Alþýðublaðið - 06.05.1967, Blaðsíða 13

K'Q.RAViDiG.SBÍO
Sími 41981
— Náttfari —
Sýnd kl. 5.
NOBI
Hin mikið Iofaða japanska mynd
Sýnd kl. 9.
— Stúlkurnar á ströndinni —
Ný amerísk litmynd.
Sýnd kl. 5 og 7.
Lénharður fógeti
eftir Einar H. Kvaran.
Sýning- kl. 8.30.
Næsta sýning mánudag.
Tekið á móti pöntunum kl. 1 í
síma 41985.
Barnaleikritið
Ó, amma Bína
eftir Ölöfu Árnadóttur
Sýning sunnudag kl. 2.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl. 4.
Sími 41985.
Koparpípur og
Rennilokar.
Fittings.
Ofnkranar,
Tengikranar, <
Slöngukranar,
Blönflunartæki.
Burstafell
bygglngavöruverzlun
Réttarholtsvegi 3.
Síml 3 88 40
Hvert viljið þér fara?
Nefnið staðinn. Við flytjum
yður, fljótast og þœgilegast.
Hafið samband
við ferðaskrifstoíurnar eða
Hafnarstræti 19 — sími 10275
BILAMÁLUN -
RÉTTINGAR
BREMSUVIÐGERÐIR O. FL.
BIFREIÐAVERKSTÆÐH)
VESTURÁS HF.
Súðavogi 30 — Sími 35740.
Framhaldssaga eftir Nicholas Johns
FANGI ÓTTANS
mínu — ef til vill orsakaðist
það af því að ég sá hvernig
Anita var undir fögru yfirborð
inu. Þetta kvöld drap hún ást
mína.
Hann reis á fætur og Hervey
sá örvæntinguna í augum hans
og heyrði skelfinguna í rödd
hans.
— Hver veit nema ég hafi
myrt hana? sagði hann.
Hervey greip andann á lofti.
— Voruð þér ekki sýknaður?
— Það sannaðist ekkert á
mig,. Það var ekkert sem sann
aði sakleysi mitt en það voru
ekki nægar sannanir til að sanna
sekt mína heldur. Helen Tols-
wort, systir Anitu, fékk kvið-
dóminn á síðustu stundu til að
sýkna mig með framburði sín
um — hún er eina vera,n sem
veit hvort ég var raunverulega
hjá henni þegar Anita var myrt.
Hervey gekk til hans og lagði
höndina á axlir hans. Hann hörf
aði undan og rödd hans var enn
hrjúf af örvæntingu.
— Allt í lagi —' segið það
bara, sagði hann. — Segið að
mér beri að gleyma fortíðinni
og hefja lífið að nýju. Hlátur
hans var innantómur. —• Það
hef ég heyrt fyrr en það er létt
ara sagt en gert. Skiljið þér
það? Það er hola í minni mínu
og ég get ekki um annað hugs
að en hvað hafi gerzt þá tíma.
Ég óttast það. sem gerist ef ég
missi minnið aftur. Hann leit
undan. — Ég veit ekki hvers
vegna ég er að létta áhyggjum
mínum yfir á yður. Ég get ekki
sagt að það sé léttir að tala um
það.Ef það væri aðeins svo.
Hann gekk út að glugganum
og sneri baki við henni.
— Þér ættuð að fara heim.
Það er dimmt .Móðir yðar verð
ur hrædd — sérlega ef hún veit
að þér eruð hér hjá mér.
— Því hættið þér ekki þessari
sjálfsmeðaumkvun? spurði Her-
vey reiðilega. — Það hjálpar
ekki baun. Hann leit ekki á hana
og hún bætti við:
— Já, ég ætti víst að koma
mér.
Hann gekk með henni til
dyra og það var brosvottur á
teknu andliti hans.
— Þakka yður fyrir uppþvott
inn, sagði hann.
— Það var ekkert að þakka
sagði hún og hvarf út í myrkr
ið.
Allt kvöldið hugleiddi hún
orð Mannings. Hún velti því fyr
ir sér hvort hann myndi nokkru
sinni jafna sig og vinna aftur
trú sína á mannkynið og njóta
lífsins.
Allt virtist ganga honum á
móti. Hann efaðist um ástina.
Hann lokaði sig inni í sinni skel
og varð óvinsæll meðal nágrann
anna og allan tímann nagaði
hann innri efi, spurningin um
sjálfan hann.
5. KAFLI.
Alla næstu viku sá Hervey
Christopher Manning rétt bregða
fyrir. Stundum sá hún hann, þeg
ar hún hjólaði í vinnuna. En
hann vann mikið á búgarðinum.
Hann réði til sín fólk, keypti
vélar og mjólkurkýr.
Jafnvel móðir Hervey var hrif
in.
7
— Hann vinnur vel, sagði hún.
— Mér er sagt, að hann noti
mikla peninga til að koma Dale
búgarðinum á réttan kjöl aftur.
Ég er fegin að hann hefur Sam
Truscott til að ráðgast við.
Frú Galton eyddi miklu af
tíma sínum að fylgjast með þeim
breytingum sem urðu á búgarð
inum. Dag nokkurn rétt eftir
að Hervey var komin heim úr
vinnunni, sagði hún;
— Nú fáum við heimsókn.
Hann hefur aldrei fyrr komið
til okkar.
Hervey beið milli vonar og
ótta eftir því að barið yrði að
dyrum og um leið og það gerð
ist hljóp hún til dyra. Christ
opher Manning stóð fyrir utan.
— Má ég koma inn fyrir?
spurði hann.
— Gjörið þér svo vel. Hún
fór með hann inn í eldhúsið og
kynnti hann fyrir móður sinni.
Frú Galton lét gestinn ekki
komast að.
— Ég sá að þér ætlið að
plægja Long Meadows í ár,
sagði hún. — Það dreymdi mann
inn minn alltaf um að gera, en
hann hafði ekki vélar til þess.
— Sam stakk upp á því frú
Galton.
—Treystið Sam gamla. Hann
sagði manninum mínum alltaf
hvað átti að gera. Augu frú
Galton tindruðu. — Og kýrnar!
Ég hef aldrei séð aðra eins verð
launagripi. Hún leit á Hervey.
— Hitaðu te vina mín.
Manning greip fram í fyrir
henni og talaði undarlega hátt:.
— Nei takk, ekki mín vegna.
Ég má ekki vera að því. Ég hef
því miður slæmar fréttir að færa
ykkur. Það er nefnilega........
hann þagnaði eins og hann leit
aði orðanna, sem hann ætlaði
að nota........ Þannig að ég
þarf á húsinu hér að halda.
Móðir Hervey spratt á fætur
og starði á hann.
— Ætlið þér. . . . að henda
okkur úf?
Hervey starði einnig á gest
þeirra. Hún sá hve leiður hann
virtist vera.
— Mig tekur það sárt, sagði
hann. — En ég þarf að nota
húsið fyrir fjósamanninn. Hann
kemur frá Skotlandi og á konu
og börn. Ég verð að útvega
þeim hús.
— Hann getur ekki búið
hér, sagði frú Galton. — Við eig
um húsið.
— Það tilheyrir búgarðinum
mamma, sagði Hervey og barðist
ið grátinn. — Þú veizt vel, að
hr. Manning hefur heimild til að
krefjast hússins. Hann á það.
Allur litur hvarf úr andliti
móður hennar og hún settist
þyngslalega.
— Hann getur ekki gert það,
hvíslaði frú Galton — Hervey
þú verður að segja honum, að
hann geti það ekki. Segðu hon
um að ég deyi ef ég verð að
fara héðan. Það var nægilega
slæmt að missa allt, þegar faðir
þinn dó.
Hervey gekk til móður sinnar
og tók um axlir hennar.
— Taktu það ekki svona
þungt, mamma, bað hún. — Við
finnum einhvern stað að búa á.
— Nei sagði móðir hennar
hvellri röddu. — Ég vil ekki
búa annars staðar en hér. Hún
spratt á fætur. — Ég leyfi yður
ekki að gera þetta. Ég þoli það
ekki.
— Við verðum að sætta okk
ur við það. Það er ekki til neins
að láta svona.
— Ég sætti mig ekki við það.
Hún gekk til dyra en nam stað
ar í gættinrii. — Þér skulið
bera okkur út, hrópaði hún. —
Við flytjum ekki með góðu.
Þau heyrðu að hún hljóp upp
stigann og inn í svefnherbergið.
Hervey þaut á' eftir henni en
dymar voru læstar. Hún barði.
— Opnaðu fyrir mér, bað hún.
— Snautaðu burtu, var svai
ið.
Þegar hún kom niður aftur
beið Christopher Manning í for
stofunni.
— Mér finnst þetta afarleitt,
sagði hann. — Þér verðið að
trúa því, Hervey að það er eng
in önnur leið. Þetta var í fyrsta
sinn sem hann hafði nefnt hana
fornafni en hún var of æst til
að veita því eftirtekt.
— Það er ekki yðar sök, sagði
hún. — Auðvitað þurfið þér hús
ið fyrir starfsmenn yðar. Hún
andvarpaði. — Mamma tók það
mjög nærri sér þegar Dale bú
garðurinn var seldur. Hún elsk
ar búgarðinn og hefur búið hér
alla ævi. Það var dálítið betra
þegar fasteignasalinn sagði, að
við mættum búa hér.
— Ef ég gæti aðeins séð eitt
hvað annað ráð. Hún hafði aldr
ei heyrt rödd hans svo blíð
lega og svo áhyggjufulla. Það
snart hana djúpt.
— Þér getið ekketr gert, Chris
Henni fannst það liggja undar
lega létt fyrir henni að kalla
hann fornafni hans. — Ég verð
víst að fara og tala við mömmu
þegar hún hefur jafnað sig bet
ur. Ég get sjálfsagt talið hana
á að flytja með góðu til borgar
innar.
Hún fylgdi honum til dyra og
hann sagði:
— Ég er ekki sérlega vinsæll
í borginni. Og lífið verður varla
mikils virði eftir að ég hef rek
ið yður og móður yðar á dyr.
Hann rétti úr sér. — En ég um
það. Svo brosti hann afsakandi
til hennar. — Fyrirgefið mér
Hervey.
Hún elti hann með augunum
unz hann hvarf úr augsýn, en
þá gekk hún inn fyrir. Hún velti
þyí fyrir sér smástund hvort hún
ætti að berja aftur að dyrum hjá
móður sinni en komst að þeirri
niðurstöðu "ð réttara væri að
láta það ;g t úg. Það var betra
að bíða > * það til morguns.
Hún skruiaði frá útvarpinu og
reyndi að hlusta en hún gat
■-..ekki einbeitt sér, hugsanir hejin
ar snérust allar um móður henn
ar. Hún myndi aldrei una sér
þar sem hún sæi ekki búgarð
inn. En það var til einskis að
lasta nýja eigandann fyrir það
sem gerzt hafði.
Það leið klukkutími. Hervey
hitaði te og fór upp með bolla.
Enginn svaraði þegar hún
barði að dyrum svefnherbergis
ins.
— Opnaðu mamma. Ég er með
te handa þér. Sefur þú?
Ekkert svar.
Hún tók í húninn Henni til
mikillar undrunar opnuðust dym
ar. Það var dæld á teppinu, þar
sem móðir hennar hafði legið en
enginn var í herberginu. Hervey
gekk inn í baðherbergið, en frú
Galton var þar ekki heldur. Hún
stóð grafkyrr um stund. Móðir
henar hlaut að hafa farið niður
meðan hún hlustaði á útvarpið.
En hvert hafði hún farið?
Hervey varð hrædd. Það var
ekki líkt móður hennar að fara
án þess að láta vita, hvert hún
færi. Og hún hlaut að hafa laum
azt út til að ekki heyrðist til
hennar, Hervey minntist þess er
móðir hennar hafði sagt þegar
ALLT TIL SAUMA
6. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ JJ