Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Qupperneq 68

68
Kyrkjubieifíng
og tima, er þær eru ritaðar á. Sjerlivert orð er eign-
að guðlegum innblæstri og það svo mjög, að allri
mannlegri lilutdeild í ritunum er neitað og verða f>á
böfundarnir, að jeg taki svo til orða, ekki annað en
hljóðfæri, sem hinn sanni höfundur, guð, leikur
á himneska saungva sína fyrir mannkyninu. Jað
þykir jafnvel óhæfa að vefengja í nokkru áreiðan-
legleika sögunnar, ekki má játa nokkurri mótsögn
jafnvel ekki i smámunum, eða frábrugðnum blæ á
kenningunni bjá rithöfundunum, því það þætti skerða
lielgi ritningarinnar og verða til þess að koma guði
i mótsögn við sjálfan sig. A þennan hátt eign-
ar trúræknis stefnan ritningunni og nokkur hluti
hennar einnig trúarjátningunum óskiljanlegt og
yfirnáttúrlegt gyldi, þær eru aðgreindar frá öllum
öðrum bókum, hafðar til himins, og látnar þaðan
beita harðstjórn yfir jarðríki, og á það ekki illa við,
er þær þessvegna hafa verið kallaðar „brjefpáfi*.
í lærdóininum um Krist, lítur þessi stefna ein-
úngis á það yfirnáttúrlega, á sama liátt álitur hún, að
kraptaverk, sem ritnirigin talar um, allar fyrirmind-
anir hennar og spásagnir sjeu algjörlega fyrir utan
takmörk allra náttúrulaga; alla áherzlu leggur hún
á guðdóm Krists og það svo mjög, að manndóms
eðlis hans gætir ekkert. jþað er almennt álit
þessarar stefnu, að lærdómurinn um guðdóm Krists
innibindi i sjer allt innfak trúarjátníngar kyrkjunn-
ar. Jessir menn, sem þykjast fulikomlega hafa
sannað, að trú þeirra sje byggð á trúarjátningunum, ef
þeir bera íyrir sig trú sina á guðdómseðli Krists,
hafa opt harðlega áfellt skynsemistrúna fyrir það,
að hún sje ósamkvæm trúarjátníngar bókunum, þar
sem þó hvorug þessi stefna er á rjettri leið, með
því önnur lætur guðdómseðli Krists ekki ná rjetti
sinum, en hin gleymir því, að Kristur er ekki ein-