Dagblaðið Vísir - DV - 23.06.1999, Blaðsíða 22

{ jfjvikmyndir
MIÐVIKUDAGUR 23. JÚNÍ 1999 JDV
Bíóborgin - Lolita
Fordæmd ást
í
i
í
t
I
honum. Dominique Swain hefur
það sem til þarf í hlutverk Lolitu, er
í rauninni barn í konulíkama, en á
skiljanlega í nokkrum vandræðum í
nánustu atriðunum með Irons og
satt best að segja eru kynlífsatriðin
aldrei sannfærandi. Sagt er að Adri-
an Lyne hafi hent í ruslið flestum
slíkum atriðum, sem leiðir hugann
að því hvers vegna Bandaríkjamenn
vildu ekki sýna myndina í kvik-
myndahúsum í fyrstu, ekki getur
það verið vegna kynlífsatriðanna
sem eru saklaus, það hlýtur því að
vera sú staðreynd að saman fara í
rúmið fjórtán ára stelpa, sem er
undir lögaldri, og miðaldra maður.
Þegar miðað er við margt sem Kan-
inn leyfir sér þá er þetta ekkert ann-
að en hræsni.
Adrian Lyne sleppir sér aldrei
lausum i Lolitu heldur fer þá skyn-
samlegu leið að fylgja skáldsögunni
nokkuð vel eftir og hyggir myndina
meira á andlegri hlið persónanna,
þeirri kvöl sem þau valda hvort
öðru, heldur en að vera að vaða upp
fyrir haus í að hneyksla. Það er að-
eins í lokaatriðinu, þegar Humbert
telur sig hafa fundið sökudólginn
sem „stal“ Lolitu frá honum, að
Adrian Lyne fer að líkjast þeim
Adrian Lyne sem leikstýrði 91/2
Weeks og Fatal Attractions. Þetta er
sterkt en um leið groddalegt atriði
sem er þó nauðsynlegt til að lýsa
sálarástandi Humberts.
Leikstjóri: Adrian Lyne. Handrit:
Stephen Schiff. Tónlist: Ennio
Morricone. Aðalleikarar: Jeremy
Irons, Melanie Griffith, Frank
Langella og Dominique Swain.
Hilmar Karlsson
Dr. Evil (Mike Myers) ásamt klónanum (Verne Troy).
Laugarásbíó - Austin Powers: Njósnarinn sem negldi mig:
í leit að glötuðum kjarna
Mike Myers telur enn ekki fullreynt með
njósnarann og gleðimanninn Austin Powers,
sem hér birtist aftur i mynd sem er litið annað en röð
af „sketsum", en því miður alls ekki eins fyndin og
■ » efni standa til. Þetta er svolítið skrýtið upp á að
horfa, vegna þess að ekki vantar hugmyndaflugið og
gleðina, en of margir brandararnir falla flatir, maður
hefur annað hvort séð þá of oft áður eða er bara ekki
nógu skemmt.
' Erkióvinur Austin Powers, Dr.
Evil, lætur stela „mójói“ hans, þess-
um kjarna sem gerir Powers að lífs-
nautnamanni sem engin stenst. Þetta
gerir vondi doktorinn með því að
senda „feita skrattann" aftur í tím-
ann og sjúga kjamann úr Powers, þar sem hann er
geymdur í frystiboxi (samanber fyrstu myndina þeg-
ar Powers er frystur fram á okkar daga). Þessi þrjú
. hlutverk er öll leikin af Myers af miklum þrótti.
1 * Powers þarf því að snúa aftur til sjöunda áratugarins
og bjarga málunum. Þar hittir hann fyrir yndisfríðan
njósnara (Graham) sem ber það ágæta heiti Ásta Vel-
ríðandi (Felicity Shagwell). Saman snúa þau bökum
saman til að klekkja á Dr. Evil og hyski hans. Sá
armi þrjótur fær mikið pláss í myndinni og hefur
meðal annars komið sér upp smækkaðri eftirmynd
sinni (Troy) sem hann spillir af eftirlæti.
' k Annars þjónar ekki miklum tilgangi að reyna að
rekja einhvem söguþráð því hann er greinilega al-
gjört aukaatriði. Þetta er fyrst og fremst vitleysis-
gangur sem stundum má hafa gaman af. Fitubollu- og
klósetthúmor í bland við strípigrín, Jerry Springer
og útúrsnúning á virðulegum Bond-myndum. Mér
segir svo hugur að ef Myers og félagar hefðu nennt
að setja saman eitthvað sem líktist sögu hefði glens-
ið orðið svolítið markvissara, því þá hefði ekki verið
jafn mikill tími fyrir allan fíflagangir.n; minna hefði
sem sagt orðið meira.
Heather Graham, sú snjalla leik-
kona, stafar geislum sínum allt um
kring og hinir leikaramir virðast
einnig skemmta sér vel yfir allri
dellunni. Myers er vissulega flinkur
sprellikarl, mátulega kaldhæðinn en um leið svolítið
hjartahlýr. Hins vegar mætti einhver gauka því að
honum að athuga nú hvar „mójóið" hans - kjaminn
- sé niðurkominn. Mig granar nefnilega að hann hafi
ekki verið með i þessari fór en sjálfsagt hefur Mike
bara gleymt honum heima.
Leikstjóri: Jay Roach. Handrit: Mike Myers, Michael
McCullen. Aðalhlutverk: Mike Myers, Heather Gra-
ham, Verne Troy, Robert Wagner, Rob Lowe, Michael
York.
Ásgrímur Sverrisson
Kvikmynda
GAGNRÝNI
Þegar haft er í huga
hvernig Stanley Kubrick
tók á hinni frægu skáldsögu Vla-
dimirs Nabokov, Lolitu, þar sem
kaldhæðnin var í fyrirrúmi þá kem-
ur það veralega á óvart hversu út-
gáfa Adrian Lyne er rómantísk og
Tdý, sérstaklega þegar höfð eru í
huga fyrri afrek hans. Hefur Lyne
náð að draga það besta út úr skáld-
sögunni sem löngum hefur farið fyr-
Kvikmynda
GAGNRÝNI
ir brjóstið hjá þeim sem eiga að
fylgjast með siðferði mannfólksins
og einnig náð að gera aðalpersón-
urnar innilegar og áhugaverðar,
sem hefur örugglega reynst erfitt
því ekki er hægt að líta hlutlausum
augum á það hvernig þær haga sér
^g þá sérstaklega prófessorinn, sem
fær þessa líka óskiljanlegu ofurást á
Qórtán ára dekurrófu, sem veit
þrátt fyrir ungan aldur áhrif þau
sem hún hefur á karl-
rnenn.
Prófessorinn sem geng-
ur úndir því skemmtilega
nafni Humbert Humbert
(Jeremy Irons) er miðaldra
maður, sem aldrei hefur
gleymt æskuástinni sinni,
sem dó fjórtán ára gömul.
Þegar hann fær nýja stöðu
leigir hann herbergi hjá
hinni einstæðu móður
Charlottu (Melanie
Griffith), sem einsetur sér
að næla í piparsveininn og
tekst að koma honum í
hnapphelduna. Það sem
hún veit ekki er að Hum-
bert hefur fengið ofurást á
dóttur hennar, Dolores,
sem hann kallar Lol (Dom-
inique Swain) og það er að-
alástæðan fyrir því að
hann giftist móðurinni.
Þegar eiginkonan hverfur
sviplega af sjónarsviðinu
halda prófessornum engin
bönd lengur, hann gerir hosur sínar
grænar fyrir Lolitu. Hún sem er
Jeremy Irons og Dominque Swain fara með hlutverk elskendanna í Lolitu.
enginn nýliði í kynlífl notfærir sér
strax það vald sem hún hefur yflr
prófessornum og dregur hann á
asnaeyrum yfir hálf Bandaríkin
áður en hún lætur sig hverfa.
Það er ekki síst Jeremy Irons að
þakka hversu minnisstæð kvik-
myndin Lolita er. Hann er nánast
fullkominn í hlutverkið. Um leið og
hann er sögumaður sem segir frá
þjáningum sínum, þá fylgjumst við
með honum þjást andlega sem lík-
amlega út af ástriðu sem hann ekki
ræður við. Allt þetta gerir Irons svo
vel að betur verður ekki gert. Hum-
bert er aðeins áhugaverð persóna í
neikvæðum skilningi, það er því að-
eins á færi stórleikara eins og Irons
að sýna biturleikann á þann hátt að
ósjálfrátt fer maður að vorkenna
TOPP 1 #
í Bandaríkjunum
- aðsókn dagana 18. - 20. Júní. Tekjur í milljónum dollara og helldartekjur
Tekjur Heildartekjur
l.(-) Tarzan 34,221 34,221
2. (1) Austin Powers 2 31,406 116,148
3. (-) The General's Daughter 22,332 22,332
4. (2) Star Wars: Episode 1 18,859 328,072
5. (3) Notting Hill 6,909 79,748
6. (4) Instinct 3,224 27,138
7-(5) The Mummy 3,206 142,006
8. (6) Entrapment 1,347 82,001
9. (7) The Matrix 1,315 163,869
10. (9) Tea With Mussolini 614 8,693
11. (8) The Thlrteenth Floor 380 1,815
12. (16) Analize Thls 368 105,482
13. (20) Mysteries Of Egypt 349 11,022
14. (10) Never Been Kissed 348 52,725
15. (13) Llfe 330 62,132
16. (-) Straight From The Heart 298 298
17. (11) A Midsummer Nlght's Dream 287 14,956
18. (23) T-Rex: Back To The Creaceous 286 15,993
19. (12) Electlon 269 13,806
20. (18) The Winslow Boy 261 2,260

Doctor Evil og iitli vinur hans Mini Me, úr nýju Austin Powers myndinni