Skírnir - 01.01.1909, Síða 18

18
Skapstórar konur.
er hinn örðugasti. Hann ætlar ekki að fást til þess að
sækja veizlu að Laugum. Hann þverneitar að þiggja
hinar virðulegustu gjaíir, sem Bolli vill gefa honum.
Hann úrskurðar í boði að Hjarðarholti, að Hrefna skuli
sitja í öndvegi og vera mest metin að öllu, á meðan hann
sé á lifi. »En Guðrún hafði þó áðr ávalt skipat öndvegi
í Hjarðarholti ok annarstaðar. Guðrún heyrði þetta ok
leit til Kjartans ok brá lit, en svarar engu«. Hann bannar
Hrefnu að falda sér með motrinum að þessu boði, þegar
Guðrún biður hana um það, »því at meira þykki mér
skifta, at Hrefna eigi ena mestu gersemi, heldr en boðs-
menn hafl nú augnagaman af at sinni«. Sýnilega er
hann yfirleitt afundinn og fullur þverúðar.
Nú fer Guðrún smátt og smátt að taka til sinna ráða.
Sverðinu konungsnaut er stolið i þessu boði. Það flnst
niðri í feni, og spor Laugamanna eru rakin þangað. En
umgjörðin fanst aldrei. Því næst er motrinum dýra stolið
að Laugum, í veizlu, sem þau Kjartan og Hrefna sækja
þangað. Kjartan heflr orð á þessu hvorutveggja, þegar
hann er ferðbúinn, og kallar eftir báðum gripunum,
sverðsumgjörðinni og motrinum. Bolli bregst við ókunn-
uglega, og segist við öllu öðru mundi hafa búist, en að
Kjartan þjófkendi þau. En Guðrún tekur alt annan veg
í málið. Hún játar engu og þrætir engis; séu þeir ein-
hverjir þar, eins og Kjartan haldi, sem valdir séu að
moturhvarflnu, þá muni þeir hafa gengið að sínu; og liún
segir, að sér mislíki það ekkert, þó að Hrefna hafi litla
búningsbót af motrinum þaðan í frá. »Eftir þetta skilja
þau heldr þunglega«.
Næst gerir Kjartan Laugamönnum þá svívirðing, sem
hann ætlast til að verði þeim eftirminnileg. Hann sezt um
bæ þeirra með ofurefli liðs, skipar liðinu fyrir allar dyr
og bannar öllum mönnum útgöngu, í þvi skyni, að eng-
inn skuli komast til salernis. Þessari umsát heldur hann
þrjá sólarhringa. Laugamönnum þótti þetta miklu meiri
svívirðing og verri, en þótt Kjartan hefði drepið fyrir
þeim menn. Bræður Guðrúnar voru æstastir. Bolli reyndi