Þjóðviljinn - 22.10.1970, Blaðsíða 7

Fimimltudagur 22. ofctóber 1970 — ÞJÓÐVHjJHSTM — SÍOA ^
Vetraréætlun fí með
líku sniði og áður
„Guðmundur reynir að leiða okkur fyrir sjónir, hallærisbændunum, að bað hefði verið betra að styrkja okkur til þess að fækka
á fóðrum en láta okkur hafa styrk til að kaupa liey. Þetta fræti verið rétt, reikningslegra, ef, já ef við fengjum jafnframt tryggingu
fyrir því, að okkur yrði veitt aðstoð til þess að fjölga fénaði, þegar við hefðum aftur tök á að afla honum heimafengins fóðurs“.
Skúli Guðjónsson:
Við sama heygarðshornið
Gctðníundur á Skálpastöðum
sendir imér kveðju sína í !>jóð-
viljariium á döguniuim o@ kvart-
ar mieðal annairs undan því, að
ég hafi misskilið hann og tellur
sig ekki hafa boðað nedna
byggðaeyðingarkenningu.
Við skulum láta hina fyrri
grein Guðmundar liggja mdlli
Muta Bn sú hdn sdðari greindn
er svo skýr og skiíLmerfcillég, að
þar fer ekkert millld móli.
Guðmundiur reynir í lands-
föðurlegum tón, að loiða cxkkiur
fyrir sjónir, haiUærlsibændunum,
að þiað hetfði verið betra að
styiikja oktour til iþiess að fækka
á fóðrum, en láta okkur hafa
styrk til að kaupa hey. Þetta
gæti verið rétt, reiknimgslega,
ef, já, ef við fengjum jafnframt
tryggingu fyrdr þvi, að okkur
yrði veitt aðstoð till þess að
fjölga fénaði, þegar við hefðum
aftur tök á að afla honum
heimiaflemgins fóðurs. Annars
myndd þetta þýða uipphafið að
endalokunum. ^
Annars miinnist ég þess ekki

Skúli Guðjónsson
um náttúruihamfara og harð-
inda. En meðan sá sjóður er
ekki fyrir hendi, verður þjóð-
félagið sjálft, með einhverjum
hætti, að taka þetta hílutverk að
sér og skal ekki farið nánar út
í þá sólma að sinni.
Guðmundur virðist kveinka
sér undan því, að ég kallaði
stefnu hans í landbúnaðanmál-
um ' borgfirzka sérhagsmuna-
póllitík. Eirihver náungi í Hvera-
gerði sletti því í mdg í Þjóð-
viljanum, að grein imín væri
morandi af hreppapólitík, jafn-
vel á hverjum statfkrók.
Við skulum vera hreinskiSn'r
hvor við annan, Guðmundur á
Skáípastöðum. Þú heldur rótti-
lega fram, að með fækkandi
bændum og mdnnkandi búvöru-
framleiðsilu, muni hlutur hinna,
sem eftir verða og upp úr
standa, verða betri og þá vænt-
anlega Borgfirðínga. Þetta er
mjög mannlegt sjónarmið, því
það hefur löngum verið rnælt,
að hver sé sjálllfum sér næsitur.
Hinsvegar verð ég að játa, að
ég þekki ekkert orö skárra yfir
þetta fyrirbæri, en sérhaigs-
munapólitík.
Á hinn bóginn ætlast ég til
að þér skiljist iþað, að við út-
sikagaibændur í þessu landi, v:lj-
um efckd Mta fóma ofckur á alt-
ari þessara hagsmuna, jafnvel
þótt reynt sé að telja oktourtrú
um, að það sé okfcur fyrirbeztu.
Við munum því halda éfram að
berjast fyrir lífi ókkar, þarsern
við erum niður komnir og Bóta
okkur það engu skipta, þótt
Hvergerðingurinn og aðrir Slík-
ir kailli þetta svo sem einsogí
háðungarskyni, hreppa,p>ólitíílc,
því að á okkur sannast einnlg
það sem mælt er, að hver er
sjálíum sér næstur. Og getum
við svo ekiki sætzt á það, Guð-
mundur minn, að hin ólfku sjón-
armið okkar, megi rekja til
einnar og sömu rótar? Hitt
skiptir engu miálli, hvort við
nefnum þá rót sérhagsmunapódi-
tík eða hreppapólitík.
Ljcitunnarstöðum, 15. okt. ‘70.
Skúli Guðjónsson.
Vetraráætlun innaniandsflugs
FlugféMgs IsMnds gekk í gildi
1. október s. 1. Flugvélar féMgs-
ins munu halda upp ferðum
til sömu staða og síðastliðinn
vetur og áætlunin er í aðal-
atriðum svipuð. Ferðum áætl-
unarbifreiða verður haldið uppi
frá hinum ýmsu viðkomustöð-
um flugvéMnna til nærliggjandi
byggöariaga, svo sem verið hef-
ur og er sú þjónusta fram-
kvaamd af ýmsum aðilum í
samréði við FlugféMg IsMnds.
í aðaMtriðum verður ferðum
hagað sem hér segir:
Til Patreksfjarðar verður
flogið á mánudögum, mdðviku-
dögum og föstudögum. Til Isa-
fjarðar verða ferðir alla daga
vikunnar. Til Sauðárkróks verð-
ur flogið á mánudögum, mið-
vikudögum og föstudögum. Til
Akureyrar verða tvær ferðir
alla daga vitounnar; þar af
morgunferðir alla daga og síð-
degisferðir þriðjudaga, fimmtu-
daga og sunnudaga en kvöld-
ferðir mánudaga, miðvikudaga,
föstudaga og Mugardaga. Til
Húsavíkur verður flogið á
mánudögum, miðvikudögum og
föstudögum. Til Raufarhafnar
og Þórshafnar á sunnudögum.
Til Egilsstaða verður flogið alla
virka daga. Til Homafjarðar á
þriðjudögum, fimmtudögum og
laugardögum. Til Fagu£hóls-
mýrar á fimmtudögum. Til
Vestmannaeyja verða morgun-
ferðir alla daga og fvj-st um
sinn einnig síðdegisferðir á
þriðjudögum, fimmtudögum og
laugardögum. Ráðgert er að
taka upp flugferðir milli
Reykjavíkur og Norðfjarðar og
mun verða auglýst hvenær þger
hefjast. Þær munu verða á
þriðjudögum 0? laufmrdögum.
Framnaia á 9. siðu.
RéttarhöU yfír stúdentafor-
ingjanum A. Geismar hafín
PARÍS 20/10 — 1 dag hófust í
réttarhöllinnl í París réttarhöld
yfir AMin Geismar einum helzta
leiðtoganum í aðgerðum stúd-
enta í Frakklandi í maí 1968.
Lötgreglan hiafði gert umfangs-
mildiar vairúðarráðstafanjr í
borginni og skarar lögreglu-
manna stóðu vörð um alla Ciité-
eyju, þar sem réttarhöllin er,
svo og í Latínúhverfinu og víð-
ar. Um 100 ungmenni voru
handtekin.
Geismar er gefið að sök að
hafa hvatt til götufoardaiga í vor,
þegar floktoux harts „Vinstri-
hreyfing Miaoista og öreigasdnna“
var bönnuð og tvedr riitsitjórar ,>
blaðsáns La cause du peuple
voru handteknir. Geismar fór
huldu höfði um miánaöairskeið,
þar til bann var bandtekimn í
júní sl. Handtatoa bans hefur
sætt mikilli andspyrnu af háifu
róttækra í París, og búizp er
við aðgerðum í sambandd við
réttarhöldin. Gedsmar er 31 árs
að aldri og hefur verið prófesis-
or í eðlisfræði.
Meðal vútna í máli hans verð-
ur heimspekingurinn og rithöf-
undurinn Jean Paiui Sartre.
Þorvaldur Steinason
„Hin Ijúgandi þögn"
að hafa frétt um að andmæli
hafi borizt frá Guðmundi á
Skálpastöðum, begar verið var
að flytja hey í fýrrahausit að
norðan til bænda á SuðurMndi.
Við Guðmundur á Skálpa-
stöðum getum eflaust orðdð
sammóM um margt varðandi
Mndbúnaðarpólitík. En um eitt
veigaimiesta atriði hennar verð-
um við siennillega aidrei sam-
mála.
Hann tæplar á því á ednum
stað í grein sinni, að byggðin
hljóti að færast saman á næstu
árum. Og raunar liggur það
í loftinu, að siík samfærsla
muni reynasit landbúnaðin-um
allra meina bót. Offramieiðslan
hverfur, útflutningsbætumar
verða óþarfar og skipullaig kem-
ur í stað glundiroðia.
En ég sagi nei. Gegn sam-
færslu byggðarinnar verður að
berjast með öUum tiltækium
ráðum. Sízt af öllu á að nota
tímiabun-dna erfiðleika einstakra
byggðariaga sem rök fyrir því
að færa byggðina saman
Þau byggðaiflög, sam lagzt
haía í eyði á undangengnum
áratugum, hafa eyðst af mann-
fólki sökum einangrun-ar fyrst
og fremst. Nú er engu slíku tiíl
að dreifa. Þau munu ekki vera
mörg bændabýlin á þessu landi,
sem ekfci hafa akfærain veg
heim á hlað og sfma, og beim
fækkar nú óðum sem ekíld hafa
rafm-agn. Einangrunin er bví
ekfci lengur nothæf sem rök
fyrir samifærsiiu byggðarinna.r.
Ég hef oft áður bent á nauð-
syn þess, að 'stofna sjóð, er
hefði það hlutverk, að veria
bændur fjárhaigsáfölilum af völd-
„Þagað gat ég þó með sann/
þegar Skálholtskiikja brann“.
Þessi gamalkunni húsgangur
hefur þótt lýsa betur en flest
annað þeirri staðreynd, að þögn
um mikilsverð atriði getur
verkað sem argasta lýgi. Um
hvað þagði sá eða sú, sem taldi
sér það til gildis, að hafa þagað
þegar kirkjan bra-nn, um það
getur húsgangurinn ekki, en
gefur ótvírætt í skyn, að þögnin
hafi verið um mikilsvert atriði
og verkað sem hrein lýgi.
Stjómmálaforingjar koma
fram og halda ræður við ýmis
konar tækifæri. Þeir tala af
miklum fjólgleik um það sem
þeir hafa sagt og, eða, gert, og
það sem meira er um vert, að
oft er hvert og eitt þeirra orð
sannleikur, en samt verður ræða
þeirra hin versta lýgi. Hvernig
getur slíkt gerzt? Svarið er of-
ur ednfalt. Þeir þegja um það
atriði sem mestu varðar um orð
og, eða, gerðir sínar.
Ofurglögg dæmi um slíkan
„sannan“ málflutning höfum við
heyrt bæði fyrr og síðar frá
íslenzkum ráðherrum og mál-
pípum þeirra. Meðal annars í
leiðara AlþýðubMðsins 13. þ. m.
Þar segir orðxétt: „Islendingar
hafa nú hafið öfluga sókn til
að öðlast viðurkenningu á rétti
Mndsmanna til yfirráða yfir
öllu landgrunninu. Stefna ís-
lenzkra ráðamanna er bæði
skýr og eindregin og kom m. a.
ótvírætt fram í ræðu Emils
Jónssonar, utanríkisnáðherra, á
allsherjarþingi SÞ nú á dögun-
um. En jafnvel eftir að sú sókn
er hafin eru stjóm-arandstöðu-
blöðin enn að tönnlaust á því,
að íslendingar hafi beðið ósdgur
í 12 mílna landhelgismálinu,
sem fyrir löngu er afgreitt ls-
lendingum í vil“.
Nú munu ýmsir spyrja: Hvað
er maðurinn að fara? Er þetta
ekki allt sannleikur, sem hann
tilfærir úr Alþýðublaðinu? Er
það ekki sannleikur, að Emil
hafi flutt ræðuna á allsherjar-
þiinginu? Er það ekki sannleik-
ur, að 12 mflna Mndhelgin sé
fyrir löngu afgreidd Islending-
um í vil? Jú, vissulega er þetta
sannleikur, en ekki þó nema
hálfur sannleikur og háifur
sannleikur, hin þögla lýgi, er að
jafnaði versta tegund af lýgi,
og svo er hér. Það sem um er
þagað í þessu sambandi —
samningur „Viðreisnarstjórnar"
Sjáilfetæðis- og Allþýðuflokks-
manna við Englendinga og
Vestur-Þjóðverja um landhelg-
ismálið — talar skýru máli um
það hversu stefna þeirra er
skýr og sóknin öflug. Verk
„Viðreisnarstjómarinnar" í
landhelgismálum íslendinga
tala skýru máli og þau sanna
oktour, að orð Alþýðublaðsdns
eru það sem nú er farið, að
kalla „Viðreisnar“-sannleikur.
Það er vissulega rétt hjá Al-
þýðuiblaðinu, að 12 míilna Mnd-
helgi Isl-inds var orðin stað-
reynd og málið komið í örngga
höfn, fyrir löngu, það er áður
en „Viðneisnar‘‘-utanríkisráð-
herrann Guðmundur í. Guð-
mundsson gerði afsaissamning-
inn við Englendinga og Vestur-
Þjóðverja. Það var afgreitt Is-
lendingum í vil, svo ö-rugglega
íslendingum í vil, að „Viðreisn-
ar“-stjóminni tókst ekki að
lriúðra því máli úr höndum
íslendinga, þó hún rétfci Eng-
lendingum og Þjóðverjum á
silfurfati sjálfdæmi um rétt ís-
lendinga til landgrunnsins um-
hverfis Island. Þó utamriíkisráð-
herra „Viðreisnarstjómarinnar"
hafi heitið Guðmundur Ivarsson
Guðmundsson begar afsals-
samningurinn yið En-glendinga
og Þjóðverja var gerður, en
heiti nú Emil Jónsson, þá trúi
því hver sem trúa vill, að þar
sé um eðlismun að ræða.
Sú „gloría“ sem ritmedstari
Alþýðublaðsins er að hnýta á
„Viðreisnarstjómina“ og þá sér
í lagi utanríkisráðlherra hennar
í leiðara blaðs síns 13. þ. m. er
„falsgjloría‘‘. Login með þögn.
Það eru ffleiri en „Viðreisn-
arstjómin“ og ritbullarar henn-
ar sem ljúga með þögn. Sá
ljóður hefur löngum fylgt „ledð-
endum“ og „leiðbeinendum“ ís-
lenzkra bænda, að ljúga með
þögn.
1 útvarpserindi, sem ég tflutti
26. apríl 1968, minntist ég lítil-
lega á hina „ljúgandi“ þögn,
sem „leiðbeinendur" bænda í
ræfctunarmálum beittu til að
hindra notkun vélaorku lil
landþurrtounar. Ég minntist
þess hvemig „hin ljúgandi
þögn" þeirra var rofin af fram-
takssömum ræktunarmönnum
og viðbrögðum „leiðbeinend-
anna“, þegar þagnartjaldi
þeirra var svipt í burtu. Um
það ræði ég ekki frekar að
sinni.
Nú um noktourt skeið hafa
„leiðendur“ og „lei ðbei n endu r“ ‘
bænda beiitt „hinni Ijúgandi
þögn“ til að hindra eitt mi'kils-
verðasta framfaramál íslenzks
landbúnaðar.
Maður er nefndur Benedikt
Gíslason, kenndur við Hofteig á
Jökuldal, þar sem hano- bjó um
skeið einhverju stærsta fjárbúi
sem þá var til á Islandi.
Benedikt þessi er svo ósvíf-
inn að hugsa, já, hann er svo
ósvífinn, að færa hugsanir sínar
til veruleika, án þess að biðja
„leiðbeinendur og forsjón" bú-
andlýðs á Islandi leyfis.
Svo er ósvífni Benediikts rnito-
il, að hann telcur ekki mark á
,, leiðbei nendum* ‘ bænda, sem
reyna að telja honum trú um,
að hugmyndir hans séu aðeins
hugmyndaflækja og loffitkastal-
ar. Hann útfærði hugsandr sín-
ar til virks starfs og sýndi þar
með, að hugmynd hans um hey-
þurrlmn var raunhæf. Bene-
dikt sýndi fram á, að tiiraun
hans til sogþurrtounar á heyi,
sogþurrtounar etoki súgþurrlkun-
ar, er byrjunarspor á merkustu
framfarabraut íslenzks land-
búnaðar. Byrjunarspor til þeirra
framfara, að íslenzkur landbún-
aðuir geti sfcaðizt og eifílzt, þrátt
fyrir ómennsk öfl, sem yfir
hann ganga, svo sem: snjóa,
frost, rigningar og eldgos.
Framfaraspor sem jafnvel get-
ur að nokkru bætt fyrir „móðu-
harðindi atf mannavöldum“, sem
ráðamenn hafa leitt yfir land-
búnaðinn á íslandi í gervi
sprengiefnis í áburðarstað.
„Eggjaði skýin öfund svört/
upp rann morgunstjarna/byrgið
þið hana, hún er of björt/hel-
vítið að tama“. Já „Byrgið þið
hana hún er of björt...“ Hin
ljúgandi þögn skal breiðast yf-
ir birtuna.
„Leiðbeinendur og forsjónar-
menn“ bænda hafa breitt „hina
Ijúgandi þögn“ yfir heyþurrk-
imaraðferð Benedikts Gíslason-
Framhald á 9. síðu.