Frækorn - 22.11.1909, Blaðsíða 2

182
ávextir trúar, kærleika og hóg-
værðar þroskast oft best í myrk-
viðri hörmutiganna.
Ouð gefur oss á hinum síð-
ustu dögum að geta litið hina
tilkomandi dýrð. Hvað var það
sem styrkti Jesúm nóttina sem
hann var svikinn og leiddur fyr-
ir dómstól óguðlegra manna?
Hann festi sjón á eilífðinni, og
sá þá gleði og hamingju er þeir
mundu njóta, sem hann með
dauðasínumafrekaðifyrirgefningu
syndanna og eilíft líf. Hann var
særður fyrir þeirra yfirtroðslur
lemstraður fyrir þeirra misgjörð-
ir, hegningin lá áhonumsvovér
hefðum frið og fyrir hans benj-
ar urðum vér heilbrigðir. Hann
heyrði í anda sigursöng hinna
frelsuðu, heyrði þá syngja söng
Móse og söng lambsins.
Vér þurfum í anda að sjá dýrð
himinsins, standa eins ogviðdyr
eilífðarinnar og heyra þá dýrð-
legu kveðju sem þeir fá, er í
þessu lífi hafa starfað með Kristi,
og metið það heiður sinn að fá
að líða hans vegna. Pegar þeir
ásamt englunum varpa kórónum
sínum fyrir fætur frelsarans og
segja með hárri röddu: »Verðugt
er það slátraða lambið að með-
taka vald og ríkdóm, visku og
kraft, heiður dýrð og þakkir....
þeim sem í hásætinu situr, og
lambinu, séu þakkir og heiður,
dýrð og kraftur um aldir alda.*
W.
f nálægð drottins.
Háttstandandi embættismaður
fór einu sinni til að hlusta á
gamlan prest sem prédikaði í
lítilli sveitakirkju.
Ouðsþjónustan fórframávenju-
FRÆKORN
legan hátt, presturinn talaði skýrt
og skorinort eins og hann gjörði
ætíð. Eftir messuna söfnuðust
margir kring um prestinn og
sögðu:
• Bróðir, einn tilheyrendanna í
dag er nafnfrægur háttstandandi
maður, en það leit ekki út fyrir
að þú truflaðist hið minsta við
nærveru hans«.
Oamli presturinn svaraði: í
40 ár hef eg prédikað í áheyrn
almáttugs guðs og þegar eg hef
hann stöðugt fyrir tilheyranda,
hvernig skyldi þá nokkur maður
geta truflað mig með nálægð
sinni«.
Hann þekti guð það er fann
stöðugt til nálægðar hans, vissi
að alt sem hann talaði og gerði
var frammi fyrir hans augliti, sá
maður sem þannig lifir ínálægð
guðs, trullast ekki né tapar sér
þótt hann standi augliti til aug-
litis við stórmenni heimsins.
Neyðarópið.
A finustu baðstöðvunum við
Newport í Ameriku, eins og á
öllum baðstöðvum þar, eru settir
verðir, sem ekki hafa annað að
gjöra heldur en að frelsa menn
frá druknun. Einn af þessum
björgunarmönnum var einu sinni
spurður: »Hvernig getið þér
vitað þegar einhver þarfnast
hjálpar yðar, þar sem þúsundir
manna eru að baða og alt geng-
ur í hrópi og háreysti?
Maðurinn svaraði: »Hvérsu
mikill hávaði sem er, hefir enn
þá aldrei komið fyrir, að eg heyri
ekki neyðarópið gegn um allan
hávaðan. Eg heyri það altaf«.
Þannig er því einnig varið með
guð. Rað bregst aldrei að hann
heyri, þegar maður ákallar hann
um hjálp í neyðinni, þegar bylgj-
urnar ólga og stormar lífsins
æða.
Rað er ekki einungis á stríðs-
tímum, eða þegar sérstök hætta
er fyrir höndum að þú þarft á
hugrekki að halda. Rúhefirein-
mitt þörf á því i hinu tilbreyt-
ingalausa hversdagslífi.
Haf þú hug til aðborgaskuld
þína þegar þú hefir peninga í
vasanum. Haf hug til að neyta
þjer um það sem þú þarft ekki.
hversu sem augun freista þín til
að kaupa það. Hafðu hugrekki
tíl að láta í Ijósi ákveðna skoð-
un þína þegar þess er krafist, en
cinnig til að þegja þegar það á
betur við.
Hafðu hugrekki til að heilsa
fátæikum tötralega búnum vini
þínum, þótt þú sért í samfylgd
með ríkum vinum. Ef þú ert
fátækur þá hafðu hugrekki til að
kannast við það. Sértu beðinn
um peninga en viljir ekki lána þá,
hafðu hugrekki til að segja mann-
inum hina sönnu orsök hvers-
vegna þú vilt ekki gjöra það.
Hafðu hugrekki til að slíta vin-
áttu, þó það væri við besta vin
þinn ef þú finnur að hann er
stefnulaus og þú getur ekki haft
áhrif á hann til hins betra. Mað-
ur á að sýna umburðarlyndi gagn-
vart brestum vina sinna en ekki
löstum þeirra. Hafðu hugrekki
til að ganga í gömlu fötunum
þínum þangað til þú hefir efni á
að útvega þér önnur ný Hafðu
hugrekki til að kannast við fá-
visku þína, og gættu þín að tala
ekki með fullvissu um það seni
þú þekkir ekki. í öllum kring-
umstæðum lífsins þarftu að hafa
hugrekki til að vera sannur og