Skírnir - 01.12.1915, Blaðsíða 23

Nýtt landnám.
359
áður, er einungis að ræða um aukning ættlandsins og
iitbreiðslu þjóðarinnar. Það er um það að ræða, að hver
snauður maður í gamla landinu geti orðið ríkur, ef hann
vill hafa fyrir því að flytja sig í nýja landið og slá eign
sinni á ónumda jörð. Sé þéttbýlið orðið mikið og öreiga-
lýður margmennur, er útflutningur til ónumdra landa hin
bezta hjálp til að verja þjóðina örbirgð og úrkynjun. I
nýja landinu geta innflytjendurnir byrjað nýtt líf; þar
bíða þeirra nýjar auðsuppsprettur náttúrunnar, ný við-
fangsefni, víðátta, ábyrgð og sjálfstæði. Utflutningurinn
rýmkar um þá, sem heima sitja og gerir þeim lífið
greiðara.
Frá sjónarmiði þjóðar, sem hefir enn mikið landrými,
horflr málið nokkuð öðru vísi við. Það er ekki neyð líð-
andi stundar, sem knýr hana til að afla sér nýrra landa
handa útflytjendum. Það er óeðlilegur útflutningur til ann-
ara þjóða nýlenda eða framsýn sem helst gætu hvatt til
þess. Búast má við því, að einhvern tíma komi þrengslin
og þéttbýlið og þá er gott að eiga nýlendur, að hafa trygt
sér nóg land, og þau lönd, sem bezt liggja við. Hugsast
gæti, að löndin yrðu numin á meðan af öðrum þjóðum og
öllum sundum lokað.
Auðsuppsprettur landsins virðast setja takmörk fyrir
því, hve miklum vexti þjóðin geti náð. Þegar þjóðin
hættir af sjálfu sér að vaxa, breytist samsetning hennar
eftir aldri. Unga fólkið verður fáment í hlutfalli við
gamalmennin. En æskan færir þjóðinni stöðuga endur-
fæðingu, andlega og efnalega, og ryður nýjar brautir i
hverju sem er. Slíkrar endurfæðingar er að eins að vænta
af unga fólkinu, af æskulýðnum. Gamla fólkið heflr bund-
ið sig og tengt velferð sína og eignir við ákveðin lífsstörf
eða stefnur, og getur ekki við öðru snúist. Þar sem æsk-
an er fámenn, er ekki fólk til að stofna neitt nýtt. Menn
taka þar við störfum þeirra, sem deyja, og halda þeim
áfram. Það er ekki nauðsyn og ekki heldur kraftar til
að gera meira. Sem dæmi upp á lönd þar sem margt er
.ungra manna má nefna Norður-Ameríku (mikill innflutn-