Dagblaðið Vísir - DV - 26.07.1990, Side 12

12
FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 1990.
Spurmngin
Heldur þú að
verðbólgan aukist?
Axel Axelsson skrifstofumaður: Það
má reikna með því ef þetta gengur í
gegn með BHMR. Ég hef að vísu ekki
frétt af því sem stendur.
Hermann Ólason verkfræðingur: Ég
hef ekki trú á því. Verðbólgan verður
svipuð og hún hefur verið.
Gunnar Överby sjómaður: Já, ef fer
eins og horfir þá reikna ég með því.
Sölvi Magnússon sendibílstjóri: Gf
heldur fram sem horfir þá eykst hún.
Ég þori ekki að segja til um hvað hún
verður mikil.

Rannveig Hjálmarsdóttir sjúkraliði:
Alveg efalaust. Hún er vön að gera
það.
f
í
Þorbjörg Ámadóttir skrifstofumað-
ur: Eg treysti mér ekki til að svara
því, ég fylgist ekki það vel með.
Lesendur
Hvar
örvæntingarfullir foreldrar skrifa:
í hraða þessa nútímaþjóðfélags er
e.t.v. ekki að undra þótt bömin séu
að flýta sér að verða „fullorðin“.
Margur hrasar hins vegar í látunum
og falhð er of hátt. - í nær hverri
viku berast til lögreglu beiðnir um
aðstoð við að finna böm og unglinga,
allt niður í 12 ára gömul, sem ekki
hafa komið heim til sín, stundum
sólarhringum eða vikum saman.
Einhvers staðar era þessi böm þó,
en hver veitir þeim næturskjól, fæði,
peninga í strætó o.þ.h?
S Fólk ætti að setjast niður og íhuga
| martröð foreldra sem ekki hafa frétt
af bami sínu í marga sólarhringa
eftir að það yfirgaf heimih með pen-
inga th einnar kvöldstundar í vasan-
um. Ef fólk leyfir unghngum, sem
það þekkir ekki því betur th heima
hjá, að sofa næturlangt ætti það að
vera skilyrðislaus og undantekning-
arlaus regla að það hringi í foreldra
unglingsins sjálft th að fá samþykki
þeirra staðfest. Það er ahs ekki nóg
að unglingur segi að aht sé í lagi eða
að hlusta á hann tala við „mömmu“.
- Það gæti allt eins verið „Ungfrú
klukka" (04). Fólk ber þama mikla
ábyrgð sem það vonandi er thbúið
að sæta ef sverfur th stáls.
Nú era margir í sumarfríi og sumir
foreldrar láta sig hafa það að skhja
óharðnaða unghnga eftir eina heima
í íbúðinni eöa húsinu. Vonandi koma
Um næturgistingar unglinga:
er barnið
allflestir aftur að sínu eins og frá var
horfið, sem þýðir þó alls ekki að þar
hafi ekki aðrir glaðst og gist en höfðu
aldur th. í fjölbýlishúsum ætti fólk
að vera vakandi ef grunur leikur á
að unglingar séu einir í íbúð og/eða
óvanaleg umferð ókunnugra ungl-
inga og láta þá lögreglu í té þær upp-
lýsingar sem þýðir aftur væntanlega
ekki endhega það að hún ráðist th
inngöngu. Hún metur það í hverju
tilviki. En oft gætu svona upplýsing-
ar komið til góða.
Eldri unghngar - jafnvel 17 ára og
þaðan af eldri - ættu hka að geta
gert sér grein fyrir þeirri ábyrgð sem
þau skýlaust bera ef þau hýsa böm
sem ekki hafa haft samband við
heimili sitt. Strákar og stelpur sem
komin era með bílpróf ættu vandlega
að skoða hug sinn áður en þau bjóða
13-15 ára unglingum í bíltúra - jafn-
vel langt út á land á útihátíðir og
úthegur, eins og dæmi era um, án
þess að fullvissa sig um samþykki
foreldra eða forráöamanna. Ef for-
eldri leggur fram kæru era þau von-
andi thbúin að mæta henni.
Þá skulu þau líka vera sér þess
fullkomnlega meðvituð að ef eitthvað
kemur fyrir, því ekki gera slysin boð
á undan sér, þá sæta þau fuhri
ábyrgð ef th slysa- eða dánarbóta
kemur. Það eru ekki bara trygging-
arnar sem þama koma inn í dæmið
heldur hka bætur fyrir það grófa
brot sem þama er framið, að taka
ósjálfráða barn með sér án sam-
þykkis foreldra. Þau böm sem hverfa
svona að heiman fá auðvitað á sig
stimpilinn vandræöabörn frá vand-
ræðaheimhum, en það er ekki alltaf
svo. Þetta gæti verið þitt bam.
Tvískinnungshátturinn í málefn-
um unghnga er hka með eindæmum
í þessari borg. Skemmst er að minn-
ast Broadway þegar þar var ungl-
ingaskemmtistaður sem hafði leyfi
th að hafa opið um helgar th kl. 3 á
nóttunni fyrir 16 ára og eldri. Þar
voru þó 13-15 ára unghngar í meiri-
hluta á föstudagskvöldum. Það er
bara opinbert leyndarmál.
Ekki má selja krökkum innan 16
ára sígarettur. Hver sem er kaupir
þær þó nær hvar sem er svo að hest-
um sjoppueigendum er víst sama um
þá reglugerð. Þá var kvikmyndaeftir-
htið að láta merkja myndbandsspól-
ur, sem er í sjálfu sér virðingarvert,
þannig má ekki leigja út spólur er
bannaðar era innan 16 ára th bama
eða yngri unglinga. Þau geta þó labb-
að inn í nær hvaða bíó sem er og séð
myndir sem bannaðar eru innan 16
ára. Ef hringt er í kvikmyndahús og
krafist skýringa er sú skýring gefin
að það „fari bara eftir dyravörðun-
um“. Til að gæta sannmæhs skal
þess getið að nú mun Bíóborgin vera
nokkuð hörð á aldurstakmarki á
myndina „Total Recah“, strax í
Frá undirbúningi tónleikanna á Potsdamer Platz i Berlín. Veggurinn mikli, tákn tónleikanna, í byggingu
Veggurinn
Konráð Friðfmnsson skrifar:
Annað veihð verður maður vitni
að skemmthegum uppákomum. Eina
slíka bar fyrir augu mín og eyra á
dögunum. Það gerist ekki á hveijum
degi að við verðum vitni að því þegar
veggir hrynja og herflugvélar og
þyrlur hjúga yhr mótsgesti th að
baða þá flóöljósum í þágu friðar.
Stjómendur þessara tækja era nefni-
lega þekktari fyrir önnur og skelh-
jlegri verk en þau að klappa mönnum
á kollinn. En þetta sýnir að apparöt-
in má vel brúka til góðra verka.
Ekki skeöur það heldur daglega að
iheimsins besta rokkópera sé hutt í
Ibeinni útsendingu. Það gerðist þó og
það í námunda við alræmt Branden-
borgarhlið. Roger Waters, höfundur
óperannar, ásamt Live-Aid hópnum
sem Bob Geldof leiðir stóðu fyrir
herlegheitunum. Hér var um að ræða
styrktartónleika þar sem ahur ágóöi
fer til hjálpar þeim sem þjást vegna
náttúrahamfara.
Einnig var þess getið, svona í fram-
hjáhlaupi, að 100 mihjónir manna
hefðu látist í stórstyrjöldum þessarar
aldar. Waters var búinn að lofa sjálf-
um sér þessum hljómleikum undir
eins og Berhnarmúrinn brysti.
Draumurinn rættist og honum varð
að ósk sinni. Nákvæmnin sat í fyrir-
rúmi er kom að framkvæmdinni.
Nákvæmni og fagleg vinnubrögð var
reyndar aðalsmerki Pink Floyd-
sveitarinnar og eru plötur hokksins
besti vitnisburðurinn.
Er ég sat og hlýddi á fagrar hljóm-
kviður „Veggjarins" berast frá út-
varpinu jafnhliða því að sjá garpana
á skjánum leiddi ég hugann að öðru.
Að því sköpunarverki sem maðurinn
sjálfur er. Og er það þó engin ný
speki. En hin frábæra sviðsmynd,
smáatriðin og öh umgjörðin í kring-
um þennan búning, sem vissulega
var áberandi, svo sem himinháar hg-
úrur, hermenn með alvæpni þramm-
andi fram og aftur um sviðið, að
ógleymdum 200 metra löngum og 20
metra háum vegg, hvemig alhr þess-
ir „aukahlutir" runnu inn í hehdar-
myndina án þess að ahaga eitt né
neitt - styður þá skoðun og sýnir
okkur um leið hvað vel gehnn maður
getur áorkaö miklu beiti hann sér.
Veggurinn (The wall) er afkvæmi
eins manns í öhum aðalatriðum.
Þetta rifjar svo aftur upp þá stað-
reynd að maðurinn notar sköpunar-
gleði sína líka til að gleðja og bæta,
þótt oftar virðist þessi guðsgjöf nýt-
ast th vafasamari hluta. Samanber
mengun, lífvana vötn og ár og
óheyrilega margar tegundir dráps-
tóla.
DV
mitt?
miðasölunni.
Hví skyldi 12 ára bam svo sem
ekki halda að það sé svo gott sem
fuhorðið þegar það er krafíð um fuh-
orðinsgjald í strætó þótt mamma seg-
ist bera ábyrgð á því th 16 ára ald-
urs? Þetta eru nú bara örfá dæmi og
engan skal undra þótt börn og ungl-
ingar virði lítt þau boð og bönn sem
svona eru sett fram.
Ekki er hér verið að reyna að hrra
unglinginn sjálfan, sem líthsvirðir
heimih sitt og fjölskyldu með þeim
hætti að láta ekkert vita um sig, á-
bbyrgð á sínum gerðum, og ekkert
er ömurlegra en að vera stunginn
rýtingi í bakið af sínu eigin barni.
En ef barnið væri ekki elskað og virt
væra litlar áhyggjur hafðar af því
og þeir einir sem reynt hafa þekkja
þá skelfingu að vita ekki um verustað
barna sinna né hvernig þeim líður,
að vera svefnlaus, koma vart niður
matarbita, ráfa um bæinn nætur og
daga í hvaða veðri sem er á sama
tíma og stunda þarf fuha vinnu og
heimilishald, geta vart fest hugann
við neitt né framkvæmt neitt af ein-
skærum og nagandi ótta. Eitt símtal
frá barninu er það eina sem kemst
að í huganum hverja einustu mínútu.
Vonandi sofa þó flestir vel með
hreina samvisku og eiga gleðhegt
sumar.
Hafnfirðingur skrifar:
Enn á ný neyöist maður th að
vekja máls á ónæði sem maður
um sextugt, hár vexti og bersköll-
óttur, gerir nágrönnum sínum
hér í bæ. Hann virðist einfaldlega
Ieggja nágranna sína í einelti. Nú
notar hann fjórhjóla bíl og ekur
upp að húsunum og þeytir haut-
una án afiáts timunum saman,
auk þess sem hann öskrar á þá
út um bílgluggann. Hann á þaö
einnig til að aka á eftir nágrönn-
unura ef þeir eru gangandi.
Ég er mjög undrandi á lang-
lundargeði nágrannanna en þó
meira undrandi á ættingjum
mannsins, að þeir skuli æhast th
aö fólk umlíði þessa hegðan. Þeir
komast varla l\já því að takaeftir:
þessu.
Okkur sem þama eigum leið
hjá og verðum vitni að þessu
framferði ofbýður þetta og skhj-
um ekki hvers vegna manninum
er ekki komiö undir læknishend-
ur. - Og þótt fyrr hefði verið.
Annars veitir ekki af aö lögregl-
an fari að fylgjast með þessu. Mér
líst þannig á máhð. í von um að
þeir sem þarna eiga hlut aö og
eiga um svona mál aö sjá taki við
sér hið bráðasm.