Óðinn - 01.11.1910, Blaðsíða 2

58
ÖÐINN
Auk Búnaðarritsins hefur Hermann skrifað í
Tímarit bókmentafjelagsins og Andvara. Enn fremur
allmikið í ýms blöð bæði með nafni og nafnlaust,
eða með dulnefnum.
Vorið 1888 kvongvaðist Hermann Guðrúnu
Jónsdóttur bónda á Hrafnkelsstöðum Sigurðssonar;
þau búa nú lijer í Reykjavík.
n.
í Reykjarfirði við ísafjörð.
Það ber eflaust vott um framfarir og breyttan
hugsunarhátt hjá oss, að einstöku bændur eru
farnir að kosta til
" steinbygginga á jörð-
um sínum. Enda þólt
að álitamál geti verið,
bvort vjer skiflum
til bóta vel bygðu
torfveggjunum okkar
fyrir timburveggina,
þá er jeg í engum vafa
um, að vel bygð stein-
bús eru framtíðar-
byggingar vorar.
Jeg hef átt kost
á að sjá 2 steinliús á
Vesturlandi, sem kom-
ið hafa í staðinn fyrir
gömlu bæina, annað
í Saurbæ á Rauðasandi, hjá óðalsbónda Olafi O.
Thorlacius, mikið hús og vandað (sjá »Óðinn«
apríl 1909), enhitthjá Ólafi Jónssyni, óðalsbónda í
Reykjarfirði við ísafjörð.
Jeg hafði þá ánægju að heimsækja Ólaf i
Reykjarfirði rjett fyrir sláttinn í fyrra sumar og skoða
eignarjörð hans og byggingar. Sjest það á öllu, að
maðurinn er dugnaðar og búsj'slumaður mikill.
Fyrir 20 árum flulti Ólafur búferlum að Reykjar-
firði frá Lágadal á Langadalsströnd, þá efnalítill,
en fyrir ráðdeild og dugnað sinn græddist honum
svo fje, að hann hefur nú komið upp stóru búi,
keypt mestalla ábýlisjörð sína, komið upp flestöll-
um peningshúsum, gert iniklar sljettur í túninu og
aukið það út, bygt vörslugarða, grafið skurði og
nú að síðustu reist þelta inikla hús, sem stendur
á sljeltum og fögrum stað í túninu, á klöpp skamt
frá sjónum.
Olafur Jónsson.
Steinlnisið i Reykjaríirði.
Húsið er 1(V/2 al. að lengd og 12^/a al. á breidd,
undirveggir 12 og yfirveggir 10 þml. þykkir, með
6 þml. þykkum steypu-skilrúmsveggjum í kjallara
og upp í gegnum 1. lyfti. I liúsið fóru um 80 tn.
sements og 2 tn. af kalki. Það mun uppkomið
hafa kostað alt að 10 þús. kr.
Jeg mun lengi minnast þess, live fögur og til-
breytingarík útsjónin var kvöldið sem jeg kom þar
og var að fara niður hjallana fyrir ofan túnið.
Fólkið var að liætta vinnu og halda heim. Hús-
bóndinn var úti við að líta eftir og taka til, það
sem honum liefur þótt þörf á, og má ske að leggja
niður fyrir sjer, livað taka skyldi fyrir daginn eftir.
Aftanfegurðin og miðsumarsgróðurinn gerðu líka
sitt til að auka á litbreytinguna. Alt sýndist reif-
að gróðri, neðan frá sjó og upp á hálsbrún. Fjörð-
urinn lá eins og spegill frain undan túninu og úl
eftir. Hið fagra Reykjanes hins vegar, þar sem æð-
arvarpið er sýnilega að byrja og ungu mennirnir
úr sýslunni lieyja sundæfingar sínar. ísafjörðurinn,
Langadalsströndin og fjöllin bak við hana gerðu
tilbreytinguna enn áhrifameiri. Fjarst við sjón-
deildarhringinn námu hjarnbungur Drangajökuls
við himinn. Yfir þessa fögru útsýn varpaði svo
kvöldsólin geislaflóði sínu inn yfir Djúpið og gylli
leiti og lautir, víkur og voga með töfrandi lit-
skrúði. Sam. Eggertsson.
■30®
Leiðrjettintr. í siðasta tbl. voru i nokkrum eint. þessar prent-
villur: 1. bls. 2. dlk. C. 1.: 1885 fyrir 1895; 7. bls, 1. dlk. 14. 1.: mín-
um fyrir sínum ; 8. bls. 2. dlk. 24. 1.: lilægja fyrir hlæja og í 29. I.:
synja fyrir syngja.