Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Page 37
37
Alþí?u manna gramdist mest árásin á rímur Sigurðar
Breiðfjörðs, sem áttu mjög marga áhangendur og
vini. Margir af »lærðu« mönnunum vóru Fjölni
móthverflr af ímsum ástæðum og reindu að koma
honum út úr húsi hjá alþíðu. Sumir þeirra ömuðust
við honum vegna stafsetningarnímælanna, sumir —
einkum útgefendur Sunnanpóstsins — reiddust aðfinn-
ingum hans að orðfærinu á ritum þeirra, sumum
þótti Tómas Sæmundsson vera of hótflndinn og ó-
vægur í dómum sínum um innlend mál, sumir þótt-
ust eiga Fjölni grátt að gjalda firir ritdóma hans,
og var Sigurður Breiðfjörð einn af þeim, sem áður
er sagt, enn als ekki hinn eini. Einkum hafði Tómas
Sæmundsson sínt með hörðum orðum fram á niður-
lægingu þá, sem prentverkið var í, og vesaldóm
bókmentanna, síðan Magnús Stephensen fjell frá, í
hinni ágætu ritgjörð sinni um islenskar bókmentir í
5. ári Fjölnis, og þiktust þeir við, sem firir urðu1.
í eftirmælum ársins 1837 í 4. árinu2 hafði hann og
gert lítið úr Díralækningabók Jóns Hjaltalíns, sem
síðar varð landlæknir enn þá var upprennandi maður,
ungur og framgjarn. Jón brást reiður við og skrif-
aði á móti Tómasi sjerstakan bækling, sem hann
kallaði »Aðfinning við eineigða Fjölni« (Viðeijarkl.
1839), enn Tómas svaraði honum aftur í ritlingi þeim,
sem nefndist: «Fjölnir og Eineigði Fjölnir« (Viðeij-
arkl. 1840). Eiríkur Sverrisson sýslumaður skrifaði
langan ritdóm um 1. ár Fjölnis í 2. árgangi Sunn-
anpóstsins með firirsögninni »Sendibrjef eins Borg-
firðings«, og er hann allvel samin frá sjónarmiði
höfundarins, enn sumstaðar helst til ósanngjarn
1) Fjölnir 5. ár 1839. I, 73.—145. bls.
2) Fjölni 4. ár 1838, II, 33.-54. bls.