Skírnir - 01.01.1845, Blaðsíða 6
þær væru embættislaun lians, og væri haim sjálfur
bláfátækur; hefði hann [m ekki neitt fyrir sig að
leggja, þá er hanu legði niður embættið, eða hyski
lians, þá er hans misti við; en tekjur ens annars
væru landskuldir eða leigur, afymsu, erjafnan væri
mikil eign í; væri [>ví mjög ósanngjarnt, að sá
fyrrnefndi greiddi jafuinikinn skatt og en síðar-
nefudi; skatturinn væri lika óþokkásæll, af því
inenn yrðu að segja til hvörs peiiings, og flika
eigum sinum framan i öllum. Auk þessa hermdu
menn uppá Ilróbjart þa& loforð: að skatturinn
skjldi ekki verfca heimtur optar enn einusinni,
því eigi þyrfti hanns iengur við. Lfct og Hróbjart-
ur sér þetta um raunn fara í hitt efc fyrra, þá er
hann var að koina skattinum á. En nú lýsti haun
því yfir, að eigi þyrftu raenn væ'nta þess, að skatt-
urinn yrði tekinn af að svo stöddu. Líkaði raörg-
um þetta stórilla, og það því heldur sem menu
voru hræddir um, að með þvi móti inyndi komast
nokkurskonar hefð á skattinn, svo ómöguligt yrði
að losa sig við liann, þegar frammi sækti. Allur
þorri Breta, sem eigi eru torimenn, eru mjög
óánægfcir með kornlögin. Geta menn seð i Skirui
1843, bls. 5-0, hvörnig kornlögum þessum er var-
ið, og í Skirni í fyrra, bls. 6-7, livað af þeiin
leiðir. Má það fullyrða, að engiun lilutur myni
ega meiri þátt í fátækt og vesöld þeirri, er mikill
hluti alþýðu lifir við, enn lög þessi; og liefur
slíkt eigi borast i eyrun á þeim torímönnum. Fe-
l§g það eð mikla, er beitist fyrir því máli, að
korntollur Breta verði tekinn af mefc öllu, hefur
í ár, einsog að undauförnu, á allar lundir reynt