Dagblaðið Vísir - DV - 08.11.1984, Side 16

16
DV. FIMMTUDAGUR8. NOVEMBER1984.
Spurningin
Ferðu mikið í leikhús?
Sigurður Þórarlnsson sendlbilstjóri:
Ég geri frekar lítið af þvi vegna þess
aö efnahagurinn leyfir þaö einfaldlega
ekki. Þó fer ég ef eitthvað vinsælt er
sýnt.
Auðun Auðunsson skipstjóri: Nei, þvi
hef ég ekki efni á. Þaö er líka mjög
erfitt oft á tiðum að átta sig á leikdóm-
um um sýningar þannig að ef maður
fer kannski þá getur maður lent á
sýningu sem ekki höfðar til manns.
Anna Breiðfjörð nemi: Nei, ekki hef ég
nú fariö mikið i leikhús. Það er þó ekki
að áhugann vanti heldur frekar vegna
tímaleysis. Eg er ákveðin í að sjá
nokkur verk í vetur, þ. á m. Islands-
klukkuna.
Olafur tvarsson bóndi: Nei, ég kemst
ekki í leikhús, aliavega ekki hér i
Reykjavík vegna þess að ég bý í Húna-
vatnssýslu. Þar eru 1—2 sýningar á ári
og ég reyni að sjá þær.
Rebekka Sigurðardóttlr nemi: Nei, ég
á ekki kost á þvi vegna þess aö ég bý á
Akranesi. Ég reyni þó að sjá sýningar
leikflokksins þar og sá hjá þeim nú
síðast Góða dátann Sveik og hafði
gamanaf.
Friðgerður Þórðardóttir, starfsstúlka
á Esju: Það er fyrst og fremst fram-
kvæmdaleysi sem veldur því að ég fer
lítið í leikhús. Þó er ég ákveðin í að sjá
Gæja og píur og Skugga-Svein.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Takk, Brunabót:
Bréfiðá
undanheim
Þakklátur getur ekki þagað:
Um daginn (rétt eftir verkfall) þurfti
ég aö fá vottorð um brunabótamat á
fasteign frá Brunabótafélagi Islands.
Ég hringdi á skrifstofuna í Reykjavík
og bað stúlku þar (Sigrún heitir hún)
um aö senda vottorðið heim til mín í
Garðabæinn við fyrstu hentugleika.
Segir nú ekki af máiinu fyrr en um
einni klukkustund síðar þegar ég kem
heim úr vinnunni. Lággur þá ekki vott-
orðiö á eldhúsborðinu eins og ekkert sé
sjálfsagöara. Varð sem sagt á undan
mér heim. Nú veit ég að þetta er sjálf-
sagt ekki viötekinn vani en mikið var
þetta vel lukkað i þetta sinn.
Lágtkaup
ræstinga-
kvennaá
spítölum
Erla Hauksdóttlr hringdl:
Ég mæli með að læknar á ríkis-
spitölunum fari aö skúra sjálfir því
niðurskuröur er oröinn svo mikill að
ræstingakonur á spítölunum eru
famar að segja upp í hrönnum. Þær
láta ekki bjóða sér hvað sem er. Auk
þess að ætlast er til aö þær iifi af 12000
kr. á mánuði er bætt á þær vinnu eftir
þörfum. Sparaaður á ríkisspítölunum
hefur eingöngu bitnað á þeim.
Þær 12000 kr. sem ræstingakonur
hafa í laun eru vasapeningar hjá lækn-
um og öðrum sem teljast til hins „hvíta
stofns”.
Komum því jafnaðarkaupi á. I ald-
anna rás hefur oft verið þörf en nú er
nauðsyn. Það er réttlætismál.
„Fundin var upp
verðtrygging... ”
„Þannlg er bankinn þinn rekinn, bankamaður góður” — opið bréf til banka-
starfsmanna.
„Verðtryggður vanskilagemlingur”
skrlfar:
,,.. ,og væri svo langt gengiö, aö
fjölmargir hirtu ekki einu sinni um
aö sinna beiðnum um aö semja um
greiðslu skulda.”
Svo segir ónefndur bankamaður í
frétt Mbl. síðastiiöinn sunnudag (bls.
2) um vanskil i bönkum. Þar sem ég
er einn þessara vanskilagemlinga
langar mig að ávarpa þennan banka-
mann:
Ekki hvarflar að þér nein hugsan-
leg skýring á því hversvegna sumir
slá á útrétta „hjálpar”hönd bank-
ans. Ur því þú ert svona rækilega
sambandslaus viö veruleikann ætla
ég aö upplýsa þig örlítið.
Þú veist kannski að lengi vel sátu
bankastjórar pungsveittir að grýta
út um bankagluggann gjafafé sem
ekki þurfti að borga aftur. Ef til vill
varst þú einn slíkur sveittur banka-
stjóri. Hafi svo verið heyrðirðu
áreiðanlega oft sagt: „Það verða
allir aö borga skuldirnar sinar.”
Samt Uðu mörg ár áöur en fólk þurfti
að borga skuldirnar sinar. AUt í einu
fyrir nokkrum árum færðu póUtíkus-
ar og bankaskúrkar svitann upp í
heilann og sögðu í kór (í laumi þó):i
„Hvur andskotinn, það eru aUir,
peningar horfnir, við verðum að ná í
þá.”
Og hvað gerðist? Fundin var upp
verðtrygging — þó fyrr hefði verið
— og nýtt siðferöi og uppfinninga-
mennimir sögðu í kór: „Við tökum
bara unga fólkiö haustaki og látum
það borga fyrir okkur svo við þurfum
ekki að standa í skilum.”
Þannig er bankinn þinn rekinn,
bankamaöur góöur, og alUr hinir
bankarnir. Er gjafafénu var grýtt
um áriö f ékk hver meðalaumingi 5 ár
til að borga ekki; núna fær hver
meðalaumingi margfalt styttri timi
tU aö borga margfalt. Að þú skuUr
þegja um þetta sýnir að þú hefur
ekki umgengist verðtryggðu kyn-
slóðina. Það hef ég aftur á móti. A ég
að segja þér hver eru algengustu um-
mæU hennar um bankakjörin sem
boðið er upp á? Þau hljóöa svo:
„Þetta er svo vonlaust helvíti að ég
stafla bara reikningunum niöri i
skúffu.” Þá segja foreldramir og
bankastjórarnir, þessir sem fengu
aUt sitt á útsölunni miklu: „Þaö
verða aUir að borga skuldirnar
sínar.” Þetta misskUur auðvitað
verðtryggði auminginn og heldur að
„aUir” séu alUr. En útsölulýðurinn
meinar: aUir hinir verðtryggðu. Það
var nefnUega aldrei gert ráð fyrir
tUverurétti þeirra sem komu á eftir
gjafafjárkynslóðinni og voru of
seinir á útsöluna. Foreldrar gera
ekki ráð fyrir þeim, stjórnmálamenn
gera ekki ráð fyrir þeim, bankamenn
gera ekki ráð fyrir þeim. Daginn
fyrir verðtrygginguna var settur
punktur aftan við mannkynssöguna
og sagt: „Ég hef verið svo duglegur
að ekki þarf neina afkomendur á
þessa jörö, ég er siöasta kynslóðin.”
Bankamaður góður: Við skulum
vera sammála um að verðtrygging
eigi aUtaf að vera, og Uka nægur timi
tU að borga. En ég ætla að biðja þig
um eitt: Næst þegar þú gelur í eyra
blaðamanns gefðu þá upplýsingar
sem sýna að einn og einn banka-
maður fyigist með því sem er að
gerast hjá nútímalántakandanum.
Að öðrum kosti fer ég að halda að
bankastörf séu ekki við þitt hæfi.
Samningar BSRB reiðarslag
Frá fundi þelrra sem óánægðlr voru með BSRB-samninginn í Slgtúni á dögunum,
Guðjón V. Guðmundsson skrifar:
Þegar sú voðafregn barst að samn-
inganefnd BSRB væri búin að skrifa
undir nýjan launasamning viö fjár-
málaráðherra án nokkurrar trygg-
ingar fyrú- því að reynt yrði að varð-
veita þær hækkanir er þar var um að
ræða þá vUdi maöur alls ekki trúa því
að þetta gæti verið satt. Þegar það lá
svo fyrir svart á hvítu þá bókstaflega
stóð maður lamaður af skelfingu.
Eftir þá miklu samstöðu er ríkt
hefur hjá launamönnum hélt maöur að
það yrði nú ekki látið henda einu sinni
enn að skrifa undir plögg sem væru
einskis virði, eitthvaö sem strax eftir
nokkra daga eða vUcur yrði horfið út í
veður og vind. En hvað hefur gerst?
Hvemig í ósköpunum á maður aö
reyna að skUja svona vinnubrögö?
Enda þótt Albert sé búinn að púa
grimmt og lengi framan í nefndar-
menn sterkum vindlareyk þá eru þeir
varla komnir með nikótíneitrun.
Svo lúalega hafa þessir félagar
okkar brugöist okkur aö ekki verður
tUfinningum varðandi þetta meö orð-
um lýst, þau orð finnast ekki í málinu.
Nú er brýnt að sparka þessum mönn-
um, Kristjáni og co, út i ystu myrkur
og velja nýja forystu sem er reiðubúin
að taka upp hio fallna merki.
Orrusta er töpuð en stríðið heldur
áfram og þaö munum við vinna að lok-
um.