Dagblaðið Vísir - DV - 17.11.1994, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1994
Spuriiingin
Átt þú jó jó?
Þorsteinn Magnússon: Nei.
Ari Þórðarson: Já, ég á þrjú jó jó.
Anna María Ingibergsdóttir: Já, ég á
fimm.
Þorsteinn Jónas Sigurbjörnsson: Já,
ég á tvö.
Bjargey Ósk Stefánsdóttir: Já, ég á
tvö.
Lesendur
Minnkandi
áhugi á ESB
Hvað t.d. um tolla á fiskafurðir okkar í ESB-löndunum?
Hallgrímur skrifar:
Ég leyfði mér að setja fram þá
kenningu í lesendabréfi í DV hinn
29. sept. sl. að mjög fjaraði undan
íslenskum Evrópuáhuga og tauga-
stríðið við Norðmenn heföi þar átt
mikinn þátt.
Það fer heldur ekki fram hjá nein-
um að flestir forystumenn stjórn-
málaflokkanna hér, utan Alþýðu-
fiokksmenn, snúast gegn aðild að
ESB í náinni framtíð. Þessir sömu-
stjórnmálamenn, sem eru andvígir
ESB-aðild, hafa þó ekki gefið neina
viðhhtandi skýringu á því hvað eigi
þá að verða um „aumingjann í Atl-
antshafi“, ísland. Ég hef t.d. ekki séð
það úthstað hvaða tollar verða á okk-
ar fiskafurðum í ESB-löndunum eftir
að við verðum einir utan sambands-
ins. Ég veit það eitt að Finnar hafa
hækkað tolla á síldarafuröum okkar
og þaö gefur ljóslega til kynna hvaö
í vændum er annars staðar.
Það skyldi þó aldrei vera að margir
íslenskir stjórnmálamenn séu and-
vígir inngöngu í ESB af þeim sökum
að þá verði þeir að hlíta þeim reglum
og siðvenjum sem gilda í þróuðum
ríkjum nú á dögum? Þaö verður t.d.
ekki hægt að fara kollsteypur í geng-
ismálum. Það verður ekki hægt að
stöðva innflutning frá hinum aðild-
arlöndunum, innílutning sem nú er
bannaður hér með reglugerðum og
orðhengilshætti. Og stjórnkerfið
byggðist ekki upp á misvægi atkvæða
kjósendanna eins og nú er. - Og
sennilega yrðum við að koma á her-
skyldu í landinu líkt og í öllum hin-
um löndunum innan ESB!
En hvað ætla ráðamenn þá að gera?
Ætla þeir að halda því fram að viö
getum í raun verið utan hinna sterku
bandalaga á viðskiptasviðinu, bæði
austanhafs og vestan? Auðvitað vita
þeir betur. Þeir vita sem er að ef
ekki verður af inngöngu okkar í ESB
verður að knýja á um utanríkissam-
skipti annars staðar. Ég trúi því ekki
að forráðamenn okkar í stjómmál-
um hafi ekki nú þegar ákveðna leið
í huga, og séu jafnvel búnir að marka
þá stefnu á bak við tjöldin. Mér segir
svo hugur um að næsta mál á dag-
skrá frá þeirra hendi verði það að
knýja á um samskipti við Bandaríkin
ein eða NAFTA-samning eins og þeir
forsætisráðherra og utanríkisráð-
herra eru búnir að leggja drög að
með því að undirrita beiðni til for-
seta Bandaríkjanna um aðild að
NAFTA-samkomulaginu. - Við
sjáum hvað setur að nokkmm vikum
liönum.
Maður, líttu þér nær!
Jakob Gunnar skrifar:
Við búum í landi sem að stærð og
náttúruauðsæld ætti að geta gagnast
mun meiri mannfjölda til góðrar af-
komu ef vel væri á málum haldiö.
Það er því furðulegt að hér skuh
blasa við ömurlegt efnahagsástand,
þar sem margir búa við mikla fá-
tækt, jafnvel sumir hörmulegt
ástand. - Hvað veldur?
Orsökin virðist einfaldlega sú að
hér ríki óæskileg stjórnun sem ein-
kennist af sérhagsmunabaráttu í rík-
um mæli; stjómendur hyggja nánast
einvörðungu að eigin hag og sinna
nánustu. Furðulegt að þetta skuli
vera viðvarandi árum saman í ríki
þar sem lýðræði á að ríkja. Er það
þá kannski lýðurinn, fólkið, sem
þessu veldur? Vissulega, því svo
virðist sem umboðsmönnum lýðsins
nægi það eitt fyrir hverjar kosningar
að ausa út einhverjum fjármunum í
auglýsinga- og áróðursblaður í fjöl-
miðlum.
Léti nú meirihluti þjóðarinnar
verða af því aö íhuga stjórnmálin í
anda náungakærleika og þess raun-
vemlega, er hentar almannaheill, þá
myndi æði margt breytast til batnað-
ar. Þá myndi framleiðsla og atvinnu-
líf taka örum breytingum og þá
myndi sú árátta minnka að æ fleiri
koma sér í margfalt hærri launa-
skala en hinir almennu þegnar hér
á landi.
Það er annars vegar kerfið sem
þarf að breytast til að ná hér upp
þeirri velmegun sem lífríki landsins
býður upp á og hins vegar hugarfar
landsmanna hver til annars. - Ef fólk
hugsaði þessi mál raunhæft, óháð
sérhagsmunum, þá myndi auðvelt
að mynda jákvæða samstöðu í þjóð-
félaginu um réttlátari stjórnarhætti
sem allir gætu vel við unað.
Þorskstof ninum verður að bjarga
Sigdór Ó. Sigmarsson skrifar:
Er hægt að ná þorskstofninum upp
úr þeirri lægð sem hann er nú í? Já,
en það verður að vilja og þora. - Og
slíkar ráðstafanir er ekki hægt að
j gera án þess að styggja einhverja.
En þar stendur hnífurinn í kúnni,
því alþingismenn hugsa alltaf um
atkvæðin og því spyija þeir; Hve
mörgum atkvæðum tapa ég ef ég
beiti mér fyrir þeim ráðstöfunum
sem þarf að gera?
Það sem m.a. þarf að gera er að
banna öll netaveiðarfæri, þau sía úr
þann fisk og þá stærð af fiski sem
Hringiö í síma
milli kl. 14 og 16
-eöa skrifið
Nafn og símanr, veröur aö fyigja bréfunj
„Og hvað endast karfamiðin lengi?“
spyr bréfritari m.a.
heldur uppi fiskistofninum. Hrognin
úr stóra fiskinum þola betur mis-
munandi skilyrði í sjónum. Mönnum
ætti að vera í fersku minni þegar
stóri fiskurinn fyrir Suðurlandi var
veiddur í nót. Síðan hefur þorsk-
stofninn aldrei náð sér upp aftur.
Banna þarf alla snurvoð í fjörðum
og flóum og hleypa ekki togurum
grynnra en 200 metra, þ.e.a.s. þá sem
eru á þorsk- og ýsuveiðum. Ég hugsa
meö hryllingi til þessara stóru flot-
trolla sem stóru togaramir eru með
og taka fiskinn í hrygiíingarástandi.
Þar á ég við t.d. karfa og blálöngu
og raunar fleiri tegundir. Eða hve
margar karfaslóðir höfum við eyði-
lagt í kringum landið? Það muna
ekki nema eldri sjómenn. Og hvað
með Nýfundnalandsmiðin? Og hvað
endast karfamiðin lengi enn?
Ég þykist hafa talsvert vit á þessu,
því ég er búinn að stunda sjó-
mennsku í yfir 50 ár með flestöllum
veiðiaðferðum sem tíðkast hér við
land. Menn sem segjast hafa vit á
þessum hlutum mega rengja þetta
ef þeim svo sýnist. Látum skynsem-
ina ráða, veiðum með krókum á
grunnslóð.
Samningurvið
ístakeða...?
Hörður Jónsson skrifar:
Ég fylgist spenntur með þvi
hvort borgarráð samþykkir aö
ganga tii samnmga við ístak um
stækkun á Laugardalshöllinni
eins og Innkaupastofnun hefur
lagt til. Margir hafa gert tilboð í
verkiö og það gerír málið dálítið
snúið fyrir borgarráð eins og þaö
er saman sett. En kannski er ís-
tak það öflugt að það geti boðið
verulega Iægra en kostnaðar-
áætlun við verkið, Ég hygg nefhi-
lega að margir myndu jafnvel
vilja tapa á verkútboðinu bara til
þessaðfáþaö!
Meðferðin á Lindu
Snorri hringdi:
Ég lýsi furðu minni á framferði
lögreglunnar og á þeirri meðferð
sem okkar heimsfræga Linda
Pétursdóttir fær hjá löggæslu-
mönnum, og það án þess að hún
hafi nokkum þátt átt í því sem
upphaflega var kært út af. Mér
finnst að lögreglan verði að fá
endurhæfmgu í samskiptum við
almenning eftir þessa leiðinda-
meðferð á Lindu. - Hér hlýtur
eittlivað að hggja að baki hjá lög-
reglu og það verðm að upplýsa.
Leiguaðall
borgarinnar
Benedikt Sigurðsson skrifar:
í morgunþætti rásar 2 í morgun
(þriðjud. 15. nóv.) var rætt við
konu frá Félagsmálastofnun þar
sem hún lýsti vel ásókn í aðstoð
úr þessum sameiginlega sjóði
okkar. Við vitum vel að margir
eíga I erfiðleikum, sumir tíma-
bundið og aðrir mun lengur.
Koma verðm- til móls við þetta
fólk að svo miklu leyti sem það á
í raunverulegum erfiðleikum. í
sumum tilvikum er borgin þó að
greiöa að óþörfu fyrir fólk sem
vel getur séð um sig sjálft. í les-
endabréfi í DV 4. þ.m. var t.d.
bent á leiguíbúðir í Tjarnargötu
sem væru eftirsóttar, talaði bréf-
ritari þar um „leiguaðalinn" í
Tjarnargötu. Aöstoð á þessum
forsendum er óæskileg og er
Reykjavíkurborgtil vansa á með-
an raunverulegt nauðþurftarfólk
hður.
Læknasamstaðan
Þorsteinn hringdi:
Undarlega finnst mér staðið að
máium í heilbrigðisráðuneytinu
þar sem læknasamstaðan virðist
ofan á. Þar virðist þó flest í
óreiðu, allt frá feröapeningum
toppanna til bókhaldsgagna í
formi kvittana eða að færa sjóð-
bók. Samstaða læknanna í heil-
brigðisráðuneytinu er með ein-
dæmum og greiðslur til fyrrv.
tryggingayfiríæknis eru þá fyrst
skiljanlegar þegar litið er til þess
að yfirmenn þessa ráðuneytis eru
læknar og virðast nú staðráðnir
í að komast heilir og óskaddaðir
frá skýrslu Ríkisendurskoðunar.
Það hefur áður reynst sumum
þrautin þyngri.
Sterkt
heilbrigðiskerfi
F.H. hringdi;
Ég er ein þeirra sem hef þurft
að vera sjúklingur og gengist
undm stórar aðgerðír á spítölum.
Og þaö þarf ekki verkfallsástand
til þess að ófremdarástand sé á
sjúkrahúsum okkar. Ég var t.d.
látm liggja frarami á gangi eftir
aðgerö vegna plássleysis og síðar
send beint heim þrátt fyrir óvið-
undandi ástand. Ég tel ekki for-
svaranlegt að leggja ekki meiri
áherslu á heilbrigðiskerfið en nú
er gert. Með meiri fjárveitingum
til þess væri ástandið í góðu
horfi. Við þurfum sterkt heil-
brigðiskerfi og eigum að geta
staðið undir því.