Skírnir - 01.01.1831, Qupperneq 105

105
3ja i fieiin 7da mán. 2 Káng. 25, 25; Jer. 41, 2—5. s)
fiann 3ja í f>eim lOda mán. 2 Kóng. 25, 1. d) f>ann
13da í fieim 12ta mán. Esthers, 4, 16. faraiíauki hafa
Gyðingar 2 glMdaga nl. PúrimshátiSina. Esth. 9, 27.
28. og MusterisvigsluhátiSina, 1 Maccab. 4,57—59. I |>éim
parti hókar þessarar hvar vonin útmálast, er lærdómrinn
um Messías; hönum tilleggst J>að, að guð við hann vill
taka Gyðínga til náðar aptr (Jer. 33, 14—16; Es, 11,
1—5) og láta hann stipta einn nyan sáttmála milli Guðs
og þeirra (Jer. 31, 31; Mich. 4, 2; Es. 2, 2. 3; 11, 10)
og grundvalla Guðsríki hér á jörðu, að allar f>jóðir skulu
læra að f>ekkja f>ann einasta sanna Guð, þjóna hönum
einum og elska uáúngan sem sjálfan sig (Zeph. 3, 19;
Zach. 14, 9; Ps. 22, 28; Hah. 2,14; Es. 56, 6. 7). Nær
Messías skuli koma veit einginn utan Guð, menn skuli
vænta hans með Jiolinmæði i tilliti til Guðs fyrirheita
(Zacli. 14, 7; 5 Mos. 32, 34; Dan. 12, 5—16; Hab. 2,
3.) ; en áðrenn hann kemr skuli börn vera sama sinnis,
og friðr og eindrægni skal rikja meðal mannanna (Mal. 3,
23. 24; Mich. 4, 3. 4; Es. 2, 4; 11, 6—10); i samein-
1 ingu með hans komu sezt dauðra upprisa (Dan. 12, 13);
og fiaráeptir fylgir dómsdagr (Dan. 12, 3. 4; Jóel. 4, 2;
5, 4. 7. 8; Es. 26, 19; Ps. 96, 12. 4) Æfisögur nafn-
frœgra gubfrarAismanna af útgefaranum, nl. yfir Dr.
Jerem. Jieuss sein var próf. í guðfræðinni og hofprestr
hér i Kph. á fyrri hluta l8du aldar; og yfír J>á nafn,-
frægu guðfræðisinenn, J. G. Herder og Dr. Joh. Jac. Huss,
f>essar æfísögur eru snotrar og skemtiligar og vel skrif-
aðar. 5) látínsk ræða af prestin. C. G. Flemmer, við
burtför amtsprófastsins, Dr. P. Mynsters, til Arhúss, hvört
konúngr hafði kallað hann til biskupS. 6) Det begribe-
lige og ubegribelige i min Pastoral Erfaring vcd Ud-
givcren. Höfundrinn talar einkum um prestana og J>eirra
embætti, hann finnr f>að ónáttúrligt og ótrúligt, að |>eir
sem eiga að vera jarðarinnar salt, skuli syndga svo á
móti Guðs og manna lögum, að f>að mannliga félag