Vísir - 21.10.1965, Side 3

VÍSIR . r _ •? 21. október 1935.

Það er lítið eftir á færibandinu, enda að verða Þótt ekki sé hún há f Ioftinu, lætur hún ekki
búið úr bátnum. á sér standa.
Á norðfírzku
síldarplani
Sá sem einhvem tíma hefur
unnið á síldarplani gleymir
aldrei stemningunni sem þar rik-
ir. \
Því verður áreiðanlega mörg-
um hugsað tíl liðinna sfldar-
vinnudaga, þegar þeir heyra
fréttir af bátunum sem komnir
em með yfir 30.000 eða jafnvel
40.000 mál og tunnur. Gamlar
síldarstúlkur fer að klæja I fing
uma þegar þær heyra að hver
söltunarstöðin af annarri sé að
veita verðlaun fyrir 10.000 tunn
una.
Hugurlnn hverfur aftur til þess
ara daga, þegar farið var á fæt
ur í dögun, og arkað út á plan
með beittan hníf og svuntu. Bát
arnir lögðust að og upp úr þeim
kom hver kassinn af öðrum af
silfurlitaðri síld.
„Salt — taka tunnu — tóma
tunnu“. Þetta hljómar um allt
planið. Ragarinn rótar í bjóð-
inu strákar velta tunnum og
karlar bera sa!t. Botnar em
slegnir í, pæklað og tunnum-
ar merktar. ,
Fyrir fólkið á Austfjörðum
eru þetta engar endurminningar,
þar veiðist síldin enn og nóg er
að gera.
Þessar skemmtilegu myndir af
norðfirzku síldarplani tók von
Linden ljósmyndari einn haust-
dag fyrir skömmu og eins og sjá
má var þá Iíf og fjör á planlnu.
Ó

Möstur skipanna og öll siglingatækin á þeim og í nágrenni þeirra mynda eins konar skóg í Norðfjarðarhöfn.
y

% ’’
■
jj/; ■7 I

Ha ■ ú Sp Bl
tW. 1

Það eru ekki lítil verðmæti, sem liggja í tunnunum á planinu —
tunnum, sem bíða eftir að verða fluttar úr landi, þangað sem inni-
hald þeirra verður borið á veizluborð.