Lögberg - 26.06.1930, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. JÚNÍ 1930.
Bls. 5.
Elzta eimskipasamband
við Canada
1840—1930
Nú er tíminn til að annast um
farar-útbúnað bræðra, systra, eig-
in-kvenna, barna, foreldra, ást-
meyja og unnusta á gamla land-
inu, er flytja ætla til Canada.
Cunard línan hefir hlotið frægð
fyrir ágætt fæði, fljótar ferðir og
sanngjarnt verð.
Vér höfum skrifstofur í öllum
löndum Norðurálfunnar, er greiða
jafnt fyrir einstaklingum sem
fjölskyldum. Vér sendum pen-
inga fyrir yður til Norðurálfunn-
♦ ar fyrir sanngjöm ómakslaun.
Ef þér heimsækið gamla land-
ið, þurfið þér vegabréf, sem og
endurkomu skírteini. Vér hjálp-
um yður til að koma þessu í kring.
Skrifið oss á móðurmáli yðar i
sambandi við upplýsingar, er yð-
ur verða í té látnar kostnaðar-
laust.
íjadian Service
Rödd úr vestri
Kæri herra ritstjóri Lögbergs :
Beztu þökk fyrir stóra og góða
hátíöablaðið 29. maí, það hafði svo
margt fróðlegt og hressandi í
bundnu og ófoundnu máli inni að
halda, sem unun var að lesa. Fallegu
myndirnar af Þingvelli við öxará,
Dómkirkjunni og Alþingishúsinu í
Reykjavik mintu mann svo hátíð-
lega á gömlu fortíðina, þær bræddu
ísinn úr hjörtum eftirlifandi gamalla
manna hér, sem nú geta sagt eins
og Símon og Anna, sem báðu um
lausnina eftir að hafa séð þann fyrir
hugaða Messías fæddan ("Krist):
“Láttu nú þjón þinn í friði fara.
Við höfum séð hjálpræði þitt.” Lík
þessu er hugsun okkar, sem á graf-
arbakkanum stöndum. En hvað alt
þetta gladdi mig; kvæðin yndislegu,
gömul og ný, svo sem hið aðdáunar-
veröa og óviðjafnanlega þjóðhátíð-
arkvæði séra Matthiasar 1874, Ó,
Guð vors 'lands, ó, lands vors Guð.
Endirinn á versinu : Islands þúsund
úr, eitt eilífðar smáblóm með titr-
andi tár, sem tilbiður Guð sinn og
deyr. Eg spyr, hver getur komist
nær Guði í hugsun en þetta. Þegar
litlu smáblómin eru farin, með titr-
andi tár, að tilbiðja Guð sinn áöur
þau deyja á haustin. Hvað mættum
við hugsa áður en við deyjum? Þá
er næst að þakka allar blessunar-
óskirnar til Islands, frá prestunum
hér vestra og fleirum sem þeirra var
von. Þvi góður maður af góðum
sjóði síns hjarta fram ber gott. Svo
góðu ritgerðirnar mörgu og fróð-
legu, sem mér fanst gaman að lesa,
sem færðu mér ýmsan þróttmikinn
lærdóm frá nýjum og gömlum tima,
ágætan hvern á sinn hátt. Ritstjóra-
bæfileikum er eg alls ekki gæddur,
segi aðeins fyrir mig, og endurtek
það að þær voru allar ágætar. Þó
lanst mér hvað mest gagntaka sálu
mína og tilfinningu Þúsund ára sól-
hvörf, eftir Richard Beck, sem byrj-
ar með þeirri gullvægu kenningu, að
l*ra að þekkja sjálfan sig. Heim-
urinn væri öðru vísi en hann er ef
allir þektu ibetur sjálfan sig en al-
nient gerist. Framsetning er tignar-
leg og fjölbreytt. Þá er síðast að
þakka gömlu endurminningarnar,
sem mér þótti gaman aö lesa, um
Eorgarf jarðarhéraðl eftir kunningja
'V'inn Magnús Einarsson, sem eg svo
oefni af því að Borgarfjörður var
kunningi minn, þá er M. E. það líka.
h*að minti mig svo á gömlu tímana
þegar eg var barn, æskumaður og
fullorðinn maður, þó mér þætti
fljótt yfir sögu farið (eins og hann
seg>r sjálfur) þá þótti mér gaman
að lesa það, af því eg kannaöist við
flest sem sagt var í greininni af öll-
uui mönnum og lýsingum. En i allri
fróðlegu ættartölunni stóð eg M. E.
iangt að baki, enda man eg ekki eftir
ueinum á mínum aldri, þþví mig
vantar nú aðeins eitt ár til að verða
áraf nema Halldóri sál. Daníels-
syui alþingismanni frá Langholti i
Eorgarfirði. Hann var fræðaþulur
1 fylsta máta, eins og afi hans og
n^fni, Halldór sagnfræöingur á Ás-
hjarnarstöðum í Síðumúla sókn.
ffann vissi eg lang fróðastan um
Borgarf jörð. Það þykir mér skrít-
’Ó, að eftir ritgerð M. E. að dæma
hefir hann verið frá Skarösheiði
suður að Hvalfirði að norðan, út á
Akranesskaga, n.l. í Suður-Borgar-
fjrði. En eg fæddist á Skáney í
Beykholtsdal árið 1851, 12. júlí. Þar
nlst eg upp til 22 ára aldurs. Eg
þrjaði á 16. ári aö fara til sjóar,
réri 32 vertíðir alls, 24 á Akranesi
8 frá Reykjavík og suður með
SJÓ tiJ Njarðvíkur. Á þessu svæði
nian eg aldrei til að við hittumst, þó
pekti eg alla á Akranesi þann tíma
sem eg réri þar. Eg réri 16 vertíðir
af þessum 24 á Litlateig sem eg réri
á Skaganum, þekti af yngri mönn-
um aðeins einn á aldur viö okkur
Magnús, sem átti heima þar er sum-
ir kölluðu Litla Bakka en aðrir Mar-
bakka. Hánn hefi eg tvisvar séð í
Winnipeg og hefði kosið að hitta
hann einu sinni enn þá. Eg fór
mörg vor með hlut minn á sexær-
ingi, sem eg átti, inn í Borgarfjörð,
lenti í Skiplæk fyrir utan Ytri
Brekku í Andakíl. Öll eða flest árin,
sem eg.var á Grund í Skorradal og
Kalmannstungu og eftir að eg
keypti lai\samannsbréfið var eg
flutningsmaöur 3 vor yfir Borgar-
fjörð út í Borgarnes og skipin, sem
voru oft 3 til 4 fyrir framan Brákar-
ey.
Grunnifjörður segir M. B. að
skorist hafi út úr Borgarfirði til
landnorðurs inn á milli Hafnarf jalls
og Akrafjalls. Þar skakkar okkur.
Eg man aldrei eftir neinum Grunn-
firði. Eg man vel eftir Ósnum, sem
náði inn undir Bakka í Melahrepp,
og svo nefndu Fjörum, sem náðu að
Lækjarnesi og voru alla tíð þurar
um fjöruna að undantekinni Laxá,
sem rann eftir fjörunum fram i Ós-
inn. Eg man eftir steininum og
pollinum kringum hann og sá eitt
sinn mann hleypa þar á sund þegar
eg fór eins og 4 til 5 faðma þar fyrir
framan. Laxá er þar varla í kviö,
svo fornsaga M. E. getur vel hafa
verið sönn, og eitthvað heyrði eg
um það talað, þegar eg var barn. Eg
heyrði alla, sem fóru f jörurnar, álíta
að Hvalfjarðarströnd væri beint í
land-suður af Ósunum en ekki land-
norður, því hornið eða Hafnarfjall
var miömorgun af Skaganum, og
Borgarfjörður eða Baula, sem mað-
ur stefndi oftast á þegar maður var
að fara inn Borgarfjörðinn, sem
stefndi lítið eitt austar en í hánorð-
ur.
Eg endurtek þakklæti þakklæti til
M. E. fyrir fróðlegu ættartölurnar,
sem við hér úr Borgarfirði höfum
staðið í að lesa upp aftur og læra að
nýju.
Ein mál- eða prentvilla er mein-
leg í ritgerðinni, hún er uin Bjarna
Brynjólfsson dannebrogsmann og
börn hans. Svona stendur það í
blaðinu: “á Kjarnastöðum bjó
Bjarni Brynjólfsson smiður mikill
á tré, járn og kopar. Kona sonar
sekretera og önnu Stefánsdóttur
Schevings og Helgu dóttur séra Jóns
Magnússonar að Staðarstað.” Á að
vera: Á Kjaranstöðum bjó Bjarni
Brynjólfsson dannöbrogsmaöur.
Kona hans Helga Ólafsdóttir
Björnssonar Stephensen stúdents,
síöast í Melkoti í Leirarsveit 2.
Nóvember 1834, 42 ára. Hans kona
Anna Stefánsdóttir Scheving, fædd
11. september 1792 á Ingjaldshóli,
gift 20. júní 1817 á Kjaranstöðum.
Dáinn 1865. Börn þeirra er ein
kona Bjarna dannebrogsmanns,
Helga og þau eiga börnin, sem gef-
in eru séra Jóni Magnússyni hér að
framan. Síðast bjuggu Bjarni og
Helga á Litlateig. Þau eignuðust
eins og talið er að framan: Brýnjólf
skipasmið í Engey, Margréti konu
Sigurðar klénsmiðs, Ólafur á Litla-
teig, Helgu konu Níelsar í Lamb-
húsum, Ólínu konu Asmundar á Há-
teigi og Þórunni konu séra Sigurðar
í Vigur. Þegar við hjón sáum þetta
í greininni og ekki hefir verið lag-
fært, og þar sem Ólafur Björnsson,
Stefensen og Anna Stefánsdóttir
Scheving voru foreldrar Stefáns sál.
Ólafssonar í Kalmannstungu og
Ólafia dóttir hans kona nún og gát-
um við því ekki leitt það hjá okkur
að laga það, og vonum að M. E. mis-
virði það ekki við okkur. Við kenn-
um honum ekkert. Eftif ritgerð
hans að dæma, er það ekki hægt,
hann sagði það skýrt í fyrstu.
Menn eins gamlir og við þum 80
ára) ættum' að mega leika lausum
hala það sem eftir er, eins og helg-
ur fugl, sem heimurinn er að reita
fjaðrirnar af.
Svo síðast en ekki síst er að þakka
valið á sögunni, sem er í blaðinu,
hún er yndislega góð. Saklaus, góð
og falleg stúlka skuli eiga að offrast
af stórríkum auðkýfingi, sem mor-
aði í auð og valdafýkn, fullur af
sjálfselsku og drambi, að vilja nota
lagalegu yfirvöldin sér til hjálpar að
dæma þessa saklausu stúlku sér til
inntekta í tukthús, svo aðrar stúlkur
hræddust og þyrðu ekki að stela úr
búðinni framar. Eg minnist ekki
að hafa séð aðra eins snild í leik,
hvað henni tekst svo óviðjafnanlega
vel að hefna sín á honum að ná því
frá honum, sem hann elskar mest
af öllu í lífinu og helzt útlit fyrir að
hún hefni sín svoleiðis að gjalda
gott fyrir ilt, og það er fáheyrt. Eg
vil endilega fá söguna keypta, þegar
hún er búin, og það vilja allir.
Með þakklæti og hugþeilum ósk-
um til þín og blaðsins. Bið alla að
fyrirgefa sem lesa.
B. Jónsson.
Frá Islandi
Borgarnesi, 2. júní. 123 123
Helgi Daníelsson, bóndi að
Fróðhúsum í Borgarfirði, bróðir
Guðmundar bónda á Svigna-
skarði, andaðist að heimili sínu
aðfaranótt 28. maí. Banamein
hans var lungnabólga og hafði
hnn legið rúma viku. Hann var
rúmlega hálf sextugur að aldri.
Mgbl.
Norðfirði, 3. júní.
Ágætur afli undanfarna daga á
stæri og smærri báta. Síldveiði
nokkur hér á Norðfirði, annars-
staðar ekki síldar vart. Tíðar-
far ágætt. — Nýlega var byrjað
á barnaskólabyggingu hér, sem
áætlað er að kosti 150,000 króna,
og skal lokilð í ágúst næsta ár.
—V)ísir.
Togararnir hafa flestir verið
fyrir vestan, á Hornbanka. Var
þar reitingsafli fyrstu daga vik-
unnar, en svo gerði storm og ó-
fært veiðiveður, svo að skipin
hafa legið inni síðari hluta vik-
unnar. Sennilega verður þetta
Til Dr. Sig. Júl. Jóhannessonar
í silfurbrúðkaupi hans 28. maí 1930.
Minningar lifa;
mennirnir skrifa
á sálarspjöld sín
sérkennin þín.
Vér þekkjum mann, sem mælir snjalt
á máli óðs og Braga;
er sér með sjónum andans alt,
sem ætti’ að bæta’ og laga.
Það er ei lærdómslundin hans,
sem lítur á hagi sérhvers manns.
Hið innra skapast andleg þrá,
sem ekki er stýrt með lögum,
sem vanans tönn ei tekur á,
né trú frá liðnum dögum;
sem ekki’ er bygð á eigin hag,
er aðeins: göfugt hjartalag.
Sú röddin talað hefir hæst
til hjarta syðtra’ og bræðra,
og komist sál og sinni næst,
og sjónir skýrt þess æðra.
Þar hefir talað sál við sál
í sorg og kæti guðamál.
Þú átt það mál,
sem mannleg sál
æ skilið getur
og greint í letur.
\
síðasta veiðiför togaranna á þess-
ari vertíð.
Fisksalan er enn mjög dræm;
þó er eftirspurn eftir fiski, en
verðið þykir of lágt, og svo að
kalla engin sala farið fram enn-
þá. Síðustu fregnir frá Finn-
mörk herma, að fiskveiðin hafi
brugðist þar algerlega á vertíð-
inni, og búist við að það muni
hafa þau áhrif á fiskverðið, að
það fari hækkandi. — Mgbl.
Akureyri, 2. júní 1930.
Reikningar Landsbanka Islands
árið 1929 eru nýkomnir út. Tekj-
ur bankans ásamt útibúum, hafa
r.umið alls á árinu kr. 4,777,339,
árið 1928 námu þær, kr. 4,250,435.
En gjöldin hafa numið kr. 3,633,-
226; tekjuafgangur kr. 1,144,112.
Tap bankans á fasteignum nam
kr. 1,429.34, afskrifað tap aðal-
bankans kit 16,434.53, útibúsins
á Eskifirði kr. 350,000, útibúsins
á Selfossi kr. 87,289.27, Sparisjóðs
Árnessýslu kr. 25,166. Til næsta
árs hefir verið flutt kr. 174,349.49
fyrir vöxítum, og óháðstafaður
tekjuafgangur kr. 428,021.39. —
Mgbl. "
Vestmannaeyjum, 28. maí.
Ægir kom í gærkveldi með dansk-
an vélbát, sem var tekinn að
dragnótaveiðum í landhelgi. —
Hann kom aftur í morfun með
enskan botnvörpung, Lorenda. —
Árnan til Fjallkonunnar
1930 v
I.
Fjallkonan forna gnæfir
frjáls við norðurheimsins baug,
brotsævir, ógnum-æfir,
eru hennar fótalaug.
Kyrtillinn hvítur snjár,
kórónan himinn blár,
Hennar hlátrar háir fossar,
hennar atlot sólar kossar,
ísum hert og Heklu glóð
hennar blóð.
Valkyrjan, Fjallkonan, feðraslóð.
Ríkir hún réttlát yfir
regin auðn og frjófgum dal,
í hennar lögum lifir
lands og þjóðar heilla val.
Styrk hefir storm og fár
staðið í þúsund ár.
Enginn geymir glæstri kynni,
göfgri sögu, dýrri minni,
rímuð á -andans arinstein,
en hún ein,
Valkyrjan, Fjallkoan, há og hrein.
II.
Er ei frægð að eiga heima
yzt við norðurhjarans rönd,
þar við fár og fátækt geyma
frjálsa sögu’ og mentahönd?
Er ei frægð, að fá að dreyma
fegra’ og hærra’ en önnur lönd?
Þennan hefir, þú, vor móðir,
þér um aldir tamið sið.
Fornu lög þín flestar þjóðir
fundið hafa, — auðgast við,
þínar frægu fjallaslóðir
frægðum varpa’ um norðursvið.
Þú ritaðir snjalt,
aldrei klúrt né kalt.
í kærleiks hita
þú kunnir að rita.
Þú ritaðir jafnan um daginn í dag_____
um dug til að byggja og laga
og vaktir til rækta margt rotið flag,
hvers rætur var búið að naga.
Hið dauða sé grafið af dauðans- her
og drepinu útrýmt — sýndist þér.
Þú ástinni Iyftir í æðri sess;
þar ei þurfti að rökum að spyrja,
því neyðaróp líðandans nægði til þess
og nú væri tíminn að byrja.
, réttarfar hjartans þá raunhæfð ber,
að rétta þeim höndu, sem fallinn'er.
Á frelsinu hvílir sú heilög von,
sem hjartað í ástinni vekur;
Og hver og einn óháður sannleikans son
er sá, er burt lýgina hrekur.
Að lögum og kreddum til sannleiks sé sáð,
það sýndist þér viðbjóðslegt Lokaráð.
Leið þig æ sjálfur,
ver heill, ekki hálfur;
í framtíðar von,
sannur frelsisins son.
í ofnautna fáti
og ofstopa spjáti
sá auknabliks káti
oft endar I gráti.
Þú kvaðst þína bræður á bindindis leið
I bræðralags hógværum anda,
því ofnautnin leiddi á oflátungs skeið, _
þá íshálku’ er hart væri að standa.
Og ofdrykkjusælan, svo örlynd og kát,
hún endaði jafnan í hörmungar-grát.
Þú varst ekki sá, sem að sönglaði hátt,
en sýndi ei trúna í verki.
Með sjálfdæmum sýndirðu sannleikans mátt,
því sjálfur þú hélzt þínu merki.
Þú sýndiát og varst—0g því varst þú svo stór;
um vegu þíns hjartalags athöfnin fór.
Því leiddirðu blessun um bæ og um sveit
og bygðir upp sannleikans andann;
þú bjóst þér til óðul 1 ódáins-reit,
sem allir, er reka burt fjandann.
Og því er nú minning þín mörgum svo kær,
svo mundjúp og hlý, eins og vorsins blær.
í frelsisins trú
er tilfinning sú,—
f þau mein að græða,
sem mönnunum blæða.
... S. B. Benedictsson.
'Sögugyðjan eilíf-ungo
— árþúsundir sem að ber,
gegnum alda ógna-þunga
orðsins fræði reit hún hér.
Nú er svo, að norræp tunga
numin verður fyrst af þér.
Úlfljótslög! — Og aldir síðan:
— Alþing sett á helgri slóð.
Stundum hefir blessuð blíðan
brjóstum þínum verið góð,
Oftar fanstu storminn stríðan
streyma’ um nærri kalið blóð.
Aldrei var þér gjarnt að gráta
gengna sporið, skelft í kaf,
heldur áfram lengra láta,
— leita’ að því, sem dreymdi og svaf.
Þér var lífsins langa gáta
leiðarstjarna um sollið haf.
Þú hefir hafið sigursæla
sókn um það, sem lifa á.
Enn þá mæðir morgunkæla
miklu brjóstin tignar há.
Dagsins árblik stolti stæla,
styrkir vonir, fleygri þrá.
Yertu glöð á gæfudegi—!
— Gaf þér alvalds höndin styrk,
þrek á öillum þínum vegi,
þegar grúfðu rökkur myrk.
Vertu næstu aldir eigi
öllu siður mikilvirk.
Meðan á þínum stoltu ströndum
stormar brjóta kraftinn sinn.
Meðan dagur lýsir löndum,
leiftra tár á barnsins kinn,
drjúpi náð af drottins höndum,
drotning kær, um hástól þinn.
III.
Eg heilsa þér, móðir, um höfin
og hilli og blessa hvert spor þitt og starf.
Mitt dýrasta gull, það er gjöfin,
sem gafst þú í móðurarf.
Eg krýp þar á Þingvelli þínum
— um þúsundir mílna er nálægðin sett, —
og knýti með huga brýnum
mín heit við þín lög og rétt.
Þitt markmið sé mark til hins hæsta,
er mennirnir vitrustu hilla og spá.
Hvert verk þitt sé starf til þess stærsta,
er starfandi veröldin sá.
“Hvert spor þitt sé frelsinu fengur
og framtíð og samtíð, við verknað og þrár.
Hvers barnsins þíns stökkvandi strengur
sé styrkur, sannur og hár.
T. T. Kalman.
Við réttarhöld var danska skipið
ið dæmt í 6,000 kr. sekt, en hið
enska 10,00 kr. og veiðarfæri upp-
tæk hjá báðum. Báðir skipstjór-
arnir hafa áfrýjað. — Mgbl.
Reykjavík, 29. mal.
Síðan Freiherr von Ungelter
fór héðan hefir enginn útsend-
ur þýzkur ræðismaður verið hér,
er nú er kominn hingað hr. August
Schillinger, Gesandtsrhaftrat, og
or hann útnefndur sem sendiherra
hér fram yfir Alþingis hátíðina,
og á hann að koma fram sem full-
trúi Þýzkalands á hátíðinni. —
Mgbl.
Konunglega bókasafnið í Höfn
ætlar í sumar að hafa sýningu
á ýmsum bókum og myndum, sem
viðkoma sögu Alþingis í tilefni
af Alþingishátíðinni. — Mgbl.
Dánarminning
Fimtudaginn 23. janúar síðast-
liðinn, andaðist Pálína Margrét
Pálsdóttir August, hjá dóttur
sinni, að 270 Woodlawn St., Win-
nipeg, og var jarðsett laugar-
daginn 25. sama mán., í Brook-
side grafreit, frá útfararstofu A.
Bardals, af séra Birni B. Jóns-
syni, að viðstöddum f jórum börn-
um hinnar látnu, og mörgum góð-
um vinum fjölskyldunnar.
Pálina var 72 ára, þá hún lézt,
fædd á Ávegg í Kelduhverfi, N.-
Þingeyjarsýslu, og voru foreldr-
ar hennar Páll Matthíasson og
Margrét Sigurðardóttir. — Þrjá
bræður átti hún Ólaf og Svein á
íslandi og Sigurð dáinn.
Pálina giftist í Winnipeg
Björgólfi Vigfússyni August, og
misti hann þar líka; síðan eru 28
ár; hann dó frá fimm börnum
ungum, sem öll syrgja nú sina
ástríku móður. Hún var ljúf,
góð og glöð gegn um fátækt mikla.
Banamein Pálínu var krabbá^-
mein í lifrinni; við því var hún
skorin upp af Dr. Brandson, en
of seint; krabbinn varð ekki tek-
inn. Eftir þann uppskurð lifði
hún 2% ár, og fyrir handleiðslu
guðs og hjálp Dr. Brandsons,
hafði hún fótavist þar til um
mánaðamót nóvember og desem-
ber, að hún lagðist síðustu leg-
una. Um 18. desember 1929 komu
börn hennar þrjú og fluttu hana
til Winnipeg frá Calgary, hvar
hún hafði dvalið hjá yngstu dótt-
ur sinni og tengdasyni í átta ár.
Siðustu orð hennar þar voru bless-
un af heitu móðurhjarta lögð yf-
ir hennar síðasta heimili á þess-
ari jörð.
Ef eg reyndi að lýsa kostum
Pálínu, eins og eg þekti þá, mundi
það máske þykja oflof, en guðleg
áhrif hafði það á marga að kynn-
ast henni. Það var hrífandi að
heyra og sjá hana taka á móti
litlu börnunum sínum, þegar þau
komu af skóla, þar næst að heyra
hana flytja sín guðlegu ljóð, sem
of fáir hafa kynst.
Sjálfsagt hefir Pálína átt góð-
an mann, eins og hún var sjálf.
Það sýna börnin. En grundvðll
að framtíð þeirra lagði hún, bygð-
an á bjargi guðs miskunnar og
kærleika, í verkum sínum. Það
þarf' haga hÖnd og hyggjuvit til
að ala upp fimm börn við fátækt
og stýra þeim öllum fram hjá
spilliingastraum stórborga lífs-
ins, en það tókst Pálínu með
þeirri snild, að fá eru dæmi.
Ekki gat hún fylgt þeim eftir,
hvert sem þau fóru. Margt var
að gjöra, mikið að sauma, oft nótt
sem dag, til að sjá sér og sínum
fyrir þörfum líkamans. En Nirð
hennar og framferði mótuðu sál-
ir barna hennar; þess vegna báru
þau hana á höndum sér, þegar
hún var þrotin að kröftum, og
þess vegna syrgja þau hana svo
sárt; ein segir í bréfi til mín,
að mamma þeirra lifi með guði,
það sé huggun harmi gegn.
Svo, kæra vina min, eg á samt
mörg verk, sem muna þig, sendi
þér þakklæti fyrir alt það fagra
og góða, fyrir alla hjálp og al-
úð mér og minum auðsýnda, þá
mér mest lá á. Blassuð sé minn-
ing þín, og
Hittumst aftur, heilar áðar,
hæstum guðs í dýrðarsðlum,
drekkum veigar drottins náðar,
um dauða ekki þá við tölum.
Svo ljóðar i fáfræði
Sigurást Daðadóttir Björnsson,
Innisfail, Alberta.