Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1995, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1995
Sérstæð sakamál
Baráttan um barnió
Leticia Castro.
Billy Staton var 26 ára en kona
hans, Colette, árinu yngri þegar
upp úr hjónabandi þeirra shtnaði.
Aðdragandinn hafði verið alllang-
ur. Colette var gefin fyrir fjör og
vildi helst fara út á kvöldin en Billy
var heimakær. Það var þó ekki af
því að hann væri neitt dauðyfli
heldur af því að hann var verk-
stjóri hjá stóru byggingarfyrirtæki
í Brownsville í Texas í Bandaríkj-
unum og í vinnunni voru gerðar
svo miklar kröfur til hans að hann
var dauðþreyttur þegar hann kom
heim á kvöldin.
Colette var aftur á móti heima
allan daginn við húsverk og að
gæta fjögurra ára dóttur þeirra
hjóna, Belle. Það var því ekki með
•öllu óeðlilegt að hún hefði ákveðna
þörf fyrir tilbreytingu í lok vinnu-
dags, rétt eins og maður hennar,
og á þá þörf lagði hún mikla
áherslu þótt ljóst væri að kvöld-
skemmtana yrði hún að leita á eig-
in vegum þar eð maður hennar var
of þreyttur á kvöldin til að stunda
krár eða skemmtistaði. Þetta
ástand leiddi á endanum til ósam-
komulags og rifrildis og loks kom
þar að Colette vísaði manni sínum
á dyr.
Skilnaðurinn
Billy lét sig hafa það að flytjast
að heiman. Hann taldi líklegt að
þar kæmi að Colette yrði þreytt á
hinu nýfundna frelsi og skemmt-
analífinu sem hún stundaði nú á-
kaft. En það fór á annan veg. Því
lengra sem frá leið því betur virtist
Colette kunna hinum nýju háttum
sínum. Þegar hún fór svo fram á
skilnað sagðist Billy ekki ætla að
valda frekari vanda og féllst á kröf-
una. Hann setti aðeins eitt skilyrði:
Að hann fengi að hitta dóttur sína
reglulega. En það var einmitt þetta
sem olh þeim vandræðum sem áttu
eftir að umtuma lífi þessara for-
eldra. Billy lét sér nægja loforð
Colette um að hann fengi að hitta
Belle en þegar skilnaðurinn var um
garð genginn gerði Colette allt sem
hún gat til aö koma í veg fyrir að
dóttirin fengi að hitta fóður sinn.
Hann leitaði því til réttar sem kvað
upp þann úrskurð að hann mætti
vera með dóttur sinni eitt síðdegi í
viku.
Nú breyttist afstaða Colette í
hreinan fjandskap. Hún gat ekki
neitað manni sínum fyrrverandi
um að hitta dótturina en hún taldi
sig geta náð tilgangi sínum með því
að leggja ahs kyns hindranir í veg
fyrir hann þegar hann kæmi að
sækja Belle. Þá opnaði hún stund-
um ekki fyrir honum. Hann heyrði
þá í útvarpi eða sjónvarpi, hátt
stihtu, en hún þóttist ekki verða
hans vör. Léti hún aftur verða af
þvi að opna fyrir honum þóttist
hún hafa gleymt því að hann væri
að koma og sagðist hafa verið búin
að lofa Behe því að fara með hana
eitt eða annað. Best væri þvi að
hann kæmi eftir viku.
Enn leitaði Bihy á náðir réttar-
ins. Og nú var kveöinn upp úr-
skurður sem gaf Colette fá tæki-
færi til að koma sér undan þeirri
skyldu að gefa manni hennar fyrr-
verandi tækifæri til að vera með
dóttur sinni. Colette leit hins vegar
á úrskurð réttarins sem persónu-
legan ósigur en ekki sem ákvörðun
dómara sem vhdi tryggja rétt og
velferð dótturinnar.
Upptakan
Billy gerði sér ljóst hver afstaða
Colette var. Hann hugsaði sem svo
að reyndi hún enn aö koma sér
undan því að hhta úrskurðinum
kynni svo aö fara aö til málaferla
kæmi þar sem tekist yrði á um for-
Paul Wolt.
eldraréttinn yfir Behe. Hann ákvað
því að fá sér htið segulbandstæki
til að taka upp orðaskipti við konu
sína fyrrverandi. Að vísu fannst
honum heldur óviðeigandi að nota
slíkt tæki en komst að þeirri niður-
stöðu að hann gæti ekki á annan
hátt aflað þeirra gagna sem best
kynnu að duga kæmi th málaferl-
anna. Tækið var auðmeöfariö. Að-
eins þurfti að ýta á einn hnapp og
þá fór það að taka upp.
Svo rann upp sá dagur þegar Bihy
hélt heim til Colette og Behe með
segulbandstækiö á sér. Hann lagði
bíl sínum fyrir framan húsið, setti
tækið í gang svo aö ekki bæri á
neinum grunsamlegum tilfæring-
um hjá honum þegar hann kæmi
að dyrunum og steig út úr bílnum.
Morðið
Vart hafði Billy skellt bhhurðinni
þegar hann stóð augliti th aughtis
við ungan mann sem meinaði hon-
um að fara lengra. Eitt augnablik
gerðist ekkert en svo heyrðist hvell
kvenrödd segja: „Berðu hann!
Flýttu þér að koma þessu af!“
Okunni maðurinn tók í skyndi
fram kylfu og tók að beija Bihy,
einkum í höfuðið. Þegar hann hafði
legið meðvitundarlaus á götunni
nokkur augnabhk hvarf maðurinn
á braut og með honum konan sem
hafði hvatt hann til verknaðarins.
Ekki leið á löngu þar th fólk bar
að og var hringt á sjúkrabh. En
Bhly lést á leiðinni á spítala. Strax
í upphafi var htiö svo á að um
morð væri að ræða og hóf lögreglan
í Brownsvihe nú umfangsmikla
leit.
Leit á Bihy hafði leitt í ljós segul-
bandstækið. Sást að þaö hafði verið
sthlt á upptöku og var nú leikið af
bandinu. Heyrðust þá hvatningar-
orð konu við meintan árásarmann.
Nokkrum augnablikum síðar
heyrðist svo kylfuhöggin. Þá fylgdu
orðin: „Nei, í guös bænum hættu!
Hættu, maður!“ Það voru síðustu
orð Billys Staton.
Nokkrum sekúndum síðar varö
svo þögn. Þá heyrðist konan segja:
„Er svínið dautt?“ Þá varö enn
þögn. Svo mátti heyra að sá sem
slegið hafði þreifaði á fómardýr-
inu, rétt við þann staö þar sem seg-
ulbandstækið var. Svo svaraði
maöurinn: „Já. Hann er alveg bú-
inn að vera. Colette verður glöð
þegar hún heyrir það. Komum okk-
ur burt.“
Húsið undir eftirliti
Rannsóknarlögreglumennimir,
sem fengu máhð th meðferöar, fóra
að kanna hagi Billys. Kom þá brátt
í ljós í hverjum útistöðum hann
hafði átt við fyrrverandi konu sína.
Þegar frekari könnun leiddi svo í
ljós að Bhly hafði enga óvini átt,
svo vitað væri, og hafði lifað heiö-
virðu lífi þótti ljóst að Colette stæði
að baki morðinu. Var því ákveðið
að setja vörð um hús hennar allan
sólarhringinn.
Á þriðja degi eftir það kom ungt
par í heimsókn th Colette. Þegar
það fór aftur var setið fýrir því og
það tekið th yfirheyrslu. Stóð hún
alhangan tíma og var um margt
spurt. Var allt sem unga fólkið
sagði tekið upp á segulband. Því
var síðan sleppt eftir að það hafði
neitað að vita nokkuð um morðið
á Billy Staton.
Samanburðurinn
Upptakan sem fundist hafði á líki
Billys var nú send til sérstakrar
rannsóknarstofu ásamt upptök-
unni af yfirheyrslunni yfir unga
parinu sem heimsótt haíði Colette.
Fékkst fljótlega á því staðfesting
aö um sömu raddir væri að ræða.
Var nú ljóst að morðingjar Bihys
höfðu fundist. Var unga fólkiö
handtekið og sett í varðhald. Um
var að ræða Paul Wolf, tuttugu og
eins árs, og Leticiu Castro, tuttugu
og sex ára. Bæði neituðu, sem fyrr,
að hafa átt nokkra aðhd að morð-
inu en þá var þeim gerð grein fyrir
samanburði raddanna á segih-
bandsupptökunum. Hann teldist
fullgild sönnun fyrir sekt þeirra og
yrði senn gefin út ákæra á hendur
þeim. Var þaö gert skömmu síðar.
Sömuleiðis var gefin út ákæra á
hendur Colette.
Málið kom fyrir sakadóm í
Brownsvihe fjóram mánuðum eftir
morðið. Paul Wolf var ákærður fyr-
ir morð að yfirlögðu ráði. Var hann
dæmdur til dauða. Leticia Castro
var sek fundin um að hafa átt þátt
í að skipuleggja morðiö og hvetja
til þess. Fékk hún átta ára fangels-
isdóm.
Þáttur Colette
Rannsóknarlögreglunni og sak-
sóknaraembættinu var mikið í
mun að geta sakfeht Colette sem
talið var víst að hefði átt hugmynd-
ina að morðinu. Hún viöurkenndi
fyrir réttinum aö þekkja bæði Paul
Wolf og Leticiu Castro en neitaði
hins vegar ákaft að hafa nokkru
sinni beðið þau um að myrða Bihy.
Þar eð hvorki Paul né Leticia höfðu
bent á Colette sem upphafsmann-
inn og engin frekari gögn lágu fyr-
ir sem sýnt gátu fram á sekt Co-
lette varð ekki lengra komist. Sak-
sóknaraembættið byggði vonir sín-
ar um að dómur fengist yfir Colette
að verulegu leyti á segulbandsupp-
tökunni sem fannst á líki Bihys,
það er þeim hluta þar sem Leticia
heyrðist segja: „Colette verður
glöð.“ Þau orð þóttu þó ekki verða
túlkuð á óyggjandi hátt.
Margt annað þótti heldur ekki
verða túlkað á svo óygggjandi hatt
að talist gætu sannanir fyrir aðhd
Colette að morðinu, eins og th
dæmis þaö hvernig Paul og Letica
vissu að Billy myndi koma að húsi
Colette á ákveöinni stundu, það er
einmitt þegar hann ætlaði að sækja
dóttur sína. Er þó ekki vitað til að
Bihy hafi sagt neinum það nema
Colette hvenær hans yrði von.
Verjanda Colette tókst að bjarga
henni með því að halda því fram
að hér væri um getsakir einar að
ræða, ekki sönnunargögn sem
hægt væri að byggja dóm í morð-
máh á.
Þegar Paul Wolf og Leticia Castro
vora því leidd burt í jámum fékk
Colette að fara heim til aö sinna
uppeldi dótturinnar, Behe, sem var
nú föðurlaus. Colette þurfti því
ekki að hafa meiri áhyggjur af
óþæghegum heimsóknum föður
hennar.