Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Síða 277
277
útgáfum, að setja högg eða kommu á eptir hyerju
vísuorði, hvort sem það átti við eða ekki. Þessu
bregður fyrir hjá útgef., þó að ekki sjeu mikil brögð
að því, sem betur fer. Jeg skal til dæmis upp á
þetta tilfæra nokkur vísuorð, sem öll standa á 45.
blaðsíðu í bókinni. Þar stendur svo skrifað:
(í 1. er.) og milli Grœnlands köldu kletta,
kvæðin láta niður detta?
(I 2. er.) stunda ei eptir stefjabókum,
stúlkurnar í selskinnsbrókum.
(I 4. er.) heyri því í huldrum steina,
hundrað raddir fyrir eina.
(I 8. er.) svo aukið gæti glaum og yndi,
gullhrings týr og sörva lindi.
Hvaða gagn gera nú kommurnar í þessum visuorð-
um? Það eitt, að greina það sundur, sem saman á.
Slík setning aðgreiningarmerkja er mjög varhuga-
verð, því að hún getur á stundum gert það næstum
óskiljandi, sem annars væri mjög ljóst. — Víðast eru
aðgreiningarmerki rjett sett í bókinni.
Þótt jeg nú þannig hafi sett ýmislegt út á þessa
bók, þá er það engan veginn gert í því skyni, að
kasta skugga á hana. Jeg er útgef. mjög þakklátur
fyrir, að hann hefir gefið bókina, út og álít að hann
hafi með því unnið hið mesta þarfaverk. Það, sem
jeg hefi tekið fram, hefi jeg ritað sumpart vegna
þeirra, sem bókina eiga að nota sem kennslubók,
og sumpart til leiðbeiningar fyrir útgef., bæði ef
bókin skyldi verða prentuð aptur, og ef útgef. skyldi
gefa út áframhald af henni, eins og hann ráðgerir
f formálanum, og sem líka væri mjög æskilegt að
hann gerði.
Kaupmannaliöfn 15. júnf 1891.
YAMVÝí^ guðmund^on.
-----3S*s---