Þjóðviljinn - 22.07.1984, Qupperneq 2

FLOSI
\iku
skammtur
af örlagafyllibyttu
Einn besti vinur minn er á góöum vegi aö veröa
alveg rosaleg fyllibytta. Ég held satt að segja að hann
sé að fara með sig til helvítis á brennivíni. Þetta vita
núorðið allir sem nálægt honum koma, en fólki er
yfirleitt hlýtt til hans og þykir vænt um hann og þess
vegna veigra menn sér við að vera að blanda sér í það
þó hann drekki sig í hel. Manngæskan hefur nefnilega
á sér ýmsar hliðar, að ekki sé nú talað um ástina, sem
kvað vera óútskýranleg.
Ég sagði áðan að allir vissu, hvað hann er orðinn
mikil fyllibytta, en vel að merkja með einni undantekn-
ingu, en að því kem ég seinna.
Þar sem þessi vinur minn vinnur, eru allir með það á
kláru, að það rennur helst aldrei af manninum, en
vinnuveitandinn lætur það óátalið, því undirsátinn er
þægur og góður í vinnunni meðan hann er í brennivíni
og næsta víst að hann sé ekki með neinn uppisteit né
óæskilegar athugasemdir á meðan hann er angandi
af brennivíni og illa fyrirkallaður. Nei, nei hann fer með
veggjum og vinnur sín vandalitlu daglegu rútínustörf,
hálflamaður af brennivíni og það er þegjandi sam-
komulag milli hans og vinnuveitandans, að ekki sé
verið að ræða eitt og annað í rekstri fyrirtækisins, sem
betra er að kyrrt liggji þó satt sé.
Samstarfsmenn hans bera til hans þann hlýhug að
þeir láta eins og þeir taki ekki eftir því að hann er fullur
og sumir þeirra hugsa sem svo: „Hann stendur mér þó
ekki fyrir þrifum né skyggir á mig í þessu ástandi".
Vinir hans, þeir sem drekka með honum, eru nokk-
uð ánægðir með hann, því hann er þeim nokkurs
konar huggun. Þegar þeir eru að drekka með honum
horfa þeir á hann og hugsa með sér: „ Ja það er sko allt
í lagi hjá mér. Ég er þó hrein hátíð hjá honum.“
Konan hans er að verða dálítið tekin, því hún á satt
að segja erfiða ævi. Hún vinnur úti allan daginn og
tekur svo til við húshaldið þegar hún kemur heim, en
annars fer megnið af lífsþrótti hennar í það að halda
því leyndu fyrir öllum að maðurinn hennar sé fyllibytta.
Sérstaklega eru það faðir hans og móðir, sem ekki
mega fá að vita að hann er orðinn áfengissjúklingur,
það gæti bókstaflega riðið þeim að fullu, því hann er af
góðu fólki og í miklu uppáhaldi. Pabbi og mamma hafa
kannski grun um hvernig ástandið er, þó þau vilji ekki
vita það. Og satt að segja tekst þeim að bægja þeirri
hugsun frá sér, að sonur þeirra sé öðruvísi en hann á
að vera.
Börnin komast ekki hjá því að vita þetta, en þau
reyna að vera sem minnst heima og helst ekki á
meðan foreldrarnir eru á fótum. Ef þau koma heim á
meðan pabbi þeirra er heima, mega þau varla ganga
um, af því að „pabbi lagði sig“ og ef hann er vakandi
hefur hann tækifæri til að komast í geðshræringu,
hella reiðilestri yfir alla fjölskylduna í ölæði og sturta
yfir sína nánustu öllum skítnum, sem safnast hefur
saman yfir daginn í vinnunni, þar sem hann þorir ekki
að segja orð af ótta við að það komist upp að hann var
að „fá sér einn“, eins og það er kallað á Islandi, þegar
menn eru á ævilöngu fylleríi.
Það er nefnilega það. Allir vita að hann er örlagafylli-
bytta á góðum vegi með að drekka sig í hel. Allir nema
einn. Hann sjálfur.
Ég tók hann tali um daginn og sagði allt það við
hann sem ég hef skrifað hér, og satt að segja kom
ræðan mín talsvert flatt uppá hann. Auðvitað sagði
hann að ég væri fanatísk afturbatapíka, en hann væri
hófdrykkjumaður, sem notaði vín eins og sið-
menntaður maður og aldrei nema ástæða væri til. Sér
þætti að vísu gott að fá sér „morenbitter" þegar hann
vaknaði, en það væri eiginlega samkvæmt læknisráði
og til að koma ballans á magann. „Svo smakka ég það
ekki fram að hádegi, nema ef ég á danskan bjór. Ég
skil nú varla að þú teljir það til drykkju að fá sér rauðvín
með hádegismatnum“, bætti hann við, „svolítinn
aperitíf á undan og koníak með kaffinu". Maður er þó
einu sinni siðmenntaður maður en ekki skrælingi. Og
ég get hætt þegar mér sýnist. Ég hætti í þrjá mánuði í
fyrra. Smakkaði ekki vín, nema um helgar - og á
kvöldin.
„Þú segir að ég sé að verða fyllibytta", hélt hann
áfram. „Þetta er bara kjaftæði. Munurinn á mér og
fyllibyttu er sá, að ég drekk aldrei, nema þegar ástæða
er til. Mér finnst til dæmis engin goðgá að fagna því
þegar glampandi sólskin er og fá mér einn, eða í
þessari eilífu andskotans rigningu. Hvað er eiginlega
annað hægt að gera en fá sér í staupinu í þessu
veðurfari? Og satt að segja veit ég ekkert betra, þegar
ég er stressaður, en að fá mér einn og það get ég sagt
þér að ég er oft stressaður þessa dagana. Og mér
finnst notalegt að fá mér einn, þegar ég kem úr vinn-
unni, slappa af og taka það rólega. Eins yfir sjónvarp-
inu á kvöldin. Hvað á maður svo að bjóða gestum?
Kók eða hvað?“ Og það væri nú saga til næsta bæjar
ef maður færi að drekka djús á skemmtistöðum".
Svona hélt hann áfram að láta móðan mása um það
hvað hann væri mikill hófdrykkjumaður eða jafnvel
bindindismaður, nema þegar öðru væri ekki við kom-
ið.
Og ég hugsaði með mér: „Er þetta ekki skrítið. Hér
situr á móti mér góður drengur, eðlisgreindur og vel
upplýstur en er eini maðurinn í landinu, sem ekki veit
það sem allir vita.
Nefnilega það, að hann er sjáifur orðinn örlagafylli-
bytta.
vinsamlegast bent á aðþeir
getaí-KKI lagt barnið á
brjóst.
Eins gott
að taka það fram!
Verðandi feður á að undirbúa
rækilega áður en þeir takast
ábyrgðarstarf sitt á hendur.
Þetta er meðal annars gert
með því að láta þá lesa bæk-
ling frá Jafnréttisráði sem
heitir Faðir, móðir, barn. Karl-
menn eru ennþá hörmulega
fávísir um hinar ýmsu hliðar
barnaupþeldis og úr því reynir
bæklingshöfundur að bæta
svo sem kostur er, til dæmis
með þessari ráðleggingu:
„Það er mikils virði fyrir ung-
barnið að faðir annist það á
sama hátt og móðir, aö
brjóstagjöfinni undanskilinni."
Eins gott að taka það fram.B
2 SÍÐA - ÞJÓÐVIUINN
Dýrt í
Kópavogi
Eins og allir vita skáru Kópa-
vogsbúar upp herör gegn nýju
leiðakerfi strætisvagnanna
þar í bæ enda kom á daginn
að það var ónothæft. Rek-
strarstofan í Kópavogi, sem er
eitt af nýju ráðgjafarfyrirtækj-
unum, hannaði leiðakerfið og
mun hafa fengið um eina milj-
ón króna í sinn hlut. Auglýs-
ingastofa Kristínar gekk frá
auglýsingabæklingi um kerfið
og hljóðaði reikningurinn upp
á rúmlega 100.000 krónur. Þá
erótalinn margvíslegur kostn-
aður við þetta misheppnaða
leiðakerfi þannig að það tekur
langan tíma fyrir bæjarsjóð
Kópavogs að jafna sig eftir
ævintýrið...B
Góður
bísniss
Það eru til margar sögur af
gróða heildsalanna. Einn
þeirra vann sér það nýlega til
frægðar að selja Álafoss litla
bursta sem fyrirtækiö lætur
fylgja hverri einustu peysu
sem það selur. Segir sagan
að gerður hafi verið samning-
ur um kaup á 2 miljónum bur-
sta og hafi hagnaður heildsal-
ans numið hátt í 10 miljónum
króna.B
Hvar skyldu nýju stólarnir vera niðurkomnir?
Var einhver að
tala um bruðl?
Og svo eru það nýju tann-
læknastólarnir sem keyptir
voru fyrir tannlæknadeildina.
Þeir komu frá Ameríku og
voru því auðvitað gerðir fyrir
þarlendan straum, sem sé
110 volt. Var síðan reynt að
breyta þeim yfir í okkar 220
volt, en tókst ekki betur til en
svo að þeirurðu allirónothæf-
ir, 8 talsins. Var einhver að
tala um bruðl?B

Fólk og fé
í Færeyjum
Á norrænu bókavarðaþingi
sem nýlokið er í Reykjavík
flutti Sverri Egholm, land-
bókavörður í Þórshöfn, ágætt
erindi þar sem hann meðal
annars vék að þeim erfið-
leikum, sem Færeyingar eiga
í, er þeir vilja að þeim sé tekið
sem jafngildum
samstarfsaðilum í norrænu
menningarsamstarfi. Um
þetta sagði hann meðal ann-
ars:
„Þetta er fyrst og fremst
tengt ríkisréttarlegri stöðu
Færeyja, sem „sjálfstjórnar-
samfélags fólks“ innan
danska ríkisins, eins og kom-
ist er að orði í heimastjórnar-
lögunum frá 1948. Þarna er
þó að minnsta kosti komin
nokkur viðurkenning á því, að
það eru ekki aðeins þær 70
þúsund kindur sem í Fær-
eyjum ganga, sem mynda
samfélagið í eyjunum, heldur
einnig þær 45 þúsundir
manna sem búa þar.“B
Eitt síðasta vígi
karlaveldis fallið
Núna í byrjun mánaðarins féll
eitt síðasta vígi karlaveldisins