Skírnir - 02.01.1849, Qupperneq 13

13
þá voru komnar í eindaga. þess er getií) hjer a&
framan, ab verzlunin í Parísarborg var því nær ab-
gjöríialaus. Kaupmennirnir trúbu illa hver öbrum.
f>eir sem gull og silfurpeninga áttu, vildu eigi láta
þá frá sjer, hvernig sem allt kynni aí) fara. þetta
voru áhrif óvissunnar og óeirbanna. Hjer af leiddi
aptur, ab skuldabrjef ríkisins lækkubu mjög í verbi
af penningaekklunni. En er enginn vildi eiga
skuldabrjef ríkisins, var stjóminni heldur eigi af)
hugsa til, a& geta fengib lán. þessi voru þau ráb,
er hin nýja stjórn tók, til þess ab fá peninga þá
er þurftu til brábustu naubsynja ríkisins. Fyrst ákvab
hún, ab selja skyldi alla dýrgripi ríkisins, í gim-
steinum e&a gulli, svo og ríkisjarbirnar, og svo miki&
af ríkisskógunum, er næmi 100 þúsundum þúsunda
franka. þá var lag&ur skattur, 1 af hundra&i hverjn,
á alla þá, er áttu ve&mál í jör&um e&a húsum. Svo
var og lag&ur tekjuskattur á alla ernbættismenn og
eptirlaunamenn, er meira höf&u, enn 2000 franka
árlega. þessir skattar skyldu þó a& eins borga&ir
þetta ár, enn eigi optar. þetta mundi þó Iíti&
hafa hrokkiö, ef eigi hef&i annaö veriö til brag&s
tekiö, en þa& var, aö stjórnin bauö aö fresta skyldi
allri borgun um sex mánu&i á öllum skuldabrjefum
fyrir 24. febrúar mána&ar, er þegar voru kornin t
eindaga; þó skyldu eigendur ])eirra fá fulla leigu
af innstæ&unni, og líka áttu þeir kost á a& skipta
þeim fyrir ný skuldabrjef, er þeir fengju af 5 af
hundra&i í leigu. Skatturinn af fasteign var aukinn
um 45 af hundra&i; varö þa& í öllu Frakklandi
190 þúsundir þúsunda fr. Æriö þungar voru þessar