Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Side 76
7B
hann jafnframt að leggja stund á fornan kveðskap
af hinu mesta kappi, og hneigist hann æ meira og
meira að þeirri grein, eftir þvi sem á líður æfi hans.
Samt vanrækti liann ekki málfræðina eða útgáfu-
störfin, heldur skrifaði hann mjög margar ágætar
ritgjörðir málfræðislegs efnis, sem fiestar eru taldar
í grein Finns Jónssonar um Konráð, og árið 1875
gaf hann út textann af Njálu ásamt Eiríki Jónssini
með vanalegri vandvirkni. Enn einkum hefur hann
þó með ritum sínum um forníslenskan kveðskap getið
sjer þann orðstír, sem aldrei mun deija, meðan
nokkur visindamaður leggur stund á bókmentir vorar
og mál, og skrifað nafn sitt í sögu visindanna við
hlið Svembjarnar Egilssonar. A þeim grundvelli, sem
Sveinbjörn hafði lagt, hleður Konráð þann köst, sem
lengi mun standa »óbrotgjarn í bragar túni«. Eng-
inn maður hefur enn þá náð jafndjúpri og marg-
háttaðri þekkingu á forníslenskum kveðskap eins og
Konráð, eða komist eins vel inn í anda hans. Allar
skiringar á kvæðum fornskálda vorra eru mjög
miklum erfiðleikum bundnar, bæði af því að skáldin
sjálf ijeku sjer að því að irkja mirkt, og af því að
þau hafa íms orð og orðatiltæki, sem vóru góð og
gild á þeirra tímum, enn nú eru mirk og torskilin,
og eigi hvað síst af því að kvæðin hafa oft aflagast
fjarska mikið í munnmælum og í riti á hinum langa
tíma, sem liðið hefur, síðan þau vóru kveðin. Hvergi
lísir gáfnasnild og skarpleikur Konráðs sjer eins
glæsilega, eins og þegar hann reinir að vinna sigur
á öllum þessum erfiðleikum. Aðferð hans er í stuttu
máli þessi. First rannsakar hann með hinni smá-
smuglegustu nákvæmni, hvað standi í handritunum,
og vill þá oft svo til, að honum tekst að greiða úr
flækjunni og flnna hið upphaflega í einhverju hand-