Helgarblaðið - 30.04.1992, Blaðsíða 21

Helgar 2 1
blaðið
Sagnabær
Robbies
Robertsons
Kanadíski indíánablending-
urinn Robbie Robertson er
enginn nýgræðingur í dægur-
tónlistinni þótt einungis hafi
komið tvær hljómplötnr frá
homun undir hans eigin
nafrii. Hann var á sínum
tíma ein helsta drifljöður og
lagahöfundur The Band, sem
gerði garðinn fiægan á sjö-
imda og áttunda áratugnum.
Bandið vakti fyrst athygli sem
undirleikarar Bobs Dylans. I kjöl-
far þess reyndi Bandið fyrir sér á
eigin vegum og sló
rækilega í gegn með
lögum einsog The
Weight og Stage
Fraight. Hver platan
rak aðra með góðum
lagasmíðum Robbies
og frábærum útsetn-
ingum þeirra félaga
og á hápunkti ferils-
ins ákváðu þeir að
hætta. Þeir efndu til
mikilla tónleika sem
þeir kölluðu The
Last Wals. Tónleik-
amir vom kvimynd-
aðir af sjálfum Mart-
in Scorsese og er
kvikmyndin flokkuð sem sígild
tónleikamynd.
Það var ekki fyrr en 1987 að
Robbie Robertson sendi frá sér frá-
bæra plötu sem bar hans eigið nafh
og var ffamleidd í samvinnu við
stórframleiðandann Daniel Lanois.
A þeirri plötu em margar perlur en
það lag sem mun halda nafni plöt-
unnar lengst á lofti, er Somewhere
Down The Crazy River.
Flestir bjuggust við að Robbie
myndi fylgja velgengni þessarar
fyrstu plötu sinnar eftir með því að
fara aftur í hljóðver hið snarasta.
En pilturinn lét bíða eftir sér.
Skömmu fyrir síðustu jól kom svo
önnur plata frá honum og heitir
hún Storyville.
Robbie hafði nú haldið suður á
bóginn, til New Orleans, og fengið
hljóðfæraleikara þar til liðs við sig.
. Hann er trúr eigin lagasmíðum og
einsog við er að búast verður eng-
inn fyrir vonbrigðum með þær. Á
disknum er reyndar ekkert lag sem
sker sig jafn mikið úr og Crazy Ri-
ver. Það er erfitt að taka eitthvert
eitt lag út úr, því ólíkt fyrri diskn-
um, sem var samansafn laga, er
Storyville heilsteypt verk sem seg-
ir ákveðna sögu. Það má nefna
gullfallegar melódíur einsog Hold
Back The Dawn og What About
Now, eða hressan rokkara einsog
Shake This Town. Þá er fyrsta lag
disksins, Night Parade, mjög gríp-
andi og þannig mætti halda áfram
að telja upp.
Heym er sögu ríkari og Sagna-
bærinn er nauðsynlegur jafnt í safn
þeirra sem dáðu Bandið í gamla
daga sem og hinna sem vilja fylgj-
ast með því besta i aiþýðutónlist
dagsins í dag.
oe
eykst og þýð rödd Pá!s Rósinkrans
syngur um að gera rétta hlutinn.
„Come on baby“ og „Þú þarft ekki
að breyta mér“.
En á leiðinni út óma líka orð gít-
arleikarans: „Við eigum okkur stóra
drauma.“ Þeir gætu ræst. Þótt Pétur
viðurkenni að úti í hinum stóra
heimi séu vissulega þúsundir bíl-
skúrsbanda sem eru jafngóð og Jet
Black Joe, þá ætlar hann eigi að síð-
ur að senda út efni með þeim og sjá
hvað gerist.
„Þetta er spumingin um að vera
heppinn með eitt lag og slá í gegn,“
sagði Pétur.
Sýrurokkuð Jet Black
Það er ekki bara tískan sem
gengur aftur heldur líka tón-
listin. I pínulitium skúr niðri
við sjó í Garðabænum æfir
hljómsveitin Jet Black Joe.
Flest kvöld og fram á nætur
streymir melódískt rokkið
með sækadeUska ívafinu út
yfir xifinn sjóinn. Það er langt
í næstu nágranna, sem er ef
til viU eins gott. Skúrinn er
ekki nema eins og eitt her-
bergi á stærð en hávaðinn á
æfingum er ekkert minni en
ef um hljómleika í stórum
sal væri að ræða.
| .......
G. Pétur Matthíasson
Fatatíska hippatímabilsins er
komin aftur, þykkuhælaðir skómir,
útvíðu buxumar og allt það. Og síða
hljómsveitarhárið, sem tók við af
bítlagreiðslunni, vantar ekki á
hljómsveitarmeðlimi Jet Black Joe
og það sem þeir spila er í ætt við
tónlist þess tíma. Uriah Heep, Jethro
Tull og Led Zeppelin koma upp í
hugann þegar hlustað er á nokkur
þeiua 30 laga sem hljómsveitin á í
fórum sínum, öll samin og flutt af
þeim sjálfum. Sjálfir segja þeir að
engin ein hljómsveit sé fyrirmynd
þeitTa. „Við erum ekki að reyna að
„sánda“ einsog neinn,“ sögðu þeir.
Bjartasta vonin
„Þeir em bjartasta vonin, það
besta sem ég hef heyrt lengi," sagði
Pétur Kristjánsson í PS Músík sem
hefur gert plötusamning við Jet
Black Joe. í næsta mánuði kemur út
safnplata þar sem þeir spila tvö laga
sinna og í haust kemur út stór plata
með þeim einum. Þegar er búið að
taka upp lögin tvö og strákamir em
að vinna að stóm plötunni.
Þeir ætla sér stóra hluti - úti í hin-
um stóra heimi. Svo segir gítarleik-
ari hljómsveitarinnar, Gunnar Bjami
Ragnarsson, en hann hefúr helst orð
fyrir strákunum. Páll Rósinkrans
Oskarsson er söngvari sveitarinnar.
Þeir tveir fengu Jón Öm Amarson í
lið með sér en hann spilaði þá á
trommur í öðm bandi. Síðan fóm
þeir á fúnd Péturs og honurn leist
svo dæmalaust vel á piltana og efnið
sem þeir höfðu með sér að hann
gerði fljótlega samning við þá - og
leyfði þeim að syngja á ensku og
halda ensku nafiii hljómsveitarinnar.
Þeir vildu það frekar en að nota hið
rammíslenska Þotusvarti Jói. Pétur
sagði þá hafa sótt þetta stíft en að
öllu jöfnu legði hann til að menn
syngju fyrst - að minnsta kosti - á
íslensku, það er að segja sönnuðu
sig á móðurmálinu áður en eitthvað
annað gerðist. Þeir félagamir stálu
síðan bassaleikaranuin Starra Sig-
urðarsyni og Hrafni Thoroddsen,
sem spilar á hainmond- orgel, úr
annarri hljómsveit. Jet Black Joe er
ekki nema fjögurra mánaða gömul.
Fimm hreyknir
Áður en félagamir fimm fara út í
heim ætla þeir að spila hér heima og
fylgja safnplötumii eftir með hljóm-
leikahaldi og myndbandagerð. Þeir
em að spila tónlist sem þeir vilja
spila og em nokkuð hreyknir af því.
Þeir ætla sér að verða tónlistarmenn
að aðalstarfi og þeir gera ekki annað
um þessar mundir. Og þeir ætla að
halda saman, sögðu þeir, það er
engin spuming. Andinn er góður.
Það er hugsanlegt að þeir neyðist til
að fara á ballrúntinn í sumar til að
eiga fyrir sjampói, þótt ekki væri
annað. En þá verða þeir að spila
öðmvísi tónlist, því þótt tónlistin
þeirra sé vissulega melódísk og vel
áheyrileg, og hörðustu áhangendur
gætu vel skælt sig eftirhenni á
dansgólfi, þá gengur það ekki fyrir
alla. „Eg held þó að við gætum farið
að spila á böllum án þess að missa
virðinguna,“ sagði Gunnar Bjami en
bætti svo við að þcir stefndu á fáa
en stóra og vandaða tónleika.
Jón Örn, Starri, Gunnar Bjarni, Hrafn og Póll spila melódiskt rokk
meó sækadelisku ivafi.
spilað á kassagítara og tekist vel til,
og síðan fóm þeir upp á Völl og
komu fram í Kanaútvarpinu og lög-
in þcirra em spiluð þar grimmt. Þeir
komu einnig við á Rás 2 með upp-
tökur af lögunum á safnplötunni
sem fá að hljóma meira þegar platan
kemur út.
Þeir taka fyrir okkur lögin Big Fat
Stone, Chicks in the House og Lady
í skúmum á Garðabæjarströndinni.
Stofulampinn ofan á Hammond-
orgelinu hristist og það gerir einnig
endurprentunin afMónu Lísu á
veggnum. Hávaðinn sker í hljóð-
himnumar þegar hraði tónlistarinnar
Þeir æfa flest kvöld fram á nótt
eða þá að þeir em í stúdíóinu þar
sem Eyþór Amalds úr Todmobil
stýrir verkum. Þeir eiga mörg þakk-
lætisorð til handa upptökustjóranum
sem þeir segja að hafi komið með
margt gott innleggið í tónlist þeirra í
stúdíóinu.
Það em Gunnar Bjami og Páll
Rósinkrans sem semja mest af tón-
listinni en Hrafn - „the Raven“
einsog hinir kalla þennan svart-
hærða hammondleikara - leggur
einnig sitt af mörkum.
Þeir hafa spilað á nokkmm stöð-
um, m.a. í skólum þar sem þeir hafa
Fimmtudagunnn 30. apríl