisk túngu-
mál, og hefir Buchanan verið einhvör liinn ötulasti frum-
kvöðull þartil. Árið 1806 feröaöist hann yfir heilu InSíu,
svo liann sjálfr gæt.i séS kristinna ástand og teingt þá
(7*)