Alþýðublaðið - 24.12.1961, Síða 4

';-5'Í0S-

1.' ylöá; 1^0? : •>»

S . i
fLjÓSPRÝDDAE jólagreinar
og jólaklukkur sveiflast í
vindinum yfir höfðum fólks
ins, sem spanar úr einni verzl
uninni í aðra og eyðir pening
'um. Allir eru að kaupa jóla
gjafir. Flestum ofbýður, hvað
hverjar hundrað krónurnar
•eru fljótar að fara, — en allir
halda áfram að kaupa, hvað
■cem tautar og raular og hvað
sem brúnin sígur vegna dýr
tíðarinnar. Sumir ern orðnir
sárir og gramir við jólin og
segjast hlakka til þess eins,
að þeim sé lokið. „Allt þetta
timstang og gjafaflóð11, segir
fólkið um leið og það vindur
«ér í fússi inn í næstu búð.
„Gefið konunni, unnust-
•unni, móðurinni — ryksugu,
lirærivél gólfteppi! — Jóla-
kjólinn og jólakápuna á eigin
lconuna fáið þér hjá okkur!
<jefið manninum yðar raf-
inagnsrakvél og innislopp í
jólagjöf! Komið og verzlið
lijá okkur, — hjá okkur er
vrvalið mest!“ — Þannig aug-
lýsa kaupmennirnir, — og eft
ir auglýsingunum að dæma
-eru ekki nein takmörk fyrir
|)ví, hvað fóik gefur miklar
jólagjafir. Og svo eru jólin
lcölluð hátíð kaupmannanna,
-og sumir gefast upp á að gefa
nokkrar jólagjafir. Þeir
treysta sér ekki út í slaginn í
jólaösinni.
En sömu dagana og loð-
iklæddar auðmannafrúrnar
mjaka sér út úr lúxusbílunum
og inn í verzlanirnar, — sömu
•dagana og hin venjulega hús-
móðir reynir að komast áfram
í mannþrönginni á hráblaut-
om götunum, — sömu dagana
Ibíða smælingjarnir eftir jóla-
glaðningnum - nokkur hundr
•oð krónum.
Fréttamaður Alþýðublaðs-
insins gekk um daginn á fund
mæðrastyrksnefndar og
^purðist fyrir um starfsem-
ina núna fyrir jólin:
-----★------
Það eru 800 nöfn á skrá
mæðrastyrksnefndarinnar.
Það eru bæði einstæðar mæð-
<ur og giftar konur, margar
giftar drykkjumönnum eða
sjúklingum. Það er næstum
oins og það fylgist að — segja
nefndarkonur í mæðrastyrks-
nefnd, — að þar sem eymdin
-er mest, — eru börnin flest.
Á skránni eru 50 konur með
“7—12 börn á sínu framfæri.
— Þekkið þið þessi heimili?
— Já, við erum farnar að
þekkja flestar þessar konur.
Þær koma hingað ár eftir ár.
Við viljum taka það fram,
að aldrei hafa fötin, sem
mæðrahjálpinni hafa verið
gefin fyrir jólin verið eins
vel frá gengin og snyrtileg
og nú. En það er þó'oft eins
og fólk, sem annars segist
vera skínandi fátækt vill ekki
sjá föt.ef þau eru ekki splúnku
ný. En þar sem húsmóðirin
er myndarieg í höndunum og
hefur enn ekki gefizt upp
fyrir erfiðleikunum, er alltaf
von, þótt fátæktin sé mikil.
★
Flest það fólk, sem hingað
kemur lítur út fyrir að hafa
þörf fyrir jólaglaðning, — en
á hverju ári erum við gabb
aðar. En þá gætum við okkar
betur næsta ár. — Sumir
koma meira til að sníkja —
en af þvi að þeir hafi þörf
fyrir það, —- og í þeim hópi
eru þeir, sem ekki vilja líta
við nema spánnýjum fötum.
— Það er mikið um frá-
skildar konur á listanum okk
ar. Þær búa margar hverjar í
algjörlega óviðunandi hús-
næði og eiga ekkert til að lifa
af né framfleyta börnunum
með. Svo koma hingað giftar
konur, sem segja slæmt á-
sland hjá sér, — en flestar
forðast eins og heitan eldinn
að nefna óreglu. Og svo eru
hinar, sem ekkert vilja
þiggja, — þótt okkur hafi ver-
ið bent á fátæktina hjá þeim,
— og þær þurfi hjálpar við.
Sumir eru þannig, að það
er ómögulegt að hjálpa þeim.
Þeir nota ekki það sem þeim
er fengið og reyna ekkert tii
að hjálpa sér sjálfir, — en
það er skemmtilegast að
hjálpa þeim, sem vilja hjálpa
sér sjálfir.
Margt er þetta fólk of sinnu
laust til þess. En fjölmargir
hinna geta einfaldlega ekki
látið mánaðarlaun fyrirvinn-
unnar hrökkva fyrir lífnauð
synjum. Hvernig á verka-
maður með 4000 krónur í
mánaðarlaun að framfleyta
stórri — kannski 10—12
manna, fjölskyldu? Hann
fær að vísu fjölskyldubætur,
en það er eins og fólkið, sem
hingað kemur, vilji sem
minnst tala um það. Því finnst
kannski, að það muni draga
úr hjálp okkar hérna, — og
stundum segist það aldrei
hafa fengið áður frá mæðra
styrksnefnd, — þólt það hafi
kannski fengið hér fyrir hver
jól í mörg ár. En þessi
skreytni hefur lítið að segja,
því að við skráum öll útlát
hér og höfum nöfnin á spjald-
skrá.
Þannig er þetta. Það er oft
erfitt að komast til botns í
því, hvernig heimilisástæður
eru í raun og veru, — og hve
mikla þörf fólkið hefur fyrir
hjálp. En þótt það slæðist inn
an um einn og einn, sem á
hingað lítið erindi, eru of
margir, sem þurfa raunveru-
lega á hjálp að halda, — til
þess eins að geta lifað.
Framhald á 13. síðu.
MYNDIRNAR hér á
síðunni eru báðar tekn
ar á sama degi,
skömmu fyrir jól.
4 24. des. 1961
Alþýðublaðið