Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2002, Blaðsíða 47

LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 2002
Helgctrblaö 33 V 5I í*
Morðið í verbúðinni
og myrti drykkjufélaqa sinrt.
Það var í vertíðarlok vorið
1975 sem venjuleqt fyllirí
tveqqja íbúa í verbúðinni í
Ólafsvík snerist upp íblóð-
ugan harmleik þeqar tvítuq-
ur maður missti allar hömlur
Ólafsvík er venjulega kyrrlátt sjávarþorp en sú kvrrð var rofin í maí 1975 þegar nijög blóðugt morð var framið á verbúð í plássinu.
Samkvæmt fornri hefð lýkur vetr-
arvertíð 11. mai og þá er fagnað i
sjávarþorpum um allt land og menn
gera sér glaðan dag. Þær skemmtan-
ir geta farið úr böndum eins og
dæmin sanna. Það var láust eftir
miðnætti hinn 14. maí vorið 1975 að
unglingspiltar tveir komu til lög-
reglunnar í Ólafsvík og sögðust
hafa hitt mann við fjárhús fyrir
utan þorpið sem sagðist hafa orðið
manni að bana í verbúðinni í Ólafs-
vík. Þeir þekktu manninn og vissu
að hann bjó í umræddri verbúð.
Lögreglan fór þegar á staðinn og
sá blóðug fótspor liggja frá herbergi
mannsins sem piltarnir sögðust
hafa hitt. Herbergið var læst og
brutust lögreglumenn inn um glugg-
ann. Þeir fundu mann liggjandi á
gólfinu rétt innan við dymar og
virtist hann látinn. Lýsing þeirra á
vettvangi var svohljóðandi:
„Mikill blóðpollur var undir
manninum og inni í skáp sem var
opinn og stendur hægra megin við
dymar er komið er inn í herbergið.
Við sáum að áverkar vom á manninum á hálsi. Mað-
urinn lá að nokkru leyti krepptur með fætur að dyr-
um herbergisins og virtist hann hafa verið dreginn
til því góifteppið var dregið til undir manninum.
Hann var klæddur í blá jakkafot, með ljósum teinum
meö rautt hálsbindi, í svörtum reimuðum skóm og
grænum sokkum. Hann var berhöfðaður.“
Blæddi út á augnabliki
Hinn látni var tæplega fertugur aðkomumaður i
Ólafsvik sem vandi komur stnar þangað til vinnu á
vertiðum. Þetta vor hafði hann komið til þorpsins í
byrjun mai. Hann hafði í lifanda lífi verið óreglu-
maður með brotaferil tengdan áfengisneyslu sem
náði allt aftur til 16 ára aldurs hans. Hann var með
mikla áverka á hálsi, bæði tæplega 6 sentímetra
langan og mjög djúpan skurð og langar djúpar risp-
ur. Annar styttri skurður var 3,5 cm langur og djúpt
stungusár á hálsi mannsins náði allt aftur í hálsliði.
Langur og alldjúpur skurður var einnig á læri
mannsins. Samkvæmt réttarkrufningu hafði eitt sár-
anna á hálsinum tekið stóra slagæð alveg í sundur og
manninum blætt úr á skömmum tíma. Hann hafði
verið talsvert ölvaður þegar hann lést.
B.K. ritað með blóði
Samkvæmt lýsingu á vettvangi sést að innan-
stokksmunir á herbergi í verbúð eru fáir og hrörleg-
ir. Stóll, borð, rúmstæði og skápur eru það eina sem
telst til húsgagna. Annað eru tómar gosflöskur, full-
ir öskubakkar, vekjaraklukka og rusl. Sérstaka at-
hygli vakti þó að á borði í herberginu lá bankabók
með 125 þúsund króna innstæðu, merkt eiganda sín-
um en kápa bókarinnar hafði verið brotin aftur og
skrifaðir á fyrstu síðuna með blóði, að því er virtist
með fingri, staflrnir B. K.
Maðurinn sem hafði sagt unglingunum að hann
hefði drepið mann í verbúðinni var jafnframt íbúi
þessa herbergis og skráður eigandi bankabókarinn-
ar. Hann var tvítugur að aldri, búsettur í Ólafsvík.
Þegar farið var að grennslast fyrir um ferðir hans
og við íjárhúsin þar sem piltarnir hittu hann fann
lögreglan þrjá skó bundna saman á reimunum og
voru þeir alblóðugir. Undir morgun kom morðinginn
ríðandi aftur niður í þorp og var hann þá þegar
handtekinn.
Morðinginn var í talsverðu uppnámi en eftir að
læknir hafði rætt við hann var hann yfirheyrður af
lögreglu. Við yfirheyrslur bar hann að kvöldið áður
hefði hann ásamt kunningja sínum hitt hinn látna og
boðið þeim tveimur inn á herbergi til sin. Kunning-
inn fór skömmu seinna en morðinginn og verðcmdi
fómarlamb hans settust að drykkju. Skömmu fyrir
miðnætti sátu þeir enn yfir glasi og voru orðnir
nokkuð ölvaðir. Sýndi þá pilturinn félaga sínum
bankabók með 125 þúsund króna innstæðu sem var
allmikið fé. Sá eldri stakk bókinni á sig með þeim
orðum að hann sæi hana aldrei aftur.
Þú ert þá svona!
Við þetta kom til ryskinga milli þeirra félaga þeg-
ar sá yngri vildi endurheimta bankabók sína og tókst
að ná henni af félaga sínum og sló þá sá eldri bókar-
eigandann fast í síðuna og hratt honum ofan á rúm-
ið. Þá náði ungi maðurinn í hníf sem hann geymdi
undir dýnunni og stakk manninn sem stóð yfir hon-
um. Þeim stungna brá allmikið við og sagði:
„Þú ert þá svona.“
Sá stungni greip i hönd unga mannins og dró hann
á fætur en valt í þeim svifum niður á gólf og hálfur
inn í skáp og varð ungi maðurinn undir honum við
fallið. Nokkuð óljóst er hvort það var i þessum bylt-
um eða öðrum ryskingum sem hnífstungumar urðu
fleiri. Þegar ungi maðurinn lyfti félaga sínum ofan af
sér var hann orðinn máttlaus og föt þess yngri al-
blóðug. Hann hafði fataskipti að einhverju leyti en
flýtti sér síðan af vettvangi og sótti mjög að honum
ofsahræðsla en hann hafði þó hnífinn með sér af vett-
vangi glæpsins.
Fyrst í stað hugðist ungi maðurinn fara heim til
móður sinnar og skýra henni frá því sem gerst hefði
en hann átti heimili í þorpinu. Hann hætti við það og
tók svefnpoka og úlpu og hélt síðan upp að fjárhús-
um þar sem hann tók tvo hesta og reið á þeim um ná-
grenni þorpsins uns hann var handtekinn.
Við yfirheyrslur síðar taldi morðinginn að hann
hefði verið ofsalega hræddur við þessar aðstæður,
honum hefði sortnað fyrir augum og haft gríðarleg-
an hjartslátt og það heföi verið sér mikil þolraun að
losna undan þeim látna meðan honum blæddi út
liggjandi ofan á morðingja sínum hálfum inni í skáp.
Hræðsluköst og einelti í æsku
Hnífinn hafði ákærði fundið í dóti hjá fósturföður
sínum og litist vel á hann og fægt hann upp og ætlað
að hafa með sér á sjó. Ákærði tók sérstaklega fram
við yfirheyrslumar að hann hefði frá unga aldri ver-
ið óskaplega lífhræddur og rakti það til atviks sem
skeði eitt sinn þegar hann var að horfa á sjónvarpið
þegar hann taldi sig skyndilega vera að kafna. Frá
þeirri stundu kvaðst hann oft hafa fengið
hræösluköst og fengið fyrir hjartað. Hann taldi at-
burð þennan óhappaverk sem hann heföi unniö i
neyðarvöm og mikilli hræðslu án þess að ætlun hans
væri önnur en sú að verja hendur sínar og hindra
líkamsárás og eignamissi. Hann kvaðst ekki hafa
verið undir miklum áfengisáhrifum þegar þetta gerð-
ist en vitni sögðust hafa séð á honum talsverða ölv- ^
un þetta kvöld.
Viö geðrannsókn kom í ljós að morðinginn hafði
átt erflða æsku að ýmsu leyti. Hann missti föður
sinn ungur og varð snemma fyrir miklu aðkasti ann-
arra barna vegna fotlunar sem lýsti sér í skekkju á
hálsi hans og var hann uppnefndur og áreittur vegna
þess.
Hann var áhugalaus um nám, einrænn og vinafár.
Hann tók lát foður síns nærri sér og tókst ekki að
axla ákveðið forystuhlutverk í fjölskyldunni eftir það
og tók nærri sér þegar það tókst ekki. Hann var lagð-
ur inn á sjúkrahús vegna ofondunar sem rekja mátti
til kvíða og spennu og slíkir sálrænir kvillar sóttu
mjög á hann þegar á unglingsárum. Kvíði hans
tengdist einkum heilsufari hans sem hann taldi oft
mun verra en efni stóðu til og fimm árum áður en
þessir voðaatburðir gerðust var hann lagður inn á
barnaspítala tii rannsóknar. Þá var það niðurstaða
læknis sem kynnti sér skapferli hans að hann væri
skapmikill og á hann rynnu æðisköst þegar hann
væri áreittur eða uppnefndur og hann segðist oft
hafa barið félaga sína en ætti enga vini lengur.
Það var álit geðlækna að greind morðingjans væri
í slöku meðallagi en hann væri haldinn miklum
kvíða sem hann missti stundum stjóm á og persónu-
leiki hans væri innhverfur og haldinn ýmsum hug-
myndum sem ýttu undir ótta hans. Hann var talinn
vanmáttugur með ómyndaða karlmennskukennd og
haldinn tilhneigingu til að verja sig með ofsa og
reiði. ^
Hann var þrátt fyrir allt talinn sakhæfur en það
var álit dómsins að hann hefði ekki framið morðið af
ásetningi heldur misst stjórn á aðstæðum sem sköp-
uðust þegar hann ætlaði að mikla sig af innstæðu-
eign sinni á bankabókinni.
Ungi maðurinn var dæmdur til að sæta fangelsi í
fjögur ár fyrir umræddan verknað en Hæstiréttur
þyngdi nokkuð dóm undirréttar og ákvað hæfilega
refsilengd fimm og hálft ár. PÁÁ