Þjóðviljinn - 06.03.1957, Qupperneq 11

Miðvikudagur 6, amarz 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
FYRIRHEITNA
LANDIÐ
,,,, —•'»1
M@¥ll Shnte
24. dagúr.
er flatbotháður — og þó er hann svona léttur.“
Stanton spuröi Ted: „Hvaö fáum viö aö boröa í
kvöld?“ ______
„Steiktan kjúkling, pylsur og heita brauðsnuöa, hús-
bóndi. Eg er meö kex í ofninum. Við fáum líka ávaxta-
salat og ís. Kaffi á eftir.“
„Já, þetta er víst ágætt.“ Iiann brosti til Mollie.
„Þetta viröist vera ósvikin bandarísk máltíö,“ sagöi
hann. „Eg vona aö ykkur bragðist hún vel.“
„Þetta lætur mjög vel í eyrum.“
Hann fylgdi þeim um búðirnar og sýndi þeirn svefn-
tjald sitt. Þær undruöust enn einu sinni 511 þægindin í
búöunum ,sem bandaríkjamönnunum virtust svo sjálf-
sögö. Þarna var steýpibaöskeríi meö háþrýstingi, sem
eyddi ekki sérlega miklu vatni og gaf mjóa, fíngeröa
geisla. „Þetta er betra en hjá okkur á Laraghsagöi
frú Regan. „Eg hef aldrei séö aörar eins búðir.“
„Þaö er ef til vill vegna þess hver verkefni okkar éru“,
sagöi Stanton afsakandi. „Viö erum meö mjög viökvæm
áhöld, sem þarf aö meöhöndla mjög nákvæmlega. Ef
viö byggjum viö frumstæöari skilyrði, gætum viö ef
til vill ekki beitt eins mikilli nákvæmni“
Hann sýndi þeim hin tjöldin og athuganarbílinn meö
galvansmælunum, þyngdarmælunum og segulmælunum.
Fyrst reyndi hann aö útskýra fyrir þeim hvernig tækin
störíuöu. En hann gafst fljótlega upp á því. Vísindatal
hans íor fyrir ofan garö og neðan hjá þeim. Þaö var
eins og hann væri aö tala framandi tungumál. Hann
haföi oröiö fyrir þessu áður, þegar hann reyndi aö út-
skýra svipaöa hluti fyrir móöur sinni. Hún haföi aldrei
getaö skilið hvert verkefni hans var eða hvernig hann
leysti þaö af hendi. Honum stóö líka alveg á sama þótt
þær skildu þaö ekki. Hann lét sér fljótlega nægja aö
reyna aö gefa þeim óljóst hugboö um hve tæki þessi
væru flókin. Þótt ekki væri nema til aö afsaka þægindin
í búöunum.
„Þetta er næstum eins og innvols í klukku,“ sagöi
Mollie. „Nema það er enn flóknara. Ef eitthvert tæki
bilar, hvað geriö þiö þá? Geriö þiö viö þaö hér?“
„Já, annaö hvort gerum viö viö þaö hér eöa viö verö-
um aö senda eftir nýju til Perth, 1800 kílómetra leið.“
Hann lokaöi þyngdarmælisöskjunum varlega og lagöi
þær aftur í rykkþétta kassana. „Maöur verður aö vera
hreinn, hress og vel upplagöur, þegar maöur þarf aö
vinn meö svona áhöld.
Hún kinkaöi kolli. „Eg skil það,“ sagði hún.
Hann fór meö Mollie inn í teiknitjaldiö, þar sem
mæliborö hans stóö uppsett. Þarna var einnig annaö
borö. Á því stóöu svörtu kassarnir meö útvarpssendi og
móttökutæki. Hank var þar inni. Hann var búinn aö ’tízku að sauma
setja táekin í gang og lágt samtal heyrðist. Þaö voru degf^idia'^úr
öilki og flaueli,
og fyrir okkur
hér á norður-
hjara er flauel-
ið óneitanlega
hehtugra.. Hér
er sýndur Par-
ísarkjóll, sem
sauma má bæði
úr silki og flau-
eli, og þær sem
kulyísar eru
geta . hæglega
tísett við kjól-
inn löngum,
þröngum erm-
um. Þetta er
látlaus kjóll
sem auðvelt er
að sauma. sjálf-
ur. ■■■■
day Evening Post. Hún leit upp þegar þau komu inn,
en lagöi blaöiö ekki frá sér. „En hvaö þiö hafiö dásam-
lega hluti í Ameríku", sagöi hún. „SegiÖ mér eitt, eru
þessar rnyndir raunverulegar?"
, ,Raun verulegar ? ‘ ‘
„Já, eigiö þið rauriverulega til svona bíla?“ Hún benti
á stóran, opinn lúxusbíl í skærum litum“.
Hann virti fyrir sér myndina. „Já, þeir eru víst til,“
ságði hann.
„Veiztu þaö ekki?'-
„Ég var bara aö reyna aö rifja upp smáatriðin.“
sagöi hann. „Jú, hann er víst raunverulegur Þaö kem-
ur fyrir að teiknararnir ýkja lítið eitt og teikna bílana
lengri en þeir eru í raun og veru. Nei, ég held aö þetta
sé rétt mynd' af Oldsmobile."
Hún horföi stundarkorn á myndina enn, svo fletti
hún áfram meö hægð og horfði á sjónvarpstæki, raf-
magnsbrauöristar, rafhituð rúmteppi og litskrúðugar
rekkjuvoöir. Auglýsingarnar voru ætlaðar fólki sem er
næstum mettaö af slíkum hlutum. Þær liöfðu d.júp
áhrif á hana. Hún lagöi blaöiö frá sér með semingi,
vildi ekki sýna gestgjafaiium ókurteisi. „Mikið eru viku-
blööin ykkar dásamleg.“
Hann varö undraiidi yfir hrifningunni í rödd hennar,
þvi aö í augum hans var þetta allt eölilegt og sjálfsagt.
Hann keypti Saturday Evening Post vegna greinamia og
skáldsagnanna, en hann haföi aldrei brotið heilann um
auglýsingarnar. „Viltu fá þau lánuö?“ spuröi hann.
Hún hikaöi lítiö eitt. „Nei, nei. Hafið þiö nokkuð ann-
að aö lesa?“
„Strákarnir eru áreiöanlega búnir aö lesa þessi blöð,“
sagöi hann. „ÞaÖ kemur ný sending meö póstinum í
hverri viku.“ Honurn fannst hann verða að sjá til þess
aö hún tæki þau með sér og honum þótti vænt um
aö hún skyldi ekki vilja taka frá þeim lestrarefni. En
þeir stóöu í mikilli þakkarskuld viö fólkið á Laragh.
Méöal annars hafði frú Regan lofaö aö láta fólk sitt
annast þvottinn fyrir þá. Ef hann gæti nú glatt þessa
ungu stúlku, þá var þaö eins og dálítið endurgjald.
Post var hans blaö, en það voru mörg önnur blöö á borð-
inu. Hann kallaöi til Hanks inn i teiknitjaldið: „Ertu
Smóbarnaföt
Þegar 10-11 mánaða barn
skilur við rúm og leikgrind og
fer að hreyfa sig frjálsar á
gólfinu, verður að gera meiti
kröfur til fatnaðarins. Nærföt-
in eiga að vísu að vera mjúk
og hlý og barnið verður enn.
að nota bleiu, en það verður
að gera nýjar kröfur.til utan-
vfirfatanna. Það er því skyn-
samlegt að skipta á gljúpu
sparkbuxunum og skriðbuxum
úr þéttu bómullarefni, sem
þola að verða óhreinar. Á sumr-
in er ágætt að nota venjulegt
köflótt bómullarefni, en á vet-
urna og í köldum íbúðum er
rétt að nota þykkari bómullar-
efni.
S> :

*■ *>» * í i * þ á ttur |j o ,1

Buin
silki og
ílaueli
Það lætur svo
gflæsileg-a í eyr-
um, en þarf þó
ekki að véra
sérlega dýrt. —
Nú er mjög í
læknaútsendingarnar milli hinna afskekktu búgarða og
læknamiöstöövarinnar í borginni. Ilann nennti ekki aö
hlusta á þaö en sýndi teikningarnar sem hann haföi
gert af hinum ýmsu jarðlögum. Teikningarnar sögöu
þeim ekki mikiö, en þær höföu áhuga á Ijósmyndunum
úr lofti, og nú gat hann notaö þær til aö útskýra fyrir
þeim hvaö væri undir yfirboröinu.
Tíu mínútum seinna sagöi Hank: „Nú er læknaút-
sendingunum lokiö. Nú fara allir að tala saman. Eg
tilkynnti áöan aö ég vildi fá samband viö Laragh “
„Allt í lagi. Segöu okkur þegar þeir eru tilbúnir“.
Hann leiddi gesti sína í matartjaldiö Þaö var liös-
foringjatjald meö langboröi í miðju, nokkrum hæginda-
stólum sem hægt var aö leggja saman og lágu boröi
meö hlaöa af litprentuöum timaritum
Andártaki síöar kallaöi Hank aö sendistööin á Laragh
. væri komin inn. Stanton. fylgdi frú Regan aftur aö
senditækinu og skildi Mollie eftir í matartjaldinu. Ef
til vill þurfti gamla konan á hjálp hans aö halda. En
hann hefði ekki þurft aö hafa neinar áhyggjur. Frú
Regan þekkti tækiö eins vel og sína eigin eldavél. Hún
talaöi viö dómarann í fáeinar mínútur, sagöi hvar þær
væru og gaf honum fyrirmæli í sambandi viö kvöldmat-
inn, Hann átti aö skila þeim tih greifafniarinnar. Síöan
sneru þau aftur inn í matártjaldið:
Mollie var niöursokkin í'auglýsingasíöurnar . í Satur-
Þessar. skriðbuxur verða að
vera þannig sniðnar að þær
hindri ekki á nokkurn hátt
hreyfingarfrelsi barnsins. Þær
eiga að vera svo síðar og víð-
ar á botninn — munið að ætla
rúm fyrir bleiuna — að þær
Iierði ekki að þegar barnið
skriður, og það þarf að halda
þeim uppi með teygju í mittið
axiab'öndum, svo að þær
sígi ekki niður. Teygja neðaní
skálmunum gerir þær lilýrri og
tvöföld hné gera þær sterkari.
Sama snið má einnig nota á
náttfatabuxur þegar samfest-
ingarnir með sokkabuxum duga
ekki lefigur.
Hér eru þrjú mismunandi
sníð úr sænsku bókinni: „Föt
balnsihs." Undir buxunum má'
nota litlar bómullarbuxur, eða
TElíarbuxur eftir árstiðum. En
munið að barnið þarf að vera
htýlega klætt, því að á gólfinu
er oft kuldi og trekkur.
ðtgietsndt: átmetatosartlókiur alÞ^Su — Sósisllstaflölckurlnn. ■ - Rltstlórar: Magnós XJartanseoa
svgursur Oaítmundsson. - FréttarltstJórJ: 8ón Biarnason. BlaSamenn: Ásmundur SlsUr.
.tónsson, QuBmundur VlBfússon. fvar H. JónsBon, Maenús Torít ólalsson, Sltturión Jóhanrisson. -
Ausrlýstngaptíórt: OuSiítJr Magnússon. — Rltstíóra. afKreiðsla. auglýsingan. prentsmlSja: SkólavörSustíg 19. - Srmi 7500 (*
ltanrV i- AskrtftarverB kr. ás & móc. 1 SeykJavM; os nágrennt: kr. 32 anuarsst. - Lausasiiluv. kr. 1.50. - Prentsm. WöSViljans.
þlOÐVILIINN