Skírnir - 01.01.1889, Síða 1

Friður eða ófriður?
I. Her, floti og skuldir Eyrópu og hinn yopnaði friður.
Quousque tandem abutere, Catilina,
patientia nostra.
«Hvað lengi ætlar þú, Katilína, að níðast á þolinmæði
vorri?» þessi orð lét Ciceró sér um munn fara í Rómaborg
forðum daga. Evrópuþjóðirnar geta haft hans orð fyrir orð-
tak með því að setja «hinn vopnaði friður» í staðinn fyrir
«Katilína».
Hinn vopnaði friður einkennir árið 1888 eins og hann ein-
kenndi árið 1887. f>að eru liðin 18 ár síðan þjóðverjar börðu
á Frökkum og síðasti áttungur hinnar nítjándu aldar er byrj-
aður. Parísarbúar segja jafnvel að nítjándu öldinni sé lokið
og að hún hafi endað 31. desember 1888. þ>angað til 1. janúar
1889 var orðtak þeirra «Fin du siecle» (endi aldarinnar), en
síðan er það «viugtieme siécle» (tuttugasta öldin). Hinn vopn-
aði friður hefur verið að vopna sig öll þessi ár og er nú svo
vel vopnaður, að hann þarf ekki að skammast sin, þó jeg segi
lesendum Skírnis frá því. Sumar þjóðirnar, t. d. þjóðverjar og
Frakkar, geta víst naumlega vopnast betur en þær eru vopn-
aðar nú. Allar líkur eru til, að Boulanger komist innan
skamms til valda á Frakklandi og þá verður þess ekki langt
að bíða, að ófriðarstorminum ljósti yfir Evrópu. þess vegna
skal jeg hér gefa stutt yfirlit yfir, hvernig þjóðirnar standa að
vigi í þessum hrikaleik, þó ómögulegt sé af því að spá fyrir
leikslokum; þegar þúsundir þúsunda skjóta hvorir aðra niður og
skotin hvorki heyrast né sjást, þá verður óskemmtilegt að eiga
í ófriði. En friðurinn er heldur ekki skemmtilegur. f>að er
1*