Lögberg - 17.07.1930, Blaðsíða 1

43. ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 17. JÚLÍ 1930 jj NÚMER 29
MANITOBA=FYLKJ SEXTÍU ÁRA
Ný bók og merkileg
Lsendur Morgunblaðsins munu
allir kannast við Richard Beck,
próessor við Háskólann í Norður-
Dakota. Hefir blaðið birt ýmis-
legt eftir hann á undanförnum ár-
um og sagt frá starfi hans þar
vestra, og hefir hvorttveggja vak-
ið almenna athygli. Menn hafa
séð að Richard Beck er enfeinn
Tniðlungsmaður. Hann er skáld
gott og vísindamaður og um leið
afkastamaður með afbrigðum.
Nú hefir hann í hjáverkum sín-
um samið bók, sem merkileg má
teljast að mörgu leyti. Er bókin
prentuð hér í Rekjavík og útgef-
andinn Þórhallur Bjarnason prent-
ari. ,Er þar birt úrval ljóða eftir
80 skáld vor á síðustu öld, en
jafnframt fyl'gja þýðingar á kvæð-
unum á ensku (eða amerísku) og
eru þær flestar gerðar af löndum
vestan hafs. Er útgáfunni þann
veg hagað, að jafnan er frum-
kvæðið á fremri síðu í hverri
opnu, en á blaðsíðunni á móti er
þýðingin. — Tryggvi Magnússon
málari hefir dregið myndir af öll-
um skáldunum, og fylgir hverri
þeirra stutt æfiágrip. Enn frem-
ur er á undan kvæðunum gerð
grein fyrir því, hvernig skáldskap-
ur vor hafi þróast á þessum tíma,
sagt frá helztu skáldunum og
hverri stenu hvert þeirra fylgdi
o'g fylgir.
En áður en lengra er haldið að
segja frá bókinni, er rétt að taka
hér upp í lauslegri þýðingu sumt
af því, sem Beck prófessor' segir í
iormála bókarinnar.
— Þýðing á kvæði . verður í
bezta lagi eftirlíking. Auk þess
«r hið íslenzka skáldskaparmál
þannig, að venjuleíga er örðugt að
þýða íslenzk kvæði. Höfuðstafir
og stuðlar lifa enn í skáldskap og
þeim er skipað eftir föstum regl-
um. — Auk þess kemur þar mið-
rím þráfaldlega fyrir og þá þarf
ekki að minnast endarímið. Flest-
ir þýðendanna hafa horfið frá því
að halda stuðlum og höfuðstöf-
um; en að mestu hafa þeir reynt
að halda bragarhætti. . . . Þetta
safn er langt frá því að vera full-
komið sýnishorn íslenzkrar ljóða-
gerðar á seinustu öld. Það var
ekki úr mörlgum þýðingum að
velja. Auk þess valdi eg aðeins
þær þýðingar, sem eg áleit að
næði efni og anda frumkvæðanna í
framsetningu skáldanna. Eg lagði
raeiri alúð við að velja gott en
draga mikið að.”-----
Þetta skýrir það, að ýms þjóð-
römmustu kvæði vor eru ekki í
bókinni, en hvort það er ókostur
á henni, má um deila, því að henni
er aðallelga ætlað það hlutverk,
að kynna ísland og íslenzka ljóða-
gerð í Vesturheimi."
Sumir munu segja, að þá hefði
ekki þurft að prenta þar frum-
kvaeðin á íslenzku, en það er mis-
skilningur, því að þess vegna er
bókin eiguleg fyrir alla íslend-
inlga, ekki sízt þá, sem einhvers
^eta það að hafa samanburð
frummáls og þýðingar. Má líka
yera, að þetta verði góð kenslu-
bók fyrir þá, sem vilja læra
«nsku.
Þýðendur kvæðanna eru 12, þar
n meðal jafn heimsfrægir menn
ems og Vilhjálmur Stefán^son og
Sir William A. Craigie, Sem er
einn af aðalhöfundum hinnar
niiklu “Oxford Enlglish Diction-
ary” (ensk-ensku orðabókarinn-
ar-) Mikilvirkastir af þýðendum
eru Skúli Johnson prófessor í
Winnipeg, frú Jakobína Johnson
í Seattle og Guðmundur J. Gísla-
son læknir í Grand Forks Norð-
nr-Dakota. Sem heíld finst mér
þýðingar frú Jakobínu beri af.|
Hún er undarlega orðhög, bæði á
íslenzkt mál og enskt, o!g er þá
ekki að furða, þótt hún nái efni,
anda og jafnvel íslenzku rími í
býðingum sínum. Þó hefir hún
ekki ráðist á þau kvæði, sem^
minstur vandi er ^ð fást við. Hún
hefir t. d. þýtt “Undir Kaldadal”
eftir Hannes Hafstein, “Norður-
ljós eftir E. Benediktsson, og
“Skilmálana” eftir Þorstein Erl-
ingsson. En ekki get e|g þó að
því gert, að mér finst Runólfur
Fjeldsted ágætur og þá sérstak-
lega þýðing hans á “Sólskríkj-
unni”, eftir Þorstein Erlingsson.
Sú þýðing finst mér blátt áfram
nærri því að geta verið frum-
kveðin, enda er kvæðið ljúfara og
léttara í meðförum, en þau, sem
nú hafa verið nefnd.
Eg tek hér þýðinguna á fyrstu
vísunni:
Her voice was so charming,
so heartfelt and clear,
That rose from the little coupse,
thrilling and ringing,
Her notes were of things most
beloved and dear:
A sunburst of song through the
night-shadows flinlging.
And sweet every eve were her
love-lays to hear,
0, if you could guess at the
wealth of her singing.
Þetta er vel þýtt, þegar reynt er
að ná hljóm, viðkvæmni og orða-
lagi frumkvæðisins, og svo má
kalla þýðinguna á hinum vísun-
um.
írtgáfa bókarinnar er hin vand-
aðasta á allan hátt, enda mun ekk-
ert hafa verið til sparað að gera
bókina sem bezt úr Igarði.
— Mgbl. ' Á.
Fjalla-Eyvindur.
Hálfrar aldar minning Jóhanns
Sigurjónssonar.
Haraldur Björnson og aðrir,
sem þar að standa, ætla að sýna
Fjalla-Evind Jóhanns Sigurjóns-
sonar í vor. Það er vel til fallið.
Varla hefði það verið vansalaust
oss íslendingum, sem þó erum að
halda uppi leikstarfsemi, ef eng-
inn ávöxtur hefði sézt af því nú
á þessum tíma, þegar annars er
teflt flestu fram, til þess að aðrar
þjóðir geti séð, að hér búi n^enn-
ingarþjóð. En auk þess er ónnur
ástæða, nóg til að vert væri að
vér fenlgjum að líta eitthvert af
verkum þessa . skálds. Á fimtu-
daginn kemur (en þá á frumsýn-
ingin að verða); er liðin hálf öld,
síðan Jóhann Sigurjónsson fædd-
ist. Virðist ekki nema hæfilegt,
að þess sé minst.
Því að Jóhann Sigurjónsson er
einn meðal| flrægustu íslendinga
á þessari öld. Leikir hans hafa
gengið víða um lönd o!g ibreiðst út
eftir ýmsum leiðum,: í bók, leik-
sviði eða í kvikmynd. Hann hlaut
undra skjótan frama, enda sann-
aðist á honum hið fornkveðna:
“Til frægðar skal konung hafa,
en ekki til langlífis.” Hann var
enn ekki fertugur, er hann lézt.
Dauði hans var óbætanlegt tjón
íslenzkum bókmentum.
Augljósir eru tveir þættir skáld-
gáfu hans, ólíkir að eðli. Annar
er leikskáldgáfan. Sú gáfa drakk
sér þrótt, eins og gras úr jörðu,
úr ástríðumagni, viljakrafti og
skáldlegu innsæi hans. Sjónleik-
ur: það er mannssálin séð í at-
burðum, barátta afla, sem fylla
ósýnileg loftið, átök, þensla,
hrynjandi, hraði. — Hinn þáttur-
inn er lýrik. Jóhann var ljóð-
skáld um leið og hann var leik-
ritaskáld. Beztu ljóð hans munu
vera í óbundnu máli, sem tilsvör
í leikritum hans. Mörg þeirra eru
lýrisk meistaraverk, brennandi af
tilfinningu, höfulg af margskonar
blæ, eins og væri af angan blóma,
ómandi af fjarlægum bergmálum.
Jóhann hefir ofurást á fögrum lit-
um og skáldlegum líkingum.
Ekki urðu verk Jóhanns mikil
að vöxtum; veldur því bæði
skammlífi hans og hitt, að hann
þreyttist aldrei á að breyta og
fá!ga. Auk hinna prentuðu leik-
lita mun vera til eitt leikrit frá
fyrstu árum skáldsins í Höfn,
“Skyggen” heitir það, og annað í
brotum, ‘Else”, sem hann dó frá.
Merkust verka Jóhanns eru
Galdra-iLoftur og Fjalla-Eyvindur,
sem ibæði munu vera jafn vinsæl
hér á landi, — en í öðrum löndum
er Fjalla^Eyvindur miklu kunnari.
Galdra-Loftur er leikurinn um ósk
karlmannsins, óskina til að verða
mikill og máttugur, óskina til að
ráða og njóta. Innan í fléttast ást-
in, og ást mannsins er góð, þeg-
ar hún veitir honum þrótt til að
sækja fram á við, en ill, þegar
hún bindur hann. Maðurinn hef-
ir tvær sálir, önnur veit að kon-
unni, hin þráir vald o!g mikil-
leika.
Fjalla-Eyvindur er um konuna,
sem ekki hefir nema eina sál.
“Eg hefi aldrei getað greint
sundur sál mína og ást,” segir
Halla. Hún getur þolað alt vegna
ástar sinnar. Hún getur jafnvel
þolað að sá, sem hún ann, hætti
að elska hana. En eitt þolir hún
ekki, að hætta sjálf að elska. Þeg-
ar ást hennar er dáin, er líka dá-
in sál hennar, og líf hennar er
ekki annað en stórt, fáránlegt
æfintýri, án nokkurs samhengis
eða tilgangs.
Fjalla-Eyvindur hefir breyzt
mikið, frá því skáldið ferðaðist
vim óbygðirnar' til að skoða kofa-
rústir útilegumannanna. Maður,
sem séð hefir handrit þau, sem
Jóhann lét eftir sig, hefir tjáð
mér, að í öndverðu hafi leikurinn
aðeins verið einn þáttur og heitið
“Sultur” — rannsókn á áhrifum
hungursins á miklar persónur. Þar
var auðvitað eðlilegt að fylgja
þjóðsögunni, en þar selgir, að þeg-
ar þau Eyvindur höfðu lengi verið
matarlaus í stórhríðinni, varð það
þeim til bjargar að hestur kom að
kofanum. Og svo háður er manns-
hugurinn umhverfi sínu, að það
er skiljanlegt, að Halla þættist nú
viss um, að Guð væri til, þótt
hungrið hafi verið búið að koma
henni á aðra skoðun.
Síðan ritar skáldið tvo fyrstuj
þættina, og um leið breytist leik-
ritið. Víst er síðasti þáttur þess
um hungrið, en leikritið í heild er
um ást Eyvindar og Höllu. Hest-
inum verður nú ofaukið, því að
það væri óeðlile!gt, mundi smækka
atburðina. Ef Halla ætti að lifa
eftir alt, sem á undan er gengið.
Skáldið verður að halda beinni
stefnu: þegar ást Höllu er dáin,
hlýtur hún að deyja sjálf.
Annars er leikritið í þessari
mynd í tveim útgáfum. Annað er
íslenzka útgáfan frá 1912, hitt 2.
útgáfan danska (1913). íslenzka
útgáfan er nokkuð lengri, miklu
lýriskari, en að vísu tæplega eins
vel fállin til leiks, einkum í öðr-
um þætti. í dönsku útgáfunni er
marigt felt niður af hinum lýr-
isku tilsvörum, en auk þess margt,
er snertir íslenzka staðhætti, sem
varla myndi tjá að segja á er-
lendu leiksviði. Loks er þar felt
niður alt, sem minnir á stelsýki
Eyvindar og örlögbundið auðnu-
leysi hans. Hvorugu hinu síðast-
talda má sleppa á íslenzku leik-
sviði, en styttingar þær á lýr-
isku köflunum, sem skáldið hefir
gert, eru vafalaust til bóta.
Áður voru nefnd handrit þau,
sem til eru að Jóhanni látnum,
og eru þar í rit hans og brot, bréf
og minnisgreinar, samfelt o!g sund-
urlaust. Hér er vafalaust bezta
heimild, sem til er, um samheng-
ið milli lífs og verka skáldsins —
heimild, sem áreiðanlega verður
notuð af síðari tíma mönnum, ef
hún verður ekki glötuð þá. Nú eru
handrit þessi í eigu ekkju skálds-
ins og munu þau hafa verið föl
fyrir fáum árum, ef íslendingar
vildu halda þeim til haga. Væri
það ekki hæfileigt verkefni fyrir
Bandalag íslenzkra listamanna, að
sjá um, að þau væru keypt og'
fengin til varðveizlu Landsbóka-
safni íslands — og það einmitt
nú, á fimtíu ára afmæli Jóhanns
Sigurjónssonar? Þá sýndi það
verðugan sóma mesta íslenzka
skáldinu, sem ritað hefir fyrir er-
lendar þjóðir.
Einar Ól. Sveinsson.
—iMgbl.
Minni vínflutningur til
Bandaríkjanna.
Frétt frá Detroit segir, að sam-
kvæmt’ fyrirskipunum frá Ottawa
hafi tíu lendinfearstöðvum með-
fram Detroit ánni verið lokað.
En einmitt til þessara stöðva hafði
verið flutt afar mikið af vínföng-
um, áður en sambandsstjórnin
bannað að flytja áfengi frá
Canada til Bandaríkjann.
Argentina selur Bretum
meira hveiti en Bandaríkin
iSamkvæmt opinberum brezkum
skýrslum, selur Argentina Bret-
um nú miklu meira hveiti, heldur
en Bandaríkin gera. Árið sem leið
voru 48,776,496 mælar hveitis
sendir frá Argentínu til Bret-
lands, en ekki nema 41,563,124
mælar frá Bandaríkjunum. Á
þeim sex mánuðum, sem liðnir eru
af þessu ári, sendu Bandaríkin
12,204,152 mæla hveitis til Bret-
lands, en Argentína 19,187,620
mæla.
Óeirðir á Indlandi
Alt af annað slagið berast
fregnir af töluverðuri óeirðum á
Indlandi. Hefir þar á ýmsum
stöðum lent í bardaga milli fylg-
ismanna Gandhis og lögregluliðs-
ins og stunddm herliðsins brezka.
Hefir. á sumum stöðum orðið
mannfall töluvert, og margir orð-
ið sárir. Allstaðar sýnist stjórn-
in bera hærra hlut, enda er langt
frá, að þar sé almenn uppreisn,
heldur aðeins töluverðar óeirðir
á nokkrum stöðum.
Nýr þýzkur konsúll í
Winnipeg
Dr. Heinrich Sulheim heitir
ungur Þjóðverji, sem er nýkom-
inn til Winnipeg og tekinn hér við
þýzka konsúls embættinu. Þótt
hann sé enn un’gur, hefir hann
víða farið og gefið sig við utan-
ríkismiálum Þjóðverja, síðan á
stríðsárunum. Hann segir, að
á Þýzkalandi sé nú hálf þriðja
miljón atvinnulausra manna, sem
ílestir séu iðnaðarmenn af ein-
hverju tagi. Leggi Þjóðverjar nú
mikið kapp á að finna markað
fyrir framleiðslu sína í öðrum
löndum og mynda vinsamleg við-
skiftasambönd við þær þjóðir,
sem þeir fyrir fáum árum áttu í
grimmasta ófriði við.
Meira hveiti selt til
Bretlands
Samkvæmt skýrslu frá hag-
stofu sambandsstjórnarinnar í
Ottawa, hefir hveitisala frá Can-
ada til útlanda í júnímánuði num-
ið 21,679,434 mælugi, sem er ná-
lega 5,000,000 mælum meira held-
ur en hveitisalan var í maí, sem er
þó vanalega betri mánuður hvað
hveitisölu snertir, og í apríl voru
að eins seldir 5,459,000 mælar.
Var hveitisalan í júnímánuði síð-
astliðnum, nálega eins mikil og hún
hefir að meðaltali verið síðastlið-
in fjögur ár. Síðan í ágúst 1929
hefir aldrei á einum mánuði verið
selt eins mikið hveiti út úr Canada,
eins og síðastliðinn mánuð, nema í
október og nóvember. öll þessi
aukna sala á hveiti, stafar af því,
að Bretar hafa þennan síðasta
mánuð keypt miklu meira hveiti
frá Canada heldur en undanfarna
mánuði. Þykir mörgum áhrif
Dunning fjárlaganna koma hér
Ijóst fram.
Afhending náttúru auðæfa
Manitoba-fylkis
Hún fór fram eins og til stóð á
þriðjudaginn í þessari viku á sex-
tugs afmæli fylkisins. Þessi nátt-
úru auðæfi, sem fylkið hefir nú
sjálfa full umráð yrir, eru fyrst og
remst 2,600,000 ekrur af landi,
skólalönd og, stjórnarlönd, og eru
þar á meðal viðáttumiklar skóg-
lendur. Einnig 26,100 fermílur
af vötnum og ám, sem skifta þús-
undum mílna og hafa inni að
halda vatnsorku, er nemur hundr-
uðum þúsunda af hestöflum. Auk-
alls þessa fær Manitoba fylki
$4,584,212.49 í peningum frá sam-
bandsstjórninni nú strax, og eft-
ir það $562,500 á ári, þangað til
fólkstalan í fylkinu nær því að
verða 800,000. Eftir það fær
fylkið $750,000 á ári þar til fólks-
talan er komin upp í 1,200,000.
Eftir það fær fylkið $1,125,000
Mynd þessi er af fyrstu umboðsstöð Indíána við Manitoba-
vatn, þar sem nú heitir Narrows; er þar, sem kunnugt er, all-
mikil og blómleg íslendingabygð. Frá Noarrows fékk Manitoba-
fylki nafn sitt, og er það stytt úr orðinu Manitouwapah, er
þýðir: “Andi hinna mjóu fljóta.”
á ári.
Skall hurð nærri hælum
í vikunni sem leið, var rétt að
því komið, að MacDonald stjórn-
in yrði ofurliði borin á Brezka
þinlginu. Við breytingartillögu
við stjórnarfrumvarp, fjármálum
viðvíkjandi, sem foringi frjáls-
lynda flokksins, David Lloyd
George, bar fram, hafði stjórnin
aðeins þriggja : atkvæða meiri-
hluta. Þrír þingmenn, sem frjáls-
lynda flokknum tilheyra, greiddu
atkvæði með stjórninni og margir
\oru fjarverandi. Nokkrum sinn-
um áður hefir stjórnin verið
hætt komin, þó aldrei hafi legið
eins nærri eins og nú, að hún
félli. Halda marlgir, að stjórnin
muni láta almennar kosningar
fram fara, áður en langt líður, eða
á þessu ári.
Akafir hitar
að menn hafi gaman af að geraj
það, sem lögin banna þeim, ef!
slík lög eru þeim ekki geðfeld. Ogi
sér í lagi, ef svo er ástatt, eins ogj
um þessi umræddu lög, að refs-l
ingin nær sjaldan til þeirra, sem
sekir eru.
Þau lönd eru til, þrátt fyrir alt,
þar sem ofdrykkjuskaparbölið hef-
ir minkað, ‘síðastliðna öld, eða þar
um bil. Hvað hefir valdið þeirri
breytingu? Almenningsálitið hef-
ir valdið henni og kvenfólkið hef-
ir undantekningarlaust átt drýgst-
an þátt í því áliti. í löndum, þar
sem konurnar vilja ekki umgang-!
ast (og jafnvel ekki líta viðj
mönnum, sem drekka um of, mun
ofdrykkja brátt minka,
Howard Little.
—Vísir.
Víkingahátíð á
Hjaltlandi.
í miðríkjum Bandaríkjanna hafa
að ^undnförnu gengið ákafir hit-
ar. Fyrir hellgina bárust þær
fréttir, að þá hefði hitinn, sem
haldist hafði látlaust alla vikuna,
orðið 53 manns að bana; í Mis-
souri 24, Kansas 3, Nebraska 3,
Minnesota og Dakota ríkjunum
10, Iowa 8 og Illinois 6. Allvíða
varð fólk að hætta útivinnu um
tíma vegna hitans.
Atvinnuleysið á Bretlandi
Samkvæmt skýrlslum atvinnu-
mála stjórnardeildarinnar, voru
um mánaðamótin síðustu á Bret-
landi 1,890,600 atvinnuleysingjar.
Var þetta atvinnulausa fólk þá
75,253 fleira, en það hafði verið
viku áður, og 748,218 fleira held-
ur en það var fyrir einu ári.
Ofdrykkja.
Ofdrykkjan er hræðilegt böl,
jafnvel þó að eymd sú, er hún hef-
ir í för með sér, næmi niður á
drykkjumanninum einum, En því
er ekki svo varið, því miður.
Hvar sem við verðum þess vör, að
maður eða unglingur sé tekinn
að drekka of mikið, me!gum við
vera þess fullviss, að einhver
kona þjáist eða harmar þess
vegna. Lítil börn taka stundum;
I
þátt í þessum harmi. Konur og
börn verða blátt áfram að borga
fyrir óhófsemi ntannsins.
Lög hafa sjaldan minkað
drykkjuskap þjóða, að neinu ráði.
Hitt hefir oftar borið við, að hin
ströngustu lög hafi að eins auk-
ið þetta böl. Fyrir því eru tvær
gildar ástæður: 1 fyrsta lagi sú,
að öll þessháttar löggjöf miðar
að því, að leggja hömlur á heib
þjóðfélög, en vanrækir að fást við
þann, sem í raun og veru er hinn
seki. 1 öðru lagi er það rétt og
mörgum eðlilegt, að hafa ánægju
af því að berjast við örugleika
og yfirvinna þá. Það virðist því
eðlilegt, þótt það sé ekki lofsvert,
í lok janúarmánaðar ár hvert
halda frændur vorir á Hjaltlandi
þjóðhátíð mikla til þess að heilsaj
og fagna hinni hækkandi sól eft-
ir skamdegismyrkrið og kuldann.
Talið er, .að hátíð þessi eigi upp-
runa sinn að rekja til víkinga-
aldarinnar fornu. Héldu þeir vík-
ingar hátíð til þess að láta í ljós
fögnuð sinn yfir því að vorið væri
fyrir höndum, svo að þeir Igæti
lagt upp í nýjar herferðir til Eng-
lands o!g Frakklands, þar sem gull
og grænir skógar biðu þeirra og
ríkulegt herfang af öllu tagi.
Hátíðin fer fram í höfuðstaðn-
um, Leirvík, og er þjóðhátíð í orðs-
ins fylsta skilningi, því að allir
Hjaltlendingar, sem vetlinlgi fá
valdið, ungir og gamlir, taka þátt
i henni. Allan undirbúning há-
tíðarinnar annast nefnd, sem til
þess er kjörin og er formaður
hennar nefndur “Gizur jarl”. Að-
al athöfnin er skrúðganga mikil
gegn um bæinn með víkintgaskip í
fararbroddi. Skipið heitir ’Vegr”
og er smíðað árlega við þetta
tækifæri. Það er nákvæm eftir-
mynd gömlu víkingaskipanna,
steindur dreki alla vega litur og
búinn siglum o!g seglum að forn-
um hætti.
Um kvöldið safnast allir íbúar
Leirvíkur meðfram götum þeim,
sem skrúðgangan fer eftir, — ein
þeirra heitir “Haralds konungs
stræti.” — Fremst í fylkingunni
gengur stór hornaflokkur, þá kem-
ur víkingaskipið og því næst 30
hópar “Igizura , sem klæddir eru
á margvíslegan hátt. Hafa þeir
allir í höndum brennandi blys og
syngja hátíðasönginn. Skrúð
ganga þessi er í heild sinni mjög
skemtileg o!g einkennileg. Er
haldið niður til hafnarinnar, alt
niður á Victoríubryggju. Þar er
sungið gamalt kvæði, “The Norse-
man’s Home” (Heimkynni Norð-
mannsins). Því næsta kveða við
húrrahróp og hornablástur, en á
meðan er kveikt í “Vegi”. — Eft-
ir svo sem einn klukkutíma er
þetta fallega víkingaskip orðið að
öskuhrú’gu.
Eftir það fara menn að tínast í
burtu, en fólkið skemtir sér eft-
ir fönígum við dans og aðra kæti,
bæði úti og í samkomuhúsum bæj-
aarins, þangað til birtir af næsta
degi.
Þessi hátíð er skemtileg minn-
ing um norræna tíma og það er
eftirtektarvert, hvað Hjaltlendin'g-
ar halda fast í þessa gömlu siði.
Það eru tæp 200 ár síðan norræna
var töluð á Iljaltlandi, og eyjar-
skeggjum er enn vel kunnugt um
ætterni sitt og eru hreyknir af
því. — Lesb.
Sextíu ára afmæli
Ma nitoba-f y 1 kis
Þess atburðar, að Manitoba-
fylki varð sextugt, var hátíðlega
minst á þriðjudaginn í þessari
viku. í þetta sinn er ekki tæki-
færi til að skýra frá hátíðahöld-
unum. Aðallega fóru þau fram
utan við þinghúsið í Winníneg.
Fór þar fram stutt guðsþjónusta,
sem þeir Matheson biskup og Dr.
Björn B. Jónsson stýrðu. Rt. Hon.
W. L. Mackenzie King afhenti
þar Hon. John Bracken forsætis-
ráðherra náttúruauðæfi fylkis-
ins, eða umráð yfir þeim, og þar
á meðal $4,822,840.72 bankaávís-
un, sem hann veitti viðtöku fyrir
fylkisins hönd. Flu'gsýningar og
skemtanir fóru fram síðar um
daginn.
+—■—— ------— ------———■»
Ur bænum
+-----------—------------*
Sunnudaginn 20. júlí messa séra
Sig.Ólasson í kirkju Breiðuvíkur-
safnaðar á Hnausum, kl. 2 e. h.;
að kveldi sama dags í Árborg kl. 8.
Séra Jóhann Bjarnason mess-
ar væntanlega næsta sunnudag,
þ. 20. júlí, hjá Betelsöfnuði, í nánd
við Silver Bay. Um messustað og
messutíma, er sjálfsagt verður
seinni part dags, verður nákvæm-
ar auglýst þar heima í bygðinni.
Fólk beðið að veita þesíu athygli
og fjölmenna við messuna.
SORGIR.
Frú Guðrún Breckman, að 866
Banning stræti hér í borginni,
hefir orðið fyrir þeirri sáru sorg,
að missa tvær efnilegar dætur
sínar í sömu vikunni. Þann 6.
þessa mánaðar lézt Rose Malgnea,
15 ára að aldri, og var jarðsungin
þann 9. En hinn 12. þ. m. andað-
ist hin systirin, Jóhanna, og var
jarðsungin þann 14. Báðar fóru
útfarirnar fram frá Fyrstu lút-
ersku kirkju. Prestur safnaðarins,
séra Björn B. Jónsson, D. D.,
jarðsöng.
Lögbeiig vottar frú Breckman
og fjölskyldu hennar innilegustu
samúð í tilefni af hinum þunga
missi.