Frækorn - 22.11.1909, Blaðsíða 6

186
FRÆKÖRN
Alt í einu hrökk hann upp. Alt
var kyrt og hljótt. En hvað var
þetta? Rarna hjá klettinum sá hann
svartan blett sem stækkaði. F*að
var ekki til að villast á, þetta var
mannfjöldi sem hægt og hávaðalaust
kom niðtir fjallshlíðina. Það hlutu
að vera óvinirnir. Hann sá greini-
lega hvernig þeir komu nær ognær.
Hanu ætlaði að kalla en gat það
ekki. Strax greip hann eldfærin,
sem lágu við hliðina á viðarhlaðan-
um og kveikti eld. Loganum skaut
í loft upp frá viðarhlaðanum.
Drengurinn skundaði af stað heim-
leiðis, hann gleymdi að hann var
kryplingur. Hann sá að kveikt
var í hverjum hlaðanum eftir annan.
Óvinirnii höfðu líka orðið hans
varir, þeir æptu af gremju yfir því
að menn höfðu fengið njósn um
för þeirra. Drengurinn var má
staddurá bakkanum ábreiðri sprungu,
hvernig átti hann að komast yfir.
Hann varð að komast yfir og að-
vara þorpsbúa, þeir voru allir í
svefni; óvinirnir voru skamt í burtu.
Hann kastaði sér yfir í dauðans of-
boði, í sama bili fékk hann skot í
síðuna, hann skundaði áfram, það
var eins ög hann hefði fengið yfir-
náttúrlega krafta.
Bæarbúar urðu aðvaraðir í tíma,
og alt komst á ferð og flug, en
drengurinn hné niður við dyr móð-
ur sinnar.
Óvinunum brugðust vonir, þeir
bjuggust við að koma yfir bæar-
búa sofandi, en mættu nú fjölda
vopnaðra manna. Orustan var
stutt og snörp. Óvinirnir féllu svo
hundruðum skifti, og sumir hröpuðu
niður í sprungurnar.
Þegar sigurinn var unninn, vildu
allir fara og heimsækja ekkju Ban-
nermanns. Allir sem gátu söfn-
uðust utan um drenginn hennar
hann var að kominn dauða, en augu
hans ljómuðu af gleði, hann greip
hönd móður sinnar ogsagði: Nú
geta þeir aldrei framarsagt: »Hann
er ónýtur til alls eins og Pétur
Bannermann« ! Geta þeir sagt það
mamma?« Hvernig hann hafði
komist upp fjallið og niður aftur,
því gat hann ekki skýrt frá. En
eitt vissi hann og það var, að hann
hafði beðið og fengið bænheyrslu.
En honum hafði blætt svo mikið
að öll von var úti með hann.
Gamli presturinn beygði sig niður
að honum, og tárin runnu niður
kinnar hans: Drengur minn! Vér
skulum annast móðnr þína, hana
skal ekkert bresta, en er ekkert ann-
að sem þú vilt biðja okkur um?«
Drengurinn brosti og svaraði: »Lát-
ið Valdensa aldrei gleyma því að
guð notaði krypling, sem var ó-
nýtur til alls, þeim til frelsunar!«
i hann dó með þessi orð á vörunum.
Valdensar hafa heldur ekki gleymt
honum. Pegar mæðurnar sitja í
rökkrinu og segja börnurn sínum
sögurnar um hina trúuðu forfeður
og reynslu þeirra, þá gleyma þær
ekki drengnum sem frelsaði fólkið
sitt.
Og margir litlir drengir og stúlk-
ur í Valdensadölunum óska þá:
»Ó að eg gæti gjört eins mikið
til gagns, eins og Pétur Banner-
mann!«
Meilsufræði.
Loft og sól.
Þegar hús eru bygð, hvort
sem það eru íbúðarhús eða þau
eru ætluð fyrir almennar sam-
komur og fundi, þá þarf að sjá
svo um að nóg loft geti streymt
inn og að salirnir eóa herberg-
in njóti vel sólarljóssins. Skól-
ar og samkomuhús eru oft ó-
fullkomin í þessu éfni. Skottur
á hreinu lofti, er oft orsökin í
þeim svefni og sljóleika, sem
eyðileggur áhrifin af góðri pré-
dikun og gjörir starf kennarans
ervitt og árangurslaust. Menn
þurfa að byggja húsin á háum
þurrum grundvelli, á þann hátt
verður komist hjá mikilli sjúk-
dómahættu sem orsakast af sí-
feldum raka. Petta nauðsynlega
atriði er alt ot lítið tekið til
greina. Langvintheilsuleysi, þung-
ir sjúkdómar og dauði orsakast
oft af raka og óhollu lofti í
húsunum.
F*að er mjög áríðandi þegar
hús eru bygð, að öll herbergi
séu svo útbúin, að þau geti
notið sólarljóssins og hreint loft
streymt inn, einkum er þetta lífs-
skilyrði með svefnherbergin, þau
þyrftu líka helst að vera þannig
útbúin að hægt væri að hita þau
upp þegar kalt er veður eða
saggasamt.
Pað er óholt að sofa í her-
bergi sem aldrei nýtur sólar, eða
við rúmföt sem eru rök, og
ekki eru viðruð.
Viljum vér að heimili vort sé
bústaður heilbrigði og hamingju,
þá mega húsin ekki standa lágt
eða á votlendum grundvelli, held-
ur þar sem loft og Ijós hefir
ríkulegan aðgang. Hafið ekki
þessi þykku gluggatjöld. Tak-
ið slárnar frá gluggunum, og
látið hvorki tré né blóm hversu
fögur sem þau eru standa þama-
ig að þau útibyrgi sólarljósið.
Sólargelslarnir geta máske upp-
litað gluggatjöldin og skemt svo-
lítið myndaramma, en þeir styðja
líka að því að börnin verði hraust
ogblómleg, og það er meira vert.