Eimreiðin - 01.09.1913, Side 62

214
fuglum og öðrum villidýrum, er þar tækist að hafa, gæti slíkt að ein-
hverju leyti stutt að því, að ala upp þann hugsunarhátt, að saklausir
fuglar og egg þeirra eigi líka rétt á sér. Í’ví svo friðhelgur skyldi
þjóðgarðurinn vera, að háar sektir lægju við, ef drepið væri þar nokk-
urt dýr, tekin fuglsegg, skemd jurt, eða yfirleitt nokkru því misþyrmt,
dauðu eða lifandi, sem garðurinn á að vernda.
IV.
Engin vissa er enn fengin fyrir því, hve miklum eða skjótum
þroska innlendar og útlendar trjátegundir geta náð hér á landi á ber-
svæði, því að enginn blettur hefur hingað til verið friðaður í skógum
um langan tíma, í því skyni, að sýna fram á, hve miklum þroska
skógtré eða annar gróður gætu tekið óáreitt af mönnum og skepnum.
Með því að stofna þjóðgarð, þar sem griðastaður yrði öllum jurtagróðri
um aldur og æfi, fengist vissa fyrir þessu.
Þar sem um svo hijóstrugt land er að ræða, sem f’ingvellir, og
víða gróðursnautt, yrði þeir sem þjóðgarður jafnframt að vera skóg-
ræktarland; enda mun óvíða hér á landi hentugri staður til skógrækt-
ar á bersvæði en einmitt Þingvallahraun, og er margt, sem því veld-
ur. f’ingvellir eru langt frá sjó, en liggja þó eigi hátt yfir sjávarmál,
aðeins 60—70 m., og eru luktir fjöllum og heiðum á alla vegu. Saltar
og svalar hafstrokur ná eigi þangað, en þær valda kyrkingi skógarins.
Hiti er þar að líkindum meiri á sumrum, en við sjávarsíðuna, en aftur
á móti kaldara á vetrum. Loftslagið á þyí vel við skóggróður og er
ýmsum útlendum tijátegundum að mörgu leyti hentugt.
Um jarðveginn er það að segja, að hann er að mörgu leyti hent-
ugri til skógræktar, en víðast hvar annarstaðar. Hann er þur og heit-
ur á sumrum, og veldur hraunið því; það gleypir vatnið, sem sígur
gegnum jarðveginn, svo hvergi myndast pollar eða mýrardrög í lægð-
um. Skjól er einnig mikið og gott í hrauninu, því hraunhólamir taka
úr öllum vindum, á hvaðan sem hann er.
Þegar árin lfða og skógurinn þroskast og vex, sáir hann sér ört út.
þar sem ijóður er; mun þá mega taka feiknin öll af nýgræðingi, þar
sem hann vex þétt og of þröngbýlt verður fyrir hann, og rækta á
öðrum svæðum innan garðs, eða selja mönnum, sem rækta vildu skóg
víðsvegar um landið. Gæti þetta orðið allmikil tekjugrein fyrir garð-
inn, er stundir liðu.
V.
fó að f’ingvellir yrðu gerðir að þjóðgarði, ætti engin fyrirstaða að
vera á þvf, að þar yrði áfram samkomustaður þjóðfunda og annarra
funda, þegar þess gerðist þörf. Yrði ánægjulegra og skemtilegra að
koma þangað, er menn hefðu þar fyrir augum upprennandi gróður
landsins og þroskavænlegan, í stað þeirrar hnignunar, sem nú er þar
að líta.
A f’ingvöllum þyrfti að sjálfsögðu að koma upp veglegu gesta-
hæli, er að öllu leyti væri sniðið eftir kröfum tímans, og boðlegt hveij-
um manni, innlendum sem útlendum, er á f’ingvöllum vildi dvelja um
leDgri eða skemri tíma. Nægileg væri að reisa eitt gistihús veglegt, í